باند قابل تزریق ورژنی پیشرفته از نوارهای زخم‌بند است که با تزریق آن به بدن بیمار، تأثیرات شگفت‌انگیزی را برای جلوگیری از خونریزی و خوب شدن زخم به جا می‌گذارد.

معمولا برای جلوگیری از خونریزی جراحت‌های مختلف و بهبود وضعیت زخم‌ها از پارچه‌های نواری استفاده می‌شود که در عین تمیز بودن،‌ به بهتر شدن وضعیت سلامتی فرد بسیار کمک می‌کنند؛ در همین رابطه جالب است بدانیم که محققان دانشگاه تگزاس ای اند ام (Texas A&M University) نوعی باند زخم‌بند قابل تزریق را ساخته‌اند که با ترکیب ذرات نانو با یکی از محصولات مورد استفاده برای افزایش غلظت مواد غذایی، قابلیت‌هایی بسیار کارآمدتر از باندهای سنتی دارد.

محصول به دست آمده که عبارت باند تزریقی برای توصیف آن به کار رفته است، نوعی هیدروژل بوده که با وارد شدن به بدن بیمار، به سرعت جلوی خونریزی را می‌گیرد و در شرایط مناسب وضعیت زخم را بهبود می‌بخشد.

ساخت باند قابل تزریق

به طور کلی ماده‌ای به نام کاپا کاراجینان (Kappa-carrageenan) وجود دارد که از جلبک‌های دریایی خوراکی قرمزرنگ استخراج می‌شود و برای دهه‌ها، به عنوان عاملی غلیظ‌کننده برای تهیه مواد غذایی مختلف شناخته می‌شود؛ اما قسمت خلاقانه فرآیند ساخت باند قابل تزریق دانشمندان تگزاسی، استفاده از این ماده و ترکیب آن با نانوسیلیکات‌های دو بعدی مصنوعی برای ساخت هیدروژل است که وظیفه‌ی باندهای معمولی را در درجه‌ای بالاتر و از داخل بدن انجام می‌دهد.

گفته شده که تکنولوژی نانو این باند قابل تزریق با افزایش قابلیت‌های شریان‌بندی هیدروژل، به پروسه لخته شدن خون در بیمار شتاب می‌دهد و موارد استفاده محصول را به نسبت باندهای معمولی، به میزان فوق‌العاده‌ای بیشتر می‌کند.

آخیلش کی گاهاروار (Akhilesh K. Gaharwar) یکی از دانشمندان درگیر در پروژه ساخت این محصول در همین رابطه می‌گوید که هیدروژل‌های قابل تزریق مخصوصا به هنگام خونریزی‌های داخلی بسیار کاربردی بوده و با وارد کرد آن به بافت و جریان خون شخص در محل موردنظر، می‌توان به نتایجی شگفت‌انگیز دست یافت و بسیار راحت‌تر از مرگ افراد جلوگیری کرد.

به علاوه این ویژگی شگفت‌انگیز، همان‌طور که اشاره شد باند تزریقی تیم گاهاروار از فناوری نانو بهره می‌برد و به همین خاطر می‌توان ذرات نانوی داخل محصول را به نوعی تغییر داد و تنظیم کرد که امکان رساندن ماکرومولکول‌های زیستی مختلف، از طریق هیدروژل، به بدن بیمار و محل جراحت فراهم شود. این قابلیت هم باعث می‌شود که سرعت توقف خونریزی بسیار بیشتر شده و مراقبت از زخم با مواد دارویی به روشی هوشمندانه‌تر انجام شود.

باند قابل تزریق دانشمندان ام اند ای در زمانی توسعه داده شده که از طرف محققان دیگر هم محصولات گوناگونی با قابلیت‌های مشابه ساخته شده است؛ از نوعی پلیمر قابل تزریق با امکان افزایش استحکام بافت لخته‌ی خون گرفته تا نوعی فوم که با پر کردن محل زخم جلوی خونریزی بیشتر را می‌گیرد، این محصولات به روش‌هایی نوآورانه از کشته شدن سربازان در میدان نبرد و یا افرادی که در تصادف‌ها دچار خونریزی شدید شده‌اند، جلوگیری می‌کنند.

البته نکته‌ای که این باند قابل تزریق را از بقیه ایده‌ها متمایز کرده است، همان قابلیت وارد کردن مواد دارویی به بافت زخم، در کنار جلوگیری از خونریزی بوده که براساس گزارش‌ها، در تست‌های انجام‌شده داخل آزمایشگاه به خوبی قابلیت‌های منحصر به فرد خود را نشان داده است.

مقاله تیم گاهاروار در ژورنال “Acta Biomaterialia” به چاپ رسیده است.