یادگیری برنامه‌نویسی اندروید و تولید اپلیکیشن‌های موردنظر شما کار ساده‌ای نیست، به ویژه اینکه هیچ دانشی از برنامه‌نویسی نداشته باشید. اما گوگل قصد دارد با هموار کردن مسیر آموزش، برنامه‌نویسی اپلیکیشن‌های اندرویدی را به کاربران مبتدی یاد دهد. با ما همراه باشید.
افراد زیادی هستند که به برنامه‌نویسی و به ویژه تولید اپلیکیشن‌های اندرویدی علاقه دارند تا بتوانند برای خود درآمدی را رقم بزنند. اما یادگیری برنامه‌نویسی به خصوص برای کاربران مبتدی اصلا ساده نیست و باید دنبال کلاس یا فایل‌های آموزشی بگردید. اما گوگل تصمیم گرفته راهی ساده و بهتر را پیش پای شما بگذارد. این کمپانی با معرفی دوره‌ی بدون مدرک اصول اندروید (هفته‌ی اول رایگان است) در Udacity تصمیم دارد از متخصصان خود برای نوشتن اپلیکیشن‌های ساده‌ی اندرویدی استفاده کند و نیازی نیست نسبت به کدنویسی دانش قبلی داشته باشید.
این دوره‌ی آنلاین به شما کمک می‌کند تا به اندازه‌ی کافی با اندروید استودیو آشنا شده و بتوانید در زمان موردنظر برنامه‌ی خود را به اتمام برسانید. قرار نیست اپلیکیشنی در حد اینستاگرام تولید کنید ولی می‌توانید در برنامه‌نویسی اندروید به سطح خوبی برسید.
در صورت نیاز می‌توانید با پرداخت هزینه از آموزش‌های بیشتر و مشورت‌های شغلی بهره‌مند شوید و گوگل شما را تشویق می‌کند اگر قصد دارید به عنوان یک توسعه‌دهنده فعالیت کنید، در دوره‌ی بدون مدرک برنامه‌نویسی اندروید مبتنی بر فرصت‌های شغلی نیز شرکت کنید. اگر جزو ۵۰ نفر برتری باشید که دوره‌ی پایه را با موفقیت به پایان می‌رساند، آن‌گاه گوگل به شما گواهی پایان دوره را اهدا می‌کند.
با اینکه تولیدکنندگان سیستم‌عامل‌ها، ابزارهای مختلفی را برای شروع کار برنامه‌نویسی و تولید اپلیکیشن در اختیار کاربران قرار می‌دهند ولی کمتر پیش می‌آید که نحوه‌ی استفاده و آموزش این ابزارها را برای افراد مبتدی منتشر کنند.
با توجه به اینکه می‌دانیم اپل نیز تصمیم گرفته به افراد مبتدی و کودکان برنامه‌نویسی را بیاموزد، نظر شما درباره‌ی اقدام گوگل چیست؟
شاید برای خیلی از زبان‌آموزان داخل کشور ما و یا هر کشور دیگری که انگلیسی‌زبان نیستند، نوشتن املای درست کلمات انگلیسی، یک مشکل بزرگ باشد و گاهی حتی نشدنی به نظر برسد. اما طبق آماری که گوگل به تازگی منتشر کرده است، این مشکل تنها مختص به کاربران خارجی‌زبان نمی‌شود!
دشواری املای زبان مادری خودمان، فارسی، از آنجا پدید می‌آید که کلمات مختلف با ریشه‌های عربی و یا دیگر زبان‌ها در طول سالیان مختلف در تاریخ ایران، وارد این زبان شده‌اند. ورود این کلمات گوناگون باعث شده است که املای دو کلمه با تلفظ‌های یکسان، متفاوت باشد و این «انتخاب کردن حرف درست» گاهی اوقات به یک چالش جدی تبدیل می‌شود؛ به طور مثال در کلماتی مانند قسطنطنیه که از حروف با املای دوگانه‌ی زیادی برخوردار هستند، نویسنده ممکن است نزدیک به ده روش نوشتن اشتباه را انتخاب کند!
اما در زبان انگلیسی که چنین کلمات دوگانه‌ای وجود ندارند، یک مشکل دیگر باعث دشواری املا می‌شود که گزارش گوگل نیز دقیقا بر روی همین موضوع تمرکز دارد. دانستن املای درست کلمات انگلیسی، به دانستن اسپل صحیح آن کلمات بستگی دارد. از آنجا که در این زبان ممکن است گاهی دو حرف مشابه در کنار هم قرار بگیرند، تعدادی از حروف خوانده نشوند و بعضی از حروف تلفظ متفاوتی داشته باشند، به دست آوردن شکل صحیح اسپل کلمات ممکن است بسیار دشوار شود.
جالب است بدانید که این دشواری تا آنجا بالا رفته است که همه ساله در مدارس و نهادهای آموزشی مختلف ایالات متحده‌ی آمریکا، مسابقات اسپل بین دانش‌آموزان و دانشجویان این کشور برگزار می‌شود و کلماتی با سطوح دشواری مختلف، برای شرکت‌کنندگان خوانده می‌شود و آنها باید سریعا اسپل درست کلمات را پیدا کنند و تک تک حروف را با ترتیب مناسب و صدای بلند، برای داوران بخوانند.
جدیدترین دوره‌ی مسابقات محبوب The Scripps’ National Spelling Bee نیز به تازگی به اتمام رسیده است و نیهار جانگا (Nihar Janga) که یازده سال دارد (جوان‌ترین قهرمان این مسابقات) و جیرام هثوار (Jairam Hathwar) که سیزده ساله است، به طور مشترک توانستند عنوان قهرمانی این دوره را به دست بیاورند؛ جالب است بدانید که هر دوی این دانش‌آموزان قهرمان، اصالتی هندی دارند.
گوگل نیز بعد از مراسم اختتامیه و به افتخار این مسابقات، آمار کلماتی که شکل صحیح اسپل آنها در ایالت‌های مختلف کشور آمریکا و توسط کاربران آن مناطق جستجو شده است را در حساب توییتر رسمی سرویس گوگل ترندز منتشر کرده است. هرچند که این دو قهرمان هندی‌تبار جوان توانسته‌اند با موفقیت، کلمات بسیار سختی نظیر Kjelda ،juamave ،groenedael و zindiq را هم هجی کنند، اما گویا اوضاع در میان عموم مردم آمریکا چندان هم مناسب نیست و کلماتی بسیار ساده‌تر هم جستجو شده‌اند!
املای درست این کلمات در گوگل بیش از همه جستجو شده است
بر طبق این آمار گوگل، دو کلمه‌ی desert و cancelled در چهار ایالت، بیشترین جستجو برای اسپل صحیح را به خود اختصاص داده‌اند و پر‌استفاده‌ترین کلمات این لیست محسوب می‌شوند. کلمات pneumonia، vacuum و gray نیز در سه ایالت، پرجستجو‌ترین کلمات بوده‌اند و در جایگاه دوم قرار می‌گیرند. بعد از این کلمات، مردم ایالت آرکانزاس اسپل کلمه‌ی leprechaun را که مربوط به یک پری افسانه‌ای در داستان‌های فولکلور ایرلندی می‌شود، بیش از همه جستجو کرده‌اند!
نکته‌ی جالب اینجاست که مردم ایالت ماساچوست، اسپل نام خود این ایالت یعنی کلمه‌ی Massachusetts را بیش از همه از موتور جستجوی گوگل درخواست کرده‌اند! مردم ایالت اوهایو کلمه‌ی banana و مردم ایالت آلاسکا، خواستار اسپل صحیح کلمه‌ی Hawaii بوده‌اند؛ به هرحال برای مردمی که اکثر اوقات سال در برف و سرما زندگی می‌کنند، طبیعی است که آفتاب سوزان و سواحل طلایی هاوایی بهترین کلمات دنیا باشند!
در انتهای لیست نیز مردم ایالت فلوریدا نیز با جستجوی املای درست کلمه‌ی tomorrow و کاربران ویرجینیای غربی با کلمه‌ی giraffe رکورد زده‌اند. البته نمی‌توان از این آمار به موضوع خاصی رسید و نتیجه‌گیری مشخصی را داشت، اما جستجوی اسپل چنین کلمات ساده‌ای برای کاربران انگلیسی‌زبان می‌تواند برای ما خارجی‌ها بسیار جذاب باشد و شاید هم یک قوت قلب بیشتر برای اینکه بدانیم این تنها ما نیستیم که دشواری املای زبان انگلیسی را تحمل می‌کنیم.
تیمی که در بخش پروژههای پیشرفته‌ی گوگل فعالیت می‌کنند در حال کار روی پروژهی آرا هستند. این تیم اعلام کرده که در فصل چهارم سال ۲۰۱۶ اولین گوشی ماژولار خود را در اختیار توسعه‌دهندگان قرار می‌دهد و سپس این گوشی از سال ۲۰۱۷ به صورت عمومی روانه بازار می‌شود.
گوگل در جریان روز پایانی کنفرانس توسعه‌دهندگان امسال خود اعلام کرد که پروژهی آرا تا سال ۲۰۱۷ به نتیجه رسیده و اولین گوشی ماژولار گوگل در این سال روانه بازار خواهد شد.
گوگل در این‌باره می‌گوید: «آرا در طول سال‌های اخیر پیشرفت‌های زیادی داشته است و حتی الان به عنوان یک بخش جدا تحت نظر ریچارد وولریج در حال فعالیت است. ما فناوری‌های جدید را به کار گرفته‌ایم تا تجربه‌ای بی‌نظیر را در اختیار کاربران قرار دهیم.»
ماژول‌هایی که با این گوشی عرضه می‌شوند، فرم‌فکتورهای متنوعی خواهند داشت و می‌توانند گوشی‌های هوشمند آینده را به مرحله‌ای جدید از کارکرد پیش ببرند. این گوشی ماژولار ۶ درگاه خواهد داشت تا به دلخواه خود از ماژول‌های متنوعی برای آنها بهره ببرید.
ایده‌ی پشت پروژه آرا این است که نیاز به تعویض گوشی‌های هوشمند به صورت دو ساله را از بین ببرد چرا که می‌توانید با تعویض ماژول‌ها بار دیگر گوشی خود را به آخرین سخت‌افزار موجود در بازار مجهز کنید. اگر می‌خواهید ماژولی را خارج کنید، آن ماژول را انتخاب کرده و از منوی تنظیمات حذف می‌کنید و به همین راحتی می‌توانید ماژولی را جایگزین کنید.
گوگل در نظر دارد تا ابزارهای مختلفی را در اختیار توسعه‌دهندگان قرار دهد تا این گوشی به یک پلتفرم واقعی پردازشی تبدیل شود. گوگل می‌گوید که در نظر داشته اکوسیستم سخت‌افزاری در ابعاد اکوسیستم اپلیکیشن‌های نرم‌افزاری بسازد.
گوگل طی این سال‌ها در حال کار روی پروژههای جذاب متنوعی بوده است و پروژه آرا نیز یکی از جذاب‌ترین آنها است که به نظر می‌رسد تا سال ۲۰۱۷ به نتیجه‌ی نهایی و دلخواه خواهد رسید.
ساعت هوشمند گوگل و تشخیص قند خون بدون سوزن شرکت گوگل پتنت جدیدی را ثبت کرده که در آن یک ساعت هوشمند بر پایه قابلیت نمونه‌برداری خونی بدون نیاز به سوزن، به چشم می‌آید. آن‌طور که از شواهد پیداست این ساعت هوشمند می‌تواند جایگزینی برای دستگاه‌های فعلی تشخیص میزان قند خون باشد تا این شرکت گام مهم دیگری در راستای مبارزه با بیماری دیابت بردارد.
این دستگاه، افزایش فشار لحظه‌ای را به لوله‌ای که در آن یک جسم کوچک قرار دارد می‌فرستند تا بدین‌طریق، پوست سوراخ شده و مقدار خون کمی، برداشته شود. پس از دریافت قطره خون، این مایع به داخل لوله‌ای با فشار منفی، مکیده می‌شود.
در توضیحات ثبت اختراع این‌چنین می‌خوانیم که با استفاده از چنین کاربردی می‌توان مقدار خون جزئی را برای نمونه‌هایی مانند تشخیص میزان قند خون، به‌دست آورد. اگرچه هنوز مشخص نیست که این دستگاه چه زمانی روانه بازار خواهد شد اما آنچه مسلم است، این اولین تلاش گوگل به‌منظور یافتن راهکارهایی مرتبط با بیماری دیابت نیست و نخواهد بود. این شرکت در حال حاضر همکاری‌هایی را با شرکت Novarits در دستور کار دارد که در آن توسعه لنزهای هوشمند تماسی که به‌طور بی‌سیم به گوشی هوشمند شما متصل خواهند شد و میزان قند خون را تشخیص می‌دهند، مدنظر قرار گرفته است. علاوه بر این در اقدام دیگری توسعه لنزهایی برای درمان دوربینی نیز در پروژههای در دست اقدام این شرکت است.
بهره‌گیری از این تکنولوژی‌ها، اجبار برای استفاده از سنسورها، ریزتراشه‌ها و دیگر تجهیزات الکترونیکی در قالب لنزها را تا حد زیادی مرتفع خواهد کرد. علاوه بر این گوگل به تازگی پتنت دیگری را ثبت کرده که در آن لنزهایی مجهز به دوربین، مشاهده می‌شوند. در تخمین‌های اعلام شده از سوی سازمان جهانی بهداشت این‌چنین عنوان شده که ۹ درصد از افراد بالغ بالای ۱۸ سال از بیماری دیابت رنج می‌برند و ۱٫۵ میلیون نفر تنها در سال ۲۰۱۵ بر اثر این بیماری جان خود را از دست داده‌اند. منبع : بیتوته
گوگل کاردبورد پلاستیکی، محصولی جدید از گوگل در زمینه‌ی هدست‌های واقعیت است که برای مراسم شوخی اول آوریل معرفی شده است. این هدست، واقعیت را واقعیتر از همیشه برای کاربر نشان می‌دهد و کیفیت صدا و تصویری کاملا واقعی دارد. به همین دلیل است که این هدست پلاستیکی شفاف لقب اولین هدست واقعیت واقعی را به خود اختصاص داده است.
گوگل امسال برای مراسم شوخی اول آوریل یا دروغ اول آوریل، یک محصول جدید معرفی کرده است. محصولی مشابه گوگل کاردبورد که البته این بار از جنس پلاستیک ساخته شده و بسیار واقعیتر از کاردبورد و دیگر هدست‌ها عمل می‌کند. این هدست واقعیت را با کیفیتی بالا و با صدای بسیار واضح برای کاربر پخش می‌کند و اولین هدست واقعیت واقعی جهان است.
گوگل کاردبورد پلاستیکی نمایی یکپارچه و ۴ بعدی با صدای ۳۶۰ درجه‌ی با کیفیت، رزولوشن ۲۰/۲۰ و فناوری لمسی برای تجربه‌ی لمس واقعی را در اختیار شما می‌گذارد. گوگل نام این سخت‌افزار را “پلاستیک” گذاشته و می‌گوید این گجت به شما اجازه می‌دهد تا واقعیت را بسیار واضح‌تر از آنچه قبلا می‌دیدید، ببینید و حس کنید. به بیان دیگر، چه چیزی واقعیتر از واقعیت است؟
تفاوت بزرگ پلاستیک با گوگل کاردبورد، کش نگهدارنده است که به کمک آن کاربر می‌تواند پلاستیک را روی سر خود نگه دارد. گوگل در هیچیک از نسخه‌های کاردبورد از کش نگهدارنده استفاده نکرده بود چرا که عقیده داشت کاربر باید عینک واقعیت مجازی را با دست خود نگه دارد تا از عوارض تهوع و سرگیجه‌ی استفاده‌ی طولانیمدت از هدست جلوگیری شود. قرار است رنگ‌های متنوع و پوشش‌های با طرح‌های مختلف برای پلاستیک عرضه شود و همچنین، استاندارد این گجت برای تولید توسط تولیدکنندگان دیگر نیز منتشر خواهد شد.
در واقع پلاستیک وسیله‌ی خاصی نیست و همان‌طور که از زمان انتشار خبر آن یعنی اول آوریل بر می‌آید، این گجت فقط یک شوخی با کاربران است. این هدست تنها یک بلوک پلاستیکی است که کاربر با گذاشتن بر روی سر خود، دنیای بیرون را از بین این پلاستیک شفاف مشاهده می‌کند. هیچ اتفاق خاصی نمی‌افتد و گوگل تنها تلاش می‌کند با این روش به ما یادآوری کند که واقعیت اطراف را بهتر ببینیم. به نوعی پیام گوگل در این شوخی را می‌توان این گونه برداشت کرد که لذت بردن از واقعیت اطراف، طبیعت زیبا و تجربه‌ها و افراد واقعی، بهترین تجربه‌ی زندگی هستند.
با گسترش روزافزون اینترنت، نیاز بهدیتاسنترهای بزرگ هر روز بیشتر احساس شده و کمپانی‌های بزرگ اینترنتی و کامپیوتری به ساخت دیتاسنترهای بزرگتر ترغیب می‌شوند. در ساخت دیتاسنترها، مهم‌ترین مساله، امنیت ساختمانی آنهاست. با این وجود شرکت‌ها به زیبابودن طرح معماری ساختمان‌های خود نیز اهمیت زیادی قائل می‌شوند.
اما موضوعی که ما در این مطلب به آن می‌پردازیم، میزان پاک بودن این دیتاسنترها، به لحاظ تاثیرات زیست محیطی است. در عکس‌های پیش رو، ۱۰ دیتاسنتر پاک، بزرگ و زیبای جهان را به شما معرفی می‌کنیم.
در ادامه با ما همراه باشید.
دیتاسنتر پکن دیجیتال، پکن، چین
این دیتاسنتر در سال ۲۰۰۸ و قبل از شروع بازی‌های المپیک پکن ساخته شده که طراحی آن توسط استودیوی معماری پی-ژی انجام شد. این ساختمان علاوه براینکه به عنوان دیتاسنتر فعال است، در بازی‌های المپیک مدیریت مسائل فنی و تکنیکی بازی‌ها نیز در آن انجام می‌شد.
غیر از قدرت پردازش بالای اطلاعات در این مرکز، طراحی زیبای آن بسیار قابل توجه است. شکاف‌های روی دیوار آن که با نور روشن شده است، طرحی مشابه بارکد را تداعی می‌کند. ایده طراحی این ساختمان بر مبنای «المپیک سبز» بوده و به همین دلیل، لامپ‌های بکار رفته در آن از نوعی LED می‌باشد که ۶۰ درصد لامپ‌های معمولی انرژی مصرف می‌کنند. علاوه بر این دیواره‌های شیشه‌ای ویژه این ساختمان، از نفوذ حرارت به داخل جلوگیری کرده و مانع از هدر رفتن انرژی سرمایشی و البته گرمایشی می‌شوند. پس از اتمام بازی‌های المپیک ۲۰۰۸، این ساختمان علاوه بر کاربری دیتاسنتر خود، به موزه فناوری‌های مدرن تبدیل شد.
دیتاسنتر اپل، مایدن، کارولینای شمالی، ایالات متحده
اپل مدعی‌است همواره به دنبال کاهش مصرف انرژی و همچنین کاهش تاثیرات منفی زیست محیطی در ادارات و ساختمان‌های خود بوده است. براساس گزارش‌ها، در سال ۲۰۱۳، ۱۰۰ درصد دیتاسنترهای اپل و همچنین ادارات آن، با انرژی‌های تجدیدپذیر فعالیت می‌کنند.
این شرکت در حال حاضر به دنبال ایجاد شرایطی است تا نسبت به انرژی الکتریکی بی‌نیاز شده و به خودکفایی برسد. اطراف دیتاسنتر مایدن، از چهارصدهزار مترمربع پنل‌های انرژی خورشیدی پوشیده شده است. این پنل‌ها قادر به تولید سالیانه ۴۲ میلیون کیلووات ساعت انرژی الکتریکی هستند. این مقدار پاسخگوی ۶۰ درصد از مصارف این دیتاسنتر بوده و مابقی آن از طریق نیروگاه‌های نزدیک این دیتاسنتر تامین می‌شود.
دیتاسنتر سیتی گراپ، فرانکفورت، آلمان
در سال ۲۰۰۸، وقتی دیتاسنتر سیتی‌گراپ در فرانکفورت افتتاح شد، به سبزترین دیتاسنتر دنیا مشهور شد. این دیتاسنتر اولین ساختمان در آلمان است که موفق به اخذ گواهی بین‌المللی LEED شده است. این به این معنی است که این ساختمان به صورت کاملاً کارآمد از انرژی، آب، نور و هوا استفاده می‌کند، در حالی که محیطی کاملاً سالم را برای کارکنان خود نیز مهیا می‌کند و همچنین تاثیرات منفی زیست محیطی خود را به حداقل رسانده است.
در کنار این‌ها، این دیتاسنتر از طراحی بسیار زیبایی نیز بهره‌مند است. یکی از دیوارهای این ساختمان پوشیده از چمن است که علاوه بر زیبایی آن، محیطی آرام برای استراحت کوتاه کارکنان خود فراهم کرده است.
دیتاسنتر تله‌هاوس وست، لندن، انگلستان
فعالیت اصلی این دیتاسنتر، اجاره ظرفیت‌های سرورهای خود به شرکت‌های دیگر است. با وجود اینکه تله‌هاوس به دلیل امنیت بالای اطلاعات و اعتماد بسیاری که ایجاد کرده است شهرت فراوانی دارد، اما دلیل وجود این دیتاسنتر در این لیست، نحوه استفاده از انرژی در آن است.
اطراف تله‌هاوس، هیچ نیروگاه خورشیدی و یا بادی برای خرید انرژی الکتریکی نیست. اما مدیران کمپانی با انتقال برق نیروگاه‌های خورشیدی و بادی و اتصال آن به ساختمان خود، از سال ۲۰۱۱، ۱۰۰ درصد انرژی خود را از طریق انرژی‌های تجدید شده و ذخیره شده بدست آورده‌اند. اکنون تمام تجهیزات این دیتاسنتر به وسیله انرژی به‌دست آمده توسط نیروگاه‌های خورشیدی و بادی فعالیت می‌کنند.
دیتاسنتر تلفونیکا، آلکالا دو هنارس، اسپانیا
در آلکالای اسپانیا و در زمینی به اندازه ۸ زمین فوتبال، که متعلق به تلفونیکا؛ بزرگترین شرکت ارتباطی اسپانیاست، دیتاسنتری بزرگ جهت خدمات ابر برای کاربران اسپانیا، انگلستان و آلمان ساخته شده است.
سرورهای این دیتاسنتر ده‌ها کیلومتر مربعی، همچنین به اجاره شرکت‌های دیگر نیز داده می‌شود. این دیتاسنتر بزرگترین دیتاسنتر اروپا و همچنین سومین دیتاسنتر بزرگ دنیا محسوب می‌شود. تلفونیکا برای این دیتاسنتر گواهی طلایی LEED را نیز کسب کرده است که مهر تاییدی است بر ضریب اطمینان و کیفیت بالای خدمات این دیتاسنتر.
دیتاسنتر eBay، فونیکس ، ایالات متحده
«اگر ما بتونیم اینجا باشیم، یعنی همه جا می‌تونیم باشیم». این جمله دین نیلسون، مدیر ارشد eBay، پس از تصمیم به ساخت دیتاسنتر در صحرای آریزوناست. ساخت یک دیتاسنتر که نیاز حیاتی به سرد بودن دارد، در یکی از گرم‌ترین نقاط آمریکا، یک ریسک بزرگ محسوب می‌شد.
دمایی بین ۱۸ تا ۲۶ درجه سانتیگراد زیر صفر، درجه حرارت ایده‌آلی برای فعالیت سرورهاست. اما مدیران eBay تصمیم گرفتند این کار را در دمایی نزدیک به ۴۶ درجه انجام دهند. روش اختراعی آنها کاهش حرارت به وسیله آب بود. در این روش تجهیزات در ظروفی بزرگ شبیه به واگن قرار می‌گیرند که این ظروف دمای اطراف تجهیزات را به وسیله آب خنک کرده و به میزان مناسب برای کار آنها می‌رساند. این شیوه باعث بهره‌وری ۹۵ درصدی انرژی شده و می‌توان گفت که تقریباً همان مقدار انرژی که باعث فعالیت تجهیزات می‌شود، برای خنک کردن تجهیزات نیز کافی‌است.
دیتاسنتر گوگل، هامینا، فنلاند
گوگل به لحاظ حجم داده (دیتا) در رتبه اول فهرست شرکت‌های کامپیوتری است. دیتاسنترهای این غول دنیای فناوری، در اقصی نقاط دنیا پراکنده بوده و تقریباً همه آنها از استانداردهای «سبز» پیروی می‌کنند. اما دیتاسنتر هامینای فنلاند در کنار دریای بالتیک، در میان دیگر دیتاسنترهای گوگل مورد ویژه‌ای محسوب می‌شود.
سرورهای این دیتاسنتر در ساختمانی که پیش از این کارخانه کاغذسازی بوده قرار گرفته‌اند و باید گفت که این ساختمان توسط معمار معروف فنلاندی آلوار آلتو طراحی شده است. گوگل برای خرید، تغییر کاربری و بازسازی این ساختمان ۳۵۰ میلیون دلار هزینه کرد که این مبلغ در نوع خود رکورد محسوب می‌شود، زیرا به طور مثال، دیتاسنتر بزرگ تلفونیکا در اسپانیا، ۲۰۰ میلیون دلار هزینه برداشت. در این ساختمان برای خنک کردن تجهیزات، از آب خلیج فنلاند که در کمترین دمای ممکن خود است، استفاده می‌شود.
دیتاسنتر ورن گلوبال، ریکاویک، ایسلند
این دیتاسنتر، به عنوان مرکز تحقیقات تئوری و عملی شرکت بزرگ خودروسازی بی ام دبلیو مورد استفاده قرار می‌گیرد. توسط ابررایانه‌های این مرکز، ایرودینامیک خودروهای جدید محاسبه شده و همچنین تست تصادفات در اینجا انجام می‌شود.
با انتقال ابررایانه‌ها از آلمان به ایسلند و قرارگرفتن در این مرکز، از تولید سالیانه ۳۵۷۰ تن دی‌اکسید کربن جلوگیری شد. این مرکز به وسیله انرژی‌های برق آبی و گرمای زمین تغذیه می‌شود. این انرژی‌ها از چشمه آب گرم نزدیک این مرکز که سالیانه ۱۰ مگاوات برق تولید می‌کند، به دست می‌آید. باید یادآور شویم که ریکاویک ایسلند مملو از چشمه‌های آب گرم است. این دیتاسنتر هیچ‌گونه تاثیرات مضر زیست محیطی نداشته و علاوه بر این، برق تولید کرده را به شرکت‌هایی که قصد استفاده از انرژی‌های پاک را دارند بفروش می‌رساند.
دیتاسنتر هیولت پکارد (HP)، بیلینگهام، انگلستان
آب و هوای بادخیز شمال انگلستان و همچنین بادهای دریای شمال، به دیتاسنتر HP این امکان را می‌دهد که در اغلب فصول سال، نیازی به تهویه هوا نداشته و در هزینه‌های خود ۴۰ درصد صرفه‌جویی کند.
باد با عبور از دو فن غول‌پیکر و البته فیلتر، وارد ساختمان شده و از تجهیزات عبور کرده و دمای آنها را در پایین‌تر از ۲۴ درجه سانتیگراد حفظ می‌کند. این سیستم که برای اولین بار در این ساختمان ابداع شده است، ۶ درصد بر کل هزینه ساختمان افزود که این هزینه با توجه به صرفه‌جویی صورت گرفته، پس از ۴ سال جبران شد. توربین‌ها، که از تکنولوژی خاصی برخوردارند، به صورت تمام وقت کار کرده و میزان کربن تولید شده را به نصف کاهش می‌دهند. از آب باران ریخته شده بر روی سقف، برای ایجاد رطوبت لازم داخل ساختمان استفاده می‌شود. علاوه بر این‌ها، با سفید کردن تمام دیوارهای این مجتمع، برای روشن کردن آنها به هنگام تاریکی هزینه کمتری می‌شود.
دیتاسنتر IBM، سیراکیوس، نیویورک، ایالات متحده
این دیتاسنتر، در فضای دانشگاه سیراکیوس در نیویورک قرار دارد. مدیران IBM در صورتی راضی به ساخت این دیتاسنتر می‌شدند که طراحان آن بتوانند ساختمانی برای این دیتاسنتر طراحی کنند که در مقایسه با مورد مشابهش، ۵۰ درصد کمتر انرژی مصرف کند.
این ساختمان در سال ۲۰۰۹ تکمیل شده و تبدیل به فرصتی برای دانشجویان شد تا از نزدیک در چند و چون کار یکی از بزرگترین‌های صنعت آی‌تی قرار گیرند. این دیتاسنتر به وسیله انرژی تولیدی خودش کار کرده، که این انرژی از گازی که در ۱۲ میکروتوربین برق تولید می‌شود به‌دست می‌آید. نوع ویژه انرژی تولیدشده این دیتاسنتر، نسبت به موارد مشابهش، دارای ۶۰ درصد بهره‌وری در مصرف انرژی است.
فکر می کنید کدام مرورگر اینترنتی بیشتر از همه باتری لپ‌تاپ شما را خالی می‌کند؟ براساس آخرین تست‌های انجام شده توسط Digital Citizen بر روی مرورگرهای اینترنتی در لپ‌تاپ‌های مختلف، مشخص گردید که مرورگر گوگل کروم، بیشترین میزان مصرف باتری را در این لپ‌تاپ ها داشته است.
در تست‌های صورت گرفته، محققین پایگاه Digital Citizen از سه دستگاه مختلف که مبتنی بر ویندوز ۱۰ هستند، بهره برده‌اند. این دستگاه‌ها شامل ASUS ZenBook UX305F ،Surface Pro 3 و Toshiba Portege Z20t-B می‌باشند. نتایج به‌دست آمده این‌طور نشان داد که مرورگر کروم نزدیک به ۱۰ الی ۲۸ درصد بیشتر از Internet Explorer باتری مصرف می‌کند.
با توجه به بررسی‌های انجام شده مرورگرهای Internet Explorer و Microsoft Edge بهترین گزینه‌ها برای مصرف کمتر باتری می‌باشند. اگرچه میزان صرفه‌جویی شما در مصرف باتری بسته به میزان استفاده شما می‌باشد اما شما می‌توانید قریب به ۳۰ الی ۵۹ دقیقه زمان بیشتری برای استفاده از باتری لپتاپ‌تان داشته باشید به شرطی که از Internet Explorer یا Microsoft Edge به جای Google Chrome استفاده کنید.
مرورگر کروم همیشه نسبت به مرورگرهای دیگر منابع بیشتری را درگیر خود می‌کند و همچنین گاها با مشکلاتی از قبیل memory leak دست و پنجه نرم می‌کند که البته گوگل در صدد تصحیح این مشکلات در آپدیت‌های جدیدتر می‌باشد. یکی از دلایل استفاده زیاد کروم از منابع سخت‌افزاری را می‌توان وجود همین مشکلات مذکور خواند.
اگرچه گوگل در گذشته اعلام نموده است که بر مسئله سطح عملکردی مرورگر کروم تاکید خاصی دارد و به نوعی میزان مصرف باتری و منابع را فدای میزان عملکردی آن کرده است. در حال حاضر توسعه‌دهندگان مرورگر کروم در حال برقراری تعادلی بین میزان مصرف انرژی کروم و عملکرد آن می‌باشند، بلکه از این طریق میزان مصرف باتری در لپ‌تاپ‌ها را بتوانند کنترل کنند.
اخیرا انتشار شایعات در مورد گوگل گلس بسیار قوت گرفته است. این گجت پوشیدنی که غول جستجو، عرضه‌ی نسل اول آن را زمستان سال گذشته متوقف کرد، هم‌اکنون در حال طی فرآیند طراحی و تولید نسل دوم است. آخرین خبر منتشر شده در این خصوص نشان از این دارد نسل بعدی این گجت پوشیدنی در شکل یک گجت یک چشم روانه‌ی بازار خواهد شد.
براساس آخرین اخبار منتشر شده، نسل بعدی گوگل گلس که اخیرا اخبار متعددی از آن منتشر شده، در قالب یک عینک یک چشم روانه‌ی بازار خواهد شد. احتمال عرضه‌ی این گجت در قالبی که به آن اشاره کردیم برگرفته از پتنتی است که هفته‌ی گذشته برای گوگل به ثبت رسیده است.
همان‌طور که در تصویر مربوط به این پتنت نیز مشاهده می‌کنید، بازوی این عینک روی یک گوش قرار گرفته و نمایشگر آن نیز در بالای چشم کاربر قرار می‌گیرد. تصاویر منتشر شده از این گجت پوشیدنی در قالب سند مربوط با توضیحاتی همراه شده است. گوگل عنوان گجت پوشیدنی با ساختار ورودی و خروجی را برای آن برگزیده است.
براساس اطلاعات ارائه شده این گجت قادر است تا روی گوش یک کاربر قرار گرفته و براساس فرم سر وی تنظیم شود؛ در استفاده‌های بعدی نیز نیازی به تنظیم مجدد نیست؛ چرا که این گجت حالت خود را حفظ می‌کند. این گجت را می‌توان با بهره‌گیری از قابلیت منشورمانند صفحه‌ی نمایش آن به عنوان یک هدآپ دیسپلی نیز استفاده کرد.
نسل اول گوگل گلس در سال ۲۰۱۲ معرفی و در سال ۲۰۱۳ به عنوان نسخه‌ی توسعه‌ی دهندگان روانه‌ی بازار شد. با وجود هیجان اولیه‌ی ناشی از عرضه‌ی این گجت پوشیدنی به بازار، گوگل موفق نشد دستاورد چندانی را با آن کسب کند. این گجت پوشیدنی نگرانی‌های بسیاری را در میان شماری از کسب و کارها نظیر رستوران‌ها ایجاد کرد؛ به‌طوری‌که شماری از رستوران‌ها ورود افراد با گوگل گلس را به مکان خود ممنوع کرده بودند. وجود دوربین روی این گجت باعث شده بود تا بسیاری از بابت ثبت تصاویر و زیر پا گذاشتن حریم خصوصی افراد اظهار نگرانی کنند.
غول جستجو پس از توقف تولید این عینک هوشمند، مسئولیت تولید آن را به تونی فدل داد که پس از تصاحب نست راهی گوگل شده بود. تونی فدل فردی است که زمانی در اپل کار کرده و آیپاد را باید خلق این متخصص خواند.
تضمینی نیست که گوگل از این طراحی در نسل بعدی گوگل گلس استفاده کند و تمام موارد ذکر شده تنها گمانه‌زنی‌هایی است که با شواهد موجود رقم خورده است.
این روزها با توجه به حجم سرقت اطلاعات در فضای آنلاین و جاسوسی‌های مداوم برخی نهادهای اطلاعاتی به بهانه‌های مختلف از کاربران ـکه البته وسعت و حد و مرز تعریف شده‌ای هم نداردـ مهم‌ترین موضوع در حفظ حریم و اطلاعات شخصی، موضوع رمزگذاری است؛ اما در آغاز کار، نکاتی درباره این موضوع وجود دارد که هر کاربری در دنیای امروز باید از آنها با خبر باشد.
رمزگذاری پدیده جدیدی نیست و قدمت آن به چندین قرن پیش باز می‌گردد؛ اما آنچه به مرور زمان و طی این چندین قرن تغییر کرده نحوه به کارگیری رمزگذاری و بروز شدن تکنولوژی‌های آن از یک سو و پیچیدگی عملیات رمزگذاری با استفاده از قدرت محاسباتی رایانه‌هاست.
اما در مورد این پدیده چند نکته پایه‌ای وجود دارد؛ نکاتی که به ویژه در دنیای پر مخاطره آنلاین امروزی، دانستن آنها کمک فراوانی به صیانت و حفاظت از حریم شخصی شما می‌کند.
۱- رمزگذاری یا رمزگذاری به شکل ساده عبارتست از فرایند به هم ریختن ارتباطات به گونه‌ای که تنها دو طرف مورد نظر ارتباط قادر به دریافت و فهم پیام اصلی باشند.
طی فرایند رمزگذاری یک پیام واضح و مشخص به روش‌های خاص تبدیل به متنی به هم ریخته و غیر قابل درک می‌شود که تنها دارندگان کلید اصلی برای باز کردن رمز متن، قادر به واضح ساختن و خواندن پیام هستند.
یک متن رمزنگاری شده شبیه به متنی آمیخته با حروف الفبا و اعداد و نمادها به شکل اتفاقی و در کنار هم است.
۲– عملیات رمزگذاری به وسیله یک کلید رمز صورت می‌گیرد که این کلید در واقع محور اصلی رمزگذاری پیام و همچنین باز کردن رمز پیام است. هر چقدر کلید رمزگذاری طولانی‌تر باشد، زمان و قدرت محاسباتی بیشتری برای رمزگشایی متن لازم است.
۳– همه رمزگذاری‌ها یکسان نیستند. رمزگذاری‌های ارائه شده توسط نهادهایی نظیر گوگل و اپل، در مواقع لازم و بنا به خواست این شرکت‌ها قابل رمزگشایی است.
اما نوع دیگر رمزگذاری که معروف به Ent-to-End Encryption است (E2EE) از هر گونه مداخله شخص ثالث برای کشف متن جلوگیری می‌کند، زیرا مستقیم از فرستنده به دست گیرنده می‌رسد. نوع رمزگذاری‌ها وابسته به چگونگی تولید و اشتراک‌گذاری آنهاست.
الف) رمزگذاری متقارن یا Symmetric: تنها از یک کلید رمز استفاده می‌کند. هر دو طرف فرستنده و گیرنده از همین کلید برای رمزگذاری و رمزگشایی متن استفاده می‌کنند.
ب) رمزگذاری نامتقارن یا Asymmetric: در این حالت از یک جفت کلید رمز استفاده می‌شود؛ یکی عمومی و دیگری خصوصی.
کلید عمومی در اختیار همه است و فرستنده نیاز دارد که کلید عمومی گیرنده را بداند تا یک پیام را برای وی رمزگذاری کند.
اما کلید خصوصی تنها در اختیار گیرنده است و این کلید خصوصی، پیام‌هایی را که برای گیرنده و با استفاده از کلید عمومی رمزگذاری شده، رمزگشایی می‌کند.
۴– به تازگی برخی نهادهای اطلاعاتی و حکومت‌ها نظیر ایالات متحده درخواست‌هایی را از شرکت‌های بزرگ نظیر گوگل و اپل و همچنین از برخی سازندگان نرم‌افزارهای پیام‌رسانی که از رمزگذاری بهره می‌برند، درخواست کرده‌اند که این سیستم رمزگذاری را با استفاده از Backdoorها ضعیف کنند.
در واقع Backdoor فرآیندی است که طی آن و از طریق برخی ابزارها ـ اغلب بدافزار ـ شخص ثالث قادر به مداخله در ارتباط شده و می‌تواند به محتوای ارتباط‌های رمزگذاری شده دسترسی پیدا کند.
Backdoor همانند کلیدی است که زیر گلدان جلوی منزل قرار داده می‌شود و از این روی هیچ اطمینانی وجود ندارد که به غیر از نهادهای اطلاعاتی و پلیس، فرد دیگری به آن دسترسی نداشته باشد.
معمولا پلیس، افراد را به خاطر سرعت زیاد جریمه می‌کند اما ظاهرا خودروهای هوشمند و بدون راننده در این مورد نیز متفاوت هستند. به تازگی پلیس آمریکا خودروی بدون راننده گوگل را به خاطر آهسته رفتن بیش از حد جریمه کرده است!
داستان از این قرار است که یکی از خودروهای بدون راننده گوگل با مدل Lexus RX400h هنگامی که درحال حرکت در خیابان‌های مانتین ویو کالیفرنیا بوده است، بیش از حد آهسته و محتاطانه رفتن او منجر به ایجاد ترافیکی نسبتاً سنگین در پشتش و جریمه شدن توسط پلیس آمریکا شده است.
لازم به ذکر است خودرو بدون راننده گوگل مجوز تردد در ایالات مانتین ویو و تگزاس را تنها با حداکثر سرعت ۲۵ مایل در ساعت دارا می‌باشند. علت جریمه شدن آن نیز عبور از محوری با حداقل سرعت ۳۵ مایل در ساعت بوده است. این افسر پلیس که متوجه می‌شود خودرو مورد نظر، خودرو بدون راننده گوگل می‌باشد، ابتدا آن را متوقف کرده و پس از تماس با اپراتورهای آن این جریمه را اعلام می‌دارد.
پلیس محلی قبلا اعلام کرده بود که به طور مرتب با گوگل نشست‌هایی را برگزار می‌کند تا از ایمنی رفت و آمد این خودرو اطمینان حاصل کند و این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که تعدادی از اعضای تیم کنترل‌کننده خودروهای بدون راننده کمپانی گوگل با خرده گرفتن از این کار پلیس در صفحه گوگل پلاس خود از ضرورت ایجاد فرهنگی مشخص در رابطه با خودروهای گوگل و همچنین از موفقیت‌آمیز بودن آزمون بیش از ۱.۲ میلیون مایل رانندگی بدون تصادف این ماشین سخن گفته‌اند.
به گفته گوگل، استفاده از خودروهای بدون راننده با حفظ ایمنی ۱۰۰% تا پنج سال آینده فراهم خواهد شد.
