بسیاری از کسانی که نوجوانی و جوانی را پشت سر گذاشتهاند و وارد دورهی میانسالی شدهاند، معتقدند با تصور ثبات وضع فعلی، در مدیریت فرصتهای زندگی و توجه به انتخاب دقیق اهداف خود، بهاندازهی کافی تلاش نکردهاند. بهندرت میتوان کسی را یافت که با عاقبتاندیشی و چشمپوشی از لذتهای آنی یا بهتعویقانداختن آن لذتها، خود را برای تجربهی موفقیت