نیل دگراس تایسون (Neil deGrasse Tyson)، یک فیزیکدان برجسته آمریکایی است که همواره صحبت‌های او، جزو جنجالی‌ترین و داغ‌ترین مباحث این حوزه است. حال او در تازه‌ترین اظهارنظر خود این‌گونه عنوان می‌کند، شانس این که جهان هستی یک دنیای شبیه‌سازی شده باشد بسیار زیاد است و احتمال دارد که سال‌های گذشته از عمر ما تنها یک رویا بوده باشند.

هرچند تایسون، تنها فردی نیست که به این قضیه معتقد است و اگر از بسیاری از فیزیکدانان این سوال را بکنید، جواب آن‌ها بر حسب احتمال بوده و این نظر را رد نمی‌کنند. شاید هر چیزی که در حال اتفاق است، تنها یک دنیای شبیه‌سازی شده باشد که توسط یک کامپیوتر و فردی بسیار هوشمند‌تر، با توانایی‌های بیشتر از انسان مدیریت می‌شود.

اوایل سال جاری و طی برگزاری یادبود ایزاک آسیموف (نویسنده آمریکایی روسی تبار مباحث علمی) در موزه تاریخ طبیعی آمریکا، نسبت به سوال مطرح شده «آیا جهان هستی به معنای واقعی یک دنیای شبیه‌سازی شده است یا خیر؟» کارشناسان حاضر مباحثی را مطرح کرده‌اند که کمی بحث در مورد آنها خالی از لطف نخواهد بود. سوالاتی نظیر این‌که شما قطعا می‌خواهید واقعی باشید و یا خیر، می‌تواند در جواب به خود چنین سوالی بسیار تاثیرگذار باشد. هرچند در این بین، بسیاری از دانشمندان مخالف این عقیده هستند.

به‌طور مثال، فیزیکدان لیسا راندال (Lisa Randall)، یکی از اساتید حاضر در این مراسم عنوان کرده است که به اعتقاد وی، احتمال واقعی نبودن جهان هستی بسیار کم و تقریبا صفر است. این پاسخ رضایت‌بخشی برای افرادی است که دوست ندارند تنها یک نقش شبیه‌سازی شده را در دنیا ایفا کنند و می‌خواهند همه چیز واقعی باشد.

در سمتی دیگر، اختر فیزیکدان مطرح جهان، نیل دگراس تایسون در حالی‌که همه چیز را بر مبنای احتمال می‌داند، اما به عقیده وی احتمال شبیه‌سازی بودن تمام جهان به مراتب بیشتر از نبودن آن است.

سوالی که بخواهیم بدانیم آیا این جهان هستی واقعی است، قبل از آن‌که دکارت بیانیه مشهور خود تحت عنوان «فکر می‌کنم، پس وجود دارم» را مطرح کند، بسیار آزاردهنده بود. دقیقا همین سوال بار دیگر در فیلم‌های مدرن علمی تخیلی نظیر «کاتریکس» و «اگزیستنس» اثر دیوید کراننبرگ نیز تکرار شده است. اما اغلب فیزیکدانان و فلاسفه تایید می‌کنند، این تقریبا غیرممکن است بخواهیم به صورت قطعی اثبات کنیم که ما در یک دنیای شبیه‌سازی شده زندگی نمی‌کنیم و جهان ما واقعی است. با این حال تایسون این را تایید می‌کند، اما می‌گوید که نباید شگفت‌زده شویم اگر ما شخصی را پیدا کردیم که جهان ما را مدیریت می‌کند.

یکی از اصلی‌ترین استدلال‌هایی که فیزیکدانان از آن جهت صحبت درباره «فرضیه شبیه‌سازی» استفاده می‌کنند، این است که اگر ما بتوانیم اثبات کنیم، جهان هستی یک دنیای شبیه‌سازی شده است؛ اگر ما بتوانیم تمام قوانینی که همه چیز چگونه کار می‌کنند را پیدا کنیم (البته فیزیکدانان سخت مشغول کار در این مورد هستند)، باعث می‌شود باورپذیری شبیه‌سازی بودن جهان شدت یابد.

در حال حاضر، ما قادر به کشف این‌که جهان چگونه شبیه‌سازی شده، نیستیم؛ اما این چندان سخت هم نیست تصور کنیم، خالقی به مراتب هوشمندتر از ما سازنده‌ی ما باشد. تایسون به این قضیه نیز اشاره می‌کند که، ما انسان‌ها همیشه خودمان را به عنوان هوشمندترین موجودات زنده می‌دانیم و از دیگر گونه‌هایی نظیر شامپانزه که نزدیک به ۹۹ درصد دی‌ان‌ای ما را در خود می‌بینند به مراتب هوشمندانه‌تر زندگی می‌کنیم؛ اما تایسون با استفاده از یک آزمایش ذهنی این تصور را دارد ممکن است، زندگی هوشمندانه‌تری از ما (به‌طور مثال مقایسه زندگی سگ‌ها در برابر ما) وجود داشته باشد.