تا همین چند وقت پیش دوران ما را عصر اطلاعات می‌دانستند. از این‌رو اطلاعات در زندگی ما نقشی تعیین‌کننده و مهم داشت. ولی به‌نظر می‌رسد ۲۵ سال بعد از معرفی دنیای وب، عصر اطلاعات نیز به پایان رسیده و وارد دوران جدیدی به نام عصر تجربه می‌شویم. با ما همراه باشید.

اهمیت اطلاعات به قدری زیاد است که آگاهی از اطلاعات متنوع می‌تواند کاملا سرنوشت‌ساز باشد. تا چند وقت پیش، دنیای ما در عصر اطلاعات قرار داشت. اما حالا به اعتقاد کارشناسان با وجود حضور سیستم‌های موبایل و اینترنت در همه جا، در حال گذار به دوران جدید هستیم که از آن به عنوان عصر تجربه یاد می‌شود.

بهتر است با این سوال شروع کنیم. آخرین باری که فیسبوک، اینستاگرام یا تلگرام خود را چک کردید چه زمانی بوده است؟ قطعا مدت زمان زیادی از آن نمی‌گذرد. جالب است بدانید براساس گزارش‌های جدید، استاتوس‌های به‌روزشده توسط ۱.۶ میلیارد کاربر فیسبوک، ۲۱ درصد کاهش داشته است. باکس استاتوس‌ها را باید نشانه‌ای از عصر اطلاعات بدانیم. دوره‌ای که به وسیله‌ی کامپیوترهای دسکتاپ و ماموریت‌ کمپانی‌ها برای سازماندهی اطلاعات جهان تسخیر شده است. اما نشانه‌های عصر تجربه کاملا متفاوت است و خاستگاه آنها را باید میکروکامپیوترها، سنسورهای موبایل و ارتباطات پرسرعت بدانیم.

مرگ استاتوس باکس بخش کوچکی از گذار بزرگ از اطلاعات به سمت تجربه است. قرار است چه اتفاقی رخ دهد؟ اگر بخواهیم کوتاه پاسخ دهیم، باید بگوییم مفهوم و بستر تعاملات آنلاین ما در حال تغییر است و براساس دستگاه‌های مرتبط و متصل ما شکل می‌گیرد.

شما آن چیزی نیستید که در پروفایل خود گفته‌اید

برای شرح تیتر فوق، کمی به فیسبوک و اسنپ‌چت فکر کنید. در واقع فیسبوک یک بستر از عصر اطلاعات است که در کنار دیگر شبکه‌های اجتماعی هم نسل خود بر مبنای عصر کامپیوترهای دسکتاپ، مفهومی از انباشتگی اطلاعاتی را منتقل می‌کند.

انباشتگی اطلاعات در پروفایلی نمود پیدا می‌کند که هویت ما خلاصه‌ای از اطلاعاتی است که در آنجا ذخیره کرده‌ایم. این اطلاعات می‌تواند شامل متون، تصاویر، ویدیو یا صفحات اینترنتی باشد. در عصر اطلاعات، ما خودمان را با این پروفایل دیجیتال معرفی می‌کنیم.

اما دستگاه‌های موبایل، نوع نگاه ما به هویت دیجیتال را تغییر داده است. با استفاده از یک دوربین می‌توانیم لحظه به لحظه‌ی زندگی خود را تماشا کنیم و انباشت اطلاعات جای خود را به خوداظهاری مداوم داده است. خودِ مجازی کمتر دیده می‌شود و در واقع ما، نتیجه‌ی آن چیزی هستیم که انجام می‌دهیم، اما باعث انباشت آن نیستیم. اسنپ‌چت نمونه‌ای از یک واقعیت جدید است.

یادتان باشد شما یک پروفایل نیستید، شما فقط خودتان هستید!

بسیاری از مردم فکر می‌کنند، اسنپ‌چت تماما به رازداری ارتباط دارد، ولی نوآوری واقعی پیام‌های موقت و زودگذر اسنپ‌چت این نیست که خود ساخته‌اند. در واقع نوآوری اصلی این است که ما را مجبور می‌کنند تا از عادت انباشتگی که به پردازش دسکتاپ آورده‌ایم، خلاص شویم. نتیجه این است که پروفایل از مرکزیت دنیای اجتماعی خارج می‌شود. در عصر تجربه، شما یک پروفایل نیستید، خیلی ساده شما خود شما هستید!

نشان دهید، حرف نزنید!

ایده‌ی اصلی عصر تجربه این است که من نقطه‌نظر خودم را به شما نشان می‌دهم و شما به من توجه می‌کنید. من فریاد شما را می‌شنوم و این همان داستان همیشگی اجتماعی بودن است. اما چیزی که تغییر کرده این است که داستان‌هایی که ما به همدیگر می‌گوییم، به صورت دیداری و بصری شروع شده و به پایان می‌رسد.

در عصر اطلاعات، شروع ارتباط از اطلاعات بود. در نوع فیسبوکی همه چیز داخل استاتوس باکس اتفاق می‌افتد و با اضافه شدن متادیتایی چون موقعیت مکانی و انتخاب تعدادی شکلک برای نشان دادن احساس، تکمیل می‌شود. این دیدگاه اطلاعاتی در مکانیزم‌های بازخورد فیسبوک نیز دیده می‌شود و شش واکنش از پیش انتخاب شده در کامنت‌گذاری دیده می‌شود.

در مقابل، اسنپ‌چت همیشه با دوربین شروع می‌شود. بازخورد نیز به صورت منفعل ارسال می‌شود که در این حالت متوجه می‌شوید کدام دوستان شما اسنپ‌هایتان را دیده‌اند. در عصر تجربه، ورودی اولیه به صورت دیداری است و بازخورد اصلی همان توجه است.

امروزه چرخه‌ی بازخورد مرتبط با به اشتراک‌گذاری و توجه روی دستگاه‌های موبایل شروع شده و خاتمه می‌یابد و در آینده ممکن است از طریق لنزها شروع شده و در واقعیت مجازی پایان پذیرد.

انباشت تجربه

این واقعیت ارزیابی‌های اخیر فیسبوک را شکل می‌دهد که ویدیوهای زنده، دوربین‌های ۳۶۰ درجه و واقعیت مجازی را به عنوان محصولاتی یکپارچه در یک‌جا جمع می‌کند. اما فیسبوک تنها غول فناوری نیست که به آینده و چگونگی تولید و چیدمان این تکنولوژی‌ها فکر می‌کند. شاید تاکنون نام Magic Leap را به عنوان یک استارتاپ فوق سری در زمینه‌ی واقعیت افزوده شنیده باشید که ارزشی برابر با ۴.۵ میلیارد دلار دارد و کمپانی‌هایی نظیر گوگل و علی‌بابا در آن سرمایه‌گذاری کرده‌اند.

رقابت در سراسر دنیا آغاز شده و لایه‌هایی از تکنولوژی در حال شکل‌گیری است که به آن انباشت تجربه می‌گویند.

بخشی در پایین‌ترین قسمت لایه‌ی صفر قرار دارد که همان دنیای واقعی است. انباشت کامل در سرویس‌هایی است که لحظات دنیای واقعی را شکار کرده و آنها را به هم مرتبط می‌کند. واقعیت اساس و شالوده‌ی این لایه است.

محققان موفق به ساخت رباتی شبیه به لقمه‌ماهی شده‌اند که با استفاده از سلول‌های قلب موش فعالیت می‌کند. این ربات کوچک می‌تواند در درک دقیق عملکرد آبزیان و توسعه‌ی ربات‌های دریایی بزرگ‌تر موثر باشد. با ما همراه باشید.

تیمی از محققان موفق به توسعه‌ی رباتی شده‌اند که با استفاده از عضلات قلب یک موش و اسکلتی شبیه به یک لقمه‌ماهی ساخته شده است و می‌تواند حرکات یک لقمه‌ماهی را به خوبی تقلید کند. جزییات این ربات در مقاله‌ای در مجله‌ی Science منتشر شده است. این ربات تلفیقی عجیب و غریب از علوم زیستی و مهندسی مکانیک است و می‌تواند قدم اول به سوی دسته‌ی جدیدی از ربات‌های زیر آبی باشد.

این ربات از یک لایه‌ی ماهیچه بهره می‌برد که می‌تواند به پایین منقبض شده و حرکت لقمه‌ماهی را تقلید کند. نمونه‌ی واقعی و زنده‌ی این ماهی، یک ماهیچه‌ی دیگر هم دارد که به آن اجازه می‌دهد باله‌ی خود را به سمت بالا بکشد، اما اسکلت این ربات به گونه‌ای طراحی شده است که پس از انجام حرکت انقباضی رو به پایین، مجددا به سمت بالا برگردد. بدین ترتیب ساختار کلی ربات ساده‌تر می‌شود. هنگامی‌که این عضله با نور تحریک می‌شود، حرکت رفت و برگشتی باله موجب می‌شود که ربات به سمت جلو حرکت کند.

البته محققان این پروژه تاکید کردند که ربات آن‌ها بسیار کوچک‌تر از یک نمونه‌ی واقعی این موجود است و به همین دلیل نمی‌توان مقایسه‌ی دقیقی بین این دو انجام داد. این نخستین باری نیست که مهندسان از طبیعت راهنمایی می‌گیرند. این ربات کوچک می‌تواند نخستین قدم برای ساخت ربات‌های بزرگتری باشد که به راحتی زیر آب حرکت می‌کنند.

برخلاف طراحی سایر ربات‌هایی که در ساخت آن‌ها از لاک‌پشت‌های دریایی، اختاپوس‌ها، سگ‌ها، سوسک‌ها الهام گرفته شده است، نوع حرکت و انتقال این ربات جدید بسیار بهینه‌تر و کارآمدتر به نظر می‌رسد. این تیم تحقیقاتی گزارش داده‌اند که می‌توانند این وسیله‌ی کوچک را به مدت ۶ روز در حال حرکت نگه دارند و ادعا می‌کنند که این ربات، نسبت به سیستم‌های بیوهیبرید حرکتی موجود، از نظر سرعت، مسافت طی شده و پایداری بسیار بهتر عمل می‌کند.

با استفاده از این شیوه‌ی جدید حرکتی، محققان می‌توانند نشان دهند که این ربات کوچک می‌تواند به راحتی زیر آب حرکت کند. آن‌ها می‌توانند با استفاده از الگوهای خاص نوری، ربات را در جهت و خلاف جهت عقربه‌های ساعت حرکت داده و آن را از روی یک مانع ساده عبور دهند.

این ربات لقمه‌ماهی هنوز کاربرد خاصی ندارد، اما تصور این‌که شیوه‌ی حرکت این ربات می‌تواند توسط بسیاری از ربات‌های زیرآبی آینده مورداستفاده قرار گیرد چندان هم سخت نیست. یک دلیل وجود دارد که مهندسان همواره از طیبعت برای سازه‌های خود الهام می‌گیرند: طبیعت همیشه بهترین راه‌حل‌ها را پیشنهاد می‌دهد.

همچون ادوار گذشته، بازار پیش‌بینی برای تعیین قهرمان یورو ۲۰۱۶ نیز گرم است، حال آن‌که در سال‌های اخیر دنیای فناوری نیز به عنوان یکی از پیش‌بینی کنندگان قدر وارد کارزار شده است. تیمی از متخصصان که قهرمان جام جهانی ۲۰۱۴ و یورو ۲۰۱۲ را صحیح پیش‌بینی کرده بودند، حال با تکیه بر داده‌کاوی، مانشافت را آقای بعدی فوتبال اروپا می‌خوانند. با ما همراه باشید.

آغاز تابستان سال ۲۰۱۶ میلادی را باید به بهترین روزهای فوتبال دوستان تشبیه کرد، چراکه علاوه بر آغاز کوپا آمریکا، قاره سبز نیز شاهد رویارویی تیم‌های ملی برگزیده‌ی اروپا در مرحله‌ی نهایی جام ملت‌های اروپا است.

پس از برگزاری جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل نوبت به رویداد جهانی دیگری رسیده تا توجه دوستداران این رشته‌ی محبوب را برای بار دیگر به مستطیل سبز جلب کند. همان‌طور که می‌دانید این روزها یورو ۲۰۱۶ پس از پایان مرحله‌ی گروهی، با آغاز مرحله‌ی یک هشتم نهایی و بازی‌های حذفی ادامه یافته و این رقابت‌ها گرم‌تر از پیش دنبال خواهند شد. در این بین همچون هر رویداد ورزشی دیگری البته با حساسیت کمتر در قیاس با فوتبال، بازار پیش‌بینی‌ها در مورد قهرمان دوره‌ی کنونی نیز بسیار داغ است. البته پرواضح است که نبود ستارگان سال‌های نه چندان دور و نزدیک شدن تیم‌های ضعیف‌تر به کشور‌های صاحب سبک باعث شده تا پیش‌بینی‌ها بسیار سخت‌تر از گذشته باشد، اما چالش‌های این چنینی در برابر دانش بشر به منظور پیشرفت بیشتر، بسیار جالب است. به واقع این روزها یکی از پاسخ‌های بی جوابی که بسیاری در پی دیدن بازی‌های بیشتر برای پاسخ به آن هستند، انتخاب تیمی به عنوان قهرمان دوره‌ی کنونی است.

این سوال باعث شده تا دانشمندان و محققان در حوزه‌ی فناوری نیز دست به کار شده و با کمک روش‌ها و فناوری‌های موجود برای پیش‌بینی بازی‌ها، هوش مصنوعی را نیز وارد دنیای ورزش کرده و در پی پاسخ‌ سوالی باشند که در بالا به آن اشاره کردیم.

با توجه به این‌که فوتبال محبوبیت بالایی در کشورهای مختلف دارد، داده‌‌های مربوط به این رشته‌ی ورزشی در کنار داده‌های هر یک از بازیکنان به وفور قابل دستیابی است، از این‌رو سیستم‌های مبتنی بر داده‌کاوی نیز به راحتی می‌توانند بهترین نتیجه‌ی ممکن را به دست بیاورند. این سیستم‌ها قادرند علاوه بر پاسخ به سوالی نظیر این‌که چه کسی می‌تواند برنده‌ی یک بازی شود، پاسخ سوال اصلی و پراهمیت‌تر را نیز بدهد که همان پیش‌بینی قهرمان رقابت‌ها است.

آندریاس گرول و گانتر شوابرگر از دانشگاه لودویک ماکسیمیلیان در کنار توماس نایب از دانشگاه جورج آگوست با استفاده از سیستم داده‌کاوی بار دیگر قهرمان آینده‌ی رقابت‌های یورو ۲۰۱۶ را پیش‌بینی کرده‌‌‌اند. سیستم داده‌کاوی توسعه‌یافته توسط این دانشمندان در سال‌های گذشته نیز موفق شده بود تا قهرمان یورو ۲۰۱۲ و جام جهانی ۲۰۱۴ را به درستی پیش‌‌بینی کنند.

این دانشمندان با استفاده از داده‌هایی که در Gamlls R-Package در دسترس است، مدلی را برای پیش‌بینی احتمالات برد، تساوی و باخت در تمام بازی‌های یورو ۲۰۱۶ ایجاد کرده‌‌اند. دقت سیستم توسعه‌یافته به اندازه‌ای بالا است که تعداد گل‌های رد و بدل شده در هر بازی نیز به‌صورت دقیق استخراج شده است. در مدل طراحی شده نه تنها قدرت هریک از تیم‌ها به‌صورت جداگانه برای سنجش میزان موفقیت آن در نظر گرفته شده، بلکه موقعیت گروه‌ها و سایر تیم‌ها نیز در روند پیروزی هر یک از تیم‌ها تاثیر گذار است.

همان‌طور که در جدول بالا نیز مقایسه می‌کنید، نتایج پیش‌بینی سیستم داده‌کاوی این دانشمندان نشان از این دارد که مانشافت برای چهارمین بار جام قهرمانی را بالای سر برده و بار دیگر قدرت فوتبال خود را هم‌چون سال‌های گذشته به رخ خواهد کشید.

استیو جابز، یکی از تاثیرگذارترین افراد در حوزه‌ی فناوری بود. او همان کسی است که مک، آیفون، آیپاد و آیپد را به جهانیان معرفی کرد. شرکت اپل هنگام بازگشت جابز در شرف ورشکستگی بود، اما به لطف تدابیر هوشمندانه‌ی او، این کمپانی حالا باارزش‌ترین کمپانی تاریخ تجارت جهان است. با ما همراه باشید تا به ۷ درس بسیار مهمی که می‌توان از استیو جابز گرفت، بپردازیم.

زندگی همه‌ی ما غرق در رسانه، فناوری و تبلیغات است. اما استیوجابز این‌گونه نبود. سراسر زندگی وی مملو از خلاقیت، ابتکار و وسواسی عجیب برای رسیدن به کمال بود. برای عاشقان طراحی و مهندسی، حوزه‌ای وجود ندارد که به آن علاقه داشته باشند و اپل به آن وارد نشده یا حداقل بر آن تاثیری نگذاشته نباشد.

وقتی که یک وسیله‌ی گران‌قیمت مثلا یک ریموت جدید برای خودروی جدیدم می‌خرم، به این فکر می‌کنم که واقعا چرا هیچ چیپ پردازشی و قابل برنامهریزی در آن وجود ندارد و نرم‌افزار آن باید تا ابد روی نسخه‌ی ۱.۰ باقی بماند؟ با مرور این افکار عصبانی می‌شوم و به این فکر می‌کنم که چه‌طور اپل از پس کارهای جالب چند سال اخیر خود برآمده است؟ وقتی به اپلیکیشن‌های برخی روزنامه‌ها و نشریات نگاه می‌کنم هم همین حس عصبانیت را دارم. گویی تمام آن‌ها فاقد تفکری نظام‌مند به خصوص در بخش طراحی خود هستند.

سال‌ها است که هر چیزی را در مورد اپل مطالعه می‌کنم. البته به عنوان یک نویسنده‌ی فناوری، اپل را خسته‌کننده‌ترین کمپانی برای دنبال کردن می‌دانم. همیشه جزییات فوق‌العاده کمی از محصولات این شرکت به بیرون درز پیدا می‌کند. همه چیز در اپل پشت درهای بسته اتفاق می‌افتد و رازداری با تار و پود این شرکت درآمیخته است. در اپل حتی به مدارک دانشگاهی سطح بالا نیز توجه چندانی نمی‌شود.

چرخش بی‌سابقه‌ی این کمپانی و تبدیل شدن آن به باارزش‌ترین کمپانی جهان چیزی نیست که تصادفی اتفاق افتاده باشد. ریشه‌های این موفقیت را باید در استیو جابز و ایده‌هایش جستجو کرد. شگفتی‌هایی که در اپل وجود دارند بسیارند. از استفاده از شیشه به جای پلاستیک ارزان‌قیمت در مک‌بوک گرفته تا صندوقی رویایی حاوی ۲۰۰ میلیارد دلار پول نقد برای روزهای سخت پس از جابز. ۷ درسی که از استیو جابز می‌توان گرفت از این قرار است:

تمرکز

اپل شرکتی ۶۰۰ میلیارد دلاری با شمار کمی محصول است. پنج دسته‌ی اصلی محصول در این کمپانی وجود دارد که عبارتند از کامپیوترها، تبلت‌ها، تلفن‌های همراه هوشمند، پخش‌کننده‌های موسیقی و ساعت هوشمند. تمامی این محصولات در کمتر از ۳۰ خط تولید مختلف ساخته می‌شوند. جابز معتقد بود که تمرکز به معنای نه گفتن است. اپل همیشه این توانایی را داشته است تا به بازارهای جدید وارد شود، اما به جای این کار، مدیران اپل تصمیم گرفته‌اند که  روی حوزه‌های کاری کنونی خود تمرکز کرده و بهترین باشند. برای مثال هم‌اکنون آیفون‌ها تنها در دو سایز و با بهره‌گیری از پردازنده، حافظه‌ی رم، کیفیت بدنه و حافظه‌ی داخلی یکسانی روانه‌ی بازار می‌شوند، در حالی که کمپانی‌های رقیب اپل، همه ساله ده‌ها مدل گوشی را در اندازه‌های مختلف به بازار می‌فرستند. اپل تنها براساس دستورالعمل‌های کیفیت محور خود جلو می‌رود و به حرف هیچ منتقد یا حتی کاربری توجه چندانی نمی‌کند.

خلاقیت طراحی

در حقیقت، مهندس بودن به استیو جابز کمک چندانی در طراحی نکرد. چرا که برخلاف یک مهندس که دقیق است و با اندازه‌ها سر و کار دارد، جابز بیشتر تمرکزش روی زیبایی‌شناسی بود. او در این مورد می‌گوید:

برخی افراد تصور می‌کنند که طراحی تنها در این خلاصه می‌شود که یک محصول چگونه به نظر می‌‌رسد، اما اگر کمی عمیق‌تر فکر کنید متوجه می‌شوید که طراحی به معنای این است که دستگاه مورد نظر چگونه کار می‌کند. خلاقیت تنها متصل کردن چیزها به یکدیگر است. وقتی از افراد خلاق بپرسید که چگونه چیزی را ساختند، کمی دست‌پاچه می‌شوند، چون در حقیقت آن‌ها آن را نساختند، بلکه تنها با دید دقیق‌شان چیزی را مشاهده کردند که دیگران نمی‌توانند. پس از مدتی آن چیز جدید برایشان کاملا واضح و بدیهی به نظر می‌رسد، چون آن‌ها توانایی ایجاد ارتباط بین تجارب مختلف خود را دارند و می‌توانند با این کار، چیزهای جدید خلق کنند.

توجه وسواس‌‌گونه به جزییات

ویا گاندورتا، یکی از مدیران گوگل می‌گوید:

یک روز صبح تماسی از استیو جابز دریافت کردم. جابز به من گفت که مدتی یک نقص بسیار کوچک در رندر شدن تصویر لوگوی گوگل در آیفون وجود داشته است و بابت آن از من عذرخواهی کرد.

استیو جابز به شکل بسیار وسواسی به جزییات اهمیت می‌داد و می‌خواست دستگاه مورد نظر، تا جای ممکن بی‌نقص باشد. او می‌گفت:

سعی کنید همیشه معیار کیفیت باشید. بسیاری از مردم در محیطی که از آن انتظار کمال می‌رود قابل استفاده نیستند.

وقتی که به اکوسیستم اپل نگاه می‌کنید، هیچ نقطه‌ی اشتباهی که جدا از کل محیط باشد به چشمتان نخواهد خورد. نگاهی که در رده‌های بالای این کمپانی جریان دارد، بدون کاهش دقت و شدت تا پایین‌ترین جزء این شرکت نیز ادامه دارد. آدام لشینکسی در توضیح این که «اپل چگونه کار می‌کند» می‌گوید:

جابز به تنهایی همان چسبی است که این رویکرد را سر هم می‌کند. روش‌های او، سازمانی را پدید آورده‌اند که افکار او را به بارزترین شکل ممکن بروز می‌دهد. خیلی مهم است. جابز سال‌ها است که دیگر خودش درگیر اپل نیست.

یک کارمند محلی اپل در این مورد می‌گوید:

شما می‌توانید از تمام افراد شاغل در اپل بپرسید جابز چه می‌خواهد. بدون شک بیش از ۹۰ درصد آن‌ها پاسخ درست را به شما خواهند داد، حتی اگر در عمرشان هرگز استیو جابز را از نزدیک ملاقات نکرده باشند. 

مسئولیت پذیری

مسئولیت‌پذیری یکی از کلیدی‌ترین ویژگی‌های موجود در رده‌های بالای مدیریتی کمپانی اپل و سنگ بنای مدیریت این شرکت است. در رده‌های فردی نیز مسئولیت‌پذیری هم در قبال موفقیت و هم در قبال شکست، در تمامی کارکنان اپل وجود دارد، چرا که اگر این‌گونه نبود، در این کمپانی دوام نمی‌آوردند. جابز در این مورد می‌گوید:

آیا می‌دانید ما در اپل چند کمیته داریم؟ صفر! ما در اپل هیچ کمیته‌ای نداریم. کمپانی ما دقیقا مثل یک استارتاپ است. در حقیقت ما بزرگ‌ترین استارتاپ روی سیاره زمین هستیم که هر هفته یک بار و به مدت ۳ ساعت یکدیگر را ملاقات کرده و در مورد آنچه که مشغول انجامش هستیم صحبت می‌کنیم. یک تیم عظیم کاری نیز در راس کمپانی قرار دارد که کار گروهی را فیلتر کرده و به خارج از شرکت هدایت می‌کند.

جابز همیشه می‌گفت تو باید به وسیله‌ی ایده‌هایت به جلو رانده شوی، نه به وسیله‌ی مدیران بالادست و سلسله مراتب.

بازاریابی

هنگامی که یک مجله‌‌ی معروف در سال ۱۹۸۵ با استیوجابز مصاحبه کرد، سخن جالبی از او در مورد مکینتاش ضبط شد. جابز گفت:

ما مک را برای خودمان ساختیم. ما افرادی هستیم که باید این پروژه را در صورت شکست یا موفقیت آن قضاوت می‌کردیم. ما نمی‌خواستیم بیرون از شرکت رفته و به بازاریابی بپردازیم. فقط می‌خواستیم بهترین چیزی را که می‌توانیم، بسازیم. 

۱۲ سال بعد و در سال ۱۹۹۷، او یکی از معروف‌ترین سخنانش را گفت:

بسیاری از اوقات، مردم نمی‌دانند که چه می‌خواهند و این شما هستید که باید آنچه را که لازم دارند به آن‌ها بدهید. 

پس از این برای هر محصولی که در اپل تولید شده، بازاریابی بسیار گسترده و تحقیقاتی عظیم در مورد انتخاب مشتریان صورت گرفته است. در واقع بسیاری از سازندگان، پیش از ارائه‌ی یک محصول، تحقیقاتی را در راستای بازاریابی انجام داده و با آنالیز داده‌های به دست آمده، روی گروه‌های خاصی تمرکز می‌کنند.

پول

اپل باارزش‌ترین برند جهان، بزرگ‌ترین کمپانی تاریخ تجارت بشر و ثروتمندترین کمپانی حال حاضر جهان است. این شرکت عظیم ۶۰۰ میلیارد دلاری، بیش از ۲۰۰ میلیارد دلار پول نقد در حساب‌های خود دارد. هر بار که تصمیمی در این شرکت بزرگ گرفته می‌شود، تمام تمرکز افراد بر این است که چگونه عمل کنند تا بیشترین سود ممکن عاید شرکت شود.  مدیریت اپل اگر دستگاهی را حتی اندکی ناکارآمد یا ناقص تشخیص دهد، کوچک‌ترین ترسی از رد کردن و باز فرستادن آن به مرحله‌ی طراحی روی کاغذ ندارد، چرا که مهم‌ترین هدف در این شرکت (و البته سایر کمپانی‌های بزرگ دنیا) کسب سود بیشتر است و هیچ چیز نباید موجب شود که این شرکت حتی ذره‌ای در رسیدن به اهدافش باز بماند. در کمپانی اپل، پول به عنوان سلاحی استراتژیک استفاده می‌شود. این کمپانی میلیاردها دلار را صرف افزایش ظرفیت تولید و تامین قطعات می‌کند تا فشار بیشتری را بر رقبای خود وارد کند.

استیو جابز می‌گفت:

سوابق ما نشان می‌دهد که با استفاده از پول نقدمان می‌توانیم بسیار قدرتمند ظاهر شویم. ما اجازه نمی‌دهیم این میزان پول، ما را به کارهای ابلهانه وادار کند. ما پولمان را نگه می‌داریم، چون بدون شک، در آینده، یک یا چند فرصت استراتژیک برای ما وجود خواهد داشت (و آن موقع است که ما به ذخایر پولمان نیاز داریم.)

میراث

تعداد بسیار کمی کمپانی در جهان وجود دارند که چنین پروسه‌ی نظام‌مندی را برای انتقال هسته‌ی اصلی تفکرات و DNA خود در پیش گرفته‌اند تا از فراموش شدن یا حتی ایجاد کوچک‌ترین تغییری در آن جلوگیری کنند. برای انجام این کار، جابز به سراغ بااستعدادترین فرد رفت. Joel Podolny که در آن زمان، رییس دانشکده‌ی مدیریت دانشگاه ییل بود. او شغل خود را رها کرد تا در اپل و در برنامه‌ای کاملا مخفیانه موسوم به دانشگاه اپل مشغول به کار شود. هدف یک چیز بود: کاشتن تفکرات خاص در اپل تا ابد!

یک نویسنده‌ی آمریکایی حوزه‌ی فناوری می‌گوید:

درس‌های کمپانی اپل برای من بسیار حساس و مهم بوده‌اند و کاربرد آن‌ها را در جاهای بسیاری دیده‌ام. مثلا به یاد دارم که مدتی مشغول کار برای یک شرکت نروژی بودم که سرمایه‌گذاری بسیار کلانی روی استفاده از تجارب دیگران می‌کرد. همین تمایل مدیریت شرکت به درک موفقیت‌ها و شکست‌های سایر کمپانی‌ها و علل وقوع آن، نقش مهمی در پیشرفت آن ایفا کرد. از طرفی به عنوان فردی که نویسندگی و تجارت رسانه را دوست دارد، همیشه به فکر موج بی‌سابقه‌ی تجارت اخبار هستم که از شیوه‌‌های وخیم و سوال برانگیز مدیریت رنج می‌برد. من معتقدم که در چنین شرایطی، کمپانی‌های خبری می‌توانند با تعیین و شناخت DNA اصلی خود، مواردی را که موجب تقویت آن می‌شود پیدا کرده، ساختارهای آینده را روی آن تشکیل داده و به این مشکلات پایان دهند. در چنین مواردی اپل بهترین الگو است.

منبع: زومیت

هوش مصنوعی مانند همه‌ی پیشرفت‌های عمده‌ی انسان و شاید بیشتر از همه‌ی آن‌ها، موضوع اختلاف‌نظر و بحث‌وجدل است. شاید موضع‌گیری صحیح ‌در این بلوا غیرممکن باشد ولی نگاهی بی‌طرفانه به مزایای چشمگیر هوش مصنوعی و مقایسه‌ی آن با سایر پیشرفت‌های متحول‌کننده زندگی انسان دیدگاه بهتری به ما می‌دهد. با ما همراه باشید.

همیشه اختراعات بزرگ با تغییر و تحولات غیرمنتظره‌ای همراه هستند. به‌طور طبیعی ما به امکانات و فناوری‌های موجود خو می‌گیریم و سبک زندگی خود را با آن‌ها تطبیق می‌دهیم تا این‌که ناگهان ایده‌ای به‌ظاهر ساده به تغییراتی عظیم و پیش‌بینی‌نشده‌ منجر می‌شود.

به‌عنوان‌مثال تلفن حدود ۱۰۰ سال بخش جدانشدنی زندگی ما بود ولی هیچ‌وقت بیشتر از یک ابزار ارتباطی صرف محسوب نمی‌شد؛ تا این‌که به وسیله‌ای قابل‌حمل تبدیل شد و ناگهان چهره‌ی دنیا را عوض کرد. اینترنت تا دو دهه بعد از اختراع هیچ نقش عمده‌ای در زندگی روزمره نداشت ولی به‌محض اضافه شدن امکانات آموزشی، تفریحی و خرید و فروش به‌یک‌باره مورد استقبال همگانی قرار گرفت. ما سال‌ها بدون احساس نیاز به تغییر، همه‌ی محتوای دیجیتال خود را در قالب عکس‌های فیزیکی، پرینت‌های کاغذی، سی‌دی و انواع حافظه‌های قابل‌حمل نگهداری می‌کردیم تا اینکه جف بزوس (Jeff Bezos) ایده‌ی ذخیره‌سازی ابری را به سرانجام رساند. وقتی خلاقیت فردی با نبوغ فنی همراه می‌شود، ظهور خط‌مشی‌ها و ظرفیت‌های جدید اجتناب‌ناپذیر است.

یک ایده‌ی جدید همواره گروهی مخالف سرسخت دارد که با در نظر گرفتن بدترین حالت ممکن به انتقاد و تلاش برای جلوگیری از تحقق آن می‌پردازند. به‌عنوان نمونه تلفن همراه به دلیل احتمال سرطان‌زا بودن امواج آن یا امکان استفاده به‌عنوان ابزار شود و مکان‌یابی ناخواسته همیشه در معرض انتقاد است. بدون شک رعایت احتیاط در برخورد با فناوری‌های نوین و آشنایی با عواقب ناخوشایند احتمالی استفاده از آن‌ها عاقلانه است ولی معمولا مخالفان و منتقدان سرسخت انگیزه‌های دیگری دارند. جدی‌ترین مخالفان ایده‌ی خودروی الکتریکی غول‌های صنعت نفت و خودرو بودند تا این‌که شرکت تسلا توانست قابلیت‌های فنی و تجاری این ایده را به اثبات برساند.

در حال حاضر هوش مصنوعی در همه‌ی جنبه‌های زندگی حضور دارد؛ از جمله فناوری‌های جدید تشخیص و درمان یا کنترل ترافیک ولی با این‌ وجود مشخصا موضوع جنجال بزرگ بعدی نیز است. آیا واقعا روزی هوش مصنوعی بر انسان غلبه خواهد کرد؟ آیا واقعا در آینده انسان با عواقبی فاجعه‌بار مثل سناریوهای علمی-تخیلی ترمیناتور و ماتریکس روبه‌رو خواهد شد؟ آیا نوادگان ما به انسان‌های از کار افتاده و تنبل انیمیشن وال-ای تبدیل خواهند شد؟

این اولین دوراهی جنجال‌برانگیز انسان عصر مدرن نیست و آخرین هم نخواهد بود. برای تصمیم‌گیری درست باید همه‌ی پیش‌زمینه‌های ذهنی خوب و بد را رها کرده و حقایق را بررسی کنیم.

با وجود این‌که همه‌ی پیشرفت‌های ما محصول هوش هستند ولی موضع‌گیری در مورد هوش -مصنوعی یا واقعی- و همین‌طور همه‌ی نوآوری‌های حاصل از آن باید با دقت کامل انجام شود. هر نوع قضاوت کورکورانه و پیش‌داوری بدون مطالعه عامل بازدارنده پیشرفت انسان است. آلفرد نوبل بعد از فراهم کردن امکان دسترسی به نیروی ویرانگر دینامیت به این مسئله پی برد و با تأسیس بنیاد نوبل، به‌جای تلاش برای مسدود کردن نوآوری و پیشرفت، مسیری مؤثر برای جهت دادن به آن ایجاد کرد.

در دنیایی لبریز از مشکلات غیرقابل‌حل مانند قحطی، جنگ و بیماری نمی‌توان گفت که هوش بیشتر و مؤثرتر مشکلات انسان را افزایش خواهد داد. وقتی خودروهای خودران بهتر می‌بینند، بهتر واکنش نشان می‌دهند و اطلاعات بیشتری دارند، چطور می‌توان هوش مصنوعی را محکوم کرد. وقتی عمل جراحی به کمک تجهیزات ماشینی هوشمند بسیار سریع‌تر و مؤثرتر انجام می‌شود و جراحت بیمار نیز زودتر التیام پیدا می‌کند، چرا باید هوش مصنوعی را کلا مضر و خطرناک دانست.

همزیستی انسان و ماشین پدیده‌ی جدیدی نیست. در زندگی مدرن هزاران وسیله‌ی کاربردی و مفید مورداستفاده قرار می‌گیرد و وجود آن‌ها مدیون افراد کنجکاو و بلندپروازی است که در ساخت ابزاری با قابلیت‌های فراتر از توانایی انسان تردید نکرده‌اند. هر ایده‌ی جدیدی می‌تواند حلقه‌ی دیگری از زنجیره‌ی بلندپروازی و نوآوری انسان باشد که با به‌کارگیری چماق، کنترل آتش و اختراع چرخ آغاز شده است.

باید دید جدیدترین حلقه‌ی این زنجیره یعنی ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی و به‌طور خاص روبات چه تفاوتی با بقیه‌ی حلقه‌ها دارد که به بروز این‌همه هیاهو منجر شده است. ماساهیرو موری (Masahiro Mori) حدود ۵۰ سال پیش متوجه شد ابزارهایی که به هر شکل عملکرد انسان‌گونه داشته باشند، می‌توانند به برانگیخته شدن حس انزجار و نفرت منجر شوند. آخرین نمونه‌ها از این حس انزجار به شرح زیر هستند:

•  اخیرا چت‌بات Tay به انتشار پست‌های توهین‌آمیز در توییتر وادار شد. بعداز این اتفاق پیتر لی، نایب‌رئیس بخش تحقیقات مایکروسافت عده‌ای دارای نیت سوء در مورد ربات را مقصر اعلام کرد.
• چندی پیش برای مطالعه‌ی نوع برخورد انسان با روبات‌ها، یک روبات کوله‌گرد دارای رفتار و ظاهر دوستانه به نام هیچ‌بات (HitchBOT) سفر خود به دور دنیا را آغاز کرد. تابستان گذشته و مدت کوتاهی بعد از شروع سفر، هیچ بات در ایالات‌متحده تکه‌تکه شد.
• ۶ سال از معرفی سیری (Siri) اپل گذشته است ولی هنوز عده‌ی زیادی از این دستیار خصوصی هوشمند دل خوشی ندارند و با کوچک‌ترین نقص آن را به باد انتقاد و اعتراض می‌گیرند.

نمی‌توان موضع انسان در قبال ماشین را یک رویکرد کاملا خصمانه و مخالف دانست، ولی برای بعضی از ما هوش مصنوعی عامل ناامیدی، اضطراب و حتی خشم محسوب می‌شود. شاید حضور هوش مصنوعی در محیط کار انسان کاملا مخرب و جنجال‌برانگیز نباشد ولی مطمئنا باعث ناراحتی و نارضایتی خواهد شد. آپتون سینکلر در سال ۱۹۳۴ در این مورد نوشت:

وقتی زندگی بر ایده‌های قدیمی پایه‌گذاری شده، درک ایده‌های جدید سخت است.

ممکن است کسانی که در محیط‌های اداری کار می‌کنند فراگیر شدن هوش مصنوعی را یک وضعیت آرمانی و مطلوب بدانند. اتوماسیون به شکل خیره‌کننده‌ای کار‌های یکنواخت اداری را آسان می‌کند ولی نسل جدید تجهیزات کاربردی اداری بیشتر مانند همکارهایی هوشمند به نظر می‌رسند تا ابزاری برای تسهیل کار. تحت هر شرایطی همیشه انسان‌ها ناگزیر از انتخاب بین ترس از ناشناخته‌ها و در جا زدن یا حرکت روبه‌جلو همراه با امواج پیشرفت هستند.

حرکت روبه‌جلو، رویکرد جدیدی نیست و همیشه لازمه‌ی موفقیت محسوب می‌شود. با هوش مصنوعی یا بدون آن؛ برای کسانی که در رده‌های پایین مشغول به کار هستند و تمایلی به افزایش سطح دانش و مهارت‌های خود ندارند، هر رقابت کاری، هر نیروی کار جدید و کارآمد، هر رکود اقتصادی و … عامل بالقوه‌ی بی‌ثباتی شغلی است. کسانی که به یادگیری و بهتر شدن تمایل نشان می‌دهند، طبعا موفق‌تر هستند و امنیت شغلی بیشتری دارند. این قانون همیشه بر مشاغل انسان حاکم بوده و خواهد بود.

تا سال ۲۰۲۵ و با توجه به سرعت بالای پیشرفت فناوری، بازار کار تفاوت‌های زیادی با امروز خواهد داشت. افراد موفق علاوه بر این‌که به موقعیت‌ فعلی خود نگاه می‌کنند، نیم‌نگاهی هم به آینده دارند و برای آن برنامه‌ریزی خواهند کرد. با ما همراه باشید تا با دورنمای بازار کار در سال ۲۰۲۵ آشنا شوید.

طبق گزارش مجمع جهانی اقتصاد تا سال ۲۰۲۰ نزدیک به ۵ میلیون فرصت شغلی به واسطه‌ی حضور ربات‌ها حذف خواهند شد. کارمندی در ادارات دولتی یا نیروهای عملیاتی که پیش از این به عنوان موقعیت‌های مناسب کار به جوانان پیشنهاد می‌شدند نیز از موج عظیم تغییرات بی‌نصیب نخواهند ماند. در نتیجه خیل زیادی از موقعیت‌های کاری توسط ماشین‌ها اشغال و ماهیت فرصت‌های کاری برای انسان‌ها عوض خواهند شد.

اما در این بین برای در امان ماندن از این تغییر بزرگ چه کاری باید انجام دهیم؟ دانستن روند‌های تغییر در آینده می‌تواند برای ترسیم دورنمای بازار کمک زیادی کند تا با پرورش مهارت‌های لازم خود را آماده کنیم. در ادامه با مهارت‌ها و متناسب با آن موقعیت‌های کاری برای سال ۲۰۲۵ آشنا می‌شویم.

فناوری و تحلیل داده:

جای تعجب نیست که موقعیت‌های کاری که مستقیما با فناوری در ارتباط هستند در صدر این فهرست قرار گیرند. بنابراین برنامه‌نویسان کامپیوتر آینده‌ی روشن‌تری خواهند داشت. همچنین مهارت‌های مربوط به تحلیل داده از بهترین موقعیت‌های آینده خواهند بود.

 داده مهم‌ترین عنصر در عصر حاضر است که مانند آب برای سازمان‌ها حیاتی به نظر می‌رسد. شرکتی که بتواند از حجم زیاد داده‌های تولیدی در داخل و خارج سازمان الگو‌های مرتبط را استخراج کند، موفق‌تر است. بنابراین هر سازمانی به فرد یا گروهی از متخصصان نیاز خواهد داشت تا مانند سدی جلوی سیل داده‌ها را بگیرند.

شغل‌های مرتبط: پیش‌بینی می‌شود مهندسان و توسعه‌دهندگان نرم‌افزار، تحلیل‌گران سیستم‌های اطلاعاتی، تحلیل‌گران بازار و شغل‌های تخصصی مرتبط با بازرگانی تا ۲۰ درصد رشد را در بازار تجربه کنند.

سلامت:

فناوری به کمک انسان آمده و سعی در افزایش متوسط عمر هر فرد دارد. با تغییر بازار سلامت و استفاده از ربات‌ها در جراحی‌های پیشرفته، ویزیت دکتر از راه دور به واسطه‌ی اینترنت و دیگر روش‌های جدید درمانی تقاضا برای پرستاری و مراقبت‌های پزشکی افزایش چشم‌گیری خواهد داشت. در نتیجه با افزایش جمعیت و افزایش طول عمر انسان‌ها حوزه‌ی سلامت به یکی از بازارهای جذاب در آینده تبدیل خواهد شد.

شغل‌های مرتبط: تکنسین‌ پزشکی، فیزیوتراپی، دستیار‌ی پزشکی، کارشناسی ارگونومیک و طراحی فضای کاری از جمله‌ موقعیت‌های مهم در آینده خواهند بود. همچنین دامپزشک‌ها هم می‌توانند به آینده‌ای خوب امیدوار باشند.

مهارت‌های اجتماعی:

اگرچه ربات‌ها در انجام خیلی از کارها پیشرفت‌های زیادی داشته‌اند اما در مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی هنوز جای کار بسیاری دارند. بنابراین به نظر می‌رسد شاغلانی که مستقیما با افراد مختلف سر و کار دارند جایگاه مطمئن‌تری در آینده خواهند داشت. به عنوان مثال فرض کنید که با یک نفر از فرهنگی دیگر همکار هستید؛ فهم روابط انسانی، فرهنگ و دشواری‌های زبان برای یک ربات بسیار پیچیده است و نمی‌تواند جای شما را در شرکت بگیرد. بنابراین اگر فعالیت‌های کاری شما بر پایه‌ی روابط اجتماعی بوده یا حتی در رسانه‌ها کار می‌کنید نباید نگران ربات‌ها باشید.

شغل‌های مرتبط: بازاریاب، کارشناس‌ بازرگانی و کارشناس‌ امور مشتریان که پیش‌بینی می‌شود رشدی نزدیک به ۶.۴ تا ۱۸.۶ درصدی را تجربه کنند.

آموزش:

این روزها دیدن افرادی که سرهای خود را پایین انداخته و غرق در گوشی هوشمند خود هستند تبدیل به یک موضوع عادی شده است. ولی تا چه حد با ضررهای ناشی از حالت نامناسب بدن در حین کار با گوشی‌های هوشمند آشنا هستید؟ با ما همراه باشید تا بهتر متوجه شویم که استفاده از گوشی هوشمند در حالت بدنی نامناسب چقدر به ستون فقرات ما آسیب می‌زند.

پیشرفت فناوری طی دهه اخیر بسیار شگفت‌انگیز و البته ترسناک بوده است. شاید تا همین ۲۰ سال پیش داشتن گوشی هوشمندی که دارای نمایشگر لمسی و قادر به اتصال به اینترنت باشد به نوعی یک داستان علمی- تخیلی بود ولی حالا همه چیز دگرگون شده است. قسمت ترسناک رشد فناوری این است که فناوری چگونه بر عادت‌ها و سلامتی ما اثر گذاشته است. استفاده از گوشی‌های هوشمند سبب شده تا شیوه نشستن، ایستادن و راه رفتن ما تغییر کند. آیا می توانید تصور کنید که وقتی ایستاده‌اید و گوشی خود را پایین‌ نگه داشته‌اید درست مثل این است که یک کودک ۸ ساله روی سر شما نشسته است؟

زمانی که شما در حال مطالعه پیام‌های گوشی هوشمند خود هستید یا به وب‌گردی می‌پردازید تقریبا ۲۷ کیلوگرم فشار را روی گردن و ستون فقرات خود تحمل می‌کنید. 

دکتر کنت هانسراج رییس تیم جراحی ستون فقرات در مرکز جراحی و توانبخشی ستون فقرات نیویورک مدلی را که در بالا مشاهده می‌کنید، طراحی کرده است. به کمک این تصویر کاملا مشخص است که جلو بردن سر و تحمل این میزان از فشار روی گردن و ستون فقرات برای سلامتی بسیار مضر است. شاید جالب باشد که بدانید بسیاری از افراد به‌طور میانگین بین ۲ تا ۴ ساعت از وقت خود را در طول روز به این ترتیب سپری می‌کنند. 

مقاله دکتر هانسراج در ژورنال فناوری جراحی بین‌المللی منتشر شده است. او در مقاله خود به این نکته اشاره کرده است که بهترین حالت این است که گوش‌های شما هم راستا با شانه‌های شما قرار بگیرند. این امر فشار به بدن را کاهش می‌دهد و میزان کورتیزول را نیز کم می‌کند. از سوی دیگر حالت نامناسب بدن به ستون فقرات فشار وارد می‌کند و ممکن است منجر به  ساییدگی و پارگی ستون فقرات شود و حتی نیاز به جراحی را نیز ضروری کند. 

اما مواردی که برای حفظ سلامتی شما در حین کار با گوشی‌های هوشمند ضروری به نظر می‌رسد عبارتند از: 

به جای این که گوشی هوشمند خود را در قسمت پایین نگاه دارید و به سمت آن خم شوید، گوشی را دقیقا جلوی صورت خود نگاه دارید. 

سعی کنید در هنگام تایپ روی تبلت خود زاویه ۳۰ درجه را حفظ کنید این زاویه باعث می‌شود تا فشار کمتری روی مچ شما وارد شود.