آژانس فضایی اروپا برای جلوگیری از ازدیاد زبالههای فضایی طرحی را برای مقابله با این مشکل ارایه داده است. در این طرح یک ماهواره به‌نام «بکسل مغناطیسی» زبالههای فضایی را جمع‌آوری خواهد کرد.
شمارش این همه قطعات کار غیرممکنی است اما براساس برآوردهایی که شده است تعداد این اشیا، ده‌ها میلیون عدد است که از بین آنها بیش از ۵۰۰ هزار زباله فضایی در مدار زمین وجود دارد که با سرعت ۲۹ هزار کیلومتر در ساعت در فضا سرگردان هستند. در این شرایط برخورد یکی از قطعات زبالههای فضایی به فضاپیماها، ماهواره‌ها و ایستگاه فضایی بین‌المللی خسارات جدی را به همراه خواهد داشت.
زبالههای فضایی مانعی برای رسیدن به ستاره‌ها هستند. از هزاران قطعه پیچ و مهره‌‌ی فضاپیماها گرفته تا دستکش‌های فضانوردان و بازمانده‌های قطعات فضاپیماهای قبلی، اطراف زمین را تبدیل به زباله‌دان کرده‌اند. در صورتیکه این زباله‌ها کمی پایین‌تر از جو زمین بودند، می‌سوختند و از بین می‌رفتند اما در مدار زمین این زباله‌ها برای سال‌ها باقی می‌مانند؛ یک ماهواره کوچک تا ۲۴۰ سال در فضا باقی می‌ماند. برای از بین بردن این زبالههای فضایی دانشمندان راه حل‌هایی را پیشنهاد داده‌اند.
برای حل مشکل زبالههای فضایی ایده‌های زیادی هست که یکی از بهترین راه‌حل‌ها ارسال آنها به جو زمین است که باعث می‌شود زباله‌ها سوخته و نابود شوند و همچنین قرار دادن زباله‌ها در مدار گورستان که پایین‌‌ترین مدار زمین است. امیلین فاباچر (Emilien Fabacher) یکی از محققان آژانس فضایی اروپا (ESA) و استاد دانشگاه تولوز (Toulouse) فرانسه است. او طرح مقابله با زبالههای فضایی را به وسیله‌ی ابررسانایی که در دماهای بالا باعث ایجاد میدان مغناطیسی پرقدرت می‌شود، پیشنهاد کرده است. او می‌گوید برای بکسل مغناطیسی، ماهواره‌ها نیار به هیچ طراحی خاصی ندارند.
این بکسل مغناطیسی به ماهواره‌های منهدم‌شده چسبیده و بدون هیچ مشکلی آنها را از مدار خارج می‌کند. بکسل مغناطیسی نیاز به هیچ ابزاری برای لمس و خارج کردن از مسیر برنامه‌ریزی ماهواره‌ها نیست. این وسیله هچنین می‌تواند برای انتخاب مناسب‌ترین مسیر برای ماهواره‌های فعال و یا مشخص کردن زاویه تلسکوپ‌های فضایی، کاربرد داشته باشد.
