بایگانی برچسب: s

۱۲ قانون ضروری برای امن ماندن در اینترنت

۲۶ بهمن ۱۳۹۴آموزش، مقاله‌هاFlash Player، wifi، آنتی ویروس، اطلاعات سایبری، اینترنت، تکنولوژی، فلش پلیر، وای فایمدیر سایت

داشتن دقت کافی هنگام گشت و گذار در اینترنت، وصل شدن به وای‌فای‌های رایگان مشکوک، دانلود یک فایل مخرب و یا باز کردن پیوست یک ایمیل ممکن است عواقب جبران‌ناپذیری در پی داشته باشد. اگر نگران امنیت خود و فرزندان‌تان در فضای مجازی هستید، می‌توانید با رعایت ۱۲ قانون ضروری خود را در برابر اکثر تهدیدات سایبری مصون بدارید. در ادامه با ما همراه باشید.

مدافعان امنیت سایبری در سرتاسر جهان، با نام‌گذاری دومین سه‌شنبه‌ی فوریه به «روز اینترنت امن» (که در بیش از ۱۲۰ کشور جهان به رسمیت شناخته می‌شود) تلاش دارند تا مردم را از خطرات امنیتی موجود در اینترنت آگاه کنند. در حالی که موضوع اصلی این روز بر دور نگه داشتن کودکان از آسیب‌های اینترنت تمرکز دارد، بزرگسالان نیز می‌توانند به بهانه‌ی این روز نکات مهمی را بیاموزند.

امنیت اینترنت در اینجا به معنای مصونیت در برابر مجرمان سایبری، جاسوسان، دزدان اینترنتی و به طور کلی «ساکنان سمت تاریک اینترنت» است. با رعایت ۱۲ قانون زیر قادر خواهید بود با خیال راحت و در امنیت کامل به گشت و گذار در اینترنت بپردازید.

قانون شماره‌ی ۱: سیستم عامل و نرم‌افزارهای خود را به موقع آپدیت کنید

تنها یک چیز از آپدیت کردن مهم‌تر است: آپدیت کردن سریع و به موقع. اگر یک آسیب‌پذیری در سیستم عامل، مرورگر و یا دیگر نرم‌افزارهایی که از آن‌ها استفاده می‌کنید وجود داشته باشد، مطمئن باشید که هکرها از آن خبر دارند. هر قدر هم که سازندگان نرم‌افزار به سرعت مشکل امنیتی را برطرف کنند، در صورتی که آن را به موقع نصب نکنید فایده‌ای نخواهد داشت. پس به محض آماده شدن آپدیت‌های امنیتی آن‌ها را در اسرع وقت نصب کنید؛ مخصوصاً آن‌هایی که با برچسب «بسیار مهم» (Critical) مشخص شده‌اند. اگر امکانش وجود دارد، سیستم‌ عامل و نرم‌افزارهای خود را بر روی حالت آپدیت اتوماتیک تنظیم کنید. درست است که آپدیت کردن تعداد زیادی از نرم‌افزارها ممکن است حجم زیادی از اینترنت شما را مصرف کند، و یا در بعضی مواقع نسخه‌ی جدید نرم‌افزار باب میل شما نبوده و پایدار نباشد، اما اگر به امنیت خود اهمیت می‌دهید، باید با این مشکلات کنار بیایید.

قانون شماره‌ی ۲: آنتی‌ویروس را جدی بگیرید

داشتن آنتی‌ویروس مانند گذشته تضمینی بر امنیت شما نیست، اما اکثر آنتی‌ویروس‌ها جلوی ۹۰ درصد تهدیداتی که ممکن است با آن‌ها روبرو شوید را می‌گیرند. اگر حاضر نیستید سالی ۳۰ تا ۶۰ دلار بابت بیت‌دیفندر یا مک‌آفی بپردازید، می‌توانید از آنتی ویروس‌های AVG و Avast به صورت رایگان استفاده کنید.

قانون شماره‌ی ۳: فریب کلاه‌برداری‌های اینترنتی را نخورید

گاهی اوقات بزرگ‌ترین تهدید امنیت شما، خودتان هستید! آسان‌ترین راه برای به دست آوردن اطلاعات کاربران توسط هکرها، فریب دادن آن‌ها و گرفتن این اطلاعات به صورت مستقیم از خود کاربر است. این کار اغلب توسط ایمیل‌های «فیشینگ» (phishing emails) انجام می‌شود. در این ایمیل‌ها معمولاً وانمود می‌شود که رئیس‌تان، بانکی که در آن حساب دارید، سرویس دهنده‌ی اینترنتی و یا هر شرکت و فردی که به نوعی با آن در ارتباط هستید، از شما اطلاعات حساب‌تان را می‌خواهد؛ به این صورت که با فرستادن لینکی به یک وب‌سایت تقلبی، از شما تقاضا می‌شود که در آن لاگین کنید. اگر فریب این ایمیل‌ها را بخورید، نام کاربری و رمز عبور خود را به راحت‌ترین شکل ممکن در اختیار کلاه‌برداران قرار داده‌اید.

بعضی حملات فیشینگ بسیار ابتدایی هستند و به راحتی می‌توان آن‌ها را تشخیص داد، در حالی که بعضی از آن‌ها بسیار پیچیده‌ هستند و تنها افراد متخصص قادر به تشخیص جعلی بودن آن هستند. اما راه حل بسیار آسانی وجود دارد که در اکثر مواقع جواب می‌دهد: بر روی هیچ لینکی در یک ایمیل کلیک نکنید. اگر ایمیلی از بانک خود دریافت کرده‌اید که به شما می‌گوید باید هرچه زودتر نسبت به تعویض رمز عبور خود اقدام کنید، کافی است اسم بانک مورد نظر را در مرورگرتان جستجو کرده، و یا اگر از قبل آدرس را می‌دانید مستقیماً آن را در مرورگر وارد کنید.

قانون شماره‌ی ۴: فایل‌های پیوست ایمیل را باز نکنید

راه دیگری که کلاه‌برداران ممکن است شما را فریب دهند، ارسال فایل‌های پیوست (attachment) آلوده از طریق ایمیل است. این موضوع وقتی خطرناک‌تر می‌شود که فرد کلاه‌بردار اطلاعات مختصری از شما داشته باشد و فایل را تحت عناوینی مانند “صورت حساب خرید اینترنتی”، “اطلاعیه‌ی نمرات ترم” و یا “فیش واریز حقوق” برای شما ارسال کند. اگر فرستنده‌ی ایمیل را نمی‌شناسید به هیچ وجه فایل پیوست را باز نکرده و ایمیل را پاک کنید. در صورتی که ایمیل از طرف یکی از دوستان یا همکاران‌تان برای شما ارسال شده است، این امکان وجود دارد که شخص مورد نظر هم به دام این کلاه‌برداری افتاده و آلوده شده باشد. در چنین مواردی قبل از باز کردن پیوست ایمیل، با شخص مربوطه تماس بگیرید تا مطمئن شوید که خود او ایمیل را برای شما ارسال کرده باشد.

قانون شماره‌ی ۵: برای محافظت از فرزندانتان در محیط مجازی اطلاعات سایبری خود را افزایش دهید

با وجود خطراتی مانند ارسال محتوای مبتذل، مزاحمت‌های اینترنتی و کلاه‌برداری‌های سایبری، پدر و مادر بودن در عصر اینترنت کار آسانی نیست. بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید، یادگیری در این باره است. سعی کنید با مرور متناوب اخبار فناوری، اطلاعات خود از دنیای تکنولوژی به روز نگه دارید. اگر از شبکه‌های اجتماعی مثل فیسبوک، توییتر یا اینستاگرام استفاده نمی‌کنید و چیزی درباره‌ی آن‌ها نمی‌دانید، می‌توانید با جستجو در اینترنت درباره‌ی آن‌ها یاد بگیرید. اگر فرزندتان زیر ۱۰ سال سن دارد، بهتر است با نصب اپلیکیشن‌های خاص و انجام برخی تنظیمات، کنترل کاملی بر نحوه‌ی دسترسی او به اینترنت داشته باشید.

قانون شماره‌ی ۶: فلش پلیر جدید نصب نکنید

اگر به صورت اتفاقی گذرتان به سایت‌های مشکوک افتاده باشد، احتمالاً با پیغامی مبنی بر بروزرسانی فلش پلیر مواجه شده‌اید. هرگز و مطلقاً چنین کاری نکنید. اگر فریب این حقه را خوده و نرم‌افزار آلوده را نصب کرده‌اید، در بهترین حالت یک ابزار تبلیغاتی مزاحم بر روی سیستم خود نصب کرده‌اید و در بدترین حالت، شما به لیست کامپیوترهای آلوده شده توسط هکر مربوطه اضافه شده‌اید.

قانون شماره‌ی ۷: از یک ابزار مدیریت رمز عبور استفاده کنید

استفاده از پسوردهای طولانی و پیچیده شاید چندان خوشایند نباشد، اما تا زمانی که جایگزین امنیتی بهتری برای آن پیدا نشود، بهترین راه برای حفظ امنیت همین پسوردها هستند. با استفاده از ابزارهای مدیریت پسوردی مانند ۱Password، Dashlane یا Lastpass می‌توان بدون نگرانی از پسوردهای متفاوت و قوی در سایت‌ها و سرویس‌های مختلف استفاده کنید.

از این ابزارها می‌توان هم به عنوان گاوصندوقی ایمن برای ذخیره‌ی تمامی رمزهای عبور، و هم برای تولید خودکار رمزهای عبور ایمن و پیچیده‌ استفاده کرد. تنها باید مطمئن باشید که یک رمز عبور قوی برای دسترسی به این اپلیکیشن‌ها انتخاب می‌کنید، در غیر این صورت تمامی پسوردهای شما در معرض خطر قرار خواهند گرفت.

قانون شماره‌ی ۸: از ورود دو مرحله‌ای استفاده کنید

هر روز سایت‌های و سرویس‌های بیشتری از حساب فیسبوک، توییتر یا جیمیل برای ورود استفاده می‌کنند. به همین دلیل اهمیت تامین امنیت این حساب‌ها دوچندان است. ورود دو مرحله‌ای (۲-Step Verification) یکی از ایمن‌ترین روش‌هایی است که می‌توان از آن برای محافظت از امنیت حساب‌های خود استفاده کنید. در این روش هنگام اقدام برای ورود به حساب، پیامی حاوی یک کد ۴ یا ۶ رقمی به تلفن همراه شما ارسال می‌شود. با فعال کردن این قابلیت، حتی اگر کسی رمز عبور حساب شما را هم داشته باشد نمی‌تواند به آن وارد شود.

قانون شماره‌ی ۹: پسورد پیش‌فرض مودم را تغییر دهید

بیشتر افراد به این نکته توجه ندارند که وایفای آن‌ها در حقیقت دو پسورد دارد. یکی از آن‌ها رمز دسترسی به وایفای است (که هنگام وصل شدن با دستگاه‌ها آن را وارد می‌کنید) و دیگری پسورد روتر است، که با استفاده از آن می‌توانید تنظیمات مودم خود از جمله پسورد وایفای را تغییر دهید. اکثر افراد یک رمز عبور قوی برای اولی انتخاب می‌کنند، درحالیکه فراموش می‌کنند رمز عبور پیش‌فرض مودم را تغییر دهند. رمز عبور پیش‌فرض اکثر مودم‌ها مشخص است (معمولاً admin و password). پس اگر کسی به مودم شما دسترسی داشته باشد، به راحتی می‌تواند به آن وارد شده و رمز عبور وایفای شما را تغییر دهد و یا به اطلاعاتی که از طریق روتر رد و بدل می‌شود دسترسی داشته باشد. انتخاب یک پسورد قوی برای وایفای هم بسیار مهم است.

قانون شماره‌ی ۱۰: فریب وایفای‌های تقلبی را نخورید

هنگام اتصال به اینترنت در کافه، رستوران، هتل و یا فرودگاه، احتمالاً با هات‌اسپات‌های وایفای رایگان زیادی مواجه خواهید شد. برخی از آن‌ها واقعی و برخی دیگر ساختگی هستند. قبل از اتصال به وایفای، از اینکه کافه یا هتلی که در آن هستید واقعاً اینترنت رایگان ارائه می‌دهد، و نام دقیق آن مطمئن شوید. در غیر اینصورت اگر به وایفای مشکوک وصل شوید احتمالاً دارید تمامی ترافیک ورودی و خروجی دستگاه خود را دو دستی تقدیم یک فرد شیاد می‌کنید. اگر شک دارید و راهی برای اطمینان وجود ندارد، موقتاً از کانکشن دیتای گوشی خود استفاده کنید.

قانون شماره‌ی ۱۱: در اماکن عمومی از اتصال رمزگذاری شده استفاده کنید

حتی اگر قصد دارید به یک وایفای واقعی و معتبر رایگان متصل شوید، باز هم این احتمال وجود دارد که یک نفر دیگر که به همان وای-فای وصل است بتواند به اطلاعات شما دسترسی پیدا کند. قبل از هر چیز مطمئن شوید که هنگام ورود به حساب ایمیل، بانک و یا دیگر حساب‌های مهم خود حتماً از نسخه‌ی رمزگذاری شده‌ی وب‌سایت که با https آغاز می‌شود استفاده می‌کنید. در غیر این صورت هرچه که تایپ می‌کنید به صورت نوشته‌ی ساده (Plain Text) ارسال خواهد شد و شخص دیگری که در همان شبکه است می‌تواند به آن‌ها دسترسی پیدا کند.

قانون شماره‌ی ۱۲: استفاده از تکنولوژی بسیار مفید است، اما نمی‌توان کاملاً به آن تکیه کرد

تکنولوژی به شما کمک می‌کند تا از نرم‌افزارهای مخرب در امان بمانید، رمزهای عبور قوی داشته و آن‌ها را مدیریت کنید، بر فعالیت‌های اینترنتی فرزندان خود نظارت داشته و یا با استفاده از نرم‌افزارهای مسدود کننده‌ی محتوای غیر اخلاقی، جلوی دسترسی کودکان به سایت‌های نامناسب را بگیرید. اما این پایان راه نیست و نمی‌توان با اطمینان کامل در تمام طول سال کنار نشست. حفظ امنیت در فضای مجازی نیازمند هوشیاری کامل و آموزش‌های مناسب و مستمر است.

شما چه راهکارهایی را برای حفظ امنیت در فضای مجازی پیشنهاد می‌کنید؟ نظرات خود را با ما و خوانندگان در میان بگذارید.

منبع: زومیت

وقتی وای فای سرنگون می شود: هرآنچه که باید درباره تکنولوژی جدید Li-Fi بدانید

۱۸ آذر ۱۳۹۴مقاله‌هاLED، Li-Fi، wifi، حسگر، فتودیتکتور، فتوسنسور، لای فای، مادون قرمز، وای فایمدیر سایت

تمام شواهد حکایت از موضوع دارند که در آینده نزدیک می‌بایست با تکنولوژی وای‌‌فای خداحافظی کنیم. چند روز پیش در خبرها داشتیم که تکنولوژی Li-Fi با موفقیت مورد آزمایش قرار گرفته است. Li-Fi تکنولوژی جدیدی مبتنی بر فیبر نوری است که ۱۰۰ برابر سریع‌تر از وای-فای است. اما لای‌فای (Li-Fi) دقیقا چیست و چگونه عمل می‌کند؟

در این مطلب با ما همراه باشید تا شما را با این تکنولوژی جدید بیشتر آشنا کنیم.

سرعت Li-Fi چقدر است؟

Li-Fi مخفف عبارت Light Fidelity و به معنی فیدلیتی یا همانندی نور است. منظور از همانندی این است که نور ساطع شده توسط منبع، بدون تغییرات شدید به مقصد می‌رسد و به این ترتیب می‌توان داده را بدون نیاز به پهنای باند زیادی برای تصحیح خطا، منتقل کرد. دقت کنید که تصحیح خطا در انواع ارتباط سیمی و بی‌سیم مطرح است. به عنوان مثال سرعت واقعی پورتی مثل USB 3.0، دقیقاً ۵۰۰۰ مگابیت بر ثانیه نیست بلکه بخشی از این پهنای باند کلی، صرف بررسی درست رسیدن داده به مقصد می‌شود.

Li-Fi تکنولوژی عجیب و جدیدی نیست اما اخیراً کمپانی Velmenni از کشور استونی، آزمایشی واقعی ترتیب داده تا سرعت عملیاتی لای‌فای را بررسی کند. نتیجه سرعت ۱ گیگابیت بر ثانیه است! ۱۰۰ برابر بیشتر از وای‌فای، البته اگر سرعت وای‌فای را ۱۰ مگابیت بر ثانیه (۱.۲۵ مگابایت بر ثانیه) در نظر بگیریم.

li-fi-1 — ۸ بیت داده با انتقال ۱۰ بیت داده، ارسال می‌شود، ۲ بیت اضافی برای بررسی صحت ارتباط

اگر قصد مقایسه با بهترین حالت وای‌فای را دارید، بهتر است لای‌فای را هم در بهترین حالت خود فرض کنید، در آزمایش صورت گرفته، حداکثر سرعت لای‌فای ۲۲۴ گیگابیت بر ثانیه بوده است!

Li-Fi به زبان ساده

کمپانی pureLiFi و در حقیقت مؤسس آن، پروفسور Harold Haas از دانشگاه ادینبورگ، مهم‌ترین توسعه‌دهنده و معرف تکنولوژی جدید لای‌فای است، البته فعلاً SIM OFDM نام دقیق لای‌فای است و شاید بعدها واژه‌ی لای‌فای متداول شود. لای‌فای کاملاً متکی بر نور و سرعت مافوق تصور آن است. از نور لامپ‌های LED برای انتقال داده استفاده می‌شود حال آنکه وای‌فای بر انتقال داده توسط امواج رادیویی استوار است و به مراتب کندتر است.

در واقع هر چه طول موج کوتاه‌تر باشد، نفوذ کاهش پیدا کرده و در مقابل مقدار داده‌ای که می‌توان منتقل کرد، بیشتر می‌شود. امواج رادیویی برد بسیار بالایی دارند اما از نظر سرعت انتقال داده، وضعیت خوبی ندارند.

برای انتقال داده نمی‌توان از لامپ‌های LED موجود استفاده کرد و به لامپ‌های جدیدی نیاز است اما انتقال داده با پروتکلی مثل وای‌فای ۸۰۲.۱۱ac امکان‌پذیر است. در حقیقت پالس‌های نور داده را به زبان خاص خود، منتقل می‌کنند و برای ایجاد پالس، به مدارات و کنترلر خاص نیاز است.

گیرنده که ممکن است گوشی و تبلت باشد هم به سخت‌افزار خاص و جدیدی نیاز دارد. نام دقیق حسگر موردنیاز، فتوسنسور یا فتودیتِکتِر است. فتودیتکتور حسگری است که نور را اصطلاحاً می‌خواند و تشخیص می‌دهد. در گوشی‌ها و تبلت‌ها، حسگر نور محیط کاملاً متداول شده است، می‌توان به جای این حسگر، فتودیتکتر را تعبیه کرد که پیشرفته‌تر و چندمنظوره است.

روش کار Li-Fi

حسگر مادون قرمز که در تلویزیون‌ها به کار می‌رود را در نظر بگیرید. کنترل تلویزیون با پردازشی ساده، دکمه‌ی فشار داده شده را به کد باینری (دودویی) تبدیل می‌کند که داده‌ای خام برای انتقال توسط موج مادون قرمز است. مادون قرمز نقش موج حامل را دارد و داده‌ی موردبحث را سوار بر خود، به حسگر مادون قرمز می‌رساند.

حسگر مادون قرمز موج را دریافت کرده و پس از آن با رمزگشایی سیگنال دریافتی، داده‌ی موردنظر تشخیص داده می‌شود و عملی مثل خاموش و روشن شدن تلویزیون، انجام می‌شود.

تصویر زیر همین فرآیند را در مقابل لای‌فای توصیف می‌کند:

در اینفوگرافیک فوق که توسط کمپانی PureLiFi تهیه شده، ابزار منبع یک سرور است که محتوا را به درایور لامپ ارسال می‌کند. منظور از درایور در این تصویر، ابزاری است که لامپ LED را کنترل می‌کند و داده را برای ارسال از طریق نور لامپ، آماده می‌سازد. لامپ LED نور را به گیرنده تابانده و مقصد کامپیوتر است. گیرنده می‌تواند به شکل یک دانگل در ابعاد فلش‌درایوهای USB باشد.

خط دید مستقیم، معضل بزرگ لای‌فای

حتماً متوجه اولین محدودیت Li-Fi شده‌اید! به خط دید مستقیم نیاز داریم و در واقع باید نور لامپ LED به گیرنده برسد. این در حالی است که وای‌فای لااقل چند دیوار باریک را پشت سر می‌گذارد و به راحتی یک آپارتمان کوچک را پوشش می‌دهد.

چرا Li-Fi آینده‌ی روشنی دارد؟

اولین مزیت، سرعت فوق‌العاده بالاتر نسبت به وای‌فای و بلوتوث است.

دومین مزیت این است که تداخل الکترومغناطیسی بین انواع وسایل بی‌سیم کاهش می‌یابد.

سومین مزیت، بهینه بودن از نظر مصرف انرژی است. وای‌فای یکی از علل زود خالی شدن باتری گوشی‌ها و تبلت‌ها و حتی لپ‌تاپ‌هاست اما لای‌فای می‌تواند نقش شارژ بی‌سیم را هم ایفا کند، به عنوان مثال چند سلول خورشیدی برای تأمین انرژی در کنار گیرنده قرار می‌گیرند و علاوه بر اتصال به اینترنت، می‌توان انرژی موردنیاز گجت‌ها را از طریق Li-Fi تأمین کرد.

چهارمین مزیت، نیمه‌ی پر لیوان مقوله‌ی خط دید مستقیم است. خط دید مستقیم کاربری لای‌فای را مشکل می‌کند اما از نظر امنیت، بهتر است. هکرها نمی‌توانند از ماورای دیوارها، به گجت‌های شما دسترسی داشته باشند.

مشکلاتی که پیش روی تکنولوژی Li-Fi است

اولین مورد را قبلاً بررسی کردیم: نیاز به خط دید مستقیم. نه یک لامپ بلکه چندین لامپ LED برای پوشش دادن تمام منزل و دفتر کار لازم است و این یعنی هزینه‌ی زیاد و پیچیدگی کاربری.

تجهیزات جدید برای یک تکنولوژی متفاوت

مشکل دوم که بی‌ارتباط با مشکل فوق نیست، هزینه است. به لامپ‌ها و گیرنده‌ی جدید نیاز داریم و متأسفانه گوشی‌ها و تبلت‌های موجود، نمی‌توانند بدون وسایل جانبی یا در واقع دانگل‌های خاص، از تکنولوژی جالب لای‌فای بهره‌ی لازم را ببرند.

سومین مشکل این است که لای‌فای زیر نور مستقیم خورشید و حتی در شرایطی که روشنایی محیط شدید است، قابل استفاده نیست چرا که فتودیتکتور نمی‌تواند موج خاصی که با مدولاسیون، داده را منتقل می‌کند، دریافت کند. البته فتودیتکتور در روشنایی معمولی روز به درستی عمل می‌کند ولیکن منظور از روشنایی زیاد، دقیقاً مشخص نیست.

آیا لای‌فای برای دگرگون کردن ارتباطات بی‌سیم آمده است؟

با توجه به نکاتی که بیان شد، می‌توان به جمع‌بندی کوتاهی رسید: هنوز برای قضاوت بسیار زود است!

لای‌فای به تجهیزات جدید نیاز دارد و محصولات موجود، بدون گیرنده‌ی خاص نمی‌توانند از آن بهره‌مند شوند. بنابراین مثل تصویر زیر، مکمل وای‌فای و LTE است. LTE برای محیط بیرون از خانه و محیط کار، وای‌فای برای محیط داخلی و لای‌فای برای بخش‌هایی خاص که در معرض نور فرستنده‌ی لای‌فای قرار دارند، انتخاب می‌شود و هر یک مزایا و معایب خاص خود را دارند.

تجهیزات جدیدی که برای لای‌فای لازم است، متداول شدن آن را به تعویق می‌اندازد و باید مدتی صبر کرد تا دیگر معایب و احتمالاً مزایا و همین‌طور هزینه‌های آن کاملاً آشکار شود.

نظر شما در مورد این تکنولوژی جدید چیست؟

منبع: گجت نیوز

نگاهی به تمام نسخه های بلوتوث ، تفاوت و ویژگی های آنها

۲۳ آبان ۱۳۹۴مقاله‌هاEDR، EIR، Enhanced Data Rate، Extended inquiry response، wifi، اسمارت، بلوتوث، وای فایمدیر سایت

توسعه‌ی روش ارتباطی بی‌سیم با برد کوتاه که بعدها بلوتوث نامیده شد، توسط Ericson Mobile کلید خورد. مشخصه‌های استاندارد بلوتوث توسط Bluetooth Special Interest Group یا به اختصار SIG در سال ۱۹۹۸ اعلام شد. امروزه SIG بیش از ۲۰ هزار عضو دارد و تقریباً هر کمپانی نام‌آشنایی در آن عضو است.

نسخه‌های مختلف بلوتوث از نظر سرعت، مصرف انرژی و از همه مهم‌تر امنیت متفاوت هستند. قابلیت EDR و HS و همین‌طور افزایش حجم بسته‌ها در بلوتوث ۴.۲ سرعت را بیشتر می‌کند و امنیت ارتباط با رمزگذاری داده و همین‌طور روش آدرس‌دهی ابزار مجهز به بلوتوث در شبکه، متفاوت است.

ویژگی اساسی استاندارد بلوتوث این است که نسخه‌های جدید، با نسخه‌های قبلی سازگاری دارند. به عنوان مثل ابزاری مجهز به بلوتوث ۴.۰، با محصولاتی که بلوتوث ۲ و ۳ دارند، سازگار است. در این مطلب نگاهی داریم به تمام نسخه‌های بلوتوث، تفاوت و ویژگی‌های آن‌ها. با ما همراه باشید.

بلوتوث ۱.۰ و ۱.۰B و ۱.۱

اولین نسخه‌ی استاندارد بلوتوث، همراه با مشکلات فراوان معرفی شده و ارتباط وسایل مختلف، با سازگاری مطلوبی دنبال نمی‌شد. نسخه‌ی ۱.۱ بسیاری از مشکلات موجود را حل کرد و ارتباط بی‌سیم با کانال‌های رمزگذاری نشده را ممکن کرد. علاوه بر این نمایش قدرت سیگنال دریافتی یا به اختصار RSSI نیز به بلوتوث اضافه شد.

بلوتوث ۱.۲

تغییرات مهم این نسخه شامل افزایش سرعت اکتشاف و برقراری ارتباط بین وسایل مجهز به بلوتوث، استفاده از باندهای فرکانسی مختلف برای مقابله با تداخل سیگنال، افزایش عملیاتی سرعت ارتباط تا ۷۲۱ کیلوبیت بر ثانیه نسبت به نسخه‌ی ۱.۱ و در نهایت بهبود استریم صدا با ارسال مجدد بسته‌های داده‌ای که درست منتقل نشده‌اند، است.

بلوتوث ۲.۰ و EDR

بلوتوث ۲ در سال ۲۰۰۴ معرفی شد. ویژگی مهم این نسخه معرفی EDR یا Enhanced Data Rate به معنی سرعت انتقال داده‌ی بهینه شده است. EDR جزء مشخصه‌های اصلی بلوتوث ۲.۰ نیست بلکه به عنوان یک قابلیت اضافی در نظر گرفته شده و لذا ممکن است تجهیزات مجهز به بلوتوث ۲.۰، از EDR پشتیبانی نکنند.

EDR قابلیت اضافی بلوتوث ۲ یا ۲.۱ است و سرعت بالایی دارد.

سرعت نامی EDR معادل ۳ مگابیت بر ثانیه است اما در آزمایش واقعی، سرعت آن چیزی در حد ۲.۱ مگابیت بر ثانیه است. EDR از ترکیب دو روش مدولاسیون SFSK و PSK بهره می‌گیرد. EDR توان مصرفی را نیز به کمک کاهش سیکل کاری کاهش می‌دهد.

بلوتوث ۲.۰ تغییرات زیادی نسبت به نسخه‌ی ۱.۲ ندارد و حتی برخی سازندگان، محصولات مجهز به نسخه‌ی قبلی را با ذکر پشتیبانی از بلوتوث ۲.۰ معرفی می‌کنند، البته بدون سرعت بیشتر.

بلوتوث ۲.۱ و EDR

bluetooth-1 — پشتیبانی از بلوتوث ۲.۰ به همراه EDR

در این نسخه که سال ۲۰۰۷ مشخصه‌های آن اعلام شده، امنیت ارتباط بیشتر شده است. جفت شدن محصولات دارای بلوتوث با امنیت بیشتری صورت می‌گیرد. Extended inquiry response یا به صورت مخفف EIR قبل از برقراری ارتباط با بررسی موارد امنیتی بیشتر و فیلتر کردن کامل‌تر، امنیت ارتباط را بهبود می‌بخشد.

بلوتوث ۳.۰ و HS

با HS سرعت ارتباط ۸ برابر بیشتر از EDR است.

این نسخه در سال ۲۰۰۹ معرفی شد. سرعت تئوری بلوتوث ۳.۰ به همراه HS به ۲۴ مگابیت بر ثانیه (۳ مگابایت بر ثانیه) می‌رسد ولیکن انتقال داده توسط بلوتوث صورت نمی‌گیرد بلکه از لینک ارتباطی ۸۰۲.۱۱ استفاده می‌شود. HS هم مثل EDR یک قابلیت اضافی است و اگر لوگوی HS روی محصولی درج نشده باشد، سرعت لینک بلوتوث به مراتب کمتر خواهد بود. زمانی که ارسال داده با سرعت کمی صورت می‌گیرد، صرفاً بلوتوث فعال است و زمانی که بسته‌های بزرگ داده ارسال می‌شود، ۸۰۲.۱۱ که معمولاً در وای-فای استفاده می‌شود، وارد عمل شده و انتقال داده با سرعت بسیار بالاتری صورت می‌گیرد.

bluetooth-2-620x283 — پشتیبانی از بلوتوث ۳.۰ به همراه EDR و HS

بهینه‌سازی توان مصرفی با اضافه کردن سیستم کنترلی حلقه بسته برای بررسی و کنترل توان مصرفی، اضافه شدن دو حالت ERTM و SM برای برقراری ارتباطی با قابلیت اطمینان بالا و یا بدون قابلیت اطمینان بالا (بدون ارسال مجدد داده و کنترل جریان داده) از ویژگی‌های مهم این نسخه است.

بلوتوث ۴.۰ و بلوتوث کم‌مصرف یا BLE

در سال ۲۰۱۰ مشخصه‌های بلوتوث ۴.۰ که با نام بلوتوث اسمارت (هوشمند) شناخته می‌شود، اعلام شد و البته سه حالت بلوتوث کلاسیک (قدیمی)، بلوتوث بسیار سریع (High Speed) و بلوتوث کم‌مصرف (Blutooth Low Energy) به عنوان سه پروتکل ارتباطی تعریف شد. بلوتوث بسیار سریع مبتنی بر وای-فای است و بلوتوث کلاسیک مثل نسخه‌های قدیمی‌تر بلوتوث است و حالت کم‌مصرف مشابه Wibree سابق است.

بلوتوث ۴.۰ شامل تغییراتی مثل کاربرد ساده‌تر BLE، افزایش امنیت و رمزگذاری AES است. بلوتوث کم‌مصرف با نام بلوتوث اسمارت هم به کار می‌رود.

BLE یا مخفف بلوتوث کم‌مصرف از زیرمجموعه‌های بسیار مهم بلوتوث ۴.۰ است، پروتکلی برای برقراری سریع لینک ارتباطی ساده و البته کم‌مصرف. بلوتوث کم‌مصرف از نظر توان مصرفی، بهینه‌تر از بلوتوث ۱.۰ تا بلوتوث ۳.۰ است و در محصولاتی مثل اینترنت اشیاء (وسایل منزل و وسایل پوشیدنی) کاربرد دارد. BLE در سال ۲۰۱۱ با تغییر نام به راه خود ادامه داد. در واقع به جای ذکر پشتیبانی از BLE، لوگوی Bluetooth Smart Ready برای محصولات و لوگوی Bluetooth Smart برای حسگرها مورد استفاده قرار گرفت. البته هنوز هم پشتیبانی از BLE در جدول مشخصات محصولات مختلف دیده می‌شود.

بلوتوث اسمارت یا بلوتوث کم‌مصرف و لوگوی آن

در تصویر زیر محصولاتی با بلوتوث کم‌مصرف در سمت راست دیده می‌شود، دسته‌ی دیگر محصولاتی با بلوتوث معمولی در سمت چپ است. وسایل مجهز به بلوتوث ممکن است از بلوتوث کم‌مصرف پشتیبانی کنند و در این صورت به هر دو نوع متصل می‌شوند و اصطلاحاً می‌گوییم که بلوتوث کم‌مصرف دوگانه دارند.

bluetooth-4 — محصولاتی با بلوتوث کم‌مصرف در سمت راست و بلوتوث معمولی در سمت چپ

بلوتوث کم‌مصرف به دو شکل پیاده‌سازی شده، یک‌حالته که در حقیقت شامل همین پروتکل بدون پروتکل‌های دیگر است و حالت دوگانه که بلوتوث کم‌مصرف را در کنار بلوتوث کلاسیک در قالب یک کنترلر بلوتوث پشتیبانی می‌کند. حالت دوگانه از نظر هزینه‌ی تراشه چندان تفاوتی با حالت یگانه ندارد و به همین علت کمپانی‌های بزرگی مثل کوآلکام، تگزاس اینسترومنت و برودکام از آن استقبال کرده‌اند.

اندروید ۴.۳ (نسخه‌ی ۱۸ واسط برنامه‌نویسی اندروید) و پشتیبانی از بلوتوث کم‌مصرف و کلاسیک

بلوتوث دوگانه در اندروید استودیوی ۱۸ به بعد پشتیبانی شده و در حقیقت اندروید ۴.۳ و نسخه‌های بعدی، از این کنترلر دوگانه پشتیبانی می‌کنند.

بلوتوث ۴.۱

این نسخه در سال ۲۰۱۳ معرفی شد که در حقیقت یک بروزرسانی نرم‌افزاری برای سخت‌افزار بلوتوث ۴.۰ است و نیازی به سخت‌افزار جدید وجود ندارد. ویژگی‌های این نسخه اضافه شدن چند قابلیت جدید و بهبود کاربری است. پشتیبانی هم‌زمان از LTE و ۸۰۲.۱۱n PAL و بهبود معماری صوتی برای پشتیبانی از مکالمه با پوشش باند عریض از جمله قابلیت‌های بلوتوث ۴.۱ است.

بلوتوث ۴.۲

این نسخه در سال ۲۰۱۴ معرفی شده و در آن برخی ویژگی‌های اساسی برای اینترنت اشیاء اضافه شده است.شاید مهم‌ترین مورد پشتیبانی از IPv6 برای آدرس‌دهی محصولات در شبکه بسیار عظیم اینترنت اشیا باشد چرا که بنابر تخمین‌های اولیه، در سال ۲۰۲۰ بیش از ۲۸ میلیارد محصول پوشیدنی و وسایل منزل و محیط کار، به اینترنت متصل هستند و به این ترتیب تعداد IPها بیش از چیزی است که IPv4 توانایی ارایه‌ی آن را دارد.

سرعت بلوتوث ۴.۲ نسبت به نسخه‌ی قبلی حدود ۲.۵ برابر است. با افزایش حجم بسته‌های داده تا حداکثر ۱۰ برابر، سرعت اشاره شده حاصل می‌شود.

امنیت محصولات بهینه شده و در عین حال توان مصرفی کمتر است. آدرس‌دهی بر عهده‌ی پردازنده‌ی اصلی نیست بلکه کنترلر بلوتوث با مصرف انرژی کمتر این کار را انجام می‌دهد و از طرفی اگر سایر محصولات به عنوان محصول مورد اعتماد تعریف نشده باشند، بلوتوث اسمارت فعال نشده و به آنها متصل نمی‌شود.

bluetooth-7 — سرعت بلوتوث ۴.۲ با افزایش حجم بسته‌ها تا ۱۰ برابر، حداکثر ۲.۵ برابر نسخه‌ی قبلی است

قابلیت‌ها و ویژگی‌های مهم بلوتوث ۴.۲ شامل موارد زیر است:

افزایش حجم بسته‌های داده در محصولات کم‌مصرف از ۲۷ بایت به ۲۵۱ بایت و افزایش سرعت تبادل داده به بیش از ۸۰۰ کیلوبیت بر ثانیه که در مقال اینترنت اشیاء بسیار مفید است.
محدوده‌ی ارتباطی با مصرف انرژی پایین، بهینه‌تر است.
امنیت با جلوگیری از ردیابی محصولاتی با بلوتوث کم‌مصرف، بیشتر شده است.
توان مصرفی با تغییرات جزئی‌تر تنظیمات توان مصرفی بهبود پیدا کرده است.
رمزگذاری مبتنی بر FIPS امنیت ارتباط محصولاتی با بلوتوث کم‌مصرف را بیشتر می‌کند. این الگوریتم رمزگذاری، مثل AES در بلوتوث کلاسیک، بسیار امن است و لازمه‌ای برای گسترش اینترنت اشیاء به حساب می‌آید.

امیدواریم که این مطلب مورد توجه شما قرار گرفته باشد.

منبع: گجت‌نیوز

۷ گام تا امن کردن شبکه وای فای خود

۲ مهر ۱۳۹۳مقاله‌هاwifi، امنیت، شبکه، وای فایمدیر کل

وای فای توسط ابزارها و برنامه های بسیار زیادی پشتیبانی می شود. از کنسولهای بازی گرفته تا تلفنهای هوشمند. همینطور تقریبا همه سیستم عاملها هم از وای فای پشتیبانی می کنند. سازمان Wi-Fi Alliance بعد از آزمایش و بررسی به ابزارهای وای فای اعتبارنامه وای فای Wi-Fi Certified می دهد. همه دستگاه هایی که این اعتبارنامه را داشته باشند قابلیت اتصال به همدیگر را دارند، فرقی هم نمی کند که چه شرکتی سازنده دستگاه باشد. هر وسیله ای که قابلیت اتصال به وای فای را داشته باشد و اعتبارنامه Wi-Fi Certified را دریافت نموده باشد می تواند به هر اکسس پوینتی که اعتبارنامه وای فای را دریافت کرده وصل شود. دستگاه هایی که اعتبارنامه را دریافت کرده اند با قرار دادن نشان اعتبارنامه بر روی بسته بندی مشخص می شوند.

می‌توان گفت امنیت شبکه بی‌سیم(وای-فای) نسبت به شبکه سیمی پایین‌تر است؛ زیرا:

بعضی افراد با نحوه صحیح پیکربندی وای-فای آشنایی ندارند و از الگوریتم‌ های قدیمی، مانند محرمانگی معادل سیمی(WEP) استفاده می‌کنند. الگوریتم امنیتی WEP یکی از ضعیف ترین روش های رمز گذاری است. این نوع رمز گذاری را نسبت به طول رمز و ترافیک شبکه می‌توان در مدت نسبتاً کوتاهی شکست.برخی از نسخه های WPS هم از امنیت خوبی برخوردار نیستند.
در وای-فای شنود نیاز به سخت‌افزار پیچیده‌ای ندارد و از دور امکان پذیر است؛ زیرا سیگنال‌های وای-فای در فضا حرکت می‌کنند.یکی از این روش‌های متداول Sniff است. یکی از معروف‌ترین نرم‌افزار‌های تحت ویندوز برای Sniff شبکه، Cain نام دارد. البته شنود در این روش زمانی اجرا خواهد شد که نفوذگر به شبکه بی‌سیم متصل باشد.
با استفاده از نرم‌افزار‌ و سخت‌افزارهای مسدود کننده (WIFI jammer)، نفوذگر بدون نیاز به رمز عبور توانایی قطع ارتباط وای-فای را دارد.

چگونه شبکه‌ی وای‌ فای خود را امن‌ کنیم؟

گام نخست: جایگزین کردن یک رمز عبور قوی به جای رمز عبور پیش‌فرض

کاربران شبکه اینترنت بی‌سیم معمولا رمز عبور پیش‌فرض روتر را تغییر نمی‌دهند. شرکت‌ها معمولا پایگاه داده‌ای از رمزهای عبور پیش‌فرض دارند که احتمال اینکه هکرها به آن دسترسی داشته باشند زیاد است. این پایگاهها در بازار سیاه خرید و فروش‌های اینترنتی نیز موجود است. درست مثل یک دسته کلید با هزاران کلید متفاوت که ممکن است یکی از آن‌ها بتواند قفل درب شما را باز کند. پس بهتر است در نخستین قدم، رمز عبور روتر خود را تغییر دهید و به جای رمز عبور پیش‌فرض، یک رمز عبور قوی و پیچیده قرار دهید.
گام دوم: تغییر نام شبکه

هر شبکه بی‌سیم دارای یک شناسه یا SSID است که معمولا این نام، نام سازنده روتر به همراه شماره مدل روتر است. اگر هکرها از شرکت اینترنتی شما و شمال مدل روتر آن آشنا باشند، شاید کار برای آن‌ها راحت‌تر باشد. پس بهتر است که این نام را نیز تغییر دهید تا کار را برای هکرها، دشوارتر کنید.
گام سوم: بررسی تناوبی لیست دستگاههای متصل شده

بسیاری از روترها (خصوصا روترهای نسل جدید) قابلیت این را دارند که به شما نشان دهند چه دستگاه یا دستگاههایی به شبکه وای فای شما متصل شده اند. بهتر است هر از چندی این مساله را بررسی کنید تا مطمئن شوید تنها رایانه‌ها و تبلت‌های موجود در منزل شما به شبکه وای فای شما متصل شده‌اند.

برای این‌کار باید با استفاده از مرورگر اینترنتی خود، به روتر متصل شوید. در بسیاری از روترها شیوه‌‌های اتصال به روتر را توضیح داده است.

معمولا روترها برای وارد شدن به تنظیمات از آی‌پی‌های ۱۹۲.۱۶۸.۱.۱ یا ۱۹۲.۱۶۸.۰.۱ استفاده می‌کنند. بدین‌ترتیب باید یکی از مرورگرهای خود را باز کنید و یکی از این دو آی‌پی را وارد کنید تا وارد مدیریت روتر خود شوید. معملا شناسه و رمز عبور، واژ‌ه‌ی Admin است مگر اینکه شرکت اینترنتی شما، واژه‌ی خاصی را در حین نصب، برای ورود مشخص کرده باشد.

پس از ورود به بخش مدریریت روتر، لیستی از DHCP Clientsها وجود دارد که به راحتی می توانید ببینید که آیا کسی به وای فای شما متصل است یا نه. این آدرس در برخی روترها کمی تفاوت دارد اما پیدا کردن آن چندان دشوار نیست.
گام چهارم: استفاده از نرم‌افزارهای امنیتی

یکی دیگر از روش‌های افزایش امنیت وای‌فای، استفاده از برنامه های کاربردی‌ای است که بدین منظور تولید شده‌اند. بعضی از برنامه‌ها، پیش از اتصال کاربر به اینترنت، چند سوال امنیتی از کاربر می‌پرسد که در صورت پاسخ صحیح، کاربر می‌تواند به وای‌فای متصل شود. البته تمامی این سوالات توسط خود کاربر و به منظور حفاظت امنیت بیشتر ایجاد شده‌ است. در این مورد، برنامه‌ی WiFi Guardian توصیه می‌شود.

نرم افزار دیگری نیز برای امنیت وای فای وجود دارد که شما را از گزند ورود غریبه‌ها در امان می‌دارد. یکی از این نرم‌افزارها Wireless Network Watcher است که به محض اتصال یک فرد غریبه به وای فای شما، این مساله را به شما اطلاع می‌دهد.
گام پنجم: خاموش کردن مهمان شبکه

روترها در حالت پیش‌فرض، بخش «مهمان شبکه» را غیر فعال می‌کنند. این بخش، برای به اشتراک گذاری اینترنت شما به کسانی که شما تعریف می‌کنید کاربرد دارد. بهتر است برای اطمینان، از خاموش بودن این گزینه مطلع باشید. این گزینه در بسیاری از روترها و در بخش مدیریت روتر، با عنوان Guest Access درج شده است که با انتخاب گزینه‌های Off و On می‌توانید آن را خاموش یا روشن کنید.
گام ششم: به روز رسانی تناوبی سیستم عامل روتر

روترها معمولا هر از چندی نرم‌افزارهای امنیتی سیستم خود را به روز رسانی می‌کنند. این نرم‌افزاها معمولا در وب‌سایت روتر قرار داده می‌شود که بهتر است روتر خود را به روز نگه دارید.
گام هفتم: خاموش کردن روتر در زمان‌های غیر فعال
بهتر است در زمان‌هایی که به اینترنت متصل نیستید، و یا به مسافرت می‌روید، دستگاه روتر خود را خاموش کنید. این کار به شما اطمینان صد در صدی می‌دهد که کسی به شبکه وای‌فای شما متصل نیست.

منبع: www.worldit.ir

وبلاگ موسسه آموزش عالی مهرآستان

وبلاگ آموزشی