دنیای امروز تا حد زیادی با تکنولوژی پُر شده است و کمتر کسی می‌تواند از این امکانات رو به‌ پیشرفت استفاده نکند. حتما شما هم از جمله کاربران این دنیای جذاب هستید. آیا تا به‌ حال دچار حواس‌پرتی دیجیتال شده‌اید؟ طوری که انگار زمان از دست‌تان در رفته است و نمی‌دانید چند ساعت با گوشی یا کامپیوتر خود سرگرم بوده‌اید؟ شاید فکر کنید که کاش راهی برای از بین بردن اثرات منفی حواس‌پرتی دیجیتالی وجود داشت و میزان شادی، سلامتی و خلاقیت را در زمان استفاده از این امکانات بالا می‌برد. در این مقاله، رویکردهایی کاربردی، جالب و بسیار مؤثر در این مورد مطرح شده است. با ما همراه باشید.

آیا باید همیشه آنلاین باشیم؟

بسیاری از ما در طول شبانه‌روز از دستگاه‌های دیجیتال مختلفی استفاده می‌کنیم. هرکدام از این دستگاه‌ها به‌طریقی ما را از رسیدن پیام‌های جدید مطلع می‌کنند. اعلان‌های ناشی از برنامه‌های مختلف در رایانه شخصی‌مان، صدای زنگ گوشی هوشمند یا هشدار لرزشی ساعت هوشمندی که به مچ دست‌مان بسته‌ایم، به‌شکل مداوم ما را ترغیب می‌کنند تا پیام‌ها و اعلان‌های جدید را بررسی کنیم و به‌قول معروف، همیشه «آنلاین» باشیم.

این سبک زندگی در عصر دیجیتال اثرات نامطلوبی بر خلاقیت، بهره وری و سلامت ذهن و جسم ما دارد و به‌همین‌دلیل نگرانی‌هایی ایجاد کرده است. در نتیجه، به‌تدریج شاهد افزایش تعداد افرادی هستیم که ما را تشویق می‌کنند با فاصله گرفتن از ارتباطات دیجیتالی، بیشتر به‌دنبال برقراری ارتباطات آفلاین باشیم و درباره زمانی که برای کار با دستگاه‌های دیجیتال از جمله رایانه و تلفن‌همراه صرف می‌کنیم بیشتر فکر کنیم.

تعادل، تعادل و باز هم تعادل!

طرزفکر فاصله گرفتن از ارتباطات دیجیتالی کاملا عاقلانه است و همه می‌توانند از آن حمایت کنند؛ اما توجه به این نکته نیز مهم است که کسانی که کسب و کار آنها به فنّاوری‌های دیجیتال وابسته است (به‌ویژه شرکت‌های بازاریابی دیجیتال که با مشتریانی از سراسر جهان کار می‌کنند)، نمی‌توانند بدون ارتباط دیجیتال کار کنند (گذشته از اینکه خوشایندشان هم نیست).

جالب اینکه کسب‌وکار شرکت‌های بازاریابی دیجیتال بر این اساس بنا شده است که به برندهای مختلف، از استارتاپ های سمج گرفته تا پیشگامان صنایع شناخته‌شده، کمک کند تا بتوانند در عصر دیجیتال پیشرفت کنند. یک گزارش تحقیقاتی که اوایل امسال یکی از تیم‌های بازاریابی دیجیتال منتشر کرد، دربردارندۀ یافته‌هایی است که نشان می‌دهد چطور برندها می‌توانند با استفاده از فنّاوری، در پیدا کردن مشتری، درگیر کردن و نیز حفظ مشتری بهتر عمل کنند. با اینکه در دنیای دیجیتال زندگی می‌کنیم، اما برقراری تعادل همچنان اهمیت دارد. با برقراری تعادل می‌توانیم قدردان نقش ارزشمندی باشیم که فنّاوری در زندگی شخصی و شغلی‌مان ایفا می‌کند؛ در عین حال، علاوه بر اینکه از اثرات منفی آن دور می‌مانیم، از شادی، سلامتی و خلاقیت بیشتری بهره‌مند خواهیم شد.

کتاب مقیاس زندگی، راهکاری برای دور شدن از حواس‌پرتی دیجیتال

ردّپای این تعادل بخصوص را می‌توان در کتاب پرفروش «مقیاس زندگی» (Lifescale) اثر برایان سولیس (Brian Solis) متخصص انسان‌شناسی دیجیتال (digital anthropologist) یافت. اگر بگوییم که این کتاب پر از یافته‌هایی ارزشمند، تأمل‌برانگیز و حتی عمیق است، چندان بیراه هم نگفته‌ایم. نحوه تقریر نویسنده هم درست مانند پیامی که انتقال می‌دهد، با شوخ طبعی همراه است، کاملا عملی و بی‌نهایت جذاب است. او در کتابش از تصاویر و نقشه‌هایی سرگرم‌کننده و در عین حال فوق‌العاده استفاده کرده است؛ بخش‌هایی را در بین متن گنجانده است که از نظر گرافیکی الهام‌بخش هستند و سایر جلوه‌های هنری را هم در آن به کار برده است. [آنچه که سبب جذابیت شیوه بیان آقای سولیس می‌شود روشی است که او برای نشان دادن خلاقیتش استفاده می‌کند، خلاقیتی که آن را با ابزارهایی کاملا عملی و ملموس به ما ارائه می‌کند.]

با این زمینه ذهنی، در این مطلب برخی از پندهای آموزندۀ این کتاب برای دو ماندن از حواس‌پرتی دیجیتال و داشتن زندگی شاد، سالم، خلاقانه و هدفمند در دنیای فنّاوری‌محور امروز را به شما ارائه می‌کنیم.

انکار حواس‌پرتی دیجیتال راحت است

در دنیایی که فناوری مزایای زیادی را به ما عرضه می‌دارد، به‌سختی می‌توان دردسرهای ناشی از آن را به‌روشنی دید. سولیس ما را وادار می‌کند که درباره رابطه‌ای که با فنّاوری داریم با خودمان روراست باشیم. حتی اگر شده باید به‌دقت احساسات و انگیزه‌های‌مان را بررسی کنیم تا بتوانیم فهرستی صادقانه از عادت‌های دیجیتال‌مان تهیه کنیم.

سولیس می‌نویسد: «هنگامی‌که پای منطق به میان می‌آید، تلاش‌های ما برای رهایی از چنین شرایط سختی، اغلب به انکار می‌انجامد. همۀ انواع حواس‌پرتی‌های مربوط به فنّاوری این کار را برای‌مان راحت‌تر می‌کنند؛ چرا که آنها طوری طراحی شده‌اند که مفید و آموزنده به نظر برسند.»

فهمیدن اینکه آیا فنّاوری مفید است یا مضر، آموزنده است یا بیهوده، کاملا به نحوۀ استفاده ما از آن بستگی دارد.

حواس‌پرتی دیجیتال خلاقیت را از بین می‌برد

خلاقیت یکی از اصلی‌ترین صفات انسانی و در واقع یکی از ارزشمندترین مهارت‌ها برای خلق و ایجاد چیزهاست. هنگامی‌که دچار حواس‌پرتی دیجیتال می‌شویم (یعنی زمانی‌که مراقب نحوۀ استفاده‌مان از فنّاوری نیستیم)، خلاقیت‌مان کاهش می‌یابد یا در مجموع از دست می‌رود.

وقتی خلاقیت‌مان را به‌دلیل حواس‌پرتی دیجیتال از دست می‌دهیم، واقعا چه اتفاقی می‌افتد؟ سولیس برای درک بهتر این موضوع از یک فیلم کوتاه انیمیشن به نام «همانند» (Alike) استفاده می‌کند. این فیلم داستان پدر و پسری است که در آن، پدر به‌رنگ آبی و پسر به‌رنگ نارنجی است. این دو در دنیایی زندگی می‌کنند که چشم‌اندازش تقریبا خاکستری است و ساختمان‌ها و مردم آن هم به‌رنگ خاکستری هستند. هرچه پدر و پسر از ابعاد خلاقانه و «رنگارنگ» زندگی دورتر می‌شوند و با بی‌مبالاتی به اصول یکنواختی که برایشان مقرر شده است خو می‌گیرند، بیشتر و بیشتر شبیه ربات‌ها رفتار می‌کنند و رنگ‌های با طراوت‌شان آرام‌آرام در رنگ خاکستری محو می‌شود.

به‌گفتۀ سولیس، «واضح است که خلاقیت هدیۀ نادری نیست که فقط برخی افراد خوش‌شانس از آن لذت ببرند؛ خلاقیت بخشی طبیعی از تفکر و رفتار انسان است. در بسیاری از ما، این خلاقیت (به‌خاطر حواس‌پرتی دیجیتال) به بن‌بست می‌رسد؛ اما می‌توان سدّ پیش‌ِروی آن را برداشت. به جریان انداختن دوبارۀ خلاقیت می‌تواند پیامدهای مثبت زیادی برای خودتان، سازمانی که در آن کار می‌کنید و جامعه‌تان داشته باشد.»

هدف، بهترین راه مقابله با حواس‌پرتی دیجیتال

هنگامی‌که هدفی کاملا مشخص داریم، خیلی راحت‌تر می‌توانیم حواس‌پرتی‌های دیجیتال را که به ما و هدف‌مان کمکی نمی‌کنند شناسایی کنیم و از آنها خلاص شویم.

سولیس می‌نویسد: «هنگامی که از حواس‌پرتی رو برگردانیم و روی تعیین اهداف و دست‌یابی به آنها تمرکز کنیم، احساس توانایی و موفقیت می‌کنیم. همچنین، داشتن هدف ما را از تمرکز بر چیزهای مخرب بازمی‌دارد و سبب می‌شود احساس کنیم بخشی از چیزی بزرگ‌تر در پیرامون‌مان هستیم. هدف داشتن ما را از قید و بند افکار منفی درباره خودمان و گذشته‌ها رها می‌کند و وادارمان می‌کند در مسیر روبه‌رو و آینده باقی بمانیم و به این فکر کنیم که در چه چیزهایی می‌توانیم سهم‌مان را ادا کنیم.»

در دنیای فنّاوری‌محوری که به‌راحتی می‌توان دچار حواس‌پرتی دیجیتال شد، «مقیاس زندگی» راهنمایی کاربردی برای بهبود روابط ما با فنّاوری است. این کتاب الهام‌بخش به ما کمک می‌کند که به‌عنوان فرد، سازمان یا جامعه در ابعاد بزرگ‌تر بتوانیم کمی دست نگه داریم، تأمل کنیم و سپس ارتباطمان را با خلاقیت و هدف عمیق‌تری بهبود بخشیم که برای شاد زیستن، برخورداری از زندگی سالم و کسب موفقیت نیاز داریم.

منبع: چطور

سرعت پیشرفت تکنولوژی طی چند دهه اخیر به اندازه‌ای بالا بوده است که شاید برای نسل جدید قابل درک نباشد. در ادامه، تصاویری فوق‌العاده را گردآوری کرده‌ایم که به خوبی بیانگر تکامل فناوری هستند.

برخی مواقع، وقتی که منتظر فراگیر شدن کامپیوترهای کوانتومی هستیم یا بابت خاموش شدن لپ‌تاپ زمانی که هنوز ۵ درصد از باتری آن باقی مانده است شکایت داریم، فراموش کردن پیشرفت تکنولوژی و مسیر سختی که در ۵۰ سال طی شد، بسیار آسان است.

قطعا همین حالا می‌توان مجموعه‌ای از نوآوری‌ها را لیست کرد که در طول زمان تغییر کرده و زندگی ما را متحول کرده‌اند؛ مثل اینترنت، تلفن هوشمند و تلسکوپ‌های رادیویی. اما واقعا دشوار است که به این تغییرات در قالب یک چشم‌انداز نگاه کنیم.

خوشبختانه، تصاویر اغلب صدایی بلندتر از واژه‌ها دارند و تصاویری که در ادامه ضمیمه شده‌اند، قطعا شما را به تشویق دانشمندان برای کارهای بزرگی که انجام داده‌اند و ما را به نقطه فعلی رسانده‌اند. برمی‌انگیزند. وادار می‌کنند. امروزه فقط با استفاده از دستگاهی که در جیب شماست، می‌توان غذا سفارش داد، تاریخچه دنیا را مطالعه کرد و به جستجوی هر چیزی پرداخت.

۹ عکس حیرت‌آور از پیشرفت تکنولوژی

عکسی که می‌بینید، مینی کامپیوتر PDP-7 است که سال ۱۹۶۵ توسط Digital Equipment Corporation ساخته شد. در آن زمان، این کامپیوتر با قیمت نسبتا پایین ۷۲ هزار دلار، به عنوان یکی از دستگاه‌های فوق‌العاده قدرتمند شناخته می‌شد. این مینی کامپیوتر ۹ کیلوبایت حافظه داشت و خریداران می‌توانستند حافظه را به ۱۴۴ کیلوبایت افزایش دهند.

این سی دی رام می‌تواند اطلاعات بیشتری را از تمام کاغذهایی که زیر من قرار دارند، ذخیره کند- بیل گیتس، ۱۹۹۴

زمانی که از فلاپی دیسک‌ها برای ذخیره اطلاعات استفاده می‌کردیم را به یاد دارید؟ با تکامل فناوری، حالا می‌توان بیش از هزار ترابایت اطلاعات را روی دیسک‌های فشرده ذخیره کرد.

یک دقیقه در دنیای پیشرفته امروزی، معانی متعددی دارد و اصلا عجیب نیست که به نظر زمان سریع‌تر از همیشه می‌گذرد.فضا بسیار بزرگتر از چیزی است که ۳۰ سال پیش بود. در واقع حیرت‌انگیز است که ما همه‌روزه یک چیز جدید در مورد جهان اطراف خود یاد می‌گیریم.

منظومه شمسی احتمالا یک قمر جدید و سیاره‌ای دارد که پیش از این، ما هرگز آن را ندیده‌ایم. اخیرا نیز دانشمندان موفق به کشف یک کهکشان بسیار بزرگ شده‌اند که ظاهرا در حال گردش به دور کهکشان راه شیری است. سلام فضا، ما تو را دوست داریم!

کامپیوتری که در ماموریت آپولو ۱۱، فضانوردان را روی ماه نشاند، قدرتی کمتر از ماشین حساب مهندسی TI-83 دارد. انجام این کار با دانش و فناوری بسیار محدود آن زمان، شاهکار دانشمندان را نشان می‌دهد.

در مورد فضا صحبت کردیم، بد نیست به پیشرفت تکنولوژی در زمینه تجهیزات فضایی و ارائه تصاویر واضح‌تر از جهان پیرامون خود نیز اشاره کنیم.

۱۹۹۳ در برابر ۲۰۱۳: همه این وسایل حالا در جیب شما جا می‌شوند. فناوری به زودی به جایی خواهد رسید که تغییر ویدیوها با یک چشم بر هم زدن یا نمایش محتوا روی پوست بدن امکان‌پذیر خواهد شد.

ظاهرا در صنعت هوا و فضا هم باید خود را برای کوچک شدن همه چیز آماده کنیم.

این اتفاق در ۹ سال افتاده است: ساخت یک کارت حافظه ۱۲۸ مگابایتی در سال ۲۰۰۵ و تولید کارت حافظه ۱۲۸ گیگابایتی در سال ۲۰۱۴، با پیشرفت تکنولوژی حالا ظرفیت کارت‌های حافظه از مرز ۵۱۲ گیگابایت هم عبور کرده است.

موز یکی از پراستفاده‌ترین مواد غذایی در بسیاری از کشورهای آفریقا است. در همین رابطه، یکی از متخصصان بیوتکنولوژی کشاورزی از استرالیا موفق به کشت میوه‌ای با نام موز طلایی (Golden Banana) شده است که فوایدی فراتر از انتظار دارد.

در شرق آفریقا و به‌طور دقیق‌تر کشور اوگاندا (Uganda)، موز پخته اصلی‌ترین غذای مردم محلی به شمار می‌آید که به صورت سبز، بخارپز شده و مصرف می‌شود. متاسفانه موزهای معمولی مورد استفاده حاوی مقادیر کمی از مواد میکرو مغزی هستند؛ موادی مانند پرو ویتامین یا پیش‌ویتامین آ (Provitamin A) که پس از مصرف، در طی فرآیندهای متابولیک تبدیل به ویتامین A می‌شوند. به‌طور کلی تخمین زده می‌شود که سالانه بین ۶۵۰ تا ۷۰۰ هزار کودک در سراسر جهان به خاطر کمبود این نوع پرو ویتامین در رژیم غذایی‌شان، جان خود را از دست می‌دهند و حدودا ۳۰۰ هزار کودک هم به همین دلیل، نابینا می‌شوند. اما جیمز دِیل (James Dale)، از متخصصان بیوتکنولوژی کشاورزیِ دانشگاه فناوری کوئینزلند (QUT)، در طول یک دهه‌ی گذشته با اصلاح موزهای معمولی و پرورش موز طلایی که سرشار از ویتامین آ است، گامی بزرگ در راستای مقابله با این اتفاق ناگوار و کاهش مرگ‌ومیر کودکان به دلیل محرومیت از مواد مغذی، برداشته است.

دِیل در رابطه با فرآیند اصلاح موز طلایی می‌گوید:

نوعی موز در کشور پاپوآ گینه نو (Papua New Guinea) وجود دارد که سرشار از پرو ویتامین A است، اما خوشه‌های کوچکی دارد در حجم کم قابل‌کشت است؛ ما با استخراج ژن این میوه و وارد کردن آن به موزهای معمولی، موفق به پرورش موز طلایی شده‌ایم. در طول سال‌های گذشته، این نوع موز با سطوح بالایی از پیش‌ویتامین آ توسعه یافته است که از نظر ظاهری هم با رنگ طلایی مایل به نارنجی‌اش، با میوه‌های معمولی تفاوت دارد.

تاکنون موز طلایی فقط در ایالت کوئینزلند استرالیا کشت شده، اما به تازگی ژن‌های مربوطه برای آزمایش‌های میدانی و استفاده در موزهای محلی به اوگاندا ارسال شده‌اند؛ انتظار می‌رود که تا سال ۲۰۲۱ کشاورزان قادر باشند موز طلایی را در مقیاس بزرگ پرورش دهند. مقاله‌ای هم از این دستاورد علمی و انسان دوستانه در ژورنال بیوتکنولوژی گیاهی (Plant Biotechnology) به چاپ رسیده است.

واقعیت مجازی نوعی فناوری‌ است که در آن محیطی مجازی در جلوی چشمان کاربر قرار می‌گیرد و براساس حرکت سر و بدن آن محیط مجازی تعامل برقرار می‌کند. به عبارت دیگر هنگامی‌که یک فرد هدست واقعیت مجازی را بر روی سر خود نصب می‌کند، در جلوی چشمان خود محیطی را مشاهده می‌کند که براساس تغییر موقعیت بدنش تغییر می‌کند و ذهن انسان پس از مدتی می‌پذیرد که در یک محیط واقعی قرار گرفته است.

یک محیط واقعیت مجازی در هدست واقعیت مجازی توسط اپلیکیشن‌های اختصاصی آن به وجود می‌آید. برخی از این محیط‌ها به صورت گرافیک رایانه‌ای و سه بعدی هستند و برخی دیگر نیز ویدئوها یا تصاویری ۳۶۰ درجه از محیط‌های واقعی هستند که از قبل فیلمبرداری شده‌اند. با این قابلیت فناوری واقعیت مجازی می‌توان این امکان را فراهم کرد تا افراد بتوانند از امکانات و مکان شما به خوبی دیدن کنند.

اغلب محیط‌های واقعیت مجازی در درجه اول، تجربه‌های دیداری می‌باشند که از طریق یک هدست واقعیت مجازی قابل مشاهده و تجربه می‌باشند. برخی از اپلیکیشن‌ها دارای اطلاعات حسی دیگری مانند تولید صدا هم می‌باشند. محیط‌های شبیه‌سازی شده می‌توانند مانند محیط‌های زندگی واقعی و یا به صورت کاملا متفاوت باشند نظیر آنچه در محیط‌های بازی دیده می‌شود.انواع هدست‌ها:

براساس نوع کارکرد هدست‌های واقعیت مجازی می‌توان آنها را به دو بخش تقسیم نمود. اول هدست‌هایی که برای نمایش تصویر از نمایشگرهای اختصاصی درون خود استفاده می‌‌کنند و دوم هدست‌هایی که برای نمایش تصویر از نمایشگر تلفن همراه استفاده می‌کنند.

با توجه به این‌که تلفن‌های همراه پرقدرت که قابلیت پردازش و نمایش اپلیکیشن‌های واقعیت افزوده را داشته باشند در حال حاضر زیاد شده‌اند لذا هدست‌هایی که بر این اساس کار می‌کنند نیز بسیار بیشتر مورد استقبال قرار گرفته‌اند. در حال حاضر اکثر هدست‌های واقعیت مجازی در بازارهای جهانی مبتنی بر تلفن‌های هوشمند هستند و به همین خاطر هم قیمت بسیار پایین‌تری نسبت به نوع اول هدست‌ها دارند.

جدول تطابق‌پذیری گوشی‌های موبایل با نرم‌افزارهای واقعیت مجازی

تفاوت واقعیت مجازی و واقعیت افزوده:

یکی از اشتباهات رایج در میان جامعه ایران در خطاب کردن فناوری واقعیت مجازی با عنوان واقعیت افزوده است. باید گفت که واقعیت افزوده فناوری‌ای است که در آن تصویر سه‌بعدی یا اطلاعاتی به‌صورت متن یا تصویر بر روی تصویر زنده‌ای که از طریق دوربین موبایل یا تبلت در حال نمایش است نشان داده می‌شود. البته این فناوری دارای محدودیت‌هایی است که باعث شده توسعه‌ی آن به کندی صورت بگیرد و فراگیر نشده باشد.

البته در برخی از اپلیکیشن‌های واقعیت مجازی با استفاده از دوربین پشتی گوشی همراهی که در هدست قرار گرفته است، تصاویر از محیط ضبط شده و با اطلاعات یا محتوای سه‌بعدی ادغام می‌شوند.

چه چیز واقعیت مجازی برای ما جذاب و هیجان‌انگیز است؟

در پاسخ به این سؤال می‌توان گفت که واقعیت مجازی یکی از قدیمی‌ترین و مهم‌ترین پارادایم‌های حک شده در ذهن ما را می‌شکند. و آن پارادایم تماشای تصویر متحرک از دریچه‌ی یک پنجره است. از زمانی‌که تلویزیون و سینما اختراع شدند و به دسترس مردم رسیدند، همیشه ما فقط می‌توانستیم به یک صفحه نگاه کنیم و اگر صورتمان را از روبروی آن صفحه برمی‌گرداندیم اشیا و محیط اطراف‌مان را مشاهده می‌کردیم. ولی در فناوری واقعیت مجازی، زمانی‌که هدست واقعیت مجازی را بر روی سرمان قرار داده‌ایم، هنگامی‌که سر خود را حرکت دهیم براساس آن حرکت، تصویر نمایش داده شده نیز تغییر می‌کند گویی که دقیقاً در آن محیط قرار داریم.

عمده‌ترین کاربردهای فناوری واقعیت مجازی:

استفاده در صنعت توریسم:

یکی از کاربردهای مهم فناوری واقعیت مجازی در گردشگری است. به این صورت که ویدئوها و یا تصاویری ۳۶۰ درجه و با کیفیت بالا از مکان‌های توریستی و مهم تهیه می‌شود و افراد هزاران کیلومتر آن‌طرف‌تر می‌توانند با استفاده از هدست‌های واقعیت مجازی آن ویدئوها را آن‌گونه ببینند که گویی در همان جا قرار دارند و به هر طرف که بخواهند می‌توانند حرکت کنند.

استفاده در نمایش مکان‌های اجاره‌ای و فروشی:

یکی دیگر از کاربردهای این فناوری نمایش همه جهته و کامل فضای داخلی و بیرونی مکان‌هایی است که برای فروش یا اجاره قرار گرفته‌اند. به‌طوری‌که فرد بیننده به راحتی می‌تواند بدون حضور در آن مکان، همه جنبه‌های آن را از طریق هدست واقعیت مجازی بررسی کرده و انتخاب کند. همچنین از این فناوری می‌توان برای پیش‌نمایش طرح‌های نمای داخلی آپارتمان‌ها استفاده نمود.

سرگرمی

اگر صنعت گیمینگ در حال حاضر یکی از کاربردهای اولیه و اصلی تکنولوژی واقعیت مجازی نباشد، پس دیگر شکل‌های سرگرمی قطعا خواهند بود. در حال حاضر تماشاگران سینما می‌توانند از فیلم‌های سه‌بعدی لذت ببرند؛ اما با اپلیکیشن‌هایی مانند Oculus Cinema، کاربران می‌توانند به شکلی عمیق‌تر و موثرتر از دیدن این فیلم‌ها لذت ببرند. آنها می‌توانند فیلم‌ها را روی یک پرده بسیار بزرگ مجازی تماشا کنند– چیزی شبیه به یک تجربه شخصی دیدن فیلم- و خودشان را درون آن فیلم تصور کنند؛ محاصره شده در میان افکت‌های تصویری و صوتی. اگر شما جزو علاقه‌مندان و طرفداران ورزش هستید، بد نیست بدانید که شرکت‌های ارائه‌دهنده پلت‌فرم واقعیت مجازی مانند LiveLike VR یک استادیوم مجازی ساخته‌اند که می‌توانید هیجان و تجربه حضور در روز مسابقه و بازی را با دوستان‌تان در آن شریک شوید، آن هم در راحتی کامل و از روی کاناپه اتاق‌تان. تکنولوژی واقعیت مجازی با ساختاری مشابه همچنین می‌تواند تجربه متفاوتی از حضور در یک کنسرت موسیقی را با پلت‌فرم‌هایی مانند آنچه شرکت Next VR ارائه کرده است، برای کاربران ایجاد کند آن هم بدون حضور طرفداران پرسر و صدا و شلوغ.  حتی در صنعت توریسم و جهانگردی هم این تکنولوژی نفوذ کرده است. شرکت جهانگردی Marriott’s Travel Brilliantly در همکاری با شرکت Oculus قرار است علاقه‌مندان سفر و مسافرت را غافلگیر کند. به این ترتیب و با استفاده از یک اپلیکیشن شما می‌توانید به‌صورت مجازی و تنها در ۹۰ ثانیه به هاوایی بروید و با سرمای این روزها برای چند لحظه خداحافظی کنید.

بهداشت و درمان

صنعت بهداشت و درمان با وجود موسساتی که از تصاویر کامپیوتری برای تشخیص و درمان بیماری‌ها استفاده می‌کنند، یکی از بزرگ‌ترین استقبال‌کنندگان از تکنولوژی واقعیت مجازی است. شبیه‌سازی‌های واقعیت مجازی از قبیل آنچه شرکت‌های نرم‌افزاری Surgical Theater و Conquer Mobile تولید می‌کنند، می‌توانند تصاویر تشخیصی درست و دقیقی را از اسکن‌ها و مدل‌های سه‌بعدی تهیه شده از آناتومی بیماران را ایجاد کنند. مدل‌های مجازی به پزشکان و جراحان تازه‌کار و باتجربه کمک می‌کنند تا بتوانند امن‌ترین و موثرترین راه برای پیدا کردن محل تومورها را ارائه دهند، ابزارهای جراحی را در جای درست قرار دهند یا امکان تمرین و تست درمان‌ها و عمل‌های جراحی پیچیده را فراهم بیاورند. صرف‌نظر از جراحی، واقعیت مجازی همچنین می‌تواند به عنوان یک ابزار موثر و مقرون به صرفه برای توانبخشی به‌کار برده شود. بیماران ضایعات مغزی و نخاعی در سراسر اروپا حالا می‌توانند از یک درمان موثر مبتنی بر واقعیت مجازی که از سوی شرکت MindMazeto ارائه شده است، بهره ببرند. این درمان امکان بازیابی عملکرد فیزیکی و شناختی را با روند درمانی سریع‌تر از روش‌های معمول برای بیماران فراهم می‌آورد. تمرینات مجازی و بازخوردهای در لحظه در درمان MindMazeto احساس انجام یک بازی را در بیمار ایجاد کرده و با ایجاد انگیزه در بیماران، آنها را به تمرین هر روزه ترغیب می‌کند.

فضانوردی

این روزها دانشمندان ناسا یک ماموریت سخت در پیش دارند؛ جست‌وجوی زندگی در سیاره‌های دیگر. به همین دلیل هم هست که آنها به دنبال تکنولوژی واقعیت مجازی هستند تا بتوانند از طریق آن روبات‌ها را روی مریخ کنترل کرده و راه‌های دقیق و کم‌خطر را برای فضانوردان پیدا کنند. در لابراتوار Jet Propulsion ناسا محققان هدست Oculus Rift را با تجهیزات سنجش حرکت مربوط به Kinect 2 و Xbox One مرتبط کرده‌اند تا از این طریق بتوانند یک بازوی رباتیک را با حرکات دست اپراتور کنترل کنند. این تکنولوژی در آینده‌ای نه چندان دور می‌تواند برای کنترل مریخ‌نوردها یا دیگر ابزارها از میلیون‌ها مایل دورتر به‌کار برده شود. با اضافه کردن تردمیل Virtuix Omni هم محققان می‌توانند پیاده‌روی روی سطح مریخ را شبیه‌سازی کنند تا فضانوردان را برای یک فرود موفقیت‌آمیز تقویت کنند. در نمایشگاه CES امسال هم ناسا این شانس را به بازدیدکنندگان داد تا از طریق تکنولوژی واقعیت مجازی بتوانند آنچه را که فضانوردان هنگام صعود به فضا می‌بینند، ببینند و تجربه کنند.

موزه‌ها

واقعیت مجازی می‌تواند علایق فرهنگی ما را پررنگ‌تر کند. این تکنولوژی می‌تواند بلافاصله و در لحظه کاربران را به موزه لور پاریس، آکروپولیس در آتن و موزه گوگنهایم در نیویورک ببرد. در واقع تعدادی از موزه‌ها در حال حاضر با همکاری توسعه‌دهندگان توانسته‌اند فضاهای مجازی را ایجاد کنند که مردم بتوانند تجربه حضور فیزیکی در موزه را در آنها داشته باشند. سال گذشته موزه بریتیش در لندن اولین آخر هفته واقعیت مجازی خودش را برگزار کرد و موزه تاریخ طبیعی آمریکا در شهر نیویورک هم امکان تماشای بعضی از مجموعه‌های خودش را به صورت مجازی و از طریق عینک واقعیت مجازی Cardboard گوگل برای علاقه‌مندان فراهم آورد. به این ترتیب حالا هر کاربر موبایل هوشمند می‌تواند با استفاده از عینک واقعیت مجازی گوگل به تماشای این موزه برود.

خودروسازی

از فرآیند طراحی تا نمونه‌های اولیه مجازی، خودروسازان هم دهه‌ها است که از شبیه‌سازی‌های تکنولوژیک بهره می‌برند. شرکت فورد با استفاده از هدست واقعیت مجازی Oculus Rift یک مرکز واقعیت مجازی برای توسعه خودروهای بدون راننده خود ساخته است. در آزمایشگاه این شرکت در دربورن میشیگان کارمندان می‌توانند یک هدست واقعیت مجازی را پوشیده، یک صندلی در خودرویی که هنوز تولید نشده داشته باشند و از این طریق داخل و خارج یک خودرو را بازرسی کنند. نمونه‌های اولیه مجازی به طراحان و مهندسان بخش‌های مختلف امکان بازرسی عناصر مختلف مانند موتور از نزدیک را داده تا بتوانند قبل از ورود خودرو به بازار مشکلات احتمالی آن را پیدا و رفع کنند.

آموزش

صنعت خودرو تنها کاربرد واقعیت مجازی برای اهداف طراحی نیست؛ شرکت تویوتا همچنین از هدست‌های واقعیت مجازی Oculus به عنوان بخشی از کمپین TeenDrive365 خودش استفاده می‌کند تا از این طریق به نوجوانان و والدینشان درباره رانندگی پرخطر آموزش دهد. این تجربه‌های تأثیرگذار که با هدست‌های واقعیت مجازی ایجاد می‌شوند، می‌توانند آموزش در حوزه‌های مختلف را متحول کنند. مقامات شرکت تویوتا می‌گویند واقعیت مجازی می‌تواند با ساده کردن و شبیه‌سازی موقعیت‌های پیچیده برای افراد در سنین مختلف، آموزش شناختی سریع‌تر، موثرتر و کاربردی‌تری را ایجاد کند. اپلیکیشن‌هایی مانند Unimersiv و Cerevrum نمونه‌هایی از ابزارهای آموزشی آنلاین مبتنی بر واقعیت مجازی هستند.

دادگاه‌ها

عکس‌های ثابت و دوبعدی ممکن است ابزار کافی جهت ارزیابی صحنه‌های جرم برای اعضای هیات منصفه نباشند. دیدن یک صحنه جرم به صورت سه‌بعدی می‌تواند به قضات برای تجسم این‌که افراد و اشیا به چه صورت بوده‌اند، کمک زیادی کند. محققان دانشگاه زوریخ گزارشی را منتشر کرده‌اند که نشان می‌دهد استفاده از هدست واقعیت مجازی Oculus Rift برای بازسازی اتفاقات و صحنه‌های جرم در دادگاه‌ها را بررسی کرده است. این محققان متوجه شده‌اند استفاده از تکنولوژی تعاملی، تجسم و فهم بهتر و دقیق‌تر جزئیات یک مورد را راحت‌تر کرده و تصمیم‌گیری درباره مجرم بودن یا نبودن افراد را منصفانه‌تر می‌کند.

خرید

بسیاری از افراد در حال حاضر با خرید آنلاین از وب‌سایت‌ها آشنا هستند، اما اپلیکیشن‌های واقعیت مجازی مانند Trillenium می‌توانند قدم بعدی در شیوه خرید محصولات روی وب‌سایت‌ها باشند. این اپلیکیشن‌ها می‌توانند یک بازدید مجازی از تمام فروشگاه را ایجاد کرده و تجربه خریدهای آنلاین را بهبود بدهند. خریداران می‌توانند به جای نگاه کردن به کاتالوگ‌های موجود روی یک وب‌سایت، یک تجربه خرید در لحظه و حتی با همراهی دوستان‌شان را داشته باشند. این اپلیکیشن توانسته توجه یکی از بزرگ‌ترین خرده‌فروشی‌های آنلاین اروپا یعنی ASOS را به خود جلب کند. خریداران می‌توانند به‌زودی با استفاده از اپلیکیشن Trillenium و هدست‌های واقعیت مجازی، اجناس مختلف را از ASOS به راحتی با دقت خرید حقیقی و حضوری، بخرند.

صنایع نظامی

ارتش ایالات متحده آمریکا از شبیه‌سازهای واقعیت مجازی برای آموزش و تمرین سربازان قبل از به‌کار گرفتن آنها، استفاده می‌کند. نسخه‌های غیرتجاری بازی‌هایی مانند Virtual Battlespace 2 و Unity 3D برای آمادگی و تمرین بیشتر نیروهای نظامی پیش از نبرد به‌کار برده می‌شوند. شبیه‌سازی‌های بازی‌گونه به گروه‌ها این امکان را می‌دهد تا بتوانند با یکدیگر در فضای شبیه‌سازی شده و نزدیک به واقعیت همکاری کنند، پیش از آن‌که بخواهند با تجهیزات واقعی در دنیای حقیقی به نبرد بروند. این محیط شبیه‌سازی شده بسیار مهم و تأثیرگذار است چون تمرین و آموزش از این طریق تمرکز و قدرت تصمیم‌گیری سربازان و نیروهای نظامی را تقویت می‌کند.

مدیتیشن و سلامت روانی

با استفاده از هدست واقعیت مجازی Oculus و برنامه Guided Meditation VR کاربران می‌توانند مکان شادی مخصوص خودشان را پیدا کنند و به خوبی در یکی از محیط‌های قابل انتخاب از این طریق به مدیتیشن بپردازند. کارشناسان معتقدند که این تجربه می‌تواند به کاهش استرس و اضطراب ناشی از زندگی پرمشغله روزانه کمک کند.  واقعیت مجازی همچنین می‌تواند برای آنهایی که از مشکلات روانی جدی و نیازمند مراقبت بیشتر رنج می‌برند، به عنوان یک ابزار درمانگر مورد استفاده قرار بگیرد. تکنولوژی واقعیت مجازی می‌تواند محیطی امن و کنترل شده را برای بیماران ایجاد کند تا بتوانند در آن با آنچه آنها را می‌ترساند، مواجه شوند. براساس مطالعه‌ای که در یک نشریه روانشناسی آمریکایی منتشر شده، این نوع از درمان به وسیله واقعیت مجازی به خوبی درمان با داروها موثر و مفید است.

ایتنا- استفاده کودکان از فناوری‌های هوشمند، شرط و شروط‌هایی دارد که یکی از آنها همراهی والدین در کشف دنیای دیجیتال همراه فرزندشان است.

امروزه کودکان از سنین کم با ابزارهای دیجیتال سر و کار دارند. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که این ابزارها علی‌رغم سرعت‌بخشی به فرآیند یادگیری در کوتاه‌مدت برای پرورش و رشد فکری کودکان در بلندمدت کارآیی مطلوبی ندارند.

امروزه والدین از این‌که کودکانشان با مهارت از پس ابزارهای دنیای دیجیتال چون تبلت و تلفن‌های هوشمند برمی‌آیند، شگفت‌زده می‌شوند.

بسیاری از آنها بیم دارند که فرزندانشان در سنین پایین به فناوری نوین و اپلیکشن‌های جدید وابسته شوند. سیاست‌های تولید‌کنندگان فناوری جدید بر همین پایه استوار است.

در آمریکا از هر چهار کودک زیر ۸ سال یک کودک به‌طور مرتب به تلفن هوشمند دسترسی دارد. آمار نشان می‌دهد در خانواده‌های کم‌درآمد حتی ۷۵ درصد کودکان زیر ۴ سال تلفن همراه شخصی دارند. استفاده از تلفن همراه چه پیامدهایی برای کودکان دارد؟

پژوهش‌های پیشین نشان می‌‌دهند که فناوری جدید در یادگیری واژه‌ها، رنگ‌ها و اندازه‌ها به کودکان کمک بسیاری می‌کند به شرط آن که والدین در روند یادگیری با کودکان همراهی کنند. اما به احتمال زیاد اگر مادری برای فرزندش کتاب بخواند و یا بگذارد آزادانه آشپزخانه، باغ یا جنگل را زیر و رو کند همین نتایج و شاید تاثیرات بیشتری را مشاهده کند.

جنی رادسکی، پژوهشگر رشد رفتاری کودکان می‌گوید برای مغز ناپخته و نارس کودک سه‌ساله دشوار است که آنچه روی صفحه کامپیوتر می‌بیند را به زندگی واقعی انتقال دهد. هنگامی که به کودکان امروزه تصویر اتاقی با هدیه‌ای در آن نشان دهیم کمتر پیش می‌آید که آن را با علاقه تماشا کنند و نسبت به محتوای آن کنجکاوی بیشتر نشان دهند.

در حقیقت کودکان به‌دشواری می‌توانند ارتباطی میان تصویر و فضای واقعی برقرار کنند و به‌درستی روشن نیست که آیا کارکردهای ابزار دیجیتال چون صفحات لمسی و کلیک بتوانند کودک را در تبدیل جهان دو بعدی به سه بعدی کمک کنند. شاید تبلت برای کودک همچون سرزمین عجایب باشد و نه نمادی از دنیای واقعی و ابزارهای ملموسی چون کتاب یا تلویزیون.

کارآیی ابزارهای دیجیتال در رشد فکری کودکان
کودکان بالاتر از سه سال امکان بیشتری برای درک دانستنی‌های مفید دنیای دیجیتال و برنامه‌های آموزشی آن دارند. اما این ابزار برای پرورش و رشد فکری کودک در بلند‌مدت مناسب نیست.

مهم نیست که کودک پیش از رفتن به مدرسه تمامی ارقام را بشناسد. کارشناسان مسائل کودکان بر این باورند که مهم‌تر از آن تحمل کنترل هیجانات و خلاقیت و انعطاف‌پذیری است. اینها قابلیت‌هایی هستند که با کاربرد اپلیکشین‌های خودکار و ابزار دنیای دیجیتال کسب نمی‌شوند، بلکه از طریق یک دنیای حقیقی کودکانه، سرشار از چالش‌ها، برخوردها و دوگانگی‌ها به دست می‌آیند.

ناآگاهی از این واقعیت موجب می‌شود کودکان در یک چرخه باطل گرفتار شوند. زیرا کودکانی که مشکلات رفتاری دارند بیش از کودکان عادی خود را با تلفن‌های هوشمند سرگرم می‌کنند. این خطر وجود دارد که این دسته کودکان هرگز یاد نگیرند چگونه با شرایط دشوار دنیای واقعی کنار بیایند.

پرخوری و بدخوابی
به نظر می‌رسد خطرات دیگر ناشی از ابزارهای دیجیتال مشابه آن چیزی باشد که از تماشای تلویزیون می‌شناسیم: اختلال خواب و اضافه وزن.

با این که پژوهش‌ها نشان می‌دهند که رابطه تنگاتنگی بین افزایش وزن و صرف وقت زیاد با تصاویر دنیای مجازی در میان کودکان وجود ندارد، اما کارشناسان معتقدند که فراگیری رفتارهای نامناسب برای کودکان در سنین پائین زود است. زمانی که تلفن‌های هوشمند همراهان همیشگی وعده‌های غذایی کودکان شوند، آنها نمی‌توانند به نشانه‌هایی که مغز هنگام سیری مخابره می‌کند توجه کنند و واکنش مناسب نشان دهند.

پزشکان متخصص توصیه می‌کنند که کودکان زیر ۱۸ ماه به هیچ وجه به دنیای مجازی و ابزارهای دیجیتالی دسترسی نداشته باشند. کودکان دو تا ۵ ساله روزانه یک ساعت می‌توانند با این ابزارها سروکار داشته باشند اما شرط آن این است که والدین در کشف دنیای دیجیتال آنها را همراهی کنند.

منبع: ایتنا