همان‌طور که می‌دانید دنیای تکنولوژی و دهکده مجازی آنلاین در طی چند سال اخیر پیشرفت گسترده‌ای داشته است. در حال حاضر اینترنت دنیای مستقل خود را دارد و تعداد وب‌سایت‌های موجود به قدری بالا است که حتی ممکن است امکان شمارش آنها وجود نداشته باشد، اما اکنون یک سوال وجود دارد، اولین وب‌سایت دنیا در چه سالی و توسط چه کسی ساخته شده؟ در ادامه با ما همراه باشید.
اولین وب سایت دنیا
حتما درباره خالق دنیای پهناور وب یا همان World Wide Web اطلاع دارید. ۲۵ سال پیش در ابتدای پروژه دنیای پهناور وب که تیم برنزلی مسئولیت آن را برعهده داشت، اولین وب‌سایت دنیا ساخته شد. این وب‌سایت در تاریخ ۶ اوت ۱۹۹۱ با آدرس info.cern.ch به صورت عمومی در دسترس قرار گرفت، در آن زمان افراد بسیاری به اینترنت دسترسی نداشتند، اما اولین وب‌سایت دنیا تقریبا ۲۳ نفر بازدیدکننده داشت. این‌گونه بود که دنیای پهناور وب آغاز شد و در حال حاضر ۲۵ سال از ساخت اولین وب‌سایت دنیا گذشته است.
در صفحه اصلی این وب‌سایت چهار لینک اصلی وجود دارد که شما را به بخش‌های مختلف اولین سایت دنیا هدایت میکند. اولین لینک نمایی از اولین وب‌سایت را نشان میدهد و دنیای پهناور وب را به زبانی ساده تعریف کرده است، لینک دوم هم یک صفحه ویرایشگر است که بازهم درباره دنیای پهناور وب است و میتوان متن مورد نظر خود را در آن تایپ کرد. لینک سوم مقاله‌ای درباره تولد دنیای اینترنت است و همچنین لینک چهارم درباره گروه سازنده که جزئیات را از آنها منتشر کرده است.
پس از آن جهش بزرگی در دنیای تکنولوژی آغاز شده بود و کمپانی‌های بزرگ خواهان ساخت یک وب‌سایت شخصی برای خود بودند. در سال ۱۹۹۳ شرکت NCSA اولین مرورگر بی‌نقص در آن زمان را با نام موازییک منتشر کرد که البته لازم به ذکر است این مرورگر سورس‌باز بود و کاربران قادر به ویرایش آن بودند. رویکرد اصلی تیم برنزلی یک پلتفرم همکاری و انقلابی بود، اما خوب اگر به صورت دقیق‌تر به این مسئله فکر کنیم به راستی که تیم برنزلی تحول عظیمی را در دهکده مجازی آنلاین ایجاد کرد.
سال ۱۹۹۱ پر از رخدادهای موفقیت‌آمیز برای دنیای تکنولوژی بود و در واقع یک تغییر اساسی در دنیای ارتباطات بود. اکنون وب‌سایت‌هایی وجود دارد که گاهی اوقات امکانات آنها گیج کننده است و همه و همه به لطف سازنده آن یعنی تیم برزنلی است.
تا همین چند وقت پیش دوران ما را عصر اطلاعات می‌دانستند. از اینرو اطلاعات در زندگی ما نقشی تعیین‌کننده و مهم داشت. ولی به‌نظر می‌رسد ۲۵ سال بعد از معرفی دنیای وب، عصر اطلاعات نیز به پایان رسیده و وارد دوران جدیدی به نام عصر تجربه می‌شویم. با ما همراه باشید.
اهمیت اطلاعات به قدری زیاد است که آگاهی از اطلاعات متنوع می‌تواند کاملا سرنوشت‌ساز باشد. تا چند وقت پیش، دنیای ما در عصر اطلاعات قرار داشت. اما حالا به اعتقاد کارشناسان با وجود حضور سیستم‌های موبایل و اینترنت در همه جا، در حال گذار به دوران جدید هستیم که از آن به عنوان عصر تجربه یاد میشود.
بهتر است با این سوال شروع کنیم. آخرین باری که فیسبوک، اینستاگرام یا تلگرام خود را چک کردید چه زمانی بوده است؟ قطعا مدت زمان زیادی از آن نمی‌گذرد. جالب است بدانید براساس گزارش‌های جدید، استاتوس‌های به‌روزشده توسط ۱.۶ میلیارد کاربر فیسبوک، ۲۱ درصد کاهش داشته است. باکس استاتوس‌ها را باید نشانه‌ای از عصر اطلاعات بدانیم. دوره‌ای که به وسیله‌ی کامپیوترهای دسکتاپ و ماموریت کمپانی‌ها برای سازماندهی اطلاعات جهان تسخیر شده است. اما نشانه‌های عصر تجربه کاملا متفاوت است و خاستگاه آنها را باید میکروکامپیوترها، سنسورهای موبایل و ارتباطات پرسرعت بدانیم.
مرگ استاتوس باکس بخش کوچکی از گذار بزرگ از اطلاعات به سمت تجربه است. قرار است چه اتفاقی رخ دهد؟ اگر بخواهیم کوتاه پاسخ دهیم، باید بگوییم مفهوم و بستر تعاملات آنلاین ما در حال تغییر است و براساس دستگاه‌های مرتبط و متصل ما شکل می‌گیرد.
شما آن چیزی نیستید که در پروفایل خود گفته‌اید
برای شرح تیتر فوق، کمی به فیسبوک و اسنپ‌چت فکر کنید. در واقع فیسبوک یک بستر از عصر اطلاعات است که در کنار دیگر شبکه‌های اجتماعی هم نسل خود بر مبنای عصر کامپیوترهای دسکتاپ، مفهومی از انباشتگی اطلاعاتی را منتقل میکند.
انباشتگی اطلاعات در پروفایلی نمود پیدا میکند که هویت ما خلاصه‌ای از اطلاعاتی است که در آنجا ذخیره کرده‌ایم. این اطلاعات می‌تواند شامل متون، تصاویر، ویدیو یا صفحات اینترنتی باشد. در عصر اطلاعات، ما خودمان را با این پروفایل دیجیتال معرفی می‌کنیم.
اما دستگاه‌های موبایل، نوع نگاه ما به هویت دیجیتال را تغییر داده است. با استفاده از یک دوربین می‌توانیم لحظه به لحظه‌ی زندگی خود را تماشا کنیم و انباشت اطلاعات جای خود را به خوداظهاری مداوم داده است. خودِ مجازی کمتر دیده میشود و در واقع ما، نتیجه‌ی آن چیزی هستیم که انجام می‌دهیم، اما باعث انباشت آن نیستیم. اسنپ‌چت نمونه‌ای از یک واقعیت جدید است.
یادتان باشد شما یک پروفایل نیستید، شما فقط خودتان هستید!
بسیاری از مردم فکر می‌کنند، اسنپ‌چت تماما به رازداری ارتباط دارد، ولی نوآوری واقعی پیام‌های موقت و زودگذر اسنپ‌چت این نیست که خود ساخته‌اند. در واقع نوآوری اصلی این است که ما را مجبور می‌کنند تا از عادت انباشتگی که به پردازش دسکتاپ آورده‌ایم، خلاص شویم. نتیجه این است که پروفایل از مرکزیت دنیای اجتماعی خارج میشود. در عصر تجربه، شما یک پروفایل نیستید، خیلی ساده شما خود شما هستید!
نشان دهید، حرف نزنید!
ایده‌ی اصلی عصر تجربه این است که من نقطه‌نظر خودم را به شما نشان می‌دهم و شما به من توجه می‌کنید. من فریاد شما را می‌شنوم و این همان داستان همیشگی اجتماعی بودن است. اما چیزی که تغییر کرده این است که داستان‌هایی که ما به همدیگر می‌گوییم، به صورت دیداری و بصری شروع شده و به پایان می‌رسد.
در عصر اطلاعات، شروع ارتباط از اطلاعات بود. در نوع فیسبوکی همه چیز داخل استاتوس باکس اتفاق می‌افتد و با اضافه شدن متادیتایی چون موقعیت مکانی و انتخاب تعدادی شکلک برای نشان دادن احساس، تکمیل میشود. این دیدگاه اطلاعاتی در مکانیزم‌های بازخورد فیسبوک نیز دیده میشود و شش واکنش از پیش انتخاب شده در کامنت‌گذاری دیده میشود.
در مقابل، اسنپ‌چت همیشه با دوربین شروع میشود. بازخورد نیز به صورت منفعل ارسال میشود که در این حالت متوجه می‌شوید کدام دوستان شما اسنپ‌هایتان را دیده‌اند. در عصر تجربه، ورودی اولیه به صورت دیداری است و بازخورد اصلی همان توجه است.
امروزه چرخه‌ی بازخورد مرتبط با به اشتراک‌گذاری و توجه روی دستگاه‌های موبایل شروع شده و خاتمه می‌یابد و در آینده ممکن است از طریق لنزها شروع شده و در واقعیت مجازی پایان پذیرد.
انباشت تجربه
این واقعیت ارزیابی‌های اخیر فیسبوک را شکل میدهد که ویدیوهای زنده، دوربین‌های ۳۶۰ درجه و واقعیت مجازی را به عنوان محصولاتی یکپارچه در یک‌جا جمع میکند. اما فیسبوک تنها غول فناوری نیست که به آینده و چگونگی تولید و چیدمان این تکنولوژی‌ها فکر میکند. شاید تاکنون نام Magic Leap را به عنوان یک استارتاپ فوق سری در زمینه‌ی واقعیت افزوده شنیده باشید که ارزشی برابر با ۴.۵ میلیارد دلار دارد و کمپانی‌هایی نظیر گوگل و علی‌بابا در آن سرمایه‌گذاری کرده‌اند.
رقابت در سراسر دنیا آغاز شده و لایه‌هایی از تکنولوژی در حال شکل‌گیری است که به آن انباشت تجربه می‌گویند.
بخشی در پایین‌ترین قسمت لایه‌ی صفر قرار دارد که همان دنیای واقعی است. انباشت کامل در سرویس‌هایی است که لحظات دنیای واقعی را شکار کرده و آنها را به هم مرتبط میکند. واقعیت اساس و شالوده‌ی این لایه است.
در بخش بالاتر گذر لایه‌ها از لایه‌ی فیزیکی به لایه‌ی منطقی را شاهد هستیم. در قسمت بالا نیز لایه‌ی کاربری و اجرایی دیده میشود که از محصولاتی چون Snapchat Live (اسنپ‌چت لایو) و Priscope (پریسکوپ) تشکیل شده است. حتی محصولات آینده شناورتر خواهند بود.
از آن‌جایی که هر لایه می‌تواند به صورت مجزا رشد کند، انباشت تجربه محصولات جدید را سریع‌تر وارد بازار میکند، در حالی که در همین زمان از پیشرفت‌های صورت گرفته در لایه‌های زیرین نیز بهره می‌برد. نمونه‌ی بارز این پدیده، شبکه‌ی پرسرعت نسل سوم است که باعث توانمند شدن اپ‌استور اپل شده است، در حالی‌که هر دو از قابلیت‌های موبایلی پیشرفته استفاده می‌کنند. بهترین محصولات عصر تجربه در زمان فعلی اپلیکیشن‌هایی هستند که پیشرفت‌های مقطعی را در لایه‌های پایینی ایجاد می‌کنند. با این وجود هنوز برخی لایه‌ها نوپا هستند و فرصت‌های بی‌نظیری پیش‌روی آنها قرار دارد.
هویت‌های آنلاین و آفلاین ما در حال ادغام هستند و اکنون داستان‌هایی که به یکدیگر می‌گوییم به صورت دیداری شروع شده و پایان می‌پذیرند. سرمایه‌گذاری در هر لایه از انباشت جدید، توسعه‌ی محصولات تجربی را تسریع میکند. این زمینه‌ها در کنار هم دریچه‌های جدیدی را پیش روی عصر طلایی تکنولوژی باز میکند.
اکنون بهترین زمان برای ساخت عصری جدید است. عصر تجربه!
قلم‌ها در دسترس‌ترین ابزاری هستند که می‌توانند اطلاعات موردنظر ما را ثبت کنند. با ظهور قلم‌های هوشمند، نوشته‌ها و تصاویری که رسم کرده‌ایم روی دستگاه‌های هوشمند هم قابل نمایش میشود. در ادامه با ما همراه باشید تا با ویژگی‌های این قلم‌ها بیشتر آشنا شوید.
تکنولوژی دیجیتال، نوآوری را به همه جا سوق داده است و حالا نوبت قلم‌های معمولی است که جای خود را به قلم‌های هوشمند بدهند. با ترکیب فناوری‌هایی چون سنسورهای حساس به فشار، اسکن نوری، اتصال وایرلس و باتری‌های طولانیمدت، سازندگان دستگاه‌های دیجیتال موفق شدند که چنین قلم‌هایی را عرضه کنند.
این قلم‌های شگفت‌انگیز می‌توانند طراحی و نوشته‌ی روی کاغذ را به تلفن هوشمند، تبلت یا رایانه‌ی شما منتقل کنند. شاید در عمل چیزی شبیه جادو به نظر برسد در حالی که قابلیت‌های این قلم‌ها فقط به این مورد محدود نمی‌شوند.
بعضی از این قلم‌های هوشمند می‌توانند متن نوشته شده، تصویر رسم شده یا صدای شما را در حافظه‌ی خود ذخیره کنند تا هر موقع امکان آن فراهم بود محتوای خود را به سیستم موردنظر ارسال کنید. برای دستگاه‌هایی که از این نوع قلم‌ها پشتیبانی نمی‌کنند، مدل‌های ساده‌تری در نظر گرفته شده است که قابلیت‌های فانتزی کمتری دارد و با کیفیت پایین‌تری محتوای دستنویس را به دستگاه منتقل میکند.
در ادامه با ۵ قلم هوشمند آشنا شوید:
۱. قلم هوشمند Neo N2 ؛ ۱۶۹ دلار
قلم هوشمند Neo قابلیت‌های معمول یک قلم هوشمند را دارد و می‌تواند محتوای نوشته را در خود ذخیره‌سازی کرده و بعد به دستگاه موردنظر انتقال دهد. قلم نئو قابلیت تشخیص ۲۵۶ سطح فشار را دارد و دقت معقولی از خود ارائه میدهد. البته به این نکته توجه داشته باشید که قلم نئو تنها با برگه‌های مخصوص خود سازگاری دارد. یکی دیگر از قابلیت‌های این قلم این است که متن نوشته‌شده را در حافظه‌ی داخلی خود ذخیره میکند. به طوری که می‌تواند محتوای ۱۰۰۰ صفحه‌ی دستنویس را در خود ذخیره کند. از اینرو شما می‌توانید با اپلیکیشن Neo Notes نوشته‌های خود را در اورنوت ذخیره کنید.
این اپلیکیشن قابلیت شناسایی ۱۵ زبان را دارد که از جمله‌ی آن میتوان به زبان‌های انگلیسی، ژاپنی، چینی، آلمانی و کره‌ای اشاره کرد. ضمن این که به شما اجازه میدهد تا برای نوشته یا تصویر خود از رنگ‌بندی‌های متفاوت استفاده کنید. شما می‌توانید فایل‌های خود را به فرمت SVG ذخیره کنید و در صورت لزوم از طریق نرمافزارهای مخصوص طراحی، آنها را ویرایش کنید.
۲. قلم اسمارت مارکر Equil ؛ ۶۹۹ دلار
با این قلم هوشمند می‌توانید متون را ضبط کرده و نوشته‌های رو تخته وایتبرد را به دستگاه دیجیتال خود انتقال دهید. روش اتصال Equil از طریق بلوتوث است. ضمن این که می‌تواند از طریق یک اپلیکیشن رایگان به نام Equil Note با دیگر دستگاه‌ها وارد ارتباط شود. فناوری به‌کار رفته در این قلم، این امکان را فراهم کرده است که روی سطح هر تخته وایتبردی قابل استفاده باشد. اگر چه قیمت این قلم بالا محسوب میشود اما ابزاری کاربردی برای معلمان و اساتید است تا اطلاعات خود را با دیگر همکاران به اشتراک بگذارند.
۳. قلم هوشمند WorldPenScan X؛ ۱۵۰ دلار
این قلم هوشمند با اسکن مواد چاپی و ضبط واژه‌ها و جمله‌ها، می‌تواند آنها را به دستگاه‌هایی چون آی‌پد، آیفون و گوشی‌های اندرویدی ارسال کند. با WorldPenScan X می‌توانید فایل‌های خود را اسکن و ویرایش کنید. نرم‌افزار مربوط به قلم، زبان‌های انگلیسی، کره‌ای، ژاپنی، فرانسوی، آلمانی، ایتالیایی، اسپانیایی، عربی، ویتنامی، چینی و دیگر زبان‌های عجیب و غریب را می‌شناسد. از اینرو در مکان‌های زیادی کاربرد دارد.
۴. قلم هوشمند Livescribe؛ ۴۰۰ دلار
قلم Livescribe نه تنها نوشته‌های شما را در خود ذخیره میکند بلکه می‌تواند صدا را هم ضبط کند. به این ترتیب شما می‌توانید پس از یادداشت‌برداری در کلاس، با یک ضربه بر قلم خود عبارت‌های نوشته شده را با صدای استاد بشنوید. فایل‌های ذخیره شده با این قلم هم قابل ارسال به اورنوت هستند. ضمن این که می‌توانید تقریبا به هر دستگاه هوشمندی فایل‌های خود را انتقال دهید.
علاوه بر ۵۰۰ مگابایت فضایی که در Evernote Livescribe در اختیار دارید، از ۴ گیگابایت حافظه‌ی داخلی این قلم برخوردار هستید و می‌توانید به اندازهِ‌ی ۴۰۰ ساعت صدا و بی‌نهایت نوشته در آن ذخیره کنید. نکته‌ی جالب دیگری که در رابطه با این قلم وجود دارد این است که می‌تواند عملیات ریاضی مانند جمع، تفریق، ضرب و تقسیمی را که روی کاغذ می‌نویسید برای شما محاسبه کند!
متاسفانه این قلم تنها روی کاغذهای مخصوص به خود کار میکند. با وجود این که این نوع قلم هوشمند قیمت مناسبی دارد اما نمی‌توان گفت که در بین قلم‌های هوشمند، گزینه‌ی ممتازی محسوب میشود.
۵. قلم هوشمند DotPen
قلم هوشمند DotPen دارای ۱۴۳ میلیمتر طول و ۱۱.۹ میلیمتر قطر است. هر چند که این قلم هوشمند برای دستگاه‌های اندرویدی و iOS طراحی شده است، اما در ظاهر بیشتر شبیه یک قلم معمولی است. نوک این قلم از مواد ترموپلاست و بادوام ساخته شده است. اصطکاک کمی با سطح داشته و حرکت روان و راحتی روی سطح شیشه‌ای دارد. بدنه‌ی قلم از آلومینیوم آندایز ساخته شده است و باتری آن می‌تواند تا ۱۲ ساعت دوام بیاورد.
از طرفی DotPen به هیچ برنامه‌ی پیشنصب یا اپلیکیشن خاصی نیاز ندارد و می‌تواند با برنامه‌هایی مثل اورنوت، ProCreate و دیگر برنامه‌ها کار کند. در کل یک قلم ۷۰ دلاری بهتر از این نمی‌تواند باشد!
مدیریت زمان یکی از مهارت‌های اساسی برای موفقیت در کسب و کار است. افراد زیادی هستند که به دلیل نداشتن تمرکز برای مدیریت زمان کاری، ساعت‌های زیادی را در طول روز هدر می‌دهند. تعدادی از کارشناسان حرفه‌ای کسب و کار، روش‌های ساده‌ای برای کنترل زمان کاری پیشنهاد می‌دهند. در ادامه با ما همراه باشید.
افراد زیادی هستند که بخش زیادی از زمان کاری خود را هدر می‌دهند. به بیان دیگر آنها نمی‌توانند حداکثر استفاده را از زمان داشته باشند و مدیریت زمان را به خوبی بلد نیستند. روش‌های ساده‌ای وجود دارد که افراد می‌توانند با به کار گرفتن آنها، حداکثر استفاده از زمان کاری خود را داشته باشند و در پایان روز تمامی وظایف کاری خود را به انجام برسانند.
دیوید آلن (David Allen) و مرلین مان (Merlin Mann) دو نویسنده‌ی حرفه‌ای در زمینه‌ی کسب و کار هستند که روش‌های ساده و کوتاهی را برای مدیریت زمان معرفی کرده‌اند. در ادامه با تعدادی از این روش‌ها آشنا می‌شویم:
ایمیل‌ها را کنترل کنید
پاسخ دادن یا رد کردن یک ایمیل نباید زمانی بیشتر از دو دقیقه بگیرد. اعلان‌های دریافت ایمیل را در کامپیوتر و گجت‌های خود غیرفعال کنید. سعی کنید ایمیل‌های کوتاه ارسال کنید و تنها به ایمیل‌های ضروری پاسخ دهید. بهترین کار برای مدیریت این مسئله، اختصاص زمانی جداگانه در روز برای رسیدگی به ایمیل‌ها است. فراموش نکنید که تکنولوژی خدمتکار خوبی است که البته گاهی اوقات می‌تواند به عنوان یک ارباب به شما دستور دهد.
زمان‌های کوتاهی را برای استراحت و تمرکز اختصاص دهید
سعی کنید زمان‌های کوتاهی را در طول روز مشخص کنید و از پشت میز کارتان و فضای کاری کمی دور شوید. در این زمان به استراحت جزئی و تلاش برای کسب تمرکز دوباره بپردازید. نیازی نیست به طور کامل محل کار را ترک کنید. همین که چند قدمی در اتاق کار طی کنید و به مسائل کاری از دید دیگری فکر کنید کافی است. با این کار انرژی طول روز خود را بازیابی می‌کنید.
لیست کارهای روزانه و هفتگی داشته باشید
این مورد توصیه‌ای است که در اکثر مقاله‌های آموزشی کسب و کار می‌خوانیم. به همین دلیل اهمیت آن از همهی روش‌ها بیشتر است. افراد باید لیست‌های روزانه، هفتگی و ماهانه برای وظایف کاری خود داشته باشند و به آنها پایبند باشند. ابزار مورداستفاده برای این کار مهم نیست. تنها نکته‌ی مهم این است که این لیست به راحتی در دسترس و دید شما باشد. سعی کنید در نوشتن وظایف روزانه واقع‌گرا باشید. اگر لیست‌های شما بیش از حد طولانی باشند و نتوانید به آنها عمل کنید، پس از مدتی دل‌سرد می‌شوید.
زمانی را به پرورش خلاقیت اختصاص دهید
در طول روز ساعتی را برای پرورش خلاقیت اختصاص دهید. ارتباطات را قطع کنید و در تنهایی به مسائل و مشکلات مختلف از دیدگاهی خلاقانه نگاه کنید. به دنبال ایده‌ها و روش‌های جدید برای انجام کارها باشید. برای شروع پروژه‌های جدید ایده‌پردازی کنید و سعی کنید ذهن خود را برای پرورش ایده‌های نو آماده کنید.
جلسه‌های غیر ضروری را حذف کنید
همهی افراد می‌دانند که زمان زیادی از طول یک جلسه‌ی کاری، هدر می‌رود. بهتر است تنها در جلساتی شرکت کنید که حتما به آنها نیاز دارید یا مدیر شما به شما دستور شرکت در جلسه را داده است. اگر به عنوان یک مدیر فعالیت می‌کنید، بهتر است زمان‌بندی مناسبی برای برگزاری جلسات داشته باشید. اهداف جلسه را به روشنی بیان کنید و سعی کنید زمان جلسات را تا حد امکان کاهش دهید تا شرکت‌کنندگان نیز برای استفاده‌ی حداکثری از این زمان تلاش کنند.
از چندوظیفگی بپرهیزید
سعی نکنید همهی کارها را با هم انجام دهید. برای افزایش تمرکز باید زمان خاصی را برای هر وظیفه یا پروژه اختصاص دهید. مهارت‌ها و علایق خود را کشف کنید و تنها کارهایی را انجام دهید که با آنها هم‌خوانی دارند.
محل کار را مرتب کنید
جایی که در آن کار می‌کنید، مکانی است که زمان زیادی از روز را در آن سپری می‌کنید. سعی کنید یک نظم کلی برای خود در نظر بگیرید و در انتهای روز زمانی را برای مرتب کردن آن اختصاص دهید. نامرتب بودن میز و محل کار، باعث از بین رفتن تمرکز و افزایش زمان اختصاص داده شده برای هر کار میشود.
داشتن دقت کافی هنگام گشت و گذار در اینترنت، وصل شدن به وایفایهای رایگان مشکوک، دانلود یک فایل مخرب و یا باز کردن پیوست یک ایمیل ممکن است عواقب جبران‌ناپذیری در پی داشته باشد. اگر نگران امنیت خود و فرزندانتان در فضای مجازی هستید، می‌توانید با رعایت ۱۲ قانون ضروری خود را در برابر اکثر تهدیدات سایبری مصون بدارید. در ادامه با ما همراه باشید.
مدافعان امنیت سایبری در سرتاسر جهان، با نام‌گذاری دومین سه‌شنبه‌ی فوریه به «روز اینترنت امن» (که در بیش از ۱۲۰ کشور جهان به رسمیت شناخته میشود) تلاش دارند تا مردم را از خطرات امنیتی موجود در اینترنت آگاه کنند. در حالی که موضوع اصلی این روز بر دور نگه داشتن کودکان از آسیب‌های اینترنت تمرکز دارد، بزرگسالان نیز می‌توانند به بهانه‌ی این روز نکات مهمی را بیاموزند.
امنیت اینترنت در اینجا به معنای مصونیت در برابر مجرمان سایبری، جاسوسان، دزدان اینترنتی و به طور کلی «ساکنان سمت تاریک اینترنت» است. با رعایت ۱۲ قانون زیر قادر خواهید بود با خیال راحت و در امنیت کامل به گشت و گذار در اینترنت بپردازید.
قانون شماره‌ی ۱: سیستم عامل و نرمافزارهای خود را به موقع آپدیت کنید
تنها یک چیز از آپدیت کردن مهم‌تر است: آپدیت کردن سریع و به موقع. اگر یک آسیب‌پذیری در سیستم عامل، مرورگر و یا دیگر نرم‌افزارهایی که از آنها استفاده می‌کنید وجود داشته باشد، مطمئن باشید که هکرها از آن خبر دارند. هر قدر هم که سازندگان نرم‌افزار به سرعت مشکل امنیتی را برطرف کنند، در صورتی که آن را به موقع نصب نکنید فایده‌ای نخواهد داشت. پس به محض آماده شدن آپدیت‌های امنیتی آنها را در اسرع وقت نصب کنید؛ مخصوصاً آن‌هایی که با برچسب «بسیار مهم» (Critical) مشخص شده‌اند. اگر امکانش وجود دارد، سیستم عامل و نرمافزارهای خود را بر روی حالت آپدیت اتوماتیک تنظیم کنید. درست است که آپدیت کردن تعداد زیادی از نرم‌افزارها ممکن است حجم زیادی از اینترنت شما را مصرف کند، و یا در بعضی مواقع نسخه‌ی جدید نرم‌افزار باب میل شما نبوده و پایدار نباشد، اما اگر به امنیت خود اهمیت می‌دهید، باید با این مشکلات کنار بیایید.
قانون شماره‌ی ۲: آنتی‌ویروس را جدی بگیرید
داشتن آنتی‌ویروس مانند گذشته تضمینی بر امنیت شما نیست، اما اکثر آنتی‌ویروس‌ها جلوی ۹۰ درصد تهدیداتی که ممکن است با آنها روبرو شوید را می‌گیرند. اگر حاضر نیستید سالی ۳۰ تا ۶۰ دلار بابت بیت‌دیفندر یا مک‌آفی بپردازید، می‌توانید از آنتی ویروس‌های AVG و Avast به صورت رایگان استفاده کنید.
قانون شماره‌ی ۳: فریب کلاه‌برداری‌های اینترنتی را نخورید
گاهی اوقات بزرگ‌ترین تهدید امنیت شما، خودتان هستید! آسان‌ترین راه برای به دست آوردن اطلاعات کاربران توسط هکرها، فریب دادن آنها و گرفتن این اطلاعات به صورت مستقیم از خود کاربر است. این کار اغلب توسط ایمیل‌های «فیشینگ» (phishing emails) انجام میشود. در این ایمیل‌ها معمولاً وانمود میشود که رئیس‌تان، بانکی که در آن حساب دارید، سرویس دهنده‌ی اینترنتی و یا هر شرکت و فردی که به نوعی با آن در ارتباط هستید، از شما اطلاعات حساب‌تان را می‌خواهد؛ به این صورت که با فرستادن لینکی به یک وب‌سایت تقلبی، از شما تقاضا میشود که در آن لاگین کنید. اگر فریب این ایمیل‌ها را بخورید، نام کاربری و رمز عبور خود را به راحت‌ترین شکل ممکن در اختیار کلاه‌برداران قرار داده‌اید.
بعضی حملات فیشینگ بسیار ابتدایی هستند و به راحتی میتوان آنها را تشخیص داد، در حالی که بعضی از آنها بسیار پیچیده هستند و تنها افراد متخصص قادر به تشخیص جعلی بودن آن هستند. اما راه حل بسیار آسانی وجود دارد که در اکثر مواقع جواب میدهد: بر روی هیچ لینکی در یک ایمیل کلیک نکنید. اگر ایمیلی از بانک خود دریافت کرده‌اید که به شما می‌گوید باید هرچه زودتر نسبت به تعویض رمز عبور خود اقدام کنید، کافی است اسم بانک مورد نظر را در مرورگرتان جستجو کرده، و یا اگر از قبل آدرس را می‌دانید مستقیماً آن را در مرورگر وارد کنید.
قانون شماره‌ی ۴: فایل‌های پیوست ایمیل را باز نکنید
راه دیگری که کلاه‌برداران ممکن است شما را فریب دهند، ارسال فایل‌های پیوست (attachment) آلوده از طریق ایمیل است. این موضوع وقتی خطرناک‌تر میشود که فرد کلاه‌بردار اطلاعات مختصری از شما داشته باشد و فایل را تحت عناوینی مانند “صورت حساب خرید اینترنتی”، “اطلاعیه‌ی نمرات ترم” و یا “فیش واریز حقوق” برای شما ارسال کند. اگر فرستنده‌ی ایمیل را نمی‌شناسید به هیچ وجه فایل پیوست را باز نکرده و ایمیل را پاک کنید. در صورتی که ایمیل از طرف یکی از دوستان یا همکاران‌تان برای شما ارسال شده است، این امکان وجود دارد که شخص مورد نظر هم به دام این کلاه‌برداری افتاده و آلوده شده باشد. در چنین مواردی قبل از باز کردن پیوست ایمیل، با شخص مربوطه تماس بگیرید تا مطمئن شوید که خود او ایمیل را برای شما ارسال کرده باشد.
قانون شماره‌ی ۵: برای محافظت از فرزندانتان در محیط مجازی اطلاعات سایبری خود را افزایش دهید
با وجود خطراتی مانند ارسال محتوای مبتذل، مزاحمت‌های اینترنتی و کلاه‌برداری‌های سایبری، پدر و مادر بودن در عصر اینترنت کار آسانی نیست. بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید، یادگیری در این باره است. سعی کنید با مرور متناوب اخبار فناوری، اطلاعات خود از دنیای تکنولوژی به روز نگه دارید. اگر از شبکه‌های اجتماعی مثل فیسبوک، توییتر یا اینستاگرام استفاده نمی‌کنید و چیزی درباره‌ی آنها نمی‌دانید، می‌توانید با جستجو در اینترنت درباره‌ی آنها یاد بگیرید. اگر فرزندتان زیر ۱۰ سال سن دارد، بهتر است با نصب اپلیکیشن‌های خاص و انجام برخی تنظیمات، کنترل کاملی بر نحوه‌ی دسترسی او به اینترنت داشته باشید.
قانون شماره‌ی ۶: فلش پلیر جدید نصب نکنید
اگر به صورت اتفاقی گذرتان به سایت‌های مشکوک افتاده باشد، احتمالاً با پیغامی مبنی بر بروزرسانی فلش پلیر مواجه شده‌اید. هرگز و مطلقاً چنین کاری نکنید. اگر فریب این حقه را خوده و نرم‌افزار آلوده را نصب کرده‌اید، در بهترین حالت یک ابزار تبلیغاتی مزاحم بر روی سیستم خود نصب کرده‌اید و در بدترین حالت، شما به لیست کامپیوترهای آلوده شده توسط هکر مربوطه اضافه شده‌اید.
قانون شماره‌ی ۷: از یک ابزار مدیریت رمز عبور استفاده کنید
استفاده از پسوردهای طولانی و پیچیده شاید چندان خوشایند نباشد، اما تا زمانی که جایگزین امنیتی بهتری برای آن پیدا نشود، بهترین راه برای حفظ امنیت همین پسوردها هستند. با استفاده از ابزارهای مدیریت پسوردی مانند ۱Password، Dashlane یا Lastpass میتوان بدون نگرانی از پسوردهای متفاوت و قوی در سایت‌ها و سرویس‌های مختلف استفاده کنید.
از این ابزارها میتوان هم به عنوان گاوصندوقی ایمن برای ذخیره‌ی تمامی رمزهای عبور، و هم برای تولید خودکار رمزهای عبور ایمن و پیچیده استفاده کرد. تنها باید مطمئن باشید که یک رمز عبور قوی برای دسترسی به این اپلیکیشن‌ها انتخاب می‌کنید، در غیر این صورت تمامی پسوردهای شما در معرض خطر قرار خواهند گرفت.
قانون شماره‌ی ۸: از ورود دو مرحله‌ای استفاده کنید
هر روز سایت‌های و سرویس‌های بیشتری از حساب فیسبوک، توییتر یا جیمیل برای ورود استفاده می‌کنند. به همین دلیل اهمیت تامین امنیت این حساب‌ها دوچندان است. ورود دو مرحله‌ای (۲-Step Verification) یکی از ایمن‌ترین روش‌هایی است که میتوان از آن برای محافظت از امنیت حساب‌های خود استفاده کنید. در این روش هنگام اقدام برای ورود به حساب، پیامی حاوی یک کد ۴ یا ۶ رقمی به تلفن همراه شما ارسال میشود. با فعال کردن این قابلیت، حتی اگر کسی رمز عبور حساب شما را هم داشته باشد نمی‌تواند به آن وارد شود.
قانون شماره‌ی ۹: پسورد پیش‌فرض مودم را تغییر دهید
بیشتر افراد به این نکته توجه ندارند که وایفای آنها در حقیقت دو پسورد دارد. یکی از آنها رمز دسترسی به وایفای است (که هنگام وصل شدن با دستگاه‌ها آن را وارد می‌کنید) و دیگری پسورد روتر است، که با استفاده از آن می‌توانید تنظیمات مودم خود از جمله پسورد وایفای را تغییر دهید. اکثر افراد یک رمز عبور قوی برای اولی انتخاب می‌کنند، درحالیکه فراموش می‌کنند رمز عبور پیش‌فرض مودم را تغییر دهند. رمز عبور پیش‌فرض اکثر مودم‌ها مشخص است (معمولاً admin و password). پس اگر کسی به مودم شما دسترسی داشته باشد، به راحتی می‌تواند به آن وارد شده و رمز عبور وایفای شما را تغییر دهد و یا به اطلاعاتی که از طریق روتر رد و بدل میشود دسترسی داشته باشد. انتخاب یک پسورد قوی برای وایفای هم بسیار مهم است.
قانون شماره‌ی ۱۰: فریب وایفایهای تقلبی را نخورید
هنگام اتصال به اینترنت در کافه، رستوران، هتل و یا فرودگاه، احتمالاً با هات‌اسپات‌های وایفای رایگان زیادی مواجه خواهید شد. برخی از آنها واقعی و برخی دیگر ساختگی هستند. قبل از اتصال به وایفای، از اینکه کافه یا هتلی که در آن هستید واقعاً اینترنت رایگان ارائه میدهد، و نام دقیق آن مطمئن شوید. در غیر اینصورت اگر به وایفای مشکوک وصل شوید احتمالاً دارید تمامی ترافیک ورودی و خروجی دستگاه خود را دو دستی تقدیم یک فرد شیاد می‌کنید. اگر شک دارید و راهی برای اطمینان وجود ندارد، موقتاً از کانکشن دیتای گوشی خود استفاده کنید.
قانون شماره‌ی ۱۱: در اماکن عمومی از اتصال رمزگذاری شده استفاده کنید
حتی اگر قصد دارید به یک وایفای واقعی و معتبر رایگان متصل شوید، باز هم این احتمال وجود دارد که یک نفر دیگر که به همان وای-فای وصل است بتواند به اطلاعات شما دسترسی پیدا کند. قبل از هر چیز مطمئن شوید که هنگام ورود به حساب ایمیل، بانک و یا دیگر حساب‌های مهم خود حتماً از نسخه‌ی رمزگذاری شده‌ی وب‌سایت که با https آغاز میشود استفاده می‌کنید. در غیر این صورت هرچه که تایپ می‌کنید به صورت نوشته‌ی ساده (Plain Text) ارسال خواهد شد و شخص دیگری که در همان شبکه است می‌تواند به آنها دسترسی پیدا کند.
قانون شماره‌ی ۱۲: استفاده از تکنولوژی بسیار مفید است، اما نمی‌توان کاملاً به آن تکیه کرد
تکنولوژی به شما کمک میکند تا از نرمافزارهای مخرب در امان بمانید، رمزهای عبور قوی داشته و آنها را مدیریت کنید، بر فعالیت‌های اینترنتی فرزندان خود نظارت داشته و یا با استفاده از نرمافزارهای مسدود کننده‌ی محتوای غیر اخلاقی، جلوی دسترسی کودکان به سایت‌های نامناسب را بگیرید. اما این پایان راه نیست و نمی‌توان با اطمینان کامل در تمام طول سال کنار نشست. حفظ امنیت در فضای مجازی نیازمند هوشیاری کامل و آموزش‌های مناسب و مستمر است.
شما چه راهکارهایی را برای حفظ امنیت در فضای مجازی پیشنهاد می‌کنید؟ نظرات خود را با ما و خوانندگان در میان بگذارید.
با پیشرفت روزافزون تکنولوژی، هوش مصنوعی و علم روباتیک، دایره‌ی مشاغلی که تنها انسان‌ها قادر به انجام آن هستند روز به روز تنگ‌تر میشود؛ به‌طوری‌که پیش‌بینی میشود در آینده‌ای نزدیک اکثر انسان‌ها شغل خود را از دست بدهند. با ما همراه باشید تا ببینیم زندگی در چنین جهانی چگونه خواهد بود.
هفته‌ی گذشته در گردهمایی سالانه‌ی مجمع جهانی اقتصاد (WEF) در داووس، گزارشی از ارزیابی تاثیر تکنولوژی بر روی اشتغال با نام «آینده‌ی مشاغل» منتشر شد (می‌توانید گزارش کامل را از اینجا و خلاصه‌ی آن را از اینجا بخوانید). براساس این گزارش «علاوه بر مدل کسب و کار، بازار کار نیز ظرف ۵ سال آینده دستخوش تغییرات گسترده‌ای خواهد شد و مهارت‌های متفاوتی برای رشد در چشم‌انداز جدید نیاز است».
عبارات رسمی و سنگین بالا به زبان ساده یعنی «اگر کار شما به گونه‌ای است که یک سری سنسور و دستگاه‌های اتوماتیک قادر به انجام آن هستند، بهتر است به فکر یادگیری مهارت‌های جدیدی باشید». حقیقت این است که وقتی صحبت از تولید، مونتاژ، راندن وسایل نقلیه، وظایف مکانیکی، ساخت و سازهای عمرانی و بسیاری فعالیت‌های دیگر به میان می‌آید، روبات‌ها آنها را بسیار ارزان‌تر و بهینه‌تر انجام می‌دهند؛ در حالی‌که نه خسته میشوند، و نه حوصله‌شان سر رفته و حواسشان پرت میشود.
برای مثال رانندگی را در نظر بگیرید. حمل و نقل خودکار نه تنها ارزان‌تر، بلکه ایمن‌تر نیز هست. اتومبیل‌های بدون راننده می‌توانند بسیار سریع‌تر عکس‌العمل نشان دهند، دید ۳۶۰ درجه دارند و آن سوی اجسام جامد را هم می‌بینند. نه از رانندگی خسته میشوند و نه حواسشان پرت نمی‌شود. نوشیدنی الکلی مصرف نمی‌کنند و با دیگر راننده‌ها درگیر نمی‌شوند. اما بعضی‌ها هنوز نمی‌توانند با این قضیه کنار بیایند و تصور شهری پر از ماشین‌های بدون راننده در کنار خودروهای دارای راننده برایشان سخت است. باید در نظر داشته باشیم که در نهایت ماشین‌های خودران رانندگی بهتری از انسان‌ها خواهند داشت. به بیان دیگر ماشین‌های بدون راننده بالاخره به هنجار تبدیل خواهند شد.
پس با اشغال بیشتر مشاغل توسط روبات‌ها، آیا ما آن‌طور که مجمع جهانی اقتصاد می‌گوید در آستانه‌ی انقلاب صنعتی چهارم هستیم؟ انقلابی که مانند پیشینیان خود در نهایت مشاغل جدید زیادی ایجاد خواهد کرد و در عین حال بهره‌وری و تولید ثروت را به صورت اساسی بهبود خواهد بخشید؟ و یا آیا به سمت جهانی پیش می‌رویم که در آن هیچ کار مفیدی برای انسان‌ها باقی نمانده است؟
به عقیده‌ی اریک برینیالسون و اندرو مک‌آفی نویسندگان کتاب «مسابقه با ماشین»، میتوان با اطمینان گفت افزایش بهره‌وری به قدری بالا خواهد بود که بسیاری از مشاغل به سادگی ناپدید خواهند شد و بسیاری از مردم شغل خود را از دست خواهند داد. این فرآیند مختص جهان غرب نخواهد بود. به عنوان مثال شرکت چانگینگ در شهر دانگوان چین را در نظر بگیرید که ۹۰ درصد نیروی کار ۶۵۰ نفری آن توسط روبات‌ها جایگزین شده‌اند. این کار منجر به افزایش شدید بهره‌وری و کاهش محصولات معیوب بوده است. ۶۰ نفری که هنوز در کارخانه کار می‌کنند وظیفه‌ی نگه‌داری و روغن‌کاری روبات‌ها را بر عهده دارند. در واقع آنها برده‌ی روبات‌ها هستند. وقتی که ساخت روبات‌هایی که بتوانند به تعمیر و نگه‌داری از دیگر روبات‌ها بپردازند ارزان و به صرفه شود، این نیروی کار به ۲۰ نفر کاهش پیدا خواهد کرد. این مثال لبه‌ی تیز فناوری را نشان میدهد!
اما آیا آنچه گفته شد خوب است یا بد؟ از افزایش بهره‌وری در کارخانه‌ها که بگذریم، به نجات جان افرادی فکر کنید که هر ساله در جاده‌ها و هنگام ساخت و ساز ساختمان‌ها کشته میشوند. علاوه بر این، نمی‌توان جلوی تکنولوژی را گرفت و منع استفاده از تکنولوژی همیشه با شکست همراه بوده است. چرا وقتی یک روبات به راحتی و با قیمت کمتر و کیفیت مناسب‌تر می‌تواند با آجر دیوارچینی کند از یک کارگر انسان استفاده کنیم؟ اگر فکر می‌کنید دیوارچینی کار ساده‌ای است، نظرتان راجع به کار پیچیده و تخصصی حل مکعب روبیک چیست؟ درست است که روبات‌ها تنها ۴ ثانیه سریع‌تر از انسان‌ها این کار را انجام می‌دهند، اما این کار را هر بار به نحو احسن انجام میدهد؛ بدون استرس، عجله، اشتباه و با نهایت دقت کار خود را هر بار پس از بار قبل انجام میدهد.
اما اگر قرار است کاری به ما انسان‌ها نرسد، چطور قرار است زندگی کنیم؟ با جایگزین شدن روبات‌ها در بسیاری از مشاغل در سال‌های گذشته و ادامه‌ی این روند در سال‌های آینده، یک درآمد جهانی به عنوان راه حل مشکل بیکاری عمومی پیشنهاد میشود. با این درآمد، اکثر افراد جامعه پول کافی برای زندگی و آموزش فعالیت‌های دیگر خواهند داشت.
اگر افراد دارای شغل را به دو دسته‌ی «افرادی که بنا به نیاز اقتصادی کار میکند» و «کسانی که فقط برای سرگرمی و داشتن مشغله کار می‌کنند» تقسیم کنیم، مشخص است که در آینده دسته‌ی اول دیگر وجود نخواهد داشت. به بیان دیگر کسانی که برای تفریح به دنبال کار هستند همیشه کاری برایشان هست، در حالی‌که کسانی که برای امرار معاش کار می‌کنند (کاری که دوست ندارند را برای به دست آوردن پول انجام می‌دهند) خودشان را ظرف چند سال آینده بیکار خواهند یافت. در نتیجه توصیه میشود به صورت جدی به این فکر کنید که برای دوران پس از انقلاب چهارم صنعتی چه برنامه‌ای دارید. وقتی با سود کلان ناشی از افزایش بهره‌وری حقوق بیکاری دریافت کنیم، بسیاری از ما وقت خود را صرف انجام فعالیت‌های مفیدتری مانند کارهای داوطلبانه می‌کنیم و یا درگیر فعالیت‌های سرگرم کننده و خلاقانه می‌شویم و سعی می‌کنیم چیز جدیدی اختراع کنیم. درحالی که بعضی‌ها صرفاً از اوقات فراغت خود لذت خواهند برد.
خودروهای بدون راننده یا خودران، به یکی از اصلی‌ترین چالش‌های موجود در میان شرکت‌های حوزه تکنولوژی و همچنین شرکت‌های خودروساز تبدیل شده‌اند و به‌نظر می‌رسد هر شرکتی، سهمی از این تکنولوژی پرسود و منفعت را خواستار است. این در حالی است که همچنان مسائل و موارد زیادی بر سر راه پیاده‌سازی این تکنولوژی، حل نشده باقی مانده‌‌اند.
با این تفاسیر، گزارش منتشر شده از کشور کره جنوبی حکایت از آن دارد که سرویس تاکسی بدون راننده برای دانشجویان یک دانشگاه، شش ماه است که آغاز به کار کرده است. این سرویس Sunber نام دارد و از طریق برنامه ویژه گوشی‌های هوشمند که توسط دانشگاه ملی سئول طراحی شده، قابل استفاده خواهد بود. با این وجود، استفاده از این سرویس تنها به فضای ۴۱۰۹ متر مربعی در فضای دانشگاهی محدود شده است. امکان مشاهده خودروهای فعال در این سرویس، با توجه به بهره‌گیری از یک برج گردان بر روی سقف آنها، از فاصله یک مایلی وجود دارد. در داخل این برج سخت‌افزاری وجود دارد که جاده و محیط را بررسی کرده تا امکان استفاده از قابلیت‌های خودران را به خودرو بدهد.
در حال حاضر، این سرویس برای کمک به جابجایی دانشجویان معلول در این فضا مورد استفاده قرار می‌گیرد. با این وجود، راننده‌ای به‌طور تمام وقت در پشت فرمان نشسته تا در مواقع ضروری، تصمیم‌های لازم را اجرایی کند. علی‌‌رغم بهره‌برداری از این سرویس در طول شش ماه گذشته تاکنون هیچ مورد تصادف یا حادثه‌ای گزارش نشده است.
سئو سئونگ وو، مدیر مرکز تحقیقاتی تکنولوژی خودروهای هوشمند این دانشگاه معتقد است خودروهای کاملا بی‌نیاز از راننده از سال ۲۰۲۰ روانه بازار خواهند شد و سرویس‌ها جابجایی از درب منازل، برپایه خودروهای خودران نیز تا سال ۲۰۳۰ پیش روی کاربران قرار خواهندگرفت.
یک استارت‌آپ استونیایی موفق به توسعه تکنولوژی جدیدی شده که سرعتی ۱۰۰ برابر وایفای (Wi-Fi) دارد. این تکنولوژی جدید که لای‌فای (Li-Fi) نام دارد از لامپهای LED برای انتقال پرسرعت اطلاعات استفاده میکند. این تکنولوژی اولین بار در سال ۲۰۱۱ معرفی شد و اکنون توسط شرکت ولمنی با موفقیت مورد آزمایش قرار گرفته است.
ولمنی در مرحلهی تستهای اولیه توانست اطلاعات را با سرعت ۱ گیگابایت بر ثانیه، از طریق این لامپهای Li-Fi ارسال کند. با این سرعت میتوان یک فیلم با کیفیت HD را در عرض یک ثانیه دانلود کرد.
دیپک سلانکی، مدیر عامل ولمنی گفت:
در حال حاضر طرح هوشمندانهای برای محیط های صنعتی داریم، جایی که در واقع ارتباط اطلاعات از طریق نور انجام میشود. ما همچنین در حال فعالیت روی یک پروژه برای یک مشتری خصوصی هستیم، او قصد دارد در شرکت خود از تکنولوژی Li-Fi برای دسترسی به اینترنت استفاده کند.
این تکنولوژی توسط پروفسور هرالد هاس استاد دانشگاه ایدنبرگ اختراع شده است. در تکنولوژی Li-Fi (مخفف کلمهی Light Fidelity)، به جای انتقال اطلاعات از طریق امواج رادیویی از یک طیف بصری استفاده میشود. در واقع از طریق لامپهایی که به سرعت روشن و خاموش میشوند، اطلاعات برای گیرنده ارسال میشود.
در طول تهیه و تولید، سریع‌ترین سرعت ثبت شده برای این فن‌آوری در محیط آزمایشگاه، ۳ گیگابایت در ثانیه بوده است. دو سال قبل دانشمندان شروع به استفاده از لامپهای LED مخصوص کردند، که می‌توانست نور را به جریان‌های موازی تقسیم کند و سرعت آن را تا سه برابر افزایش دهد. تا به اینجا عملکرد سرعت آن در محیط آزمایشگاه بسیار چشمگیر بوده است، اما نتایج دقیق آن در دنیای واقعی هنوز مشخص نیست.
اعتقادها بر این است که این تکنولوژی برای افزایش قدرت شبکه‌ی نسل آینده در ارتباط با Wi-Fi استفاده میشود و پوشش محکم‌تری برای سازه‌ها و شبکه‌های امن‌تر فراهم خواهد کرد.
بیش‌ترین مصرف انرژی باتری دستگاه‌های هوشمند را صفحه‌نمایش این دستگاه‌ها دارند. از همین‌رو شما با کاهش میزان روشنایی صفحه‌نمایش می‌توانید مدت طولانی‌تری از باتری دستگاه خودتان استفاده کنید. حال اما این مشکل در حال برطرف شدن است.
شرکت Bodle Technology، به تازگی اذعان کرده است که توانسته مشکل مصرف باتری صفحه‌نمایش را حل کند. این شرکت توانسته به ماده‌ای جدید با قابلیت تغییر فاز دست پیدا کند که برای نمایش محتوا به انرژی نیاز ندارد. همچنین تصاویر نمایش داده شده توسط این ماده در زیر نور خورشید نیز به خوبی قابل مشاهده و خوانا است. این شرکت اطلاعات بیشتری درباره‌ی جزئیات این ماده منتشر نکرده است و به اذعان نحوه‌ی کار کردن این ماده در نمایش تصاویر بسنده کرده است. تصاویر در این ماده‌ی شفاف و قابل تغییر شکل، توسط ارسال و دریافت پالس‌های الکترونیکی به نمایش گذاشته خواهند شد.
این تکنولوژی هنوز در اوایل راه خودش است و شرکت Bodle از بیان نام شرکت‌های دیگر که در راه ساخت این صفحه‌نمایش به آنها کمک می‌کنند، خودداری کرده است. در هر صورت با تولید شدن چنین صفحه‌نمایشی میتوان حداقل روی کاغذ به این نتیجه رسید که باتری تلفن‌های هوشمند بیش از پیش دوام خواهند آورد. از دیگر ویژگی‌های منحصر به فرد این ماده میتوان به این نکته اشاره کرد که ظاهرا این صفحه‌نمایش می‌تواند نورهایی با طول موج‌های مشخص را فیلتر کند؛ بنابراین در محیط‌های متفاوت بهترین کیفیت نمایش را ارائه دهد.
همه ما به خوبی از درآمیخته شدن زندگی‌های خود با گوشی‌های هوشمند و گجت‌های مختلف آگاه هستیم. اریک پیکرسگیل عکاسی است که با مجموعه‌ی عکس‌هایی با نام Removed وابستگی انسان به تکنولوژی‌های جدید را به تصویر کشیده است.
صحبت‌های زیادی در مورد مزایا و معایب ابزاری مثل گوشی‌های هوشمند در زندگی اجتماعی ما انسان‌ها شده است. عده‌ای معتقد هستند که وابستگی به این ابزارها بر روابط اجتماعی انسان اثرات بدی خواهد گذاشت. آمارها نشان میدهد که چیزی در حدود ۶۵ درصد افراد بالغ در آمریکا از شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کنند. این میزان در سال ۲۰۰۵ میلادی (شروع این تحقیقات) ۷ درصد بوده است. با رواج زندگی دیجیتالی در جوامع مختلف شاهد کم شدن روابط مستقیم اجتماعی هستیم به طوری که افراد به جای برقراری ارتباط چشمی و لبخند زدن به یکدیگر در گوشی‌های خود غرق شده‌اند.
این شکاف به وجود آمده در روابط اجتماعی واقعی به موضوعی برای عکاسی اریک پیکرسگیل تبدیل شده است. وی مجموعه عکسی با نام Removed را با همین مضمون منتشر کرده است در این مجموعه شاهد عکس‌هایی از زندگی روزمره افراد هستیم با این تفاوت که عکاس گوشی‌ها و گجت‌ها را از عکس‌ها حذف کرده است.
اریک ایده‌ی اولیه شکل‌گیری این مجموعه را مشاهده رابطه بین اعضای یک خانواده در یک کافه محلی می‌داند. اریک در این مورد می‌گوید:
خانواده‌ای در کنار من در کافه‌ای در شهر تروی (در ایالت نیویورک) نشسته بودند که ارتباط زیادی با یکدیگر نداشتند و خیلی با هم صحبت نمی‌کردند. پدر خانواده و دو دخترش با گوشی‌هایشان مشغول بودند ولی مادر خانواده گوشی در دست نداشت. او به پنجره خیره شده بود و با وجود اینکه در کنار خانواده‌اش حضور داشت ولی احساس تنهایی و ناراحتی می‌کرد. پدر خانواده نگاهش به اعلان‌های گوشی بود و حتی با وجود نبودن اعلان باز هم به حالت انتظار به گوشی نگاه می‌کرد. این مساله و این نحوه استفاده از تکنولوژی مرا ناراحت کرد. در همین لحظه مادر خانواده نیز گوشی خود را بیرون آورد.
همه ما با این چنین مثال‌هایی در زندگی روزمره خود برخورد داشتیم یا شاید خودمان بازیگران این چنین داستان‌هایی هستیم. اریک مجموعه عکس‌های Removed را برای ما تهیه کرده است تا شاید در مورد نحوه استفاده‌مان از تکنولوژی تغییری ایجاد کنیم. همهی ما کمابیش به نوعی درگیر این وابستگی اعتیادگونه به تکنولوژی هستیم این مجموعه عکس به ما یادآوری میکند که ما نیز بخشی از مشکل هستیم. اریک به ما توصیه میکند زمان استفاده از ارتباطات دیجیتالی خود را تحت‌نظر بگیریم و مرحله به مرحله آن را با روابط واقعی جایگزین کنیم.
یکی از راه‌هایی که برای شروع این تغییر پیشنهاد میشود تعریف یک چالش است. برای شروع سعی کنید هر روز ۳۰ دقیقه را بدون هرگونه ابزار الکترونیکی سپری کنید. شاید این مساله در نگاه اول ساده به نظر برسد اما قطعا بسیاری از ما به قدری درگیر این ابزار شده‌ایم که همین زمان اندک نیز برای ما چالش برانگیز خواهد بود. در این ۳۰ دقیقه سعی کنید کمی پیاده‌روی کنید، غذایی آماده کنید یا زمان خود را به خواندن کتاب یا صحبت با یک دوست اختصاص دهید (هر کاری که برای شما انرژی‌بخش و لذت‌بخش است البته بدون استفاده از ابزار دیجیتالی!).
اریک امیدوار است این تصاویر باعث شود که عده‌ای از بینندگان آن بتوانند بخشی از زندگی روزمره خود را بدون آنها سپری کنند. او امیداوار است که بار دیگر روابط واقعی به یک عادت در زندگی افراد تبدیل شود. شما نیز می‌توانید یکی از افرادی باشید که از همین حالا خود را با ۳۰ دقیقه دور بودن از این ابزار به چالش بکشید. نظر شما در مورد زندگی دیجیتالی چیست آیا شما نیز در این روابط دیجیتالی غرق شده‌اید؟
پس از آن جهش بزرگی در دنیای تکنولوژی آغاز شده بود و کمپانی‌های بزرگ خواهان ساخت یک وب‌سایت شخصی برای خود بودند. در سال ۱۹۹۳ شرکت NCSA اولین مرورگر بی‌نقص در آن زمان را با نام موازییک منتشر کرد که البته لازم به ذکر است این مرورگر سورس‌باز بود و کاربران قادر به ویرایش آن بودند. رویکرد اصلی تیم برنزلی یک پلتفرم همکاری و انقلابی بود، اما خوب اگر به صورت دقیق‌تر به این مسئله فکر کنیم به راستی که تیم برنزلی تحول عظیمی را در دهکده مجازی آنلاین ایجاد کرد.
