چربی جزئی جدایی‌ناپذیر از رژیم غذایی ماست که تقریبا در تمامی وعده‌های غذایی وجود دارد؛ در همین رابطه قصد داریم تا نکاتی مهم در مورد انتخاب چربی‌های سالم و مفید که برای سلامتی خطرناک نیستند را بازگو کنیم.

مصرف مقدار کافی چربی یکی از نکات مهم برای سالم ماندن، حفظ تناسب اندام و کاهش احساس گرسنگی در طول شبانه‌روز است؛ این جزو مهم از خوراکی‌ها تقریبا در هر وعده غذایی که می‌خوریم حضور دارد و کالری زیادی را به بدن می‌رساند.

با این وجود در دهه‌های اخیر صحبت‌های زیادی در مورد چربی سالم و چربی مضر مطرح شده و از متخصصان تغذیه گرفته تا کسانی که بیش از حد به لاغری خود اهمیت می‌دهند، در زمان‌های مختلف بحث چربی غذایی را بسیار جنجالی و داغ ‌کرده‌اند.

جالب است بدانیم که برخلاف تصور بسیاری از افراد، حجم قابل‌توجهی از چربی‌های موجود در غذاها برای بدن مفید و حتی ضروری هستند و نمی‌توان گفت که مصرف چربی لزوما باعث چاقی و یا مشکلات قلبی عروقی می‌شود؛ البته مصرف بیش از اندازه این ماده هم همانند تمامی افراط کردن‌ها در تغذیه، به هیچ وجه به نفع ما نیست.

به هر حال نکته‌ای که با اطمینان می‌توان از آن صحبت کرد،‌ تفاوت میان چربی‌های مختلف است و در حالی که برخی از چربی‌های مفید سلامت قلب را تضمین می‌کنند، انواعی از این ماده هم هستند که علاوه بر کاهش طول عمر و افزایش خطر سکته قلبی، آسیب‌های جدی به قسمت‌های گوناگون بدن وارد می‌کنند.

در همین رابطه، در ادامه اطلاعاتی را در مورد چربی‌های سالم تهیه کرده‌ایم که در انتخاب مواد غذایی مفید برای سلامت قلب و به‌طور کلی،‌ بدن به شما کمک می‌کنند؛ با ما همراه باشید.

نکاتی در مورد انتخاب چربی‌های سالم

بسیاری از افراد در مورد مضر بودن برخی چربی‌ها، از جمله چربی‌های ترانس اطلاعاتی دارند؛ این مواد به دو صورت طبیعی و مصنوعی به وجود می‌آیند که نوع مصنوعی آن‌ها علاوه بر روغن‌های سرخ‌کردنی، مارگارین‌ها و چربی‌های موجود در غذاهای بسته‌بندی شده، شامل روغن‌های گیاهی هستند که برای جلوگیری از خراب شدن، به صورت آزمایشگاهی حرارت داده می‌شوند.

در تحقیقی که مدتی پیش منتشر شد، دانشمندان اعلام کردند که در زمان اوج مصرف چربی‌های مضر ترانس در دهه ۹۰ میلادی، این مواد در آمریکا به‌طور سالیانه باعث مرگ ۵۰ هزار نفر می‌شد.

سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) در تلاش است تا محدودیت‌های جدی برای چربی‌های ترانس ایجاد کند و گفته شده که کمپانی‌های آمریکایی تا ۱۸ ژوئن ۲۰۱۸ فرصت دارند که استفاده از این نوع چربی در محصولاتشان را متوقف کنند؛ البته اکثر این شرکت‌ها به منظور پیروی از قوانین، از چربی غلیظ شده (Interesterified fat) که تفاوت چندانی با چربی ترانس ندارد، به عنوان ماده جایگزین استفاده خواهند کرد.

پروفسور گری فریزر (Gary Fraser) که برای دهه‌هایی در مورد چربی‌ها تحقیق کرده، می‌گوید که شواهد محکمی در مورد مضر بودن چربی ترانس وجود دارد.

البته در بعضی گوشت‌ها و محصولات لبنی مانند کره هم مقادیری از چربی ترانس وجود دارد، اما هنوز مشخص نیست که این مواد به‌اندازه دیگر چربی‌های مضر ترانس برای سلامتی ما خطرناک باشند.

از طرف دیگر، چربی‌های اشباع هم وجود دارند که به اندازه نوع ترانس خطرناک نیستند. با این حال توصیه شده که بهتر است مقدار مصرف این ماده را که در گوشت قرمز، روغن نارگیل و پنیر یافت می‌شود،‌ محدود کرد.

برخی از متخصصان قلب و عروق گفته‌اند که چربی‌های اشباع برخلاف باورهای پیشین باعث مسدود شدن رگ‌ها نمی‌شوند، ولی تحقیقات نشان داده که برای بعضی افراد مصرف هرچه کمتر این نوع چربی مفیدتر است.

به صورت طبیعی، چربی‌های اشباع در گوشت گاو،‌ خوک، پرندگان و همچنین، کره و خامه هم یافت می‌شوند.

دانشمندان دانشگاه هاروارد در سال ۲۰۱۰ پس از آزمایش‌ها مختلف اعلام کردند که افرادی که چربی‌های اشباع‌نشده را با نوع اشباع‌شده جایگزین می‌کنند،‌ ۱۹ درصد احتمال بروز مشکلات قلبی را در خود کاهش می‌دهند.

و اما می‌رسیم به بحث چربی‌های سالم که به فراوانی در مواد غذایی مختلف وجود دارند؛ بسیاری از متخصصان اعلام کرده‌اند که برخی از بهترین چربی‌های موجود در جهان از نوع چربی تک‌سیرنشده (Monounsaturated fat) هستند که در بعضی محصولات گیاهی یافت می‌شوند.

روغن‌های گیاهی که در دمای اتاق مایع‌اند، انواع آجیل، کره آجیل‌ها، دانه‌هایی مانند کنجد و میوه‌هایی مانند آووکادو همگی حاوی مقادیر قابل‌توجهی چربی تک‌سیرنشده هستند.

این نوع چربی‌ها دارای یک پیوند اشباع‌نشده کربن در مولکول‌های خود بوده و به شکل روغن زیتون،‌ کنجد و بادام زمینی هم به فروش می‌رسند.

یکی از دلایلی که باعث می‌شود چربی تک‌سیرنشده جزو چربی‌های مفید باشد این است که چنین موادی کلسترول مضر ال دی ال موجود در بدن را در سطح پایینی نگه می‌دارند و با اضافه کردن ویتامین ای به رژیم غذایی، سلامت چشمان و سیستم ایمنی بدن را حفظ می‌کنند.

البته چربی‌های اشباع‌نشده هم برای بدن مفید هستند؛ این مواد در اکثر روغن‌هایی که در دمای اتاق در حالت مایع قرار دارند،‌ یافت می‌شوند.

این نوع اشباع‌نشده هم سطح کلسترول ال دی ال بدن را کاهش می‌دهد و در گوشت ماهی،‌ تخم کنجد، تخم کتان و بسیاری از آجیل‌ها وجود دارد.

برخی از بهترین انواع چربی‌های سالم اشباع‌نشده اسیدهای چرب امگا ۳ و امگا ۶ هستند که به ترمیم و ایجاد سلول‌ها کمک کرده و در کنار کاهش خطر بیماری‌های قلبی، آثار ضدالتهابی هم دارند. این نوع چربی‌ها برای ما ضروری بوده و بدن انسان توانایی تولید آن‌ها را ندارد.

مواد غذایی غنی از اسیدهای چرب امگا ۶ شامل تخم، روغن آفتابگردان،‌ آجیل دانه‌های کاج و روغن سویا می‌شوند.

به علاوه موارد ذکر شده، اسید چرب امگا ۶ به کنترل قند خون کمک می‌کند و احتمال بروز دیابت را کاهش می‌دهد.

امگا ۳ هم مانند امگا ۶ از انواع اسیدهای چرب مفید برای بدن است که در کنار کاهش خطر نامنظم شدن ضربان قلب و کم کردن احتمال ایجاد پلاک‌های مسدودکننده شریان‌ها قلبی، چربی خون را کم می‌کند و فشار خون را هم کاهش می‌دهد.

به خاطر همین آثار مفید، انجمن قلب آمریکا توصیه می‌کند که بزرگسالان حداقل هفته‌ای دو بار از چربی‌های سالم گوشت ماهی‌هایی مانند قزل‌آلا، شاه‌ماهی، ساردین و ماهی تن استفاده کنند.

از طرف دیگر موادی مانند تخم کتان و گردو هم مقادیر زیادی امگا ۳ دارند.

برخی مطالعات نشان می‌دهند که امگا ۳ خطر بروز مشکلات مغذی در افراد مسنی که دچار زوال عقل نیستند را کاهش می‌دهد.

البته تخم مرغ،‌ گوشت گاو و گوشت مرغ هم حاوی امگا ۳ هستند.

بر اساس برخی تحقیقات جدید، دلیل اینکه چربی‌های سالم آجیل ها و دانه‌های مختلف برای قلب مفید هستند، تنها به چربی‌های تک‌سیرنشده و غیراشباع وابسته نبوده و پروتئین‌های این مواد هم در مقایسه با گوشت قرمز یا مواد مشابه به سلامت قلب کمک بیشتری می‌کنند.

گری فریزر در این رابطه می‌گوید که کاهش میزان چربی رژیم غذایی لزوما تضمین‌کننده سلامت نیست و بهتر است که مصرف چربی‌های حیوانیِ مضر برای سلامت قلب، تا حد امکان کم شود.

در عوض فریزر گفته که چربی‌های گیاهی و رژیم‌های مدیترانه‌ای جایگزین مناسبی برای مواد مصرفی در رژیم‌های غذایی غیرسالم هستند.

فریزر در انتهای یکی از مصاحبه‌هایش گفته است که چربی‌های ترانس مطمئنا مضر هستند و در حالی که چربی‌های اشباع با احتمال کمتری برای بدن مشکل ایجاد می‌کنند، نوع تک‌سیرنشده و غیراشباع مشکل‌زا نیستند؛ این دانشمند اظهار کرده که بهتر است برای کاهش مشکلات قلبی ناشی از تغذیه نامناسب، میزان گوشت مصرفی به حداقل برسد و یا بهطور کلی از وعده‌های غذایی حذف شود.

منبع: گجت‌نیوز

باند قابل تزریق ورژنی پیشرفته از نوارهای زخم‌بند است که با تزریق آن به بدن بیمار، تأثیرات شگفت‌انگیزی را برای جلوگیری از خونریزی و خوب شدن زخم به جا می‌گذارد.

معمولا برای جلوگیری از خونریزی جراحت‌های مختلف و بهبود وضعیت زخم‌ها از پارچه‌های نواری استفاده می‌شود که در عین تمیز بودن،‌ به بهتر شدن وضعیت سلامتی فرد بسیار کمک می‌کنند؛ در همین رابطه جالب است بدانیم که محققان دانشگاه تگزاس ای اند ام (Texas A&M University) نوعی باند زخم‌بند قابل تزریق را ساخته‌اند که با ترکیب ذرات نانو با یکی از محصولات مورد استفاده برای افزایش غلظت مواد غذایی، قابلیت‌هایی بسیار کارآمدتر از باندهای سنتی دارد.

محصول به دست آمده که عبارت باند تزریقی برای توصیف آن به کار رفته است، نوعی هیدروژل بوده که با وارد شدن به بدن بیمار، به سرعت جلوی خونریزی را می‌گیرد و در شرایط مناسب وضعیت زخم را بهبود می‌بخشد.

ساخت باند قابل تزریق

به طور کلی ماده‌ای به نام کاپا کاراجینان (Kappa-carrageenan) وجود دارد که از جلبک‌های دریایی خوراکی قرمزرنگ استخراج می‌شود و برای دهه‌ها، به عنوان عاملی غلیظ‌کننده برای تهیه مواد غذایی مختلف شناخته می‌شود؛ اما قسمت خلاقانه فرآیند ساخت باند قابل تزریق دانشمندان تگزاسی، استفاده از این ماده و ترکیب آن با نانوسیلیکات‌های دو بعدی مصنوعی برای ساخت هیدروژل است که وظیفه‌ی باندهای معمولی را در درجه‌ای بالاتر و از داخل بدن انجام می‌دهد.

گفته شده که تکنولوژی نانو این باند قابل تزریق با افزایش قابلیت‌های شریان‌بندی هیدروژل، به پروسه لخته شدن خون در بیمار شتاب می‌دهد و موارد استفاده محصول را به نسبت باندهای معمولی، به میزان فوق‌العاده‌ای بیشتر می‌کند.

آخیلش کی گاهاروار (Akhilesh K. Gaharwar) یکی از دانشمندان درگیر در پروژه ساخت این محصول در همین رابطه می‌گوید که هیدروژل‌های قابل تزریق مخصوصا به هنگام خونریزی‌های داخلی بسیار کاربردی بوده و با وارد کرد آن به بافت و جریان خون شخص در محل موردنظر، می‌توان به نتایجی شگفت‌انگیز دست یافت و بسیار راحت‌تر از مرگ افراد جلوگیری کرد.

به علاوه این ویژگی شگفت‌انگیز، همان‌طور که اشاره شد باند تزریقی تیم گاهاروار از فناوری نانو بهره می‌برد و به همین خاطر می‌توان ذرات نانوی داخل محصول را به نوعی تغییر داد و تنظیم کرد که امکان رساندن ماکرومولکول‌های زیستی مختلف، از طریق هیدروژل، به بدن بیمار و محل جراحت فراهم شود. این قابلیت هم باعث می‌شود که سرعت توقف خونریزی بسیار بیشتر شده و مراقبت از زخم با مواد دارویی به روشی هوشمندانه‌تر انجام شود.

باند قابل تزریق دانشمندان ام اند ای در زمانی توسعه داده شده که از طرف محققان دیگر هم محصولات گوناگونی با قابلیت‌های مشابه ساخته شده است؛ از نوعی پلیمر قابل تزریق با امکان افزایش استحکام بافت لخته‌ی خون گرفته تا نوعی فوم که با پر کردن محل زخم جلوی خونریزی بیشتر را می‌گیرد، این محصولات به روش‌هایی نوآورانه از کشته شدن سربازان در میدان نبرد و یا افرادی که در تصادف‌ها دچار خونریزی شدید شده‌اند، جلوگیری می‌کنند.

البته نکته‌ای که این باند قابل تزریق را از بقیه ایده‌ها متمایز کرده است، همان قابلیت وارد کردن مواد دارویی به بافت زخم، در کنار جلوگیری از خونریزی بوده که براساس گزارش‌ها، در تست‌های انجام‌شده داخل آزمایشگاه به خوبی قابلیت‌های منحصر به فرد خود را نشان داده است.

مقاله تیم گاهاروار در ژورنال “Acta Biomaterialia” به چاپ رسیده است.

این درست است که تمام روز نشستن در دفتر کار بسیار بد است، اما استفاده از میزهای ایستاده نمی‌تواند راه حل خوبی باشد. پس برای حفظ سلامتی باید چه کار کرد؟ ما در ادامه به شما می‌گوییم.

هرکسی این را می‌داند که تمام روز نشستن در دفتر کار بد است. اما یک مطالعه جدید از سوی دانشگاه Curtin University استرالیا نشان می‌دهد که میزهای ایستاده‌ای که برای جلوگیری از این موضوع در برخی دفترهای کاری مورد استفاده قرار می‌گیرد هم نمی‌تواند از آن بهتر باشد. یک مطالعه که در سال ۲۰۱۷ منتشر شد به این نتیجه رسید که ایستادن طولانی مدت می‌تواند اثرات مضر زیادی برای سلامت و بهره‌وری شما به همراه داشته باشد. این تحقیق ادعا می‌کند که پس از دو ساعت کار کردن بر روی یک میز ایستاده با کامپیوتر، بدن شما با ناراحتی، خستگی عضلانی و تورم اندام تحتانی مواجه خواهد شد.

و مشکلات فقط فیزیکی نیستند! در طول آزمایش انجام گرفته، زمان واکنش و شرایط ذهنی آن‌ها نیز با کاهش مواجه شده و بدتر از پیش شده است. اگرچه میزهای ایستاده می‌توانند زمانی که با مشکل خلاقیت مواجه می‌شوید، به شما کمک کنند تا بهتر تصمیم بگیرید. این مهم است که اشاره کنیم این مطالعه تنها بر روی ۲۰ فرد بالغ انجام گرفته بود، پس سخت است بتوان با این تعداد،‌ نسبت به میزهای ایستاده قضاوت کرد.

با این حال، یافته‌ها چندان هم بی‌سابقه نیستند. نتایج به دست آمده از این مطالعه دقیقا مطابق یکی از کارکنان سایت بیزینس اینسایدر است که تجربه استفاده از میزهای ایستاده را داشته است. وی که Shana Lebowitz نام دارد، با امید به افزایش بهره‌وری و بهبود وضعیت دائم نشسته‌ای که داشته برای مدتی از یک میز ایستاده استفاده کرده است. اما این کار باعث بروز ناراحتی‌های فیزیکی برای او شده است. البته این دلیل نمی‌شود که ساعت‌ها نشستن پشت میز هیچ مشکلی ندارد. تیم تحقیقاتی سایت بیزینس اینسایدر متوجه شده است که این عمل باعث افزایش فشار خون و سطح کلسترول شده و می‌تواند مرگ زودرس از طریق سرطان یا بیماری‌های قلبی عروقی را به همراه داشته باشد.

راه حل چیست؟

یک محقق به نام Erin Brodwin عنوان می‌کند که فعالیت روزمره زیاد و پیاده‌روی‌های معمولی می‌تواند راه حل این مشکل باشد. یک گزارش که در سال ۲۰۱۵ از سوی مجله بالینی انجمن نفرولوژی آمریکا منتشر شد نشان می‌دهد افرادی که در هر ساعت به مدت ۲ دقیقه پیاده‌روی می‌کنند، خطر مرگ را ۳۳ درصد نسبت به هم سن و سالانشان در خود کاهش می‌دهند.

ارتباط سردردهای میگرنی و انواع مختلف بیماری‌های قلبی و عروقی موضوع تحقیق جدید دانشمندان دانمارکی بوده که به اطلاعات شگفت‌انگیزی در این رابطه دست یافته‌اند.

به تازگی پژوهشگران یکی از دانشگاه‌های برجسته پزشکی دانمارک مقاله‌ای را در مورد رابطه سردرد با مشکلات قلبی منتشر کرده‌اند که براساس نتایج آن، نشان داده شده که ریسک بیماری‌های قلبی و عروقی مانند سکته مغزی، حمله قلبی، فیبریلاسیون دهلیزی یا همان ریتم نامنظم ضربان و لخته‌شدن خون در داخل رگ‌ها در کسانی که دچار سردردهای میگرنی می‌شوند، بیشتر است.

دکتر کاسپر آدلبورگ (Kasper Adelborg) متخصص بیماری‌های قلبی و نویسنده اصلی مقاله منتشرشده در این رابطه می‌گوید که میگرن به عنوان نوع خاصی از سردرد شناخته می‌شود که با علائمی مانند درد ضربه‌ای در سر، حالت تهوع و در برخی موارد، حساسیت شدید به نور و صدا همراه است؛ آدلبورگ اظهار کرده که کار تحقیقاتی تیم او اولین پژوهش در مورد ارتباط سردرد و بیماری‌های قلبی نیست و قبلا هم مطالعات مشابهی انجام شده است.

با این حال،‌ در پژوهش جدید علاوه بر تایید نتایج کارهای قبلی در مورد رابطه این دو مشکل سلامتی، بالاتر بودن ریسک بیماری‌های خاص دیگری که به دستگاه گردش خون مربوط هستند هم در افراد مبتلا به میگرن اثبات شده است و همچنین، جمعیتی که توسط تیم آدلبورگ موردبررسی قرار گرفته‌اند، از مقاله‌های پیشین به مراتب بیشتر است؛‌ به همین دلیل می‌توان گفت که نتایج به دست آمده در سطح گسترده‌ای پذیرفته می‌شوند.

جزئیات مطالعه جدید در مورد سردردهای میگرنی و مشکلات قلبی

برای دستیابی به نتایج گزارش‌شده، آدلبورگ و همکارانش ۵۱ هزار فرد مبتلا به سردردهای میگرنی را در کنار ۵۱۰ هزار نفر که دچار این مشکل نبودند، موردبررسی قرار دادند و اعلام شد که میگرن داوطلبان گروه اول به صورت میانگین در سن ۳۵ سالگی تشخیص داده شده و ۷۱ درصد این افراد زن بودند.

آدلبورگ می‌گوید که پس از ۱۹ سال جمع‌آوری و تحلیل داده‌های مربوط به این افراد مشخص شد که احتمال بروز حمله قلبی و سکته مغزی در کسانی که دچار میگرن هستند، به نسبت سایرین، به ترتیب ۱٫۵ و ۲ برابر است. در مورد لخته شدن خون در رگ‌ها و ریتم نامنظم قلب هم عددهای گزارش‌شده به ترتیب ۱٫۶ و ۱٫۳ برابر هستند.

به علاوه،‌ نتایج نشان داد که رابطه سردرد با مشکلات قلبی در بین زنان بیشتر بوده و خطر بروز بیماری‌های قلبی عروقی در افرادی که دچار نوع خاصی از میگرن همراه با دیده شدن نور و نابینایی موضعی هستند، بالاتر است.

ارتباط مغز و قلب

دلیل‌های مختلفی برای توضیح رابطه بیماری‌های قلبی با سردردهای میگرنی پیشنهاد شده که یکی از آن‌ها، گرفتگی رگ‌های مغزی است‌؛ به بیان ساده‌تر می‌توان گفت که مسدود شدن جریان خون در بخشی از مغز به عنوان دلیل احتمالی بروز برخی سردردها شناخته می‌شود و از طرف دیگر،‌ وقتی رگی در مغز خون را به بافت‌ها نرساند، فرد دچار سکته مغزی می‌شود.

همچنین، برخی معتقدند که فعالیت کم در افراد مبتلا به میگرن که مجبورند برای تحمل سردرد خود بیشتر استراحت کنند،‌ باعث می‌شود تا ریسک لخته شدن خون در این اشخاص بالاتر رود.

البته مکانیسم دقیق رابطه بین این مشکلات پزشکی هنوز مشخص نیست، اما شواهد موجود که سردردهای میگرنی در مردان و زنان را به مشکلات قلبی ربط می‌دهند، روز به روز بیشتر می‌شوند. از طرف دیگر، یکی از موارد محدودکننده مطالعه جدید انجام‌شده کم بودن سن میانگین داوطلبان است؛ برخی می‌گویند که با وجود ادامه داشتن تحقیقات تا دو دهه پس از شروع آزمایش، همچنان ۳۵ تا ۵۵ سال بازه سنی مناسبی برای بررسی ریسک بیماری ‌های قلبی در افراد نیست.

با این حال آدلبورگ در انتهای یکی از مصاحبه‌هایش اظهار کرده است که نتایج به دست آمده را به صورت کلی نمی‌توان نادیده گرفت و قدم بعدی برای تیم تحقیقاتی او،‌ بررسی رابطه عکس سردرد و نارسایی‌های قلبی است و باید بررسی کرد که آیا با پیش‌گیری از میگرن، می‌توان از بروز بیماری‌های قلبی جلوگیری کرد یا خیر؟

مقاله تیم دانشمندان دانمارکی، ۳۱ ژانویه در ژورنال “The BMJ”‌ به چاپ رسیده است.

با ورود به فصل سرد سال، خطر ابتلا به آنفولانزا در همه زیاد شده است. ما در این مقاله به نقل از یکی از محققان دانشگاه میشیگان نکات مهم ایمنی را ارائه خواهیم کرد که می‌توانند شما را از بیماری در امان نگه دارند.

با آغاز سردترین روزهای زمستان امسال،‌ حالا وارد بدترین فصل خطر ابتلا به آنفولانزا شده‌ایم. در حال حاضر دو نوع ویروس آنفولانزا وجود دارد که هر دو نیز در این مطلب در نظر گرفته شده‌اند. یکی از آن‌ها که بدخیم‌تر است، آنفولانزا نوع A یا H3N2 نام دارد. زمانی که انتشار این ویروس در کشورهای مختلف آغاز شد، ما نیز انتشار مطالبی آموزشی را برای آنکه از خطر ابتلا به آنفولانزا در امان بمانید، آغاز کرده‌ایم.

در این مقاله با پزشک و اپیدمیولوژیست دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه میشیگان مصاحبه‌ای را انجام داده‌ایم و وی نکاتی را در مورد ایمن‌سازی بیشتر بدن در برابر این ویروس سفت و سخت متذکر شده است که در ادامه می‌توانید با مطالعه و رعایت آن‌ها، زمستانی زیبا و بدون بیماری را تجربه کنید.

۱ – آیا به واکسن آنفولانزا نیاز است؟

واکسن آنفولانزا دو هفته پس از تزریق، از بدن شما بر علیه ویروس‌ها محافظت می‌کند. دکترها و پزشکان عمومی همچنان توصیه می‌کنند که اگر قبلا این کار را نکرده‌اید، از این واکسن در فصل زمستان استفاده کنید. بدین خاطر که هنوز هم این ویروس در هوا قدرتمند است و ممکن است تا نزدیک بهار همچنان جریان داشته باشد.

همچنین، نوع دیگری از این ویروس، آنفولانزا نوع B نیز وجود دارد که اغلب اوقات تا اواخر زمستان همچنان وجود دارد. این ویروس نیز توسط واکسیناسیون ضعیف می‌شود.

۲ – از چه علائمی باید نگران باشیم؟

سرفه و تب شایع‌ترین نشانه‌های ابتلا به آنفولانزا هستند. در میان شیوع این بیماری، مطالعات نشان داده است که آنفولانزا در برخی از افراد پیشرفته‌تر از برخی دیگر است. از علائم دیگری که برای آنفولانزا وجود دارد می‌توان به بدن درد و ناراحتی اشاره کرد که ممکن است شما را تا چند روز در رختخواب اسیر خود کند.

اگر با هر یک از این علائم ارتباط برقرار کرده باشید و یا آنکه این علائم شخصا در خود شما وجود داشته باشد، باید فورا به یک پزشک مراجعه کرده و از شدت پیدا کردن آن جلوگیری کنید. همچنین نباید با دیگر افراد تا از بین رفتن کامل علائم ارتباط مستقیم و نزدیک داشته باشید.

۳ – آیا باید به دکتر بروم؟

بسیاری از مردم با دکتر غریبه‌اند و تصور می‌کنند با رفتن به دفتر پزشکان ممکن است با بیماری‌های بیشتری نیز درگیر شوند. اگر نگران هستید که با رفتن به مطب پزشک ممکن است با افراد دیگری که دچار این ویروس شده‌اند ملاقات کنید و شک شما به بیماریتان اینک به یقین تبدیل شود،‌ بهتر است در ابتدا به آنجا زنگ زده و قبل از رفتن وقت بگیرید.

۴ – از دکتر خود بپرسید آیا باید تامیفلو استفاده کنم؟

ما برای آن نزد دکتر می‌رویم که برای ما دارو تجویز کند تا با مصرف آن‌ها بیماری ما درمان شود. در اینجا گروهی از داروهای ضد ویروسی به نام مهارکننده‌های نورامینیداز وجود دارد که در درمان آنفولانزا، به خصوص در ابتدای دو روز نخست ابتلا موثر هستند. یکی از اصلی‌ترین آن‌ها تامیفلو است. محققان دانشگاه میشیگان عنوان می‌کنند که این دارو طول مدت بیماری را کوتاه می‌کند و حتی می‌تواند از بروز بسیاری از عوارض آن نیز جلوگیری کند.

البته مصرف تامیفلو بدون عوارض نیز نیست. از مهم‌ترین عوارض آن در بزرگ‌سالان سینه پهلو و در کودکان عفونت گوشی میانی است.

زوال عقل به‌طورکلی برای توصیف علائم مختلف اختلالات شناختی مانند فراموشی به‌کار می‌رود. زوال عقل یکی از نشانه‌‌‌های اختلالات و بیماری‌های مغزی است. نزدیک به ۴۷٫۵ میلیون نفر در سرتاسر جهان از زوال عقل رنج می‌برند. در هر چهار ثانیه، یک نفر به زوال عقل دچار می‌شود. با اینکه زوال عقل در افراد سالخورده شیوع بیشتری دارد، ولی این بیماری یک عارضه‌ی طبیعی ناشی از سالخوردگی محسوب نمی‌شود. در این مطلب به بررسی عوامل ایجاد زوال عقل و درمان آن می‌پردازیم.

زوال عقل چیست؟

زوال عقل تنها یک بیماری نیست، بلکه تعریفی کلی برای توصیف اختلالات حافظه، اختلالات ارتباطی و اختلال در فکر کردن است. با اینکه زوال عقل بیشتر در افراد سالخورده مشاهده می‌شود، ولی بروز آن در سنین پیری طبیعی نیست. اختلالات خفیف شناختی مانند ضعیف شدن حافظه کوتاه مدت در هنگام پیری امری طبیعی است. این اختلالات شناختی بیش از آنکه زوال عقل به‌حساب بیایند، نوعی اختلال شناختی مرتبط با افزایش سن به‌شمار می‌روند، زیرا باعث بروز مشکلات چشمگیری نمی‌شوند.

زوال عقل برای توصیف دو یا چند علامت بسیار شدید که فعالیت‌های روزمره‌ی فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهند، به‌کار می‌رود. براساس تجزیه و تحلیل آمار جدید در سال ۲۰۱۰، ۴٫۷ میلیون نفر از افراد بالای ۶۵ سال در آمریکا، به بیماری آلزایمر مبتلا هستند. براساس ارزیابی انجمن آلزایمر:

• کمی بیش از یک‌دهم افرادی که بالای ۶۵ سال سن دارند، از آلزایمر رنج می‌برند؛
• بیش از یک‌سوم افراد بالای ۸۵ سال به آلزایمر مبتلا هستند؛
• ۶۰ تا ۸۰ درصد افراد مبتلا به زوال عقل، دچار آلزایمر هستند.

علل زوال عقل

علائم زیر توسط آکادمی آمریکایی پزشکان خانواده (AAFP) جمع‌آوری و در مجله‌ی پزشکان خانواده‌ی آمریکا به چاپ رسیده‌اند. ممکن است هریک از این علائم در فرد مبتلا به زوال عقل مشاهده شود. بیشتر این علائم به‌خاطر از دست دادن حافظه بروز می‌کنند. ممکن است خودِ بیمار تعدادی از این علائم را تشخیص بدهد، اما سایر علائم را اطرافیان یا پزشک تشخیص خواهند داد.

• از دست دادن حافظه‌ی کوتاه‌مدت (یکی از نشانه‌های این مشکل، پرسیدنِ سؤال‌های تکراری است)؛
• مشکل در انجام بعضی از اموراتی که فرد با انجام‌شان آشنایی دارد (به‌عنوان مثال مشکل در درست کردن نوشیدنی یا غذایی که فرد همیشه درست می‌کرد)؛
• مشکلات ارتباطی (بروز مشکلات زبانی، فراموش کردن کلمات ساده یا استفاده‌ی اشتباه از کلمات)؛
• موقعیت‌ناآگاهی (به‌عنوان مثال گم‌شدن در خیابانی که فرد آن را بلد بوده‌ است)؛
• بروز مشکلاتی در تفکر انتزاعی (به‌عنوان مثال مشکلاتی در معامله کردن با پول)؛
• فراموش کردن جای چیزهایی که هر روز مورد استفاده قرار می‌گیرند (مانند دسته‌کلید یا کیف پول)؛
• تغییرات خُلقی (تغییرات ناگهانی و غیرمنتظره در چشم‌انداز فرد نسبت به زندگی یا دیدگاهی که فرد نسبت به خودش دارد)؛
• تغییرات شخصیتی (ممکن است فرد حساس، شکاک یا ترسو شود)؛
• کاهش علاقه‌ی فرد به آغاز کارهای تازه (کمتر شدن تمایل فرد برای شروع کاری جدید یا رفتن به جایی).

با افزایش سن، علائم زوال عقل تشدید می‌شوند.

برای تشخیص قطعی زوال عقل، از چه آزمون‌هایی استفاده می‌شود؟

امروزه آزمون‌های زوال عقل به‌طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند و نتایج حاصل از آنها نیز تا حد زیادی قابل‌‌اعتماد است. این آزمون‌ها از زمان شروع‌شان در دهه‌ی ۱۹۷۰ میلادی، تاکنون تغییرات چندانی نداشته‌اند. مرحله‌ی اولِ آزمونِ عملکرد حافظه و سلامت شناختی فرد، شامل تعدادی سؤال و دستورالعمل‌های استاندارد است. براساس تحقیقات، تشخیص زوال عقل تنها با استفاده از آزمون‌های استاندارد زیر امکان‌پذیر است. این آزمون‌ها باید به‌طور کامل انجام و جواب‌هایشان ثبت شود.

«آزمون روانی مختصر» بر مبنای ۱۰ سؤال طراحی شده است. برخی از این سؤال‌ها عبارتند از:

• چند سال سن دارید؟
• ساعت حدودا چند است؟
• امسال چه سالی است؟
• تاریخ تولدتان چه‌موقع است؟

هر جواب درست، یک نمره خواهد داشت. نمره‌ی شش و کمتر، نشانه‌ی اختلالاتی در عملکرد شناختی فرد است.

آزمون ارزیابی شناختی پزشک عمومی (GPCOG)، مشاهدات اقوام یا خانواده را نیز به آزمون قبلی اضافه می‌کند. این آزمون برای پزشکان طراحی شده است و معمولا اولین ارزیابی رسمی از سلامت روانی فرد است. در مرحله‌ی دومِ آزمون، از یکی از نزدیکان فردِ مشکوک به زوال عقل، شش سؤال پرسیده می‌شود. برخی از این سؤال‌ها عبارتند از:

• آیا فرد در به خاطر آوردن اتفاقات یا مکالمات اخیر مشکل دارد؟
• آیا فرد کلمات درست را به‌سختی پیدا می‌کند یا لغات اشتباه به‌کار می‌برد؟
• آیا فرد در مدیریت پول یا مصرف داروها با مشکل روبه‌رو شده است؟
• آیا فرد برای رفت‌و‌آمد به جاهای مختلف با مشکل روبه‌رو شده است؟

اگر نتیجه‌ی این آزمون، ضعف حافظه را تأیید کند، آزمون‌های دیگری مانند تست خون و سی‌تی اسکن از مغز توصیه می‌شود.

آزمون‌های بالینی علل از دست دادن حافظه را مشخص می‌کنند یا کمک می‌کنند گزینه‌های احتمالی محدودتر شوند.

آزمون کوتاه وضعیت ذهنی (MMSE) یک آزمون شناختی دیگر است که موارد زیر را اندازه‌گیری می‌کند:

• آگاهی فرد از زمان و مکان‌؛
• یادآوری کلمات؛
• توانایی‌های زبانی؛
• میزان دقت و قدرت محاسبات فرد؛
• توانایی فرد در شناسایی ارتباط بَصَری و فضایی میان اشیاء.

آزمون کوتاه وضعیت ذهنی برای شناسایی زوال عقل ناشی از بیماری آلزایمر مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین این آزمون می‌تواند در ارزیابی شدت بیماری و یافتن درمان‌های مناسب نیز کمک‌کننده باشد.

آیا زوال عقل قابل درمان است؟

مرگ سلول‌های مغزی امری برگشت‌ناپذیر است، بنابراین هیچ درمان شناخته‌شده‌ای برای زوال عقل دژنراتیو وجود ندارد. به همین دلیل به‌جای از بین بردن علت بیماری، بیشتر بر روی مراقبت از بیمار و کنترل علائم اختلالاتی مانند آلزایمر تمرکز می‌شود.

اگر زوال عقل از عواملی مانند ضربه، اثرات جانبی داروها و کمبود ویتامین ناشی شده باشد، ممکن است بتوان از آسیب‌های واردشده به مغز یا گسترش آسیب‌ها به بافت مغز، جلوگیری کرد.

علائم بیماری آلزایمر را می‌توان به کمک بعضی از داروها کاهش داد. به این منظور چهار داروی تأییدشده در ایالات متحده وجود دارند که مهارکننده‌های کولین‌استراز (استیل کولین‌استراز) نام دارند.

• دونپزیل؛
• گالانتامین؛
• ریواستیگمین؛
• تاکرین.

دسته‌ی دیگری از داروها ممانتین نام دارند و بر ضد گیرنده‌های NMDA مغز عمل می‌کنند. ممکن است این داروها به‌تنهایی یا همراه با مهارکننده‌های کولین‌استراز مورد استفاده قرار بگیرند.

مهارکننده‌های کولین‌استراز می‌توانند به بهبود ویژگی‌های رفتاری فرد مبتلا به بیماری پارکینسون نیز کمک کنند. به یاد داشته باشید هیچ‌گاه این داروها را به‌طور خودسر مصرف نکنید و قبل از مصرف هر نوع دارویی، حتما با پزشک خود مشورت کنید.

تمریناتی مانند یادیارها و سایر ابزارهای یادآوری رایانه‌ای می‌توانند مغز را تقویت کنند، عملکرد شناختی مغز را بهبود بدهند و به فرد کمک کنند تا حدی با فراموشی ناشی از آلزایمر کنار بیاید. یادیارها ترفندهایی برای به خاطر سپردن چیزها هستند که فقط به تکرار مطالب اکتفا نمی‌کنند، بلکه با ایجاد رابطه بین مفاهیم تازه و اطلاعات قبلی موجود در مغز، به یادآوری راحت‌تر آنها کمک می‌کنند.

چه عواملی احتمال ابتلا به زوال عقل را افزایش می‌دهند؟

عواملی وجود دارند که خطر ابتلا به زوال عقل را افزایش می‌دهند که در این میان، افزایش سن مهم‌ترینِ آنهاست. سایر عوامل عبارتند از:

• سیگار و مصرف نوشیدنی‌های الکلی؛
• تصلب شرایین (نوعی بیماری قلبی-عروقی که باعث سختی سرخرگ‌ها می‌شود)؛
• افزایش سطح کلسترول بد خون (لیپوپروتئین کم‌چگالی یا LDL)؛
• بالا بودن سطح هوموسیستئین خون (نوعی اسید آمینه)؛
• دیابت؛
• اختلال شناختی خفیف نیز ممکن است بعضی اوقات (نه همیشه) منجر به بروز زوال عقل شود.

منبع: چطور

جوانسازی سلول‌ها بخش دیگری از تلاش دانشمندان برای مقابله با پیری و جلوگیری از افزایش سن است که بر روی بهبود عملکرد و سلامت واحدهای ساختاری بدن تمرکز دارد.

بسیاری از افراد تصور می‌کنند که هدف اصلی مطالعات پژوهشگران برای افزایش طول عمر، به تعویق انداختن مرگ و افزایش تعداد سال‌های عمر انسان است،‌ اما بخش قابل‌ توجهی از این تحقیقات بر روی بهبود کیفیت زندگی و سالم نگه‌داشتن سلول‌های بدن پس از وارد شدن شخص به سنین پیری تمرکز دارد. به طور کلی تعداد زیادی از صاحب‌نظران معتقدند که بیشتر کردن طول عمر در حالی که فرد سال‌های آخر زندگی‌اش را در ناتوانی و درد و رنج سپری کند، بی‌فایده است و تلاش‌ها برای جوانسازی سلول های بدن بر اساس این طرز فکر انجام می‌شوند.

مطالعات دانشمندان برای مقابله با پیری

بسیاری از متخصصان این رشته از علوم زیستی تمرکز مطالعات خود را بر روی سلول‌های پیر داخل بدن که دیگر توانایی تکثیر ندارند و باعث ایجاد بسیار از مشکلات مربوط به سالخوردگی می‌شوند، قرار داده‌اند. این نوع واحدهای ساختاری به‌طور کلی توسط سیستم ایمنی از بدن انسان خارج می‌شوند، اما با افزایش سن افراد، توانایی سیستم دفاعی برای خلاصی از آن‌ها ضعیف‌تر می‌شود.

از طرف دیگر نوع خاصی از داروها به نام سنولیک (Senolytic) طراحی شده‌اند که پس از مصرف، به سیستم ایمنی بدن برای خارج کردن سلول‌های سالخورده کمک می‌کنند؛ آزمایش این داروها بر روی حیوانات هم نتیجه‌بخش بوده و از توانایی این روش برای افزایش سطح سلامتی در سنین پیری خبر می‌دهند.

تحقیق انجام‌شده برای جوانسازی سلول ها

با این حال پژوهش جدید بر روی جوانسازی سلول‌ها که توسط محققان دانشگاه اکستر (Universities of Exeter) در انگلستان انجام شده، به مسئله از دید دیگری نگاه کرده و به جای پیدا کردن راهی برای خارج کردن واحدهای ساختاری پیر، روشی برای دوباره جوان کردن آن‌ها پیدا کرده است.

لورنا هریس (Lorna Harries) محقق اصلی این تیم پژوهش در مصاحبه‌ای گفته است که دستاورد همکاران او جزو اولین قدم‌ها برای تضمین سلامتی افراد در تمام طول زندگی بوده و روش استفاده از مواد شیمیایی برای راه‌اندازی دوباره ژن‌هایی که با افزایش سن به‌ نوعی خاموش می‌شوند، پتانسیل بالایی برای جوانسازی سلول‌ها در بدن و بازگرداندن کارایی بافت‌ها پس از پیر شدن، دارد.

ماده اصلی مورد استفاده در تحقیقات انجام‌ شده برای جوانسازی سلول‌ها رزوراترول آنالوگ (resveratrol analog) نام دارد که به صورت طبیعی در شکلات تلخ،‌ زغال‌اخته و برخی خوراکی‌های دیگر یافت می‌شود و فواید آن برای سلامتی در دهه‌های گذشته، توجه زیادی را در جامعه علمی به خود جلب کرده است.

تیم هریس ترکیب خاصی از رزوراترول آنالوگ را مهندسی کردند و تاثیرات آن بر روی واحدهای ساختاری زنده بدن انسان را در محیط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار دادند؛ مدت کوتاهی پس از تحت درمان قرار گرفتن این سلول‌های پیر و ازکارافتاده، عملکرد آن‌ها به حالت عادی بازگشت و علاوه بر افزایش طول تلومرهای واحدها که با سالخوردگی فرد کوتاه‌تر می‌شوند، تکثیر سلولی مجددا از سر گرفته شد.

اوا لاتور (Eva Latorre) یکی دیگر از دانشمندانی که در دست‌یابی به این روش درمانی جدید نقش مهمی داشت، در این رابطه می‌گوید که در ابتدا با مشاهده جوانسازی سلول‌ها توسط رزوراترول‌های مهندسی‌شده، نتایج باورکردنی نبودند، اما با تکرار آزمایش تاثیرات مثبت این روش مورد تایید قرار گرفت.

مقاله دستاورد این تیم پژوهشی که هنوز در مراحل ابتدایی قرار دارد، در ژورنال “BMC Cell Biology” به چاپ رسیده است. مصرف داروهایی مشابه که با استفاده از ترکیبات رزوراترول ساخته شده‌اند، قوای جوانی را در افراد سالخورده مجددا زنده کند.

منبع: گجت‌نیوز

به اعتقاد بسیاری، صبحانه مهم‌ترین وعده غذایی در طول روز است؛ در همین رابطه پژوهش‌های جدید از ارتباط نخوردن صبحانه با بروز بیماری های قلبی خبر می‌دهند.

در این مطالعات نشان داده شد که مردان و زنان میان‌سالی که مرتبا صبحانه نمی‌خورند و یا به جای این وعده غذایی، یک لیوان قهوه یا آب میوه مصرف می‌کنند، ۱٫۵ برابر بیشتر از دیگر کسانی که در ابتدای روز از مواد غذایی سالم استفاده می‌کنند، در معرض خطر عارضه تصلب شرایین (Atherosclerosis) هستند؛ این بیماری باعث تنگ شدن و سخت شدن سرخرگ‌های بیمار شده و سلامت قلب او را به میزان قابل‌توجهی کاهش می‌دهد.

خوزه پنالوو یکی از نویسندگان تحقیق انجام‌شده و از دانشمندان تغذیه‌ای دانشگاه تافتس (Tufts University) آمریکا در این رابطه می‌گوید که صبحانه نخوردن و عادت‌های ناسالم دیگر مرتبط با سبک زندگی، با هم همراه هستند؛ عادت‌هایی مانند مصرف زیاد الکل و استعمال دخانیات که هر کدام به نوبه خود شانس سخت شدگی سرخرگ‌ها در افراد را بالا می‌برند.

این پژوهش چند روز گذشته در ژورنال “American College of Cardiology” به چاپ رسید و با وجود اینکه در مراحل اولیه مطالعات، تاثیر فاکتورهای بیماری‌زای دیگری مانند کلسترول بالا، عدم تحرک و سیگار کشیدن بر سلامت قلب افراد در نظر گرفته شد، همچنان ارتباط نخوردن صبحانه با عارضه‌های قلبی پابرجا بود.

پنالوو در مصاحبه‌ای با وب سایت لایو ساینس اظهار کرد که مصرف میزان قابل‌توجهی کالری در اویل روز، کنترل قند خون را در طول روز افزایش داده، امکان به وجود آمدن احساس گرسنگی ناگهانی در ساعات بعد از صبحانه تا آخر روز را کم کرده و به طور کلی با متعادل کردن اشتهای فرد، شانس بروز بیماری‌های ناشی از پرخوری را کاهش می‌دهد.

البته تیم پنالوو اولین دانشمندانی نیستند که در مورد ارتباط اولین وعده غذایی روزانه و سلامت قلب تحقیق کرده‌اند،‌اما نکته جدید در مورد این تحقیق، بررسی شرایط جسمانی سه گروه مختلف از افرادی که صبحانه نمی‌خورند، اشخاصی که به میزانی کمی کالری در ابتدای روز مصرف می‌کنند و کسانی که صبحانه مفصلی می‌خورند، بود. به علاوه برای هر کدام از داوطلبان سطوح پلاک دیواره سرخرگ‌ها اندازه‌گیری شد و عادت‌های روزانه‌ای که بر سلامت قلب تاثیرگذار هستند، در نتایج آزمایش‌های هر فرد در نظر گرفته شد.

در این پژوهش اطلاعات مربوط به ۴ هزار فرد بالغ ساکن اسپانیا، با سنی بین ۴۰ تا ۵۴ سال که سابقه هیچ بیماری قلبی نداشتند، جمع‌آوری شده و از هر کدام از داوطلبان در مورد میزان کالری مصرفی در طول روز و عادت‌های غذایی روزانه سوالاتی پرسیده شد؛ بر اساس پاسخ‌های جمع‌آوری‌شده، سه الگوی مختلف مصرف صبحانه در جامعه آماری موردبررسی تشخیص داده شد.

دسته اول شامل افرادی بود که صبحانه نمی‌خوردند و یا کالری مصرفی آن‌ها در ابتدای روز کمتر از ۵ درصد میزان کلی مصرف روزانه بود؛ این افراد در حدود ۳ درصد جامعه آماری موردبررسی را تشکیل می‌دادند و مواد غذایی مصرفی آن‌ها برای وعده اول روز، شامل قهوه یا آب پرتقال می‌شد.

بخش دوم با نام دسته صبحانه‌های کم انرژی شناخته می‌شد که شامل افرادی با میزان کالری مصرفی بین ۵ تا ۲۰ درصد کالری کلی روزانه بود؛ چیزی در حدود ۷۰ درصد داوطلبان مقاله چاپ‌شده جزو این دسته بودند.

گروه آخر هم جز افرادی بودند که روز خود را با یک صبحانه مفصل که بیشتر از ۲۰ درصد انرژی روزانه آن‌ها را تامین می‌کند، آغاز می‌کنند. در حدود ۲۳ درصد از ۴ هزار فرد بالغ موردبررسی این پژوهش، در این گروه قرار می‌گرفتند.

بررسی‌های نهایی نشان داد که پلاک‌های داخل سرخرگ‌های افراد میان‌سال دسته اول، ۱٫۵ برابر از گروه سوم بیشتر بود؛ به علاوه،‌ احتمال چاقی در کسانی که روز خود را بدون صبحانه آغاز می‌کردند،‌ زیادتر بوده و رژیم غذایی آن‌ها از کیفیت کمتری نسبت به سایر برخوردار است.

پنالوو در ادامه مصاحبه اظهار کرد که سلامت قلبی داوطلبان گروه دوم نسبت به دسته اول در وضعیت بهتری قرار داشت، اما میزان پلاک دیواره سرخرگ‌ها در افرادی که صبحانه‌های پرکالری می‌خوردند، از همه کمتر بود. او در ادامه گفت که تحقیقات دیگری از طرف انجمن قلب آمریکا (AHA) به چاپ رسیده‌اند که نتایج به دست آمده توسط این مقاله را تایید می‌کنند؛ با این وجود، کیفیت و سالم بودن مواد غذایی مصرفی در صبحانه و وعده‌های دیگر هم تاثیر مهمی در سلامت افراد دارد.

پیشنهاد تیم پنالوو برای مصرف یک وعده پرانرژی در ابتدای روز شامل املت سبزیجات و نان سبوس‌دار و یا یک کاسه دانه غلات صبحانه با میوه‌های تازه یا آجیل به همراه قهوه و آب میوه می‌شود.

البته نویسندگان مقاله اشاره کرده‌اند که نتایج ارائه‌شده در تحقیق آن‌ها محدودیت‌هایی هم داشته است؛‌ به عنوان مثال درصد کمی از داوطلبان موردبررسی روز خود را بدون صبحانه آغاز می‌کردند و از طرف دیگر، بسیاری از این افراد اضافه‌وزن داشته و قبل از انجام آزمایش اعلام کردند که در حال امتحان رژیم غذایی خاصی هستند و به همین خاطر صبحانه نمی‌خورند. با این وجود اهمیت این وعده غذایی بر سلامت افراد قابل‌انکار نیست و یافته‌های پنالوو و تیمش همانند تحقیقات فراوان دیگر در طول سال‌ها نشان می‌دهد که خوردن صبحانه تاثیرات قابل‌توجهی بر سلامت دارد.

منبع: گجت‌نیوز

گاهی کلیدهایتان را گم می‌کنید؛ مدام بین سایت‌هایی مانند یوتیوب و وظایف‌تان سرِ کار سرگردان هستید و هنگام گفت‌وگو در افکار خود غرق می‌شوید! زندگی گاهی بسیار گیج‌کننده است اما چطور می‌توانید بفهمید که آیا مشکل جدی‌تری دارید یا نه؟ برای بزرگ‌سالانی که به اختلال توجه و تمرکز بیش‌فعالی (ADHD) دچارند، مشکل عدم تمرکز مزمن دردسرساز است.

به گفته‌ی دکتر تیموتی ویلنز (Timothy Wilens)، استادیار روان‌شناسی دانشکده‌ی پزشکی هاروارد، تعداد افراد حدودا ۳۸ ساله‌ای که بیماری آنان به‌تازگی تشخیص داده شده رو به افزایش است. امروزه مردم چندین کار را به‌طور هم‌زمان انجام می‌دهند. چندشغله بودن، مسئولیت‌های خانه و خانواده، وظایف شخصی و مشکلات دیگر ذهن افراد را بیش از حد مشغول کرده و باعث شده هوشیار ماندن و تمرکز کردن سخت‌تر از قبل شود.

اما همه‌ی کسانی که قرارهایشان را فراموش می‌کنند یا در انجام کارهای روزمره دچار مشکل می‌شوند اختلال کم‌توجهی و بیش‌فعالی ندارند. از دست دادن تمرکز دلایل زیادی دارد. در ادامه ۵ دلیل عدم تمرکز و اینکه چه زمانی به مشورت با پزشک نیاز دارید را مرور خواهیم کرد. با ما همراه باشید.

استفاده‌ی بیش‌ از حد از تکنولوژی

وسایل هوشمند، موبایل، کامپیوتر و آیپاد همگی تمرکز شما را برهم می‌زنند. مغز انسان همانند یک منشی عمل می‌کند و به شما برای منظم بودن و مدیریت زمان کمک می‌کند؛ اما پژوهش‌ها نشان می‌دهد هرچه کارهای بیشتری را هم‌زمان انجام بدهید، سخت‌تر می‌توانید روی آنها تمرکز کنید. یادگیری مهارت‌های اولیه‌ی منظم بودن مانند نوشتن وظایف و استفاده از جدول برنامه‌ریزی کارهای روزانه، محدود کردن زمان تماشای تلویزیون و استفاده از اینترنت می‌تواند به حل این مشکلات کمک کند. عدم استفاده از تکنولوژی در ساعات خاص مثلا بعد از صرف شام یا پیش از خواب نیز می‌تواند در حل این مشکل مفید باشد.

اگر به‌طور مداوم نمی‌توانید بر کارهای‌ مهم‌‌تان تمرکز کنید یا بدون تلفن همراه‌ و اینترنت نمی‌توانید چیزی را به‌ خاطر بیاورید باید به پزشک مراجعه کنید. به گفته‌ی دکتر ویلنز وقتی مغز نتواند به‌درستی عمل کند، شما به‌راحتی تمرکزتان را از دست می‌دهید و نمی‌توانید از انجام کارها نتیجه‌ی مطلوبی به‌دست بیاورید.

کمبود خواب

اگر خواب کافی ندارید (هفت یا هشت ساعت خواب شبانه)، احتمالا دچار افکار آشفته هستید و در مدیریت کارهای روزانه‌تان مشکل دارید. این واکنش طبیعی‌ است و با استراحت کافی و زودتر خوابیدن می‌‌توانید تمرکز خود را دوباره به‌دست آورید.

اما اگر دچار اختلال خواب هستید یا وقتی از خواب بیدار می‌شوید هنوز خسته‌اید، از خلق‌و‌خوی متغیر رنج می‌برید و اختلال توجهی مانند عدم تمرکز یا اختلال هوشیاری دارید به پزشک مراجعه کنید. ممکن است به اختلال خواب مزمن دچار باشید و با بهبود الگوی خواب خود آن‌ را درمان کنید.

اما در بزرگ‌سالانی که به اختلال توجه و تمرکز دچار هستند، بدخوابی و عدم رعایت بهداشت خواب مشکل تمرکز را پیچیده‌تر می‌کند و تغییر عادات خواب کمک چندانی به آنها نخواهد کرد.

قطعا همه‌ی افراد گاهی از کار خود ناراضی هستند. ممکن است در برخورد با ارباب‌رجوع با مشکل روبه‌رو شوید یا رئیس از عملکردتان ناراضی باشد. اگر محیط کار نامرتب یا پروژه کسل‌کننده باشد، تمرکز کردن سخت‌تر می‌شود و این کاملا طبیعی است؛ اما اگر نمی‌توانید پروژه‌ها را کامل انجام بدهید (تاریخ تحویل پروژه‌ها را از دست می‌دهید یا با مشکلات جدی مواجه می‌شوید) احتمالا به درمان یا شغل جدیدی نیاز دارید.

اگر مدام از انجام وظایف خود طفره می‌روید و نمی‌توانید روی پروژه‌ها متمرکز شوید، سابقه‌ی عملکرد ضعیف در کارهای خود دارید و شغل‌تان را چندین بار تغییر داده‌اید، با پزشک خود مشورت کنید. بزرگ‌سالانی که به اختلال توجه و بیش‌فعالی مبتلا هستند، همیشه در انجام دادن کارها و تمام کردن‌شان با مشکل مواجه می‌شوند و عضو ضعیف تیم به‌شمار می‌روند. به گفته‌ی دکتر ویلنز، آنها دائما گرفتار احساس شکست و مشکلات عزت نفس پائین هستند. بر اساس یافته‌ها این افراد بیشترین میزان تغییر شغل و عدم رضایت شغلی را دارند.

اضطراب بیش از حد

اضطراب تأثیر مستقیمی روی تمرکز دارد زیرا در تقابل با بخش‌های شناختی (قسمت‌هایی از مغز که وظیفه‌ی تفکر سریع و دقیق را دارند) عمل می‌کند. در نتیجه عصبی و مضطرب بودن تمرکز را دشوارتر می‌کند. محققان دانشگاه «ویسکانسین مدیسن» (Wisconsin-Madison) دریافتند استفاده از تکنیک‌های ریلکسیشن (تن آرامی) باعث می‌شود بر عواملی که موجب عدم تمرکز شما می‌شوند، کنترل بیشتری داشته باشید. همچنین پژوهش دیگری در دانشگاه یوسی‌ال‌ای (UCLA) نشان می‌دهد بزرگ‌سالان مبتلا به اختلال توجه و تمرکز با مدیتیشن می‌توانند تمرکز خود را بهبود بدهند و افسردگی و اضطراب خود را کم کنند.

اگر اختلال خلقی ناشی از اضطراب مانند عصبی بودن و افسردگی دارید یا اگر اضطراب توانایی تمرکزتان را کم کرده است به‌طوری‌که روی کار، روابط فردی و امور تحصیلی شما اثر منفی‌ دارد به پزشک مراجعه کنید و همه‌ی علائم و مشکلات‌تان را شرح بدهید تا با کمک پزشک این مشکل حل شود.

کم‌تحرکی و ورزش نکردن

تحقیقات نشان داده ورزش منظم ذهن را آگاه و فعال نگه می‌دارد و قدرت حافظه و یادگیری را افزایش می‌دهد. توجه به ورزش منظم در بزرگ‌سالانی که اختلال توجه و تمرکز و ذهن بی‌قرار دارند، مهم‌تر است. به گفته‌ی دکتر ویلنز بیمارانی که ورزش می‌کنند توجه و توانایی تمرکزشان بهتر می‌شود. همچنین ورزش منظم باعث می‌شود انرژی مضاعفی را که منجر به بی‌قراری می‌شود، مصرف کنید و خواب بهتری در شب داشته باشید.

اگر نمی‌توانید مدتی آرام بنشینید (مثلا در یک جلسه‌ی کاری یا پشت میز کار خود) و دائم باید از پشت میز بلند شوید و حرکت کنید یا با ورزش بیش از حد (دو یا سه ساعت در روز) سعی دارید مشکل بی‌قراری خود را حل کنید از پزشک کمک بگیرید.

منبع: چطور