استیو جابز، یکی از تاثیرگذارترین افراد در حوزه‌ی فناوری بود. او همان کسی است که مک، آیفون، آیپاد و آیپد را به جهانیان معرفی کرد. شرکت اپل هنگام بازگشت جابز در شرف ورشکستگی بود، اما به لطف تدابیر هوشمندانه‌ی او، این کمپانی حالا باارزش‌ترین کمپانی تاریخ تجارت جهان است. با ما همراه باشید تا به ۷ درس بسیار مهمی که می‌توان از استیو جابز گرفت، بپردازیم.

زندگی همه‌ی ما غرق در رسانه، فناوری و تبلیغات است. اما استیوجابز این‌گونه نبود. سراسر زندگی وی مملو از خلاقیت، ابتکار و وسواسی عجیب برای رسیدن به کمال بود. برای عاشقان طراحی و مهندسی، حوزه‌ای وجود ندارد که به آن علاقه داشته باشند و اپل به آن وارد نشده یا حداقل بر آن تاثیری نگذاشته نباشد.

وقتی که یک وسیله‌ی گران‌قیمت مثلا یک ریموت جدید برای خودروی جدیدم می‌خرم، به این فکر می‌کنم که واقعا چرا هیچ چیپ پردازشی و قابل برنامهریزی در آن وجود ندارد و نرم‌افزار آن باید تا ابد روی نسخه‌ی ۱.۰ باقی بماند؟ با مرور این افکار عصبانی می‌شوم و به این فکر می‌کنم که چه‌طور اپل از پس کارهای جالب چند سال اخیر خود برآمده است؟ وقتی به اپلیکیشن‌های برخی روزنامه‌ها و نشریات نگاه می‌کنم هم همین حس عصبانیت را دارم. گویی تمام آن‌ها فاقد تفکری نظام‌مند به خصوص در بخش طراحی خود هستند.

سال‌ها است که هر چیزی را در مورد اپل مطالعه می‌کنم. البته به عنوان یک نویسنده‌ی فناوری، اپل را خسته‌کننده‌ترین کمپانی برای دنبال کردن می‌دانم. همیشه جزییات فوق‌العاده کمی از محصولات این شرکت به بیرون درز پیدا می‌کند. همه چیز در اپل پشت درهای بسته اتفاق می‌افتد و رازداری با تار و پود این شرکت درآمیخته است. در اپل حتی به مدارک دانشگاهی سطح بالا نیز توجه چندانی نمی‌شود.

چرخش بی‌سابقه‌ی این کمپانی و تبدیل شدن آن به باارزش‌ترین کمپانی جهان چیزی نیست که تصادفی اتفاق افتاده باشد. ریشه‌های این موفقیت را باید در استیو جابز و ایده‌هایش جستجو کرد. شگفتی‌هایی که در اپل وجود دارند بسیارند. از استفاده از شیشه به جای پلاستیک ارزان‌قیمت در مک‌بوک گرفته تا صندوقی رویایی حاوی ۲۰۰ میلیارد دلار پول نقد برای روزهای سخت پس از جابز. ۷ درسی که از استیو جابز می‌توان گرفت از این قرار است:

تمرکز

اپل شرکتی ۶۰۰ میلیارد دلاری با شمار کمی محصول است. پنج دسته‌ی اصلی محصول در این کمپانی وجود دارد که عبارتند از کامپیوترها، تبلت‌ها، تلفن‌های همراه هوشمند، پخش‌کننده‌های موسیقی و ساعت هوشمند. تمامی این محصولات در کمتر از ۳۰ خط تولید مختلف ساخته می‌شوند. جابز معتقد بود که تمرکز به معنای نه گفتن است. اپل همیشه این توانایی را داشته است تا به بازارهای جدید وارد شود، اما به جای این کار، مدیران اپل تصمیم گرفته‌اند که  روی حوزه‌های کاری کنونی خود تمرکز کرده و بهترین باشند. برای مثال هم‌اکنون آیفون‌ها تنها در دو سایز و با بهره‌گیری از پردازنده، حافظه‌ی رم، کیفیت بدنه و حافظه‌ی داخلی یکسانی روانه‌ی بازار می‌شوند، در حالی که کمپانی‌های رقیب اپل، همه ساله ده‌ها مدل گوشی را در اندازه‌های مختلف به بازار می‌فرستند. اپل تنها براساس دستورالعمل‌های کیفیت محور خود جلو می‌رود و به حرف هیچ منتقد یا حتی کاربری توجه چندانی نمی‌کند.

خلاقیت طراحی

در حقیقت، مهندس بودن به استیو جابز کمک چندانی در طراحی نکرد. چرا که برخلاف یک مهندس که دقیق است و با اندازه‌ها سر و کار دارد، جابز بیشتر تمرکزش روی زیبایی‌شناسی بود. او در این مورد می‌گوید:

برخی افراد تصور می‌کنند که طراحی تنها در این خلاصه می‌شود که یک محصول چگونه به نظر می‌‌رسد، اما اگر کمی عمیق‌تر فکر کنید متوجه می‌شوید که طراحی به معنای این است که دستگاه مورد نظر چگونه کار می‌کند. خلاقیت تنها متصل کردن چیزها به یکدیگر است. وقتی از افراد خلاق بپرسید که چگونه چیزی را ساختند، کمی دست‌پاچه می‌شوند، چون در حقیقت آن‌ها آن را نساختند، بلکه تنها با دید دقیق‌شان چیزی را مشاهده کردند که دیگران نمی‌توانند. پس از مدتی آن چیز جدید برایشان کاملا واضح و بدیهی به نظر می‌رسد، چون آن‌ها توانایی ایجاد ارتباط بین تجارب مختلف خود را دارند و می‌توانند با این کار، چیزهای جدید خلق کنند.

توجه وسواس‌‌گونه به جزییات

ویا گاندورتا، یکی از مدیران گوگل می‌گوید:

یک روز صبح تماسی از استیو جابز دریافت کردم. جابز به من گفت که مدتی یک نقص بسیار کوچک در رندر شدن تصویر لوگوی گوگل در آیفون وجود داشته است و بابت آن از من عذرخواهی کرد.

استیو جابز به شکل بسیار وسواسی به جزییات اهمیت می‌داد و می‌خواست دستگاه مورد نظر، تا جای ممکن بی‌نقص باشد. او می‌گفت:

سعی کنید همیشه معیار کیفیت باشید. بسیاری از مردم در محیطی که از آن انتظار کمال می‌رود قابل استفاده نیستند.

وقتی که به اکوسیستم اپل نگاه می‌کنید، هیچ نقطه‌ی اشتباهی که جدا از کل محیط باشد به چشمتان نخواهد خورد. نگاهی که در رده‌های بالای این کمپانی جریان دارد، بدون کاهش دقت و شدت تا پایین‌ترین جزء این شرکت نیز ادامه دارد. آدام لشینکسی در توضیح این که «اپل چگونه کار می‌کند» می‌گوید:

جابز به تنهایی همان چسبی است که این رویکرد را سر هم می‌کند. روش‌های او، سازمانی را پدید آورده‌اند که افکار او را به بارزترین شکل ممکن بروز می‌دهد. خیلی مهم است. جابز سال‌ها است که دیگر خودش درگیر اپل نیست.

یک کارمند محلی اپل در این مورد می‌گوید:

شما می‌توانید از تمام افراد شاغل در اپل بپرسید جابز چه می‌خواهد. بدون شک بیش از ۹۰ درصد آن‌ها پاسخ درست را به شما خواهند داد، حتی اگر در عمرشان هرگز استیو جابز را از نزدیک ملاقات نکرده باشند. 

مسئولیت پذیری

مسئولیت‌پذیری یکی از کلیدی‌ترین ویژگی‌های موجود در رده‌های بالای مدیریتی کمپانی اپل و سنگ بنای مدیریت این شرکت است. در رده‌های فردی نیز مسئولیت‌پذیری هم در قبال موفقیت و هم در قبال شکست، در تمامی کارکنان اپل وجود دارد، چرا که اگر این‌گونه نبود، در این کمپانی دوام نمی‌آوردند. جابز در این مورد می‌گوید:

آیا می‌دانید ما در اپل چند کمیته داریم؟ صفر! ما در اپل هیچ کمیته‌ای نداریم. کمپانی ما دقیقا مثل یک استارتاپ است. در حقیقت ما بزرگ‌ترین استارتاپ روی سیاره زمین هستیم که هر هفته یک بار و به مدت ۳ ساعت یکدیگر را ملاقات کرده و در مورد آنچه که مشغول انجامش هستیم صحبت می‌کنیم. یک تیم عظیم کاری نیز در راس کمپانی قرار دارد که کار گروهی را فیلتر کرده و به خارج از شرکت هدایت می‌کند.

جابز همیشه می‌گفت تو باید به وسیله‌ی ایده‌هایت به جلو رانده شوی، نه به وسیله‌ی مدیران بالادست و سلسله مراتب.

بازاریابی

هنگامی که یک مجله‌‌ی معروف در سال ۱۹۸۵ با استیوجابز مصاحبه کرد، سخن جالبی از او در مورد مکینتاش ضبط شد. جابز گفت:

ما مک را برای خودمان ساختیم. ما افرادی هستیم که باید این پروژه را در صورت شکست یا موفقیت آن قضاوت می‌کردیم. ما نمی‌خواستیم بیرون از شرکت رفته و به بازاریابی بپردازیم. فقط می‌خواستیم بهترین چیزی را که می‌توانیم، بسازیم. 

۱۲ سال بعد و در سال ۱۹۹۷، او یکی از معروف‌ترین سخنانش را گفت:

بسیاری از اوقات، مردم نمی‌دانند که چه می‌خواهند و این شما هستید که باید آنچه را که لازم دارند به آن‌ها بدهید. 

پس از این برای هر محصولی که در اپل تولید شده، بازاریابی بسیار گسترده و تحقیقاتی عظیم در مورد انتخاب مشتریان صورت گرفته است. در واقع بسیاری از سازندگان، پیش از ارائه‌ی یک محصول، تحقیقاتی را در راستای بازاریابی انجام داده و با آنالیز داده‌های به دست آمده، روی گروه‌های خاصی تمرکز می‌کنند.

پول

اپل باارزش‌ترین برند جهان، بزرگ‌ترین کمپانی تاریخ تجارت بشر و ثروتمندترین کمپانی حال حاضر جهان است. این شرکت عظیم ۶۰۰ میلیارد دلاری، بیش از ۲۰۰ میلیارد دلار پول نقد در حساب‌های خود دارد. هر بار که تصمیمی در این شرکت بزرگ گرفته می‌شود، تمام تمرکز افراد بر این است که چگونه عمل کنند تا بیشترین سود ممکن عاید شرکت شود.  مدیریت اپل اگر دستگاهی را حتی اندکی ناکارآمد یا ناقص تشخیص دهد، کوچک‌ترین ترسی از رد کردن و باز فرستادن آن به مرحله‌ی طراحی روی کاغذ ندارد، چرا که مهم‌ترین هدف در این شرکت (و البته سایر کمپانی‌های بزرگ دنیا) کسب سود بیشتر است و هیچ چیز نباید موجب شود که این شرکت حتی ذره‌ای در رسیدن به اهدافش باز بماند. در کمپانی اپل، پول به عنوان سلاحی استراتژیک استفاده می‌شود. این کمپانی میلیاردها دلار را صرف افزایش ظرفیت تولید و تامین قطعات می‌کند تا فشار بیشتری را بر رقبای خود وارد کند.

استیو جابز می‌گفت:

سوابق ما نشان می‌دهد که با استفاده از پول نقدمان می‌توانیم بسیار قدرتمند ظاهر شویم. ما اجازه نمی‌دهیم این میزان پول، ما را به کارهای ابلهانه وادار کند. ما پولمان را نگه می‌داریم، چون بدون شک، در آینده، یک یا چند فرصت استراتژیک برای ما وجود خواهد داشت (و آن موقع است که ما به ذخایر پولمان نیاز داریم.)

میراث

تعداد بسیار کمی کمپانی در جهان وجود دارند که چنین پروسه‌ی نظام‌مندی را برای انتقال هسته‌ی اصلی تفکرات و DNA خود در پیش گرفته‌اند تا از فراموش شدن یا حتی ایجاد کوچک‌ترین تغییری در آن جلوگیری کنند. برای انجام این کار، جابز به سراغ بااستعدادترین فرد رفت. Joel Podolny که در آن زمان، رییس دانشکده‌ی مدیریت دانشگاه ییل بود. او شغل خود را رها کرد تا در اپل و در برنامه‌ای کاملا مخفیانه موسوم به دانشگاه اپل مشغول به کار شود. هدف یک چیز بود: کاشتن تفکرات خاص در اپل تا ابد!

یک نویسنده‌ی آمریکایی حوزه‌ی فناوری می‌گوید:

درس‌های کمپانی اپل برای من بسیار حساس و مهم بوده‌اند و کاربرد آن‌ها را در جاهای بسیاری دیده‌ام. مثلا به یاد دارم که مدتی مشغول کار برای یک شرکت نروژی بودم که سرمایه‌گذاری بسیار کلانی روی استفاده از تجارب دیگران می‌کرد. همین تمایل مدیریت شرکت به درک موفقیت‌ها و شکست‌های سایر کمپانی‌ها و علل وقوع آن، نقش مهمی در پیشرفت آن ایفا کرد. از طرفی به عنوان فردی که نویسندگی و تجارت رسانه را دوست دارد، همیشه به فکر موج بی‌سابقه‌ی تجارت اخبار هستم که از شیوه‌‌های وخیم و سوال برانگیز مدیریت رنج می‌برد. من معتقدم که در چنین شرایطی، کمپانی‌های خبری می‌توانند با تعیین و شناخت DNA اصلی خود، مواردی را که موجب تقویت آن می‌شود پیدا کرده، ساختارهای آینده را روی آن تشکیل داده و به این مشکلات پایان دهند. در چنین مواردی اپل بهترین الگو است.

منبع: زومیت

هوش مصنوعی علمی مهیج، کارگشا، پیچیده، ترسناک و خطرناک قلمداد می‌شود. بسیاری از دانشمندان و صاحبنظران اعتقاد دارند هوش مصنوعی آینده بشریت را دگرگون خواهد ساخت. بسیاری از مشکلات بشر را حل خواهد نمود. به عنوان مثال؛ در گذشته مردم برای کسب دانش یا اطلاعاتی مجبور بودند ساعت‌ها در کتابخانه‌های مختلف وقت بگذرانند، با انسان‌های زیادی مشورت کنند و در نهایت احتمالا به اطلاعات مورد نظر دست پیدا می‌کردند. امروزه مردم برای کسب دانش از ابزاری قدرتمند (فعلا به نظر قدرتمند) به نام اینترنت استفاده می کنند. برای این منظور معمولا ساعت‌ها پشت رایانه به جستجو می‌پردازیم و از لابه‌لای سایت‌های معتبر و غیر معتبر، اطلاعاتی را که می‌خواهیم کسب می‌کنیم، در حالی که در آینده من و شما در لحظه می‌توانیم اطلاعاتی را که می‌خواهیم بدست آوریم.

در رابطه با هوش مصنوعی ترس های بسیاری نیز وجود دارد . از فیلم های تخیلی که در رابطه با هوش مصنوعی ساخته می شوند ، تقریبا اکثر آنها این نتیجه می رسند که هوش مصنوعی روزی بر انسان پیروز خواهد شد و انسان را شکست خواهد داد .الون ماسک (ELON MUSK) موسس دو شرکت تسلا موتورز و شرکت فضایی SpaceX ، چندی پیش در مصاحبه خود اعلام نمود مشکلات ناشی از روند پیشرفت روبات ها و توسعه های نرم افزاری در حوزه هوش مصنوعی تا ۲۰ سال آینده خطرناک تر از بمب های هسته ای است ! الون در مصاحبه خود اعلام کرد که هوش مصنوعی لزوما در ساختار انسانی ظهور نخواهد کرد و در حال حاضر هم ما تا حدودی کنترل زندگی عادی خود را از دست داده و این بخش از کنترل خود را به دست ماشین ها سپرده ایم. وی برای اثبات این گفته خود مثال شبکه های بانکی را عرضه کرد و بیان کرد که هم اکنون کنترل انتقالات و امور بانکی بدون استفاده از شبکه های رایانه ای مطلقا در شبکه بانکی امریکا ناممکن شده است و این یعنی برتری ماشین بر انسان. چنین پیشرفتی توسط ماشین ها می تواند در آینده به تدریج افزایش هم پیدا کند.

برنده جایزه نوبل فیزیک «هاوکینگ» معتقد است ، دستاورد تاریخی در توسعه این فناوری می‌تواند آخرین موفقیت انسان محسوب شود، اگر بشر نحوه برخورد و اجتناب از خطرات هوش مصنوعی را یاد نگیرد.
کشورهای در حال توسعه به دنبال ساخت سیستم‌های تسلیحاتی خودکار هستند ، همزمان سازمان ملل به دنبال ممنوعیت استفاده از این تجهیزات است و از سویی دیگر IBM در حال توسعه تراشه‌های هوشمند است که مسیر را برای ساخت شبکه‌های حسگر با قابلیت تقلید ادراک، رفتار و افکار مغز انسان هموار می کند.
در اینصورت امکان ساخت ماشین‌های هوشمند با مغز که از هوشی فراتر از انسان برخوردار هستند، فراهم می‌شود.این ماشین ها می توانند در جنگ ها نیز مورد استفاده قرار گیرند .
«هاوکینگ» خاطر نشان کرد، اگر با خطر حمله موجودات بیگانه طی چند دهه آینده مواجه باشیم، تا زمان حمله آنها صبر نکرده و اقدامات دفاعی اضطراری انجام خواهیم داد؛ بنابراین باید تا پیش از توسعه ماشین‌هایی با هوش ابرانسانی که تهدید جدی برای آینده بشریت محسوب می‌شوند، اقدامات پیشگیرانه‌ای انجام دهیم که از وقوع فاجعه جلوگیری کند.
از سویی دیگر بر اساس تحقیقاتی که در ژاپن انجام گرفته ۵۲ درصد از محققان و کارشناسان معتقدند با ورود هوش مصنوعی به زندگی انسان ها نه تنها به زندگی انسان ها چیزی اضافه نمی شود بلکه این ورود به معنای پایان و ویرانی زندگی انسان هاست.
دانشمندان نوروساینس در دانشگاه پلی تکنیک لوزان در سویس در حال شبیه سازی مغز هستند. این گروه از محققان به سرپرستی هنری مارکرام تا به حال فاز اول این پروژه بلند پروازانه یعنی کپی کامل مغز انسان بر روی ابرکامپیوتر دوم جهان یعنی بلوژن-ال را مدتی قبل کامل کرده اند. آنها نورون به نورون مغز را بر روی بلوژن کپی می کنند. تقریبا می توان گفت هر تراشه مسئول شبیه سازی کار یک نورون است.
در یک اتفاق عجیب مرکز تحقیقاتی این پروژه در ساحل دریاچه ژنو واقع شده است؛ همان جایی که ماری شلی شخصیت داستانش دکتر فرانکشتاین را در آنجا تصور کرده. فرانکشتاین هیولایی انسان مانند می‌سازد که دارای نیرویی مخرب می‌شود و در نهایت خالقش را می‌کشد. آیا این تخیل به واقعیت خواهد پیوست ؟
از سویی دیگر بسیاری از کارشناسان و مخصوصا مسئولین حقوق بشر نسبت به نقض حریم شخصی هشدار داده اند . با همه گیر شدن اپلیکیشن های هوشمند ، افکار ، فعالیت ها ، علاقمندی ها و بسیاری از ویژگی های خصوصی انسان توسط اپلیکیشن های هوشمند دیده می شود . این امر می تواند حریم شخصی انسان ها را نقض کند .
قطعا همه این تفکر و ترس ها به علت قدرت هوش مصنوعی است . به خاطر همین است که در جستجو هایی که درباره هوش مصنوعی انجام می دهید بیشتر با این ترس ها آشنا می شوید . اما واقعا آینده هوش مصنوعی چیست ؟
بسیاری از شرکت ها و محققان در نقطه مقابل نظریات بالا ، هوش مصنوعی را نجات دهنده بشر می دانند . ۴۸% محققان و کارشناسان در ژاپن معتقدند ورود هوش مصنوعی به زندگی انسان ها گریز ناپذیر است پس باید با آغوش باز به استقبال آن رفت.
ری کورزویل، آینده گرا و مدیر بخش مهندسی گوگل نگاه مثبتی به آینده فناوری داشته و می گوید: “در سال های آتی و با برنامه های نرم افزاری مختلفی که نوشته می شوند، کاربران قادر به ارائه پرسش و پاسخ با گوگل خواهند بود. کارشناسان گوگل پیش بینی کرده اند که تا سال ۲۰۳۰ میلادی، هوش مصنوعی جایگزین هوش انسان شده و قادر به حل مسائل پیچیده خواهد بود .
پژوهشگران بسیاری پیش بینی می کنند که به کمک فناوی نرم افزاری جدید شبکه های عصبی و هوش مصنوعی بتوان پیش بینی های بسیار دقیقی از بازار سهام به عمل آورد و پیش بینی های دقیق تری مانند مکان فیزیکی سیاره ها درسال های آتی و اوضاع کره زمین از نظر شرایط زیست محیطی و غیره نیز میسر خواهد شد.
اما بهترین راه برای پیش بینی آینده هوش مصنوعی پیگیری پروژه های در دست انجام فعلی در این موضوع است . هرچه بیشتر درباره هوش مصنوعی جستجو کنید ، بیشتر به پروژه های شرکت گوگل برخورد می کنید . این شرکت غول فناوری اطلاعات پروژه های بسیاری را در دست اقدام دارد که مهمترین آن پروژه تعامل انسان با محیط است . برای پیش بینی هوش مصنوعی در آینده به بررسی بعضی از این پروژه ها می پردازیم .
بسیاری از شرکت ها امروزه به سراغ پوشیدنی های هوشمند رفته اند . کامپیوترهای پوشیدنی، ابزارهای الکترونیکی کوچکی هستند که توسط کاربر پوشیده می‌شوند که به هدف توسعه تکنولوژی اطلاعات ایجاد شده‌اند. وقتی به کامپیوترهای پوشیدنی فکر می‌کنیم – عینک‌های هوشمند مانند Google Glass یا ساعت‌ مچی‌های هوشمند مانند Pebble – کامپیوترهای موبایل بسیار کوچکی که به بدن یا لباس ما متصل هستند، به ذهن می‌آیند. ویژگی اصلی این ابزارها به اعتقاد ما کوچک‌سازی و راحتی استفاده از این ابزارها است. مثلا یک ساعت هوشمند، شما را از زحمت حمل یک گوشی برای چک کردن پیام‌ها نجات می‌دهد. اما واقعیت این است که این ابزار ها امکانات فوق العاده زیادی برای ما به همراه دارند .
پروژه REFRESH : پروژه Refresh گوگل ، تقریبا مانند اپلیکیشن اپل عمل می کند . این برنامه برای ارائه «پرونده سوابق» یا چکیده اطلاعات در مورد افراد مختلف طراحی شده‌ است . چون نسخه Google Glass اپلیکیشن Refresh روی چشم شما قرار می‌گیرد، می‌توان آن را نمونه ساده‌ای از عملکرد ابزارهای پوشیدنی در آینده دانست؛ یعنی هر چه را بخواهید بدانید کشف می‌کند و در اختیار شما قرار می‌دهد.
به عنوان مثال، ابزارهای پوشیدنی می‌توانند کمک کنند که بیشتر در مورد افرادی که ملاقات می‌کنید اطلاعات داشته باشید، بدانید که قبلا آنها را دیده‌اید و سابقه آشنایی، علایق و تاریخچه مشترکی با آنها دارید یا نه.
این قابلیت بسیار کوچکی از این ابزار است. اما آینده‌ای را تصور کنید که هر چه می‌خواهید بدانید به سادگی و بدون هیچ تلاش و اقدامی از سوی شما، پیش چشمتان ظاهر شود. می‌توانید در حال غذا خوردن در یک رستوران باشید و Google Glass ناگهان به شما اطلاع می‌دهد که مثلا این همان مکانی است پدرتان از مادرتان خواستگاری کرده است؛ یا اگر با دوستتان قرار دارید، به شما اطلاع می‌دهد که او به علت ترافیک سنگین کمی دیر می‌رسد؛ شارژ کارت پارکینگ شما تا ۲۰ دقیقه دیگر به پایان می‌رسد و یا دستشویی در طبقه بالای رستوران سمت راست قرار دارد. تصور کنید این اطلاعات در همان لحظه‌ای که می‌خواهید آن را بدانید، به سادگی جلوی چشمتان ظاهر می‌شوند. این آینده تکنولوژی کامپیوترهای پوشیدنی است. به همین دلیل است که انقلاب ابزارهای پوشیدنی بیشتر انقلاب هوش مصنوعی محسوب می‌شود. هوش مصنوعی، حوزه‌ای از علم کامپیوتر است که بر آفرینش دستگاه‌های هوشمندی که عملکرد و واکنش انسانی دارند تاکید می‌کند. برخی از فعالیت‌هایی که کامپیوترهای مجهز به هوش مصنوعی دربرمی‌گیرند، عبارتند از: شناسایی صدا، آموزش، برنامه‌ریزی و حل مشکلات. هوش مصنوعی جزئی ضروری از صنعت تکنولوژی است. ظهور این پدیده به اوایل دهه ۵۰ میلادی برمی‌گردد. آن چیزی که در مورد رایانش پوشیدنی جالب است، کاری است که سرورهای پشتیبان انجام می‌دهند تا کشف کنند شما چه چیزی را می‌خواهید بدانید و سپس به آن اطلاعات دست می‌یابند. در این صورت دیگر چیزی برای بخش انتقال اطلاعات به مغز باقی نمی‌ماند.
اپلیکیشن‌های آینده، به جای اینکه مانند Refresh موضوعات مورد علاقه شما را فقط از طریق چک کردن تقویم موبایل‌تان کشف کنند، علاوه بر آن، ایمیل، شبکه‌های اجتماعی، تماس‌های تلفنی و کلیه منابعی را که به دوستان و همراهان شما متصل‌اند، چک می‌کنند. همچنین این اپلیکیشن‌ها تاریخچه اقدامات و حرکات شما را زیر نظر خواهند گرفت و سپس با فشرده‌سازی اعداد، اطلاعاتی را که می‌خواهید بدانید، به شما منتقل خواهند کرد.
شرکت گوگل برای ورود هرچه بیشتر به دنیای هوش مصنوعی ، شرکتی به نام DeepMind را تملک کرده است، که تکنولوژی هوش مصنوعی تولید می‌کند و خیلی سریع به سوی تولید کامپیوترهایی حرکت می‌کند که مثل بشر تفکر می‌کنند.
گوگل برای اینکه قابلیت‌های DeepMind را نشان دهد، این سیستم را در بازی‌های رایانه‌ای مستقر در مکان‌های عمومی بکار گرفته است. شرکت DeepMind می‌داند چگونه این بازی‌ها را اجرا کند و سپس بر آنها تسلط یابد.
این تکنولوژی مورد استفاده گوگل قرار می‌گیرد تا نسخه‌های آینده Google Now را قدرتمندتر کند. Google Now دستیار شخصی هوشمندی است که در سیستم عامل اندروید قابل استفاده است. به محض اجرای این برنامه اطلاعات فراوانی در اختیار کاربران قرار می‌گیرد؛ از نتایج مسابقات ورزشی گرفته تا وضعیت آب و هوا، رستوران‌های خوب و غیره. این سرویس با ارائه اطلاعات به شما و نظارت بر اینکه چگونه از این اطلاعات استفاده می‌کنید، اولویت‌ها، تمایلات و کنجکاوی‌های شما را می‌داند. همچنین در طول زمان دقیقا درمی‌یابد چه نوع اطلاعاتی را در چه زمانی می‌خواهید بدانید و سپس این اطلاعات را به ابزار پوشیدنی شما منتقل می‌کند.
قدرت هوش مصنوعی برای کشف اطلاعاتی که می‌خواهید بدانید (و البته زمان آن) وقتی تقویت می‌شود که کامپیوترهای پوشیدنی این اطلاعات را به سادگی به شما منتقل می‌کنند.
شما با یک PC، لپ‌تاپ، تبلت یا تلفن می‌توانید به دنبال اطلاعات بروید یا با انجام اقدامی به هشدارها واکنش نشان دهید. انقلاب تکنولوژی پوشیدنی اطلاعات را بدون اینکه هیچ تلاشی انجام دهید ارائه می‌کند. این اطلاعات به سادگی ظاهر و سپس محو می‌شوند. فرقی هم که ایجاد می‌کند مساله راحتی است.
امروزه همه در مورد «واقعیت افزوده» (نمایی زنده از محیط فیزیکی دنیای واقعی که عوامل آن با ورودی‌های حسی تولید شده توسط کامپیوتر مانند صدا، ویدئو، گرافیک یا جی‌پی‌اس افزوده می‌شوند) صحبت می‌کنند. اما باید گفت این واقعیت نیست که افزوده می‌شود، بلکه واقعیت امری بسیار ساده است. در واقع این ذهن شما است که افزوده می‌شود (با دانشی که جایگزین نادانی می‌کنید). تجربه و زندگی شما است که افزوده می‌شود.
به همین دلیل است که انقلاب رایانش پوشیدنی انقلاب بکارگیری هوش مصنوعی و داده‌های شخصی است که اطلاعات را وقتی به آن نیاز دارید در اختیار شما قرار می‌دهد. بخش رایانش پوشیدنی این اطلاعات را به سادگی و مستقیم‌ترین شکل ممکن در ذهن شما جا می‌دهد.
تعامل انسان با محیط
شیوه ارتباط انسان‌ها با کامپیوتر در چند سال اخیر به‌شدت دست‌خوش تغییر و تحول شده است. از کوچ غالب ابزارهای همراه به رابط‌های لمسی گرفته تا واسط‌های گران‌قیمتی که امکان کنترل تجهیزات دیجیتال را با امواج مغزی فراهم می‌کنند، همه نشانه‌های این تغییر و تحول هستند.
نکته تازه این است که این روند تغییر و تحول رابط کاربری اکنون از «دستگاه‌ها» به‌سوی سرویس‌ها و خدمات آنلاین و آفلاین کشیده شده است و بیشترین تلاش‌ها در این عرصه، در جهت پردازش (شاید مهم‌تر از آن درک) زبان طبیعی یا به‌اصطلاح NLP (سرنام Natural Language Processing) صورت می‌پذیرد. این حرکت که شاید نخست با Siri اپل رنگ کاربردی شدن به خود گرفت، به قدری مهم شده است که غول دیگر دره سیلیکون یعنی گوگل را هم وادار کرده است تا با تکیه بر دانش و خلاقیت کسی مانند ری کرتزوایل، بحث پردازش زبان طبیعی را با جدیت دنبال کند.
سی‌ری اپل به‌رغم پیشرفت روز به روزش، دامنه تأثیر به نسبت اندکی دارد که به دارندگان محصولات اپل و حوزه‌هایی خاص از مکالمات روزمره (تنظیم قرار ملاقات‌ها، اطلاعات ورزشی، مکان‌های تفریحی و موارد مشابه) محدود است. در مقابل اهمیت حرکتی که گوگل در حال انجام آن است، به دو دلیل بسیار بیشتر خواهد بود.
نخست آن‌که دامنه نفوذ گوگل در میان کاربران در سراسر دنیا بسیار وسیع‌تر است و تعداد سرویس‌های گوگلی هم که می‌توانند از چنین توانمندی بهره ببرند، بسیار زیاد است. تا پیش از این هم کاربران می‌توانستند به صورت صوتی و مثلاً با گفتن نام محل مورد نظر از سرویسی مانند نقشه گوگل استفاده کنند. اما این سیستم‌تعامل صوتی تنها محدود به تبدیل اصوات به کلمات و پس از آن اجرای جست‌وجویی ساده روی آن کلمات بود. با راه افتادن سیستم پردازش زبان طبیعی، کاربر خواهد توانست از طریق صحبت با کامپیوتر با تمام سرویس‌های قدیمی و جدید گوگل «تعامل» کرده و حتی بسته به مورد، جوابش را بشنود.
دلیل دوم اما بیش از سرویس‌هایی که گوگل ارائه می‌دهد، به زیرساخت و ابزاری که در‌اختیار دارد مربوط می‌شود. اگر این شرکت بتواند سیستم تشخیص زبان طبیعی را روی خزنده وب‌اش (Web Crawler) پیاده کند، می‌تواند محتوای میلیاردها صفحه‌ای که ایندکس می‌کند را «بفهمد» به سیستمی قابل درک برای ماشین تبدیل کند. به این ترتیب گراف دانش گوگل دیگر تنها به ارتباط دو شیء یا صفحه محدود نخواهد بود، بلکه می‌تواند معانی و مفاهیم نیز را در این میان دخیل کند. در این صورت شاید بتواند اطلاعات صفحات را به هم ربط دهد و از آن‌ها «دانش» استخراج کند. هم‌اکنون هم یکی از ساده‌ترین راه‌های یافتن جواب هر پرسشی، جست‌و‌جوی گوگل است! اما در آن صورت شاید گوگل بتواند موضوعات پیچیده را نیز برای کاربر به‌صورت جامع «توضیح دهد.»
کرتزوایل اعلام کرده است که قصد دارد با این پروژه سیستمی بسازد که «درباره همه چیزهایی که می‌بیند و می‌خواند خبره باشد و این خبرگی را در‌اختیار تمام دنیا قرار دهد».
این کار شاید ادامه کاری باشد که آی‌بی‌ام با واتسون آغاز کرد. اما در برابر واتسونی که تمام دانشش را از ویکی‌پدیا گرفته بود و به‌صورت آفلاین کار می‌کرد، سیستم گوگل به صورتی پویا هر روز با «مطالعه بیشتر وب» بر میزان دانش خود خواهد افزود.
اما آن‌چه در این میان برای من جذاب و تفکر برانگیز است، کلمه Natural و امکان تعمیم آن به سایر جنبه‌های تعامل انسان و ماشین و به‌خصوص فرم و شکل ماشین‌ها است. از بدو تکامل ذهن انسان و توانایی او در ساخت و به کارگیری ابزار، این انسان بوده است که خود را با نحوه کار یک ابزار تطبیق داده است. شاید نهایت فناوری این باشد که ابزار بتواند خود را با زندگی روزمره و «طبیعی» ما تطابق دهد.
در بیشتر داستان‌ها و فیلم‌های علمی‌تخیلی با ربات‌هایی برخورد می‌کنیم که با درجه‌های متفاوت شباهت، همانند انسان ساخته شده‌اند. این امر شاید تنها حاصل ساده‌انگاری ذهن خالق اثر نباشد که خواسته است هیئتی انسانی را مکانیکی کند. شاید این درست‌ترین شیوه کار باشد.
کامپیوتر، ابزار محاسب، دستیار دیجیتال یا هر ابزار فناورانه دیگری را که در نظر بگیریم، برای کار در محیطی ساخته شده است که ما انسان‌ها در آن زندگی می‌کنیم و برای بدن و تناسبات اندامی ما بهینه شده است. به این ترتیب شاید آن ابزار هم باید به شکل و ابعادی مانند ما درآید و با سیستمی شبیه ما با محیط و خود ما تعامل کند. اگر این ماشین علاوه‌بر فیزیک «طبیعی» رابط کاربری طبیعی نیز داشته باشد، پذیرش، برقراری ارتباط و استفاده از آن بسیار ساده‌تر و بهینه‌تر خواهد بود.
فراموش نکنیم هدف فناوری ساده‌تر و بهتر کردن زندگی ما انسان‌ها است. پس شاید بهتر باشد به جای آن‌که ما تعامل با ماشین را یاد بگیریم، ماشین به گونه‌ای ساخته شود که با سیستم ذاتی‌مان با ما تعامل کند. شاید واقعاً «آر دنیل اولیواو» آسیموف فقید واقعاً بهترین ماشینی باشد که تا‌کنون ساخته شده است!
آینده هوش مصنوعی :
قطعا نمی توان پیش بینی نمود در آینده چگونه هوش مصنوعی پیشرفت خواهد نمود ، اما می توان پیش بینی نمود در چه حوزه هایی پیشرفت خواهد کرد .
هوش مصنوعی در چه حوزه هایی پیشرفت خواهد نمود :
۱- رباتیک : هرچه بیشتر زمان می گذرد ، ربات هایی بیشتر شبیه انسان تولید می شود . ممکن است این پیشرفت تا جایی باشد که ربات ها از انسان پیشی گیرند . ربات های آتش نشان ، ربات های فوتبالیست ، ربات های اکتشافی ، ربات های جاسوس ، ربات های حسابدار ، صندوقدار ، ربات های آشپز و …. ربات در آینده به کمک هوش مصنوعی وجود خواهند داشت .
۲- شبیه سازی مغز : تا به امروز تلاش های بسیار زیادی برای شبیه سازی مغز انسان و هوش انجام گرفته است.بطور یقین این تلاش ها تا رسیدن به نتیجه مطلوب ادامه پیدا خواهد نمود . شاید روزی بتوان مغزی قوی تر از مغز انسان توسط انسان تولید شود !
۳- تشخیص گفتار : گوگل ، اپل و چندین شرکت دیگر تمرکز خود را برروی تشخیص گفتار انسان انجام داده اند و به موفقیت هایی نیز درست یافته اند . اینکه این تشخیص گفتار ، کاملا گفتار انسان های متفاوت را به درستی درک و تجزیه و تحلیل نماید گام بعدی هوش مصنوعی در این زمینه در سالهای آتی خواهد بود .
۴- درک احساس متفاوت انسان ها توسط ماشین : پیش بینی می شود ماشین ها با تشخیص زبان هایی به جز زبان انگلیسی و با تشخیص علائمی به جز زبان ( حرکت ، لب خوانی ، صدا) بتوانند مانند انسان ادراک و رفتار کنند . در یک مهد کودک در نزدیکی دانشگاه کالیفرنیا سان دیاگو ، یک ربات به نام روبی وجود دارد که صحبت کودکان را درک می کند ، سر و صورت آنها را نوازش می کند و به حرف آنها گوش می دهد .
۵- ربات هایی برای استفاده در جنگ و امنیت : متاسفانه هوش مصنوعی در ساخت سلاح های کشتار جمعی ، ربات های کماندو هوشمند نیز کاربرد زیادی دارد . به راحتی می توان متصور شد جنگ های آتی جنگ هایی با خرابیهای هدفمند ، همراه با ربات هایی جنگجو خواهد بود . همچنین این ربات ها در امنیت مرزها و کشور ها نیز به کار گرفته خواهند شد .
۶- حمل و نقل هوشمند : امروزه کمپانی های بزرگ خودرو سازی و البته شرکت گوگل به دنیال ساخت خودروهای هوشمند هستند . همانطور که چندی پیش دیدیم ، گوگل خودرو هوشمند خود را آزمایش کرد و شرکت بنز نیز تریلر سنگین هوشمند خود را آزمود . پس دور از ذهن نخواهد بود که هوش مصنوعی در این زمینه نیز کمک زیادی به انسان ها خواهد نمود .
۷- بازاریابی هوشمند : در آینده قطعا با دستگاه هایی مانند گوگل گلس ، بازاریابی شکل جدید خواهد گرفت . دیگر احتمالا از تبلیغات مزاحم پیامکی ، تلویزیونی یا شهری خبری نخواهد بود و هر کسی با توجه به فکر و نیازی که دارد ، تبلیغات برایش به نمایش در خواهد آمد .
قطعا اتفاقات بسیار بیشتری در دنیای هوش مصنوعی خواهد افتاد که در این گفتار بیان نشد ، اما قطعا همین نکات بیان شده نیز قابل تامل خواهد بود.

نادر حاتمی – worldit.ir