استیو جابز، یکی از تاثیرگذارترین افراد در حوزه‌ی فناوری بود. او همان کسی است که مک، آیفون، آیپاد و آیپد را به جهانیان معرفی کرد. شرکت اپل هنگام بازگشت جابز در شرف ورشکستگی بود، اما به لطف تدابیر هوشمندانه‌ی او، این کمپانی حالا باارزش‌ترین کمپانی تاریخ تجارت جهان است. با ما همراه باشید تا به ۷ درس بسیار مهمی که می‌توان از استیو جابز گرفت، بپردازیم.

زندگی همه‌ی ما غرق در رسانه، فناوری و تبلیغات است. اما استیوجابز این‌گونه نبود. سراسر زندگی وی مملو از خلاقیت، ابتکار و وسواسی عجیب برای رسیدن به کمال بود. برای عاشقان طراحی و مهندسی، حوزه‌ای وجود ندارد که به آن علاقه داشته باشند و اپل به آن وارد نشده یا حداقل بر آن تاثیری نگذاشته نباشد.

وقتی که یک وسیله‌ی گران‌قیمت مثلا یک ریموت جدید برای خودروی جدیدم می‌خرم، به این فکر می‌کنم که واقعا چرا هیچ چیپ پردازشی و قابل برنامهریزی در آن وجود ندارد و نرم‌افزار آن باید تا ابد روی نسخه‌ی ۱.۰ باقی بماند؟ با مرور این افکار عصبانی می‌شوم و به این فکر می‌کنم که چه‌طور اپل از پس کارهای جالب چند سال اخیر خود برآمده است؟ وقتی به اپلیکیشن‌های برخی روزنامه‌ها و نشریات نگاه می‌کنم هم همین حس عصبانیت را دارم. گویی تمام آن‌ها فاقد تفکری نظام‌مند به خصوص در بخش طراحی خود هستند.

سال‌ها است که هر چیزی را در مورد اپل مطالعه می‌کنم. البته به عنوان یک نویسنده‌ی فناوری، اپل را خسته‌کننده‌ترین کمپانی برای دنبال کردن می‌دانم. همیشه جزییات فوق‌العاده کمی از محصولات این شرکت به بیرون درز پیدا می‌کند. همه چیز در اپل پشت درهای بسته اتفاق می‌افتد و رازداری با تار و پود این شرکت درآمیخته است. در اپل حتی به مدارک دانشگاهی سطح بالا نیز توجه چندانی نمی‌شود.

چرخش بی‌سابقه‌ی این کمپانی و تبدیل شدن آن به باارزش‌ترین کمپانی جهان چیزی نیست که تصادفی اتفاق افتاده باشد. ریشه‌های این موفقیت را باید در استیو جابز و ایده‌هایش جستجو کرد. شگفتی‌هایی که در اپل وجود دارند بسیارند. از استفاده از شیشه به جای پلاستیک ارزان‌قیمت در مک‌بوک گرفته تا صندوقی رویایی حاوی ۲۰۰ میلیارد دلار پول نقد برای روزهای سخت پس از جابز. ۷ درسی که از استیو جابز می‌توان گرفت از این قرار است:

تمرکز

اپل شرکتی ۶۰۰ میلیارد دلاری با شمار کمی محصول است. پنج دسته‌ی اصلی محصول در این کمپانی وجود دارد که عبارتند از کامپیوترها، تبلت‌ها، تلفن‌های همراه هوشمند، پخش‌کننده‌های موسیقی و ساعت هوشمند. تمامی این محصولات در کمتر از ۳۰ خط تولید مختلف ساخته می‌شوند. جابز معتقد بود که تمرکز به معنای نه گفتن است. اپل همیشه این توانایی را داشته است تا به بازارهای جدید وارد شود، اما به جای این کار، مدیران اپل تصمیم گرفته‌اند که  روی حوزه‌های کاری کنونی خود تمرکز کرده و بهترین باشند. برای مثال هم‌اکنون آیفون‌ها تنها در دو سایز و با بهره‌گیری از پردازنده، حافظه‌ی رم، کیفیت بدنه و حافظه‌ی داخلی یکسانی روانه‌ی بازار می‌شوند، در حالی که کمپانی‌های رقیب اپل، همه ساله ده‌ها مدل گوشی را در اندازه‌های مختلف به بازار می‌فرستند. اپل تنها براساس دستورالعمل‌های کیفیت محور خود جلو می‌رود و به حرف هیچ منتقد یا حتی کاربری توجه چندانی نمی‌کند.

خلاقیت طراحی

در حقیقت، مهندس بودن به استیو جابز کمک چندانی در طراحی نکرد. چرا که برخلاف یک مهندس که دقیق است و با اندازه‌ها سر و کار دارد، جابز بیشتر تمرکزش روی زیبایی‌شناسی بود. او در این مورد می‌گوید:

برخی افراد تصور می‌کنند که طراحی تنها در این خلاصه می‌شود که یک محصول چگونه به نظر می‌‌رسد، اما اگر کمی عمیق‌تر فکر کنید متوجه می‌شوید که طراحی به معنای این است که دستگاه مورد نظر چگونه کار می‌کند. خلاقیت تنها متصل کردن چیزها به یکدیگر است. وقتی از افراد خلاق بپرسید که چگونه چیزی را ساختند، کمی دست‌پاچه می‌شوند، چون در حقیقت آن‌ها آن را نساختند، بلکه تنها با دید دقیق‌شان چیزی را مشاهده کردند که دیگران نمی‌توانند. پس از مدتی آن چیز جدید برایشان کاملا واضح و بدیهی به نظر می‌رسد، چون آن‌ها توانایی ایجاد ارتباط بین تجارب مختلف خود را دارند و می‌توانند با این کار، چیزهای جدید خلق کنند.

توجه وسواس‌‌گونه به جزییات

ویا گاندورتا، یکی از مدیران گوگل می‌گوید:

یک روز صبح تماسی از استیو جابز دریافت کردم. جابز به من گفت که مدتی یک نقص بسیار کوچک در رندر شدن تصویر لوگوی گوگل در آیفون وجود داشته است و بابت آن از من عذرخواهی کرد.

استیو جابز به شکل بسیار وسواسی به جزییات اهمیت می‌داد و می‌خواست دستگاه مورد نظر، تا جای ممکن بی‌نقص باشد. او می‌گفت:

سعی کنید همیشه معیار کیفیت باشید. بسیاری از مردم در محیطی که از آن انتظار کمال می‌رود قابل استفاده نیستند.

وقتی که به اکوسیستم اپل نگاه می‌کنید، هیچ نقطه‌ی اشتباهی که جدا از کل محیط باشد به چشمتان نخواهد خورد. نگاهی که در رده‌های بالای این کمپانی جریان دارد، بدون کاهش دقت و شدت تا پایین‌ترین جزء این شرکت نیز ادامه دارد. آدام لشینکسی در توضیح این که «اپل چگونه کار می‌کند» می‌گوید:

جابز به تنهایی همان چسبی است که این رویکرد را سر هم می‌کند. روش‌های او، سازمانی را پدید آورده‌اند که افکار او را به بارزترین شکل ممکن بروز می‌دهد. خیلی مهم است. جابز سال‌ها است که دیگر خودش درگیر اپل نیست.

یک کارمند محلی اپل در این مورد می‌گوید:

شما می‌توانید از تمام افراد شاغل در اپل بپرسید جابز چه می‌خواهد. بدون شک بیش از ۹۰ درصد آن‌ها پاسخ درست را به شما خواهند داد، حتی اگر در عمرشان هرگز استیو جابز را از نزدیک ملاقات نکرده باشند. 

مسئولیت پذیری

مسئولیت‌پذیری یکی از کلیدی‌ترین ویژگی‌های موجود در رده‌های بالای مدیریتی کمپانی اپل و سنگ بنای مدیریت این شرکت است. در رده‌های فردی نیز مسئولیت‌پذیری هم در قبال موفقیت و هم در قبال شکست، در تمامی کارکنان اپل وجود دارد، چرا که اگر این‌گونه نبود، در این کمپانی دوام نمی‌آوردند. جابز در این مورد می‌گوید:

آیا می‌دانید ما در اپل چند کمیته داریم؟ صفر! ما در اپل هیچ کمیته‌ای نداریم. کمپانی ما دقیقا مثل یک استارتاپ است. در حقیقت ما بزرگ‌ترین استارتاپ روی سیاره زمین هستیم که هر هفته یک بار و به مدت ۳ ساعت یکدیگر را ملاقات کرده و در مورد آنچه که مشغول انجامش هستیم صحبت می‌کنیم. یک تیم عظیم کاری نیز در راس کمپانی قرار دارد که کار گروهی را فیلتر کرده و به خارج از شرکت هدایت می‌کند.

جابز همیشه می‌گفت تو باید به وسیله‌ی ایده‌هایت به جلو رانده شوی، نه به وسیله‌ی مدیران بالادست و سلسله مراتب.

بازاریابی

هنگامی که یک مجله‌‌ی معروف در سال ۱۹۸۵ با استیوجابز مصاحبه کرد، سخن جالبی از او در مورد مکینتاش ضبط شد. جابز گفت:

ما مک را برای خودمان ساختیم. ما افرادی هستیم که باید این پروژه را در صورت شکست یا موفقیت آن قضاوت می‌کردیم. ما نمی‌خواستیم بیرون از شرکت رفته و به بازاریابی بپردازیم. فقط می‌خواستیم بهترین چیزی را که می‌توانیم، بسازیم. 

۱۲ سال بعد و در سال ۱۹۹۷، او یکی از معروف‌ترین سخنانش را گفت:

بسیاری از اوقات، مردم نمی‌دانند که چه می‌خواهند و این شما هستید که باید آنچه را که لازم دارند به آن‌ها بدهید. 

پس از این برای هر محصولی که در اپل تولید شده، بازاریابی بسیار گسترده و تحقیقاتی عظیم در مورد انتخاب مشتریان صورت گرفته است. در واقع بسیاری از سازندگان، پیش از ارائه‌ی یک محصول، تحقیقاتی را در راستای بازاریابی انجام داده و با آنالیز داده‌های به دست آمده، روی گروه‌های خاصی تمرکز می‌کنند.

پول

اپل باارزش‌ترین برند جهان، بزرگ‌ترین کمپانی تاریخ تجارت بشر و ثروتمندترین کمپانی حال حاضر جهان است. این شرکت عظیم ۶۰۰ میلیارد دلاری، بیش از ۲۰۰ میلیارد دلار پول نقد در حساب‌های خود دارد. هر بار که تصمیمی در این شرکت بزرگ گرفته می‌شود، تمام تمرکز افراد بر این است که چگونه عمل کنند تا بیشترین سود ممکن عاید شرکت شود.  مدیریت اپل اگر دستگاهی را حتی اندکی ناکارآمد یا ناقص تشخیص دهد، کوچک‌ترین ترسی از رد کردن و باز فرستادن آن به مرحله‌ی طراحی روی کاغذ ندارد، چرا که مهم‌ترین هدف در این شرکت (و البته سایر کمپانی‌های بزرگ دنیا) کسب سود بیشتر است و هیچ چیز نباید موجب شود که این شرکت حتی ذره‌ای در رسیدن به اهدافش باز بماند. در کمپانی اپل، پول به عنوان سلاحی استراتژیک استفاده می‌شود. این کمپانی میلیاردها دلار را صرف افزایش ظرفیت تولید و تامین قطعات می‌کند تا فشار بیشتری را بر رقبای خود وارد کند.

استیو جابز می‌گفت:

سوابق ما نشان می‌دهد که با استفاده از پول نقدمان می‌توانیم بسیار قدرتمند ظاهر شویم. ما اجازه نمی‌دهیم این میزان پول، ما را به کارهای ابلهانه وادار کند. ما پولمان را نگه می‌داریم، چون بدون شک، در آینده، یک یا چند فرصت استراتژیک برای ما وجود خواهد داشت (و آن موقع است که ما به ذخایر پولمان نیاز داریم.)

میراث

تعداد بسیار کمی کمپانی در جهان وجود دارند که چنین پروسه‌ی نظام‌مندی را برای انتقال هسته‌ی اصلی تفکرات و DNA خود در پیش گرفته‌اند تا از فراموش شدن یا حتی ایجاد کوچک‌ترین تغییری در آن جلوگیری کنند. برای انجام این کار، جابز به سراغ بااستعدادترین فرد رفت. Joel Podolny که در آن زمان، رییس دانشکده‌ی مدیریت دانشگاه ییل بود. او شغل خود را رها کرد تا در اپل و در برنامه‌ای کاملا مخفیانه موسوم به دانشگاه اپل مشغول به کار شود. هدف یک چیز بود: کاشتن تفکرات خاص در اپل تا ابد!

یک نویسنده‌ی آمریکایی حوزه‌ی فناوری می‌گوید:

درس‌های کمپانی اپل برای من بسیار حساس و مهم بوده‌اند و کاربرد آن‌ها را در جاهای بسیاری دیده‌ام. مثلا به یاد دارم که مدتی مشغول کار برای یک شرکت نروژی بودم که سرمایه‌گذاری بسیار کلانی روی استفاده از تجارب دیگران می‌کرد. همین تمایل مدیریت شرکت به درک موفقیت‌ها و شکست‌های سایر کمپانی‌ها و علل وقوع آن، نقش مهمی در پیشرفت آن ایفا کرد. از طرفی به عنوان فردی که نویسندگی و تجارت رسانه را دوست دارد، همیشه به فکر موج بی‌سابقه‌ی تجارت اخبار هستم که از شیوه‌‌های وخیم و سوال برانگیز مدیریت رنج می‌برد. من معتقدم که در چنین شرایطی، کمپانی‌های خبری می‌توانند با تعیین و شناخت DNA اصلی خود، مواردی را که موجب تقویت آن می‌شود پیدا کرده، ساختارهای آینده را روی آن تشکیل داده و به این مشکلات پایان دهند. در چنین مواردی اپل بهترین الگو است.

منبع: زومیت

ارتقای شغلی یکی از مسائلی است که اکثر کارمندان در طول زمان اشتغال به آن فکر می‌کنند. هیچ کارمندی دوست ندارد برای مدتی طولانی در یک جایگاه شغلی ثابت و بدون ارتقا و افزایش حقوق کار کند. کسب ارتقای شغلی بیش از سیاست‌های هر شرکت، به رفتار افراد و تلاش آنها بستگی دارد. در ادامه با ما همراه باشید.

اگر شما به عنوان یک کارمند مشغول به کار هستید، حتما تاکنون به دفعات زیاد به ارتقای شغلی و بهبود وضعیت درآمد خود فکر کرده‌اید. صرف‌نظر از سیاست‌های کلی شرکت یا سازمانی که در آن مشغول به فعالیت هستید، این فعالیت و رفتار شما است که مشخص می‌کند شما در جایگاه شغلی خود ارتقا پیدا می‌کنید یا خیر.

برخی رفتارها و عادت‌ها هستند که افراد را از رسیدن به ارتقای شغلی باز می‌دارند. تعدادی از این رفتارها بدین ترتیب هستند:

هیچ‌گاه برای ارتقای شغلی درخواست نمی‌کنید

طبق مطالعات انجام شده، ۵۶ درصد از کارکنان در طول مدت اشتغال خود، درخواستی مبنی بر ارتقای جایگاه شغلی ارائه نمی‌کنند و زنان در این بین بیش از مردان از ارائه‌ی این درخواست خودداری می‌کنند. همین گزارش نشان می‌دهد حدود دو سوم افرادی که درخواست ارتقای شغلی خود را مطرح می‌کنند، صرف‌نظر از جنسیت، به نتیجه‌ی دلخواه خود می‌رسند.

شما نباید انتظار داشته باشید که ارتقای شغلی مانند هدیه‌ای از آسمان برای شما فرود بیاید. باید برای کسب آن تلاش کنید. شما به عنوان یک کارمند هر چقدر هم که تلاش کنید و مدیرتان تلاش شما را ببیند، باز هم برای ارتقای حقوق یا جایگاه شما اقدامی انجام نمی‌دهد. مگر این که درخواست خود را ارائه کنید. فرنوش ترابی، یک کارشناس امور مالی شخصی است که در این‌باره می‌گوید:

“حقوق شما بر پایه‌ی شایستگی شما نیست، بلکه بر پایه‌ی آن چیزی است که در مورد آن مذاکره می‌کنید.”

زودتر از موعد درخواست می‌کنید

تحقیقات نشان می‌دهد ۴۰ درصد افراد انتظار دارند هر سال ارتقای شغلی داشته باشند. حال این که این طرز تفکر اشتباه و خطرناک است. سوفیا آموروسو (Sophia Amoruso) به عنوان یک میلیونر خودساخته در این‌باره می‌گوید:

“شما برای کسب ارتقای شغلی باید بسیار تلاش کنید و انتظار نداشته باشید که این کار در دوره‌های زمانی ۴ یا ۸ ماهه اتفاق بییفتد. حداقل یک سال باید در یک موقعیت شغلی باشید و بیش از آن چه از شما انتظار می‌رود کار کنید تا شایستگی درخواست ارتقای شغل را کسب کنید. باید به گونه‌ای کار کنید که حضور شما برای رئیس‌تان ضروری شود.”

در زمان درخواست ارتقا، به طور کامل آماده نیستید

سعی کنید در جلسه‌ای که قصد دارید درخواست خود را مطرح کنید، با آمادگی کامل و اطلاعاتی جامع از توانایی‌ها، موفقیت‌ها و تجربیات خود وارد شوید. تنها ارائه‌ی درخواست کافی نیست و باید بتوانید از درخواست خود دفاع کنید. به‌علاوه، مطالعه‌ای روی آمار حقوق و مزایای افرادی با موقعیت مشابه خود داشته باشید. فراموش نکنید که ۸۰ درصد از احتمال موفقیت شما در این جلسه، در بیرون از آن رقم می‌خورد.

نمی‌دانید که چه می‌خواهید

قبل از جلسه، اهداف خود را مشخص کنید. به این سوالات پاسخ دهید که چه مقدار ارتقای جایگاهی و درآمدی نیاز دارید و حداقل درآمدی که حاضرید قبول کنید چقدر است. اگر این اهداف را قبل از جلسه آماده نکنید، در طول جلسه به حالتی انفعالی رفتار خواهید کرد و ممکن است پیشنهاداتی پایین‌تر از آن‌چه در نظر دارید را قبول کنید.

مدیر شما مطمئن است که شغل‌تان را تغییر نمی‌دهید

وقتی مدیر شما مطمئن باشد که شما هیچ‌گاه شغل فعلی را رها نمی‌کنید، تلاشی برای افزایش حقوق شما یا ارتقای جایگاه شما انجام نخواهد داد. مدیر شما باید بداند در صورتی که نیازهای مادی و معنوی شما را در محیط کار برآورده نکند، ممکن است یکی از نیروهای عالی خود را از دست بدهد. فراموش نکنید که قبل از آن حتما باید شایستگی خود را ثابت کرده باشید و به‌علاوه به نوعی نشان داده باشید که افراد زیادی در بازار کار به دنبال تخصص و مهارت شما هستند.

به دنبال حقوق عادلانه هستید