بیش از ۱۰ سال است که روی گوشی‌های همراه از فناوری بلوتوث برای انتقال داده‌ها استفاده می‌کنند. طی این سال‌ها بلوتوث تحولات و پیشرفت‌های زیادی داشته است. اما در مورد این فناوری و اثرات آن روی دستگاه‌ها و کاربران برخی باورهای نادرست نیز رواج یافته است. امروزه با این‌که بسیاری از این موارد رد شده‌اند، اما از سوی برخی افراد کماکان پذیرفته می‌شوند. در این گزارش به بررسی ۵ مورد از رایج‌ترین باورهای نادرست درباره‌ی بلوتوث می‌پردازیم.

بلوتوث تقریبا در تمام محصولات الکترونیکی که با کاربران عمومی سروکار دارند، از جمله تلفن، تبلت، لپ‌تاپ، هدفون، بلندگو، تلویزیون و کنسول‌های بازی استفاده می‌شود، دلیل چنین گسترشی به این خاطر است که بلوتوث می‌تواند در بسیاری از کارها از جمله پخش صوت از یک منبع به یک اسپیکر تا انتقال فایل از یک دستگاه به دستگاه دیگر به کار آید.

هم‌اکنون دیگر بلوتوث به عنوان فناوری شناخته می‌شود که میان برخی افراد برای اتصال بدون سیم دو وسیله ترجیح داده می‌شود. از سویی نیز در طول این سال‌ها شاهد تغییرات و بهبودهای زیادی در بلوتوث بوده‌ایم و فرآیند عملکرد آن همواره در حال بهتر شدن بوده است. با همه‌ی اینها، متاسفانه هنوز هم برخی از برداشت‌ها و باورهای قدیمی و تا حدودی غیرعلمی و مبتدی در مورد آن در ذهن برخی افراد باقی‌مانده است. شاید زمان آن رسیده باشد که رفته رفته برای از میان بردن این گفته‌های نادرست درباره‌ی بلوتوث تلاش کنیم.

به‌طور خلاصه باید در وهله‌ی نخست اشاره کنیم که فناوری بلوتوث امروزی با بلوتوث سال‌های پیش مسلما تفاوت دارد. در این گزارش سعی شده تا رایج‌ترین تصورات نادرستی را که هنوز هم شماری از مردم در ذهن خود نگه داشته‌اند، معرفی کرده و همچنین واقعیت‌ها و دانستنی‌های لازم پیرامون آن موضوع را بیان کنیم.

 ۱. روشن ماندن بلوتوث باعث کاهش عمر باتری می‌شود

باید به روزهای اول پیدایش گوشی‌های هوشمند برگردیم؛ بله، در آن زمان‌ها روشن نگه داشتن بلوتوث منجر به کاهش عمر باتری گوشی می‌شد. دلیلش هم این بود که با روشن بودن اتصال، تلفن هوشمند شما در هر لحظه‌ای به‌طور فعال به دنبال دستگاه‌های پیرامون و متصل شدن با آنها بود.

اما این یک تصور نادرست از گوشی‌های هوشمند است که شما هم‌اکنون می‌توانید به‌راحتی آن را فراموش کنید. با استانداردهای جدید بلوتوث با نسخه‌ی ۴ و فراتر از آن، ما در حال حاضر امکانی به نام ماژول کم‌انرژی یا LE در اختیار داریم که این مشکل را کاملا رفع کرده است.

ماژول LE از فناوری‌های مختلف به‌طور مشابه برای جستجوی دستگاه‌های بلوتوث در مجاورت دستگاه شما استفاده می‌کند. این ماژول برای روند کار خود به هیچ عنوان آن میزان از انرژی را که در نسخه‌های اولیه‌ مصرف می‌شود، نیاز ندارد.

به‌طور مشابه، وقتی که یک بار اتصال برقرار می‌شود، دستگاه LE به هیچ عنوان انرژی قابل توجهی را در هنگامی که انتقال دیتا انجام نشود، مصرف نخواهد کرد. برای مثال، اگر شما گوشی‌ هوشمند خود را با یک هدفون بلوتوثی مناسب متصل کرده باشید، مادامی که آهنگی پخش نکنید، متصل بودن بلوتوث نیز انرژی از گوشی شما نخواهد گرفت.

 شاید اگر بخواهیم یک نتیجه‌ی کلی بگیریم، باید اشاره کنیم که به طور کلی، مصرف الکتریسیته‌ی بلوتوث LE با استفاده از این ماژول به نصف و حتی کمتر از نصف کاهش یافته است. یعنی در جایی که بلوتوث کلاسیک مثلا ۱ وات مصرف داشته باشد، بلوتوث LE احتمالا دارای مصرفی بین ۰.۰۱ تا ۰.۵ وات خواهد بود.

 ۲. بلوتوث برای سلامتی مضر است

تا به امروز هیچ توافق جامعی در مورد این‌که آیا تشعشع حاصل از تلفن همراه برای سلامتی شما مضر است یا خیر، وجود ندارد. با این‌حال، ما از صحت یک مورد مطمئن هستیم؛ این نکته که برخی از هدست‌های بلوتوث در حال حاضر قطعا برای شما بسیار ایمن‌تر هستند.

تشعشع مرتبط با توان است و بلوتوث در این زمینه نسبت به سایر گزینه‌ها برتری دارد. حداکثر میزان خروجی بلوتوث برای یک دستگاه کلاس ۱ توانی به مقدار ۱۰۰ میلی‌وات است که همین میزان از توان ناچیز هم به ندرت مشاهده می‌شود و توان‌ها معمولا کمتر از این هستند.

در واقع، بسیاری از دستگاه‌های بلوتوثی که شما استفاده می‌کنید، حداکثر دارای توان ماکزیمم ۱ میلی‌وات هستند. از سوی دیگر، بسیاری از تلفن‌های استاندارد به راحتی می‌توانند با توان ۱۰۰۰ یا ۲۰۰۰ میلی‌وات کار کنند، مقدار دوم در حقیقت برای زمانی است که شما از خدمات ۳G یا ۴G استفاده می‌کنید.

بنابراین هرچند که بلوتوث ممکن است به طور کامل امن نباشد، اما استفاده از یک هدست بلوتوث برای شما از قرار گرفتن در معرض تابش گوشی‌های هوشمند بهتر خواهد بود. واضح است که شما نمی‌توانید این روزها بدون داشتن یک تلفن هوشمند به راحتی زندگی کنید. اما اگر اندکی درباره‌ی تابش‌های ناشی از آن نگرانی دارید، می‌توانید از یک هدست بلوتوث استفاه کنید که دارای اطمینان و ایمنی بیشتری از این لحاظ است.

 ۳. بلوتوث تنها در اتاق‌های کوچک می‌تواند کار کند

آیا بلوتوث گوشی هوشمند شما تنها می‌تواند در یک برد کوتاه کار کند؟ احتمالا بله. اما آنچه که شما ممکن است ندانید، این است که بلوتوث دارای سه کلاس مختلف است و فاصله‌ی عملکرد بلوتوث به این بستگی دارد که بلوتوث دستگاه شما در کدام کلاس قرار داشته باشد. عملکرد این سه کلاس به صورت زیر هستند:

دستگاه‌های بلوتوث کلاس ۳ دارای بردی کمتر از ۱۰ متر هستند؛ دستگاه‌های بلوتوث کلاس ۲ دارای بردی در حدود ۱۰ متر هستند؛ دستگاه‌های بلوتوث کلاس ۱ دارای بردی کمتر از ۱۰۰ متر هستند.

به طور کلی، شما بلوتوث کلاس ۱ را فقط در دستگاه‌هایی خواهید یافت که دارای منبع قدرت مجزای خود یا یک واحد توان قابل توجه باشند که از این میان می‌توان به کامپیوترهای رومیزی یا بلندگوهایی که نیاز به اتصال الکتریکی دارند، اشاره کرد. بیشتر گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها از بلوتوث کلاس ۲ یا ۳ استفاده می‌کنند.

با این‌حال و حتی در صورت استفاده از کلاس ۲ و ۳، ۱۰ متر به صورت فاصله‌ی تئوری به شمار می‌رود که این دستگاه‌ها باید آن را پوشش دهند. در صورتی‌که در میان مسیر عوامل تداخل‌کننده‌ای مانند دیوار نباشد، گاهی اوقات برد بلوتوث فراتر از آن مقدار نیز گسترش می‌یابد.

 در این میان یک نکته‌ی پراهمیت وجود دارد؛ این‌که حداقل تا آنجایی که امروز تکنولوژی بی‌سیم رسیده است، تفاوت زیادی بین بلوتوث و وای‌فای مستقیم وجود ندارد. اگر شما از Wi-Fi مستقیم به دلیل نگرانی پیرامون مسئله‌ی برد و مسافت استفاده می‌کنید، بهتر است در نظر داشته باشید که مادامی که برد هر دو گزینه‌ در دسترس باشد بلوتوث گزینه‌ی مناسب‌تری خواهد بود.

 ۴. بلوتوث مخفی دارای ایمنی بیشتری است

نه! فناوری بلوتوث هرگز شهرت و اعتبار زیادی برای امنیتش در میان افراد کسب نکرده است. اما واقعیت این است که بیشتر نسخه‌های اخیر بسیاری از حفره‌ها و شکاف‌های امنیتی را پوشش داده و آن را رفع کرده‌اند. یکی از بزرگ‌ترین باورهایی نادرستی که درباره‌ی بلوتوث وجود داد این است که اگر شما دستگاه خود را در حالت غیرقابل شناسایی قرار دهید، در آن صورت افراد با هدف‌های مخرب نمی‌توانند آن را پیدا کنند و دستگاه شما امن خواهد بود. باید بگوییم که این باور به هیچ عنوان درست نیست.

البته ممکن است که آدرس دستگاه بلوتوث یا Bluetooth Device Address) BDA) در حالت غیرقابل شناسایی پنهان بمانند، اما هکرها مسلما در طول سال‌های پیاپی روش‌های زیادی را برای پشت سر گذاشتن این مانع نیز یافته‌اند. اسکنرها و دستگاه‌های یابنده‌ای در حال حاضر موجود هستند که می‌توانند به راحتی BDA را حتی در زمانی که در حالت غیر قابل شناسایی قرار دارد، پیدا کنند.

بزرگترین مقصر در این نفوذها معمولا به خاطر کلمه‌های عبوری است که به طور پیش‌فرض روی اکثر دستگاه‌های بلوتوث استفاده می‌شود. از این میان می‌توان به عباراتی همچون ۰۰۰۰ یا ۱۲۳۴ اشاره کرد. به همین دلیل، تقریبا هر کسی که آدرس دستگاه شما را داشته باشد می‌تواند به راحتی با استفاده از آن کلمات پیش‌فرض به دستگاه شما دسترسی داشته باشد.

این سیستم غیرمنطقی و ساده، خود علت بسیاری از موارد استراق سمع و بلوجکینگ (Bluejacking) بوده است. بلوجکینگ به اتصال یک تلفن برای ارسال پیام‌های اسپم در دستگاه‌های بلوتوث گفته می‌شود. بنابراین اولین کاری که شما در حال حاضر باید انجام دهید، این است که به تنظیمات بلوتوث گوشی خود بروید و رمز عبور را به یک پین چهار رقمی امن تغییر دهید.

 اگر شما واقعا در مورد حمله بدافزار از طریق بلوتوث نگران هستید، به جای اینکه اتصال خود را در حالت غیرقابل شناسایی بگذارید، آن را خاموش کنید. بلوتوث وقتی که خاموش باشد نمی‌تواند مورد نفوذ و سوءاستفاده‌ی هکرها یا افراد دیگر قرار گیرد.

 ۵. بلوتوث باعث تداخل با وای‌فای می‌شود