بسیاری از پژوهش‌های مربوط به بیماری آلزایمر شامل اثر انتخاب‌های غذایی بر تحریک، پیشگیری، و درمان این بیماری می‌شوند. پژوهشگران التهاب و مقاومت به انسولین را عوامل کلیدی در این بیماری انحطاط عصبی شناسایی کرده‌اند زیرا به نورون‌ها آسیب رسانده و در ارتباط بین سلولی اختلال ایجاد می‌کنند.

خبر خوب این است که ما با انتخاب‌هایی که به کاهش التهاب کمک می‌کنند، از سیستم پیام‌رسانی مغز پشتیبانی می‌کنند، و مقاومت به انسولین و جریان خون را بهبود می بخشند می‌توانیم به پیشگیری از ابتلا به بیماری آلزایمر کمک کنیم. خوشبختانه مواد غذایی بسیاری وجود دارند که به این نیازها رسیدگی می‌کنند. در ادامه با برخی از انتخاب‌های غذایی که می‌توانند به پیشگیری از ابتلا به آلزایمر کمک کنند، بیشتر آشنا می‌شویم.

کاهش مصرف مواد غذایی قندی و افزایش دهنده گلوکز خون

مواد غذایی سرشار از قند و همچنین کربوهیدارت‌های پالایش شده، فرآوری شده می‌توانند به افزایش شدید سطوح قند خون منجر شوند که زمینه‌ساز شکل‌گیری التهاب در مغز می‌شود. سطوح بالای قند خون با خطر افزایش یافته زوال عقل مرتبط شده است. هنگام خرید مواد غذایی به برچسب محتویات آنها توجه داشته باشید زیرا ممکن است حاوی قند پنهان باشند.

مصرف مواد غذایی حاوی اسیدهای چرب امگا-۳

ماهی‌های چرب و جلبک دریایی بهترین منابع برای دریافت اسیدهای چرب امگا-۳ EPA و DHA هستند. شواهد نشان داده‌اند که DHA ممکن است در پیشگیری از بیماری آلزایمر به واسطه کاهش تجمع پلاک‌های بتا-آمیلوئید در مغز نقش داشته باشد. ماهی‌های سالمون، ساردین، تن، خال مخالی و قزل‌آلا منابع خوبی برای اسیدهای چرب امگا-۳ هستند.

مصرف مغزهای خوراکی

مغزهای خوراکی درختی مانند بادام، آجیل برزیلی، بادام هندی، فندق، گردو، و پسته فواید خود برای عملکرد شناختی را نشان داده‌اند زیرا این مواد غذایی نیز منبع خوبی برای اسیدهای چرب امگا-۳ هستند. اسیدهای چرب امگا-۳ با التهاب مقابله کرده و به جریان خون بهتر کمک می‌کنند. همچنین، مغزهای خوراکی منبع خوبی برای ویتامین‌های B و ویتامین E هستند. مغزهای خوراکی خطر بیماری قلبی و سرطان را نیز کاهش می‌دهند.

رژیم غذایی مایند

رژیم غذایی مایند (MIND) عناصر کلیدی دو رژیم غذایی مطرح مدیترانه‌ای و دش (DASH) را ترکیب کرده و افزون بر این شامل مواد غذایی و مواد مغذی می‌شود که به‌طور قابل توجهی برای مغز مفید هستند. رژیم غذایی مایند می‌تواند خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را کاهش دهد. دنبال کردن رژیم غذایی مایند به واسطه تاکید کمتر بر مصرف ماهی و نگاه متفاوت به مصرف میوه‌ها و سبزیجات راحت‌تر از رژیم‌های غذایی مدیترانه‌ای و دش است.

کاهو یکی از مواد غذایی است که به پیشگیری از ابتلا به بیماری آلزایمر کمک می‌کند

در قسمت قبلی عجیب‌ترین میوه‌های جهان، میوه‌هایی همچون کلاودبری، گیلاس برزیلی، سیب آکی را به شما معرفی کردیم. این میوه‌ها با اسم‌های عجیب، و اشکال مختلف، فواید بسیاری برای بدن دارند و بسیاری از آنها‌ تا حد زعفران گران‌قیمت هستند. حتی حدس زدن مزه‌ی این میوه‌ها هم سخت است و گاها ترکیبی از چند میوه‌ی معمولی است. با قسمت دوم این مقاله، با ما همراه شوید.

موز صورتی (Musa Velutina)

موز صورتی«Musa Velutina» گیاهی از خانواده موز و دارای بذر می‌باشد. میوه‌های این گیاه به رنگ صورتی و کرکدار هستند. گل آذین‌های آن نیز به رنگ صورتی می‌باشند. یکی از ویژگی‌های این گیاه این است که پوست میوه‌های آن در حالت کاملا رسیده از آن جدا شده و به سمت پایین برمی‌گردند. از این گیاه به دلیل زیبایی گل‌ها و میوه‌ها، در باغ‌ها به عنوان گیاه زینتی نیز استفاده می‌شود. این گیاه بومی هند و بخش‌هایی از جنوب شرقی آسیا است. این گیاه اغلب به عنوان گیاهی زینتی کشت می‌شود ولی میوه‌های آن نیز خوراکی، شیرین و نرم می‌باشند. بذرهای این گیاه به حدی سخت هستند که می‌توانند دندان‌ها را بشکنند. همچنین میوه‌های این گیاه خوراکی با طعمی شیرین و گوشتی نرم می‌باشد که به عنوان میوه‌ای خوراکی نیز کاربرد دارد.

رامبوتان (Rombutan)

رامبوتان «Rombutan» که چومچوم هم نامیده می‌شود، احتمالا جذاب‌ترین میوه لیست عجیب‌ترین میوه‌های جهان لقب خواهد گرفت. این میوه پرزهایی رنگارنگ داشته که علی‌رغم ظاهرشان، کاملا بی‌خطر هستند. درون این میوه درشت، آبدار بوده و مزه‌ای شبیه به لایشی (lychee) (نوعی میوه آسیایی) دارد. می‌توانید به راحتی پوستش را درآورده و آن را نوش جان نمایید. این میوه علاوه بر موثر بودن در کاهش وزن، برای افراد عاشق شیرینی که نمی‌خواهند چاق شوند نیز مناسب است. میوه رامبوتان شکلی تقریبا کروی دارد و مودار است. نام رامبوتان نیز به زبان مالزیایی معنی «میوه مودار» می‌دهد. موهای پوسته رامبوتان نازک و نرم بوده، خارمانند نیستند و به پوست و دست آسیب نمی‌رسانند. اندازه هر میوه بالغ بر نصف کف دست است. این میوه سرشار از ویتامین C و کلسیم بوده و همچنین دارای آهن و فیبر است، به همین جهت خوردن آن برای افراد دارای کم‌خونی ناشی از فقر آهن هم توصیه می‌شود. برای رفع اسهال و اسهال خونی مناسب می‌باشد و یک داروی ضد کرم است.

لیچی (Lychee)

این میوه یکی از عجیب‌ترین میوه‌‌های جهان و بومی جنوب چین می‌باشد. این میوه توسط پوسته‌ای خارمانند به رنگ قرمز یا صورتی پوشیده شده است. ظاهر این میوه بسیار شبیه به میوه بوته کرچک است. داخل این پوسته که به راحتی جدا می‌شود، میوه سفید رنگ و بسیار لذیذ لیچی قرار دارد. مزه این میوه ترکیبی از مزه انگور و یک طعم دلپذیر دیگر است. این میوه سرشار از ویتامین است که در آفریقای جنوبی رشد می‌کند. این میوه طعم شیرینی دارد. شکل قلب و به رنگ قرمز یا صورتی است. بافت داخل پوست سفید و آبدار که دارای یک هسته سیاه است. این میوه منبع غنی از ویتامین C، کلسیم، پتاسیم و فسفر است. این میوه برای درمان سرفه، زخم‌های گوارشی و استحکام بدن پیشنهاد می‌‌شود.

دست بودا (Buddha’s hand)

دست بودا یک نوع مرکبات معطر است که میوه‌اش در قسمت‌های انگشت‌مانند آن قرار دارد. دست بودا، میوه‌ی بزرگ، سنگین با پوست ضخیم است که مانند دست بودا ظاهر می‌شود. جزو میوه‌های شیرین است. برگ‌های بزرگ و بلند مستطیل شکلش به رنگ سبز کم‌رنگ می‌باشد. گل‌های سفیدش از قسمت بیرون رنگ‌مایه‌ی بنفش دارد و به صورت خوشه‌های خوش‌بو ظاهر می‌شود. این میوه دارای پوست ضخیمی است و قسمت خوردنی‌اش مقدار کمی اسید دارد. این میوه بی‌آب است و گهگاه دانه‌ای هم ندارد. این میوه بسیار خوشبوست و در چین و ژاپن از آن برای خوشبو کردن اتاق‌ها و وسایل شخصی مانند لباس استفاده می‌کنند. این درخت نسبت به خشکی و گرمای زیاد حساس است. عطر و طعمی شبیه لیمو دارد. شکل این میوه بسیار عجیب و غریب است، اما پوست این میوه‌ی چینی چاشنی بسیار خوبی برای طعم‌دار کردن غذا است.

توت فرنگی آناناسی (Pineberry)

توت فرنگی آناناسی را می‌توان یک توت فرنگی نگاره‌گر نامید. این میوه بافتی سفید رنگ دانه‌های قرمزی دارد و با وجود این‌که از انواع مختلف توت فرنگی محسوب می‌شود، به‌طور شگفت‌آوری مزه‌ی آناناس می‌دهد. توت‌فرنگی آناناسی یا (Pineberry) یک رقم (کولتیوار) توت‌فرنگی است با مزه‌ی شبیه آناناس، رنگ سفید و تخم‌های قرمز که در آوریل ۲۰۰۹ در آلمان به عموم معرفی شد. این میوه ترکیبی از توت‌فرنگی ساحلی آمریکای جنوبی و توت‌فرنگی ویرجینیای آمریکای شمالی است. رنگ این میوه از سفید تا نارنجی کمرنگ متفاوت است، بسیار خوشبو است و کمی مزه‌ی آناناس دارد.

سالاک (Salak)

تا حالا میوه مار خوردید؟ سالاک (Salak) میوه‌ای استوایی با ظاهری عجیب و غریب است که پوست فلس‌مانند و قهوه‌ای رنگ آن شبیه پوست مار است و به همین دلیل مردم محلی آنرا میوه مار یا میوه پوست مار نیز می‌نامند. برای پوست کردن سالاک باید نوک آنرا فشار دهید و پوست آنرا تکه‌تکه جدا کنید. گوشت میوه کرم رنگ با دانه‌های بزرگ سیاه است و بافت آن شبیه سیب ترد و کمی آبدار می‌باشد. طعم میوه نارس ترش است اما رسیده آن طعمی شیرین و کمی اسیدی شبیه آناناس دارد. این میوه معمولا تازه مصرف می‌شود و می‌توان از آن ترشی نیز درست کرد.

در بازارهای محلی تایلند این میوه را پوست کنده می‌فروشند و برای خوردن ابتدا آن‌را در مخلوطی از شکر و نمک می‌زنند. جالب است بدانید محلی‌ها معتقدند مصرف بیش از حد این میوه سبب ایجاد یبوست می‌شود. سالاک به دلیل داشتن پتاسیم و پکتین بالا میوه تقویت حافظه نامیده می‌شود. همچنین میزان بتاکاروتن این میوه بیشتر از هویج بوده و در نتیجه برای سلامت چشم و تقویت بینایی نقش بسزایی دارد. سالاک دارای کلسیم، فلاونوئید و املاح معدنی مختلفی است که به تقویت دستگاه گوارش کمک می‌کند و در بهبود بیماری‌هایی چون اسهال موثر است. این میوه همچنین سرشار از آنتی‌اکسیدان و ویتامین C می‌باشد که سبب جوانی و شادابی پوست و مو می‌گردد.

خیار شاخ‌دار آفریقایی (African horned cucumber)

اگر بگوییم خیار آفریقایی جالب‌ترین خیار در لیست عجیب‌ترین میوه‌های جهان است، اشتباه نگفته‌ایم. این خیار با ظاهری جذاب و طعمی نزدیک به لیمو و موز طرفداران زیادی در دنیا دارد و یکی از عجیب‌ترین میوه‌های جهان به شمار می‌رود. خیار شاخدار میوه‌ای استوایی است و در فصل گرم می‌تواند رشد و نمو کند. این میوه فواید بالایی دارد و مهم‌ترین آن کمک به عملکرد بهتر قلب و سیستم عصبی، شیمیایی بدن است.

خیار آفریقایی که با نام‌های ملون شاخدار، ملون ژله‌ای، کیوانو، و کدوی خاردار هم شناخته می‌شود، یک میوه خوش‌رنگ است که در قسمت داخلی خود ترکیبی از رنگ‌های سبز و زرد و در خارج خود رنگ نارنجی روشنی دارد. این میوه از صحرای کالاهاری نشئت گرفته است– که از بوتسوانای مرکزی تا قسمت غربی مرکز آفریقای جنوبی گسترده شده است– اما در حال حاضر در کالیفرنیا و نیوزیلند هم پیدا می‌شود. مزه آن با خیار و کدو سبز، یا ترکیبی از موز، خیار، و لیموترش  مقایسه شده است و معمولاً برای تزئین سینی‌ها، یا به عنوان ماده اولیه در بستنی‌ها و اسموتی‌ها استفاده می‌شود. این میوه‌ها حاوی ویتامین ث و فیبر بسیاری است. مصرف این میوه‌ها به همراه شکر، به طور قابل ملاحظه‌ای طعم آنها را بهبود می‌بخشد. این میوه‌ها سرشار از ساپونین نیز می‌باشند. که ارزش دارویی دارد.

چایوت (Chayote)

امروزه این گیاه در استرالیا و آسیا پرورش داده می‌شود و به طور عمده از کاستاریکا به اتحادیه اروپا صادر می‌شود. میوه معمولاً به شکل گلابی و با شیارها، برجستگی و فرورفتگی‌های پوست همراه است و رنگ پوست سبز بوده ولی انواع کمرنگ و زرد نیز وجود دارد، پوست به گوشت میوه چسبیده است. قوام میوه رسیده بین سیب‌زمینی و خیار است. این میوه‌ گوشتی و شبیه به گلابی، که بومی مکزیک است، با نام گلابی علفی، چوچو، میرلیتون و کریستوفین هم شناخته می‌شود، و هم‌خانواده ملون، خیار، و کدو است.

این میوه که اصالتاً بومی آمریکای مرکزی است (باور بر این است که به‌طور خاص بومی گوآتمالا باشد) میوه‌ای به رنگ سبز روشن است که الان  در سراسر مکزیک و بخش‌هایی از آمریکا کشت می‌شود. هر میوه می‌تواند وزنی بین ۱۷۰ گرم تا ۱٫۳۶ کیلوگرم داشته باشد و گوشتی دارد که شبیه به شاه‌بلوط آبی است. این میوه را می‌توان به چند شیوه، از جمله آب‌پز کردن، پوره کردن، ترشی انداختن، و سرخ کردن، آماده کرد و در همه چیز، از آب میوه گرفته تا مربا، استفاده می‌شود.

میوه ستاره‌‌ای یا کارامبولا (carambola)

میوه ستاره‌‌ای، اثرات ضدپیری دارد و برای محافظت از پوست و مو مناسب است، همچنین در پیشگیری از بیماری‌‌های قلبی، دیابت، فشارخون، آرتریت روماتوئید، نقرس و … موثر می‌باشد. میوه ستاره‌‌ای که در علم گیاه‌‌شناسی با عنوان Averrhoa carambola شناخته می‌شود، میوه‌‌ای است که بر روی درخت کارامبولا می‌روید. علاوه بر کشورهای جنوب شرقی آسیا مانند فیلیپین، مالزی، اندونزی، سریلانکا، بنگلادش و نیز هند که خواستگاه اصلی این گیاه می‌باشند؛ این گیاه در نقاط دیگر جهان نیز می‌روید. علت نام‌‌گذاری این میوه با نام میوه ستاره‌ای شباهت فراوان آن به ستاره است، مخصوصا وقتی به صورت عرضی برش می‌خورد. این میوه وقتی کاملا رسیده می‌شود، به رنگ زرد درمی‌آید و طعم ترش و شیرین مطلوبی پیدا می‌کند.

در حقیقت ترکیبی از مزه‌های آناناس، گلابی، سیب و مرکبات است؛ اما میوه نرسیده آن ترش‌مزه می‌باشد و مزه‌ای مشابه با سیب سبز دارد. میوه ستاره‌ای سرشار از فیتونوترینت‌ها و فلاونوئیدهای پلی‌فنولیک مانند اپی‌کاتکین، کوئرستین و گالیک اسید است که آنتی‌اکسیدان‌های فعالی هستند. در هر ۱۰۰ گرم از میوه ستاره‌ای ۱۴۳ میلی‌گرم پلی‌فنل‌ با خاصیت آنتی‌اکسیدانی وجود دارد. مصرف میوه ستاره‌ای به علت وجود ظرفیت بالای آنتی‌اکسیدانی آن، فرآیند پیری را به تأخیر می‌اندازد، زیرا علت اصلی فرآیند پیری و فرسودگی، آسیب ناشی از رادیکال‌های آزاد به سلول‌ها می‌باشد.

میوه‌‌هایی مثل پرتغال، موز، سیب، انگور و … برای همه‌ی ما آشنا هستند. دسترسی به این میوه‌ها برای هر فردی در هر نقطه‌ی جهان آسان است ولی در بین این همه میوه، نام بعضی از آنها برای شما نا آشنا هستند. مثلا آیا نام فیجوا، اینگا، یا سیب آکی را تا به‌حال شنیده‌اید؟ این میوه‌‌ها طعم‌های جدید، اسم‌های عجیب، و اشکال مختلف، و فواید بسیاری برای بدن دارند. با ما باشید تا با عجیب‌ترین میوه های جهان آشنا شویم.

انگور برزیلی

میوه این درخت طوری است که گویی باغبانی خوش‌ذوق برای شگفت‌زده کردن همسایه‌ها، آنها را به درخت چسبانده است. ولی واقعاً میوه‌های درخت جابوتی کابا، به جای شاخه‌ها، بر روی تنه اصلی درخت می‌رویند؟ نام دیگر این درخت، انگور برزیلی «Jabuticaba» است. این گیاه، بومی آمریکای جنوبی است و در کشورهایی مانند  پاراگوئه، آرژانتین و برزیل می‌روید. این میوه به رنگ بنفش براق است و می‌توان آن‌ را مستقیما از درخت چید و مصرف کرد. نگهداری آنها در باغ، به مراقبت زیادی نیاز دارد و سال‌ها طول می‌کشد تا درخت میوه بدهد ولی وقتی به سن بلوغ برسد به میزان انبوه میوه تولید می‌کند.

شکوفه‌ها در محلی رشد می‌کنند که قرار است ساقه جدیدی از آن خارج شود. خود میوه تا چهار سانتی‌متر قطر دارد و درون آن چهار هسته بزرگ وجود دارد. این میوه علاوه بر کاربرد غذایی، برای مرطوب کردن پوست و درمان آسم و اسهال نیز کاربرد دارد. اگر لوزه‌هایتان متورم شده باشد، از آن می‌توانید برای کاهش و التیام تورم استفاده کنید. با توجه به این‌که چندین ترکیب ضدسرطانی در آن یافت شده است شاید در آینده از آن برای درمان سرطان نیز استفاده شود.

میراکل (میوه جادویی)

میوه میراکل «Miracle fruit» یا میوه جادویی، خاصیت جالبی دارد. پس از خوردن این میوه، چیزهای ترش طعم شیرین به خود می‌گیرند. اگر به عنوان مثال یک دانه از این میوه را بجوید، حتی لیمو برای شما طعم بسیار شیرینی، مانند آب‌نبات پیدا می‌کند. اثر آن یک یا دو ساعت باقی می‌ماند. این میوه یکی از شیرین‌کننده‌های قابل توجه طبیعی بوده و تقریبا در دنیای واقعی به قدر کافی شناخته نشده است. همان‌طور که از نام آن پیداست، میراکل فروت محتوی میراکولین است، نوعی گلیکوپروتئین که هنگام خوردن میوه جوانه‌های چشایی را می‌پوشاند.

میراکل گیاهی کندرشد بوده و ارتفاع آن در مناطق بومی تا ۱۸ فوت و در غیر این‌صورت تا ۵ فوت می‌رسد. گل‌ها گوچک هستند و رنگ آنها سفید می‌باشد. این میوه دربرگیرنده‌ی یک دانه می‌باشد. اگرچه میوه شیرین نیست اما هنگامی‌ که گوشت تازه میوه خورده شده و کاملا در دهان احساس شد، اثر قابل توجه آن اتفاق می‌افتد. مثل خوردن یک لیمو که با میراکل شیرین شده که همان طعم مرکبات را می‌دهد.

فیجوآفیجوآ میوه‌ای است که در برزیل به وجود آمده است. این میوه به افتخار گیاه‌شناس برزیلی، «خوا داسیلوا فیجو» نام‌گذاری شده است. همان‌طور که از نام آن پیداست، این میوه تلفیقی از طعم آناناس و گوآوا دارد. همین‌طور با نام گواواستین شناخته می‌شود، فیجوآ میوه‌ی درخت کوچکی به نام فیجوآ سلوویانا است.

این میوه‌ی بیضی‌شکل، پوستی سبزرنگ و گوشتی دانه‌ای، آبدار و خوش‌عطر دارد. این میوه به‌طور متوسط ۳۰ دانه‌ی ریز در هر پالپ دارد. گوشت شیرین ممکن است طعمی مایل به ترش داشته باشد و پوست خام آن معمولا پیش از مصرف جدا و دور انداخته می‌شود. میوه‌های رسیده لطیف و حساس هستند و با افتادن از روی درخت ضربه می‌بینند. بنابراین باید میوه‌ها پیش از این‌که خود از روی درخت بیافتند، چیده شوند.

گیلاس برزیلی

گیلاس برزیلی«grumichama» نام یک گونه از تیره مورت است. گرومیچاما گونه‌ای در معرض خطر انقراض است. گیلاس برزیلی، درختی کوچک از خانواده Myrtaceae می‌باشد که بومی نواحی جنوب شرقی برزیل می‌باشد. این گیاه برای اولین بار در سال ۱۸۲۱ در هاوایی شناخته شد. این درختچه به‌طور گسترده در مناطق استوایی و نیمه استوایی کاشته می‌شود.

میوه‌ی این درخت‌، سیاه‌رنگ است و طعم و ظاهری ‌مانند گیلاس دارد. برخی از گونه‌های این درخت، میوه‌ای نارنجی‌رنگ دارند. میوه‌های نارس و سبزرنگ به‌مرور پس از رسیده شدن به رنگ قرمز و بنفش مایل به سیاه درمی‌آیند. قطر میوه‌ی گرومیچاما با پوست نازکی که دارد، حدودا ۳ سانتی‌متر است. گوشت شیرین و آبدار این میوه به رنگ سفید-قرمز و سه دانه در هسته است. این میوه را می‌توان هم به‌صورت خام مصرف کرد و هم از آن برای تهیه‌ی ژله، مربا و پای استفاده نمود.

سیب آکی

آکی «Ackee» که به نام سیب آکی نیز نامیده می‌شود، میوه بومی کشورهای غرب آفریقا و درختی همیشه سبز است. این میوه را ابتدا کاپیتان william Bligh از جامائیکا به شهر کیف و باغ سلطنت کشاورزی منتقل کرد و در سال ۱۷۹۳ در انگلیس آن را به جامعه علمی کشاورزی معرفی نمود. احتمالا این میوه توسط کشتی بردگان از افریقای غربی به جامائیکا (در دریای کارائیب میان دو قسمت قاره آمریکای شمالی و جنوبی) آورده شده است. بلندی درخت این میوه حدود ۱۰ متر است و از خانواده لیچی می‌باشد که در آسیای جنوب شرقی رشد می‌کند. این میوه متعلق به درختی به نام «Blighia sapida» از خانواده‌ی سرخالوها و چشالوها است. از میوه این درخت در غذاهای جاماییکایی استفاده می‌کنند. از خود میوه، هسته‌ها، برگ‌ها و حتی تنه درخت برای موارد دارویی هم میشه استفاده کرد.

آریل پوششی است که هنگام رشد اطراف دانه‌ی میوه به وجود می‌آید و در آکی بخش خوردنی میوه محسوب می‌شود. وقتی میوه می‌ر‌‌سد، گوشت میوه از هم جدا شده و دانه‌های دو رنگ مشکی و سفید آن‌ها دیده می‌شوند که بافت نرم و اسفنجی و وزنی حدود ۱۰۰ الی ۲۰۰ گرم دارند. اگر پوسته گلابی‌ مانند این میوه پیش از آن‌که کامل برسد خورده شود، فرد به دلیل داشتن ماده‌ی سمی به نام هیپوگلیسین با مرگی دردناک مواجه خواهد شد. به همین دلیل آبی که میوه با آن پخته شده را دور می‌ریزند. برای استفاده از این میوه خوشمزه و مفید، باید صبر کرد تا میوه به رنگ قرمز یا نارنجی درآید و گوشت اسفنجی آن از دانه‌های مشکی سمی درون آن کاملا جدا شود. سپس آن را جوشاند و خشک کرد. از گوشت میوه آن با آرد ،کره، شیر، نمک، فلفل، سس  وورسترشایرسوفله درست می‌کنند.

آکبیا

یکی از بهترین گیاهانی که در چین به عنوان دارویی برای تقویت قدرت باروری استفاده می‌شود، آکبیا است. این میوه هم‌اکنون به صورت انبوه، کشت و تولید و در فروشگاه‌ها عرضه می‌شود. این گیاه بومی کشورهای ژاپن و کره است و گل‌هایی با عطر شکلات دارد؛ به همین دلیل نام دیگر آن میوه‌ی درخت شکلات است. البته خود میوه طعم شکلات ندارد. بسته به گونه و تیپ گیاه، شکل، اندازه و رنگ این میوه متغیر است. البته ظاهر معمول این میوه، استوانه‌ای یا دوک مانند است.

آکبیا به رنگ‌های سبز روشن، قهوه‌ای یا مایل به ارغوانی دیده می‌شود. قسمت قابل‌مصرف این میوه، گوشتی ژلاتینی است که دانه‌هایی ریز دارد و البته جدا کردن این دانه‌ها دشوار است. آکبیا هنگامی‌ که برسد شکافته می‌شود و گوشت شفاف آن بیرون می‌زند که هنگام مصرف به همراه موز، میوه گل ساعتی و یا آب نارگیل آن را شیرین می‌کنند. با استفاده از شکاف‌هایی که روی غلاف میوه ایجاد می‌کنند، قبلا از رسیدن میوه آن را باید برداشت کنند. این میوه دانه‌های تلخی دارد که باید جویده شود. در آشپزی از پوسته آکیبا استفاده می‌کنند.

بائل

بائل «Bael» روی درختی به نام بکرایی «Aegle marmelos» رشد می‌کند که بومی کشور هند و بنگلادش است. رسیدن میوه‌ی بائل روی درخت تقریبا یک سال زمان می‌برد! این درخت به دلایل مذهبی و همچنین پزشکی بسیار ارزشمند است. این سیب چوبی با ظاهری گرد دارد و بسیار شبیه گریپ‌فروت است؛ همچنین پوسته‌ی آن سخت و به رنگ سبز مایل به زرد و قهوه‌ای است.

برای خارج کردن گوشته‌ی نارنجی‌رنگ آن باید پوسته را شکست. گوشته این میوه‌ها در بسیاری موارد تلخ است. از کابرد‌های این میوه می‌توان در درمان مشکلاتی مانند: زخم، یبوست، مشکلات تنفسی، اسهال و کمبود ویتامین ث استفاده کرد. بائل میوه سنگی و یا سیب طلایی از نام‌های دیگر این میوه به شمار می‌آید.

کلاودبری

این تمشک‌های زرد طلایی و کهربایی‌ رنگ، نرم و آبدار هستند. تمشک شمالی منبعی غنی از ویتامین سی است. اندازه‎ی این میوه برابر با تمشک است. تمشک شمالی فقط باید پای درخت خورده شود! درختچه Rubus chamaemorus، یک گیاه وحشی دیگر است که میوه‌ای بسیار مشهور به نام کلاودبری «Cloudberry» یا همان تمشک شمالی دارد.

این گیاه بومی قطب شمال و مناطق قطبی بوده و بسیار به خانواده‌ی تمشک و توت فرنگی نزدیک است. این گیاه کشت تجاری ندارد و فقط میوه‌های دستچین شده از کوهستان در فروشگاه‌ها یافت می‌شود؛ به همین دلیل به شدت گران‌قیمت است. چیدن تمشک شمالی منبع درآمدی برای افراد محلی به حساب می‌آید. افزایش تقاضا برای این میوه موجب چیدن بیش از حد آن و در نتیجه سبب وضع قوانینی در مناطق مختلف به منظور منع چیدن این میوه شده است.

کوپوآکو

این میوه اغلب در آبگیر آمازون یافت می‌شود. گوشت این میوه در آب‌نبات و دسر استفاده می‌شود زیرا طعم آناناس و شکلات می‌دهد و بوی خوبی دارد. کوپوآکو سیستم ایمنی را تقویت و از بیماری جلوگیری می‌کند. کوپوآکو «Cupuacu» درختی بومی آمریکای جنوبی است. میوه‌ی این درخت نیز با همین نام شناخته می‌شود. کوپوآکو ظاهری بیضی‌شکل و وزنی حدود یک تا دو کیلوگرم دارد.

این میوه‌ی قهوه‌ای‌رنگ تا حدود ۲۵ سانتی‌متر طول دارد. پوسته‌ی بیرونی این میوه سخت است و گوشت داخل آن سفید‌رنگ و معطر است. معمولا عطر این میوه ترکیبی از شکلات، آناناس، موز و گلابی توصیف می‌شود. میوه‌ی کوپوآکو بسیار مغذی و عالی است و فواید بسیاری برای سلامتی دارد. این درخت به صورت تجاری کشت می‌شود و میوه‌ی آن نیز برای تهیه محصولات غذایی مختلفی کاربرد دارد. همچنین در ترکیبات آرایشی مانند لوسیون بدن، بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد. این میوه شیرین است و دارای ویتامین‌های B1، B2، B3 و اسید چرب، آمینو اسید، آنتی‌اکسیدان، کلسیم، سلنیوم، ویتامین A و C است.

لوبیا بستنی

لوبیا بستنی ممکن است طولی تا حدود ۱ متر داشته باشد. این میوه جزو گیاهان غلاف‌دار و بومی آمریکای جنوبی و مرکزی است. غلاف‌های بلند لوبیای اینگا «Inga bean» دانه‌هایی سیاه دارند که با یک پالپ نرم و سفید پوشیده شده و شیرین و خوراکی است.

طعم این پالپ مشابه بستنی وانیلی است. دانه‌های رسیده‌ی بستنی به‌راحتی با دست باز می‌شوند. پس از جدا کردن دانه‌ها پالپ قابل خوردن است. نمونه‌های بی‌شماری از اینگا وجود دارد، اما میوه‌ی اینگا ادولیس و تنها چند گونه‌ی دیگر خوراکی هستند. درخت اینگا به دلیل داشتن خاصیت تثبیت نیتروژن بسیار مشهور است.

به پایان بخش اول مقاله عجیب‌ترین میوه های جهان رسیدیم .امیدواریم که این مطلب مورد توجه شما قرار گرفته باشد.در روزهای آینده با بخشهای بعدی این مقاله ما را همراهی کنید.

منبع: گجت‌نیوز