جملهی معروفی است که میگوید: “خوشحالی مهمتر از موفقیت است.” افراد زیادی را میبینیم که در یک یا چند زمینه به موفقیتهای چشمگیری رسیدهاند، اما حس رضایت درونی از زندگی را ندارند. محققان هاروارد طی یک بررسی ۷۵ ساله به نتیجهی ساده اما بسیار مهمی رسیدهاند. با ما همراه باشید.
در اواخر اسفند ماه قرار داریم. از کریسمس مسیحیان مدت کمی گذشته و نوروز ما ایرانیها هم چند روز دیگر شروع خواهد شد. با این اوصاف فرصت خوبی برای یادآوری فیلم “It’s a Wonderful Life” است.
احتمالا شخصیت “جرج بیلی” با بازی “جیمی استوارت” را به خاطر داشته باشید. شاید جملهی الهامبخش داخل کتاب در صحنهی آخر هم در خاطرتان مانده باشد:
“جورج عزیز، به یاد داشته باش هیچ انسانی به اشتباه آفریده نشده است تا زمانی که دوستانی دارد.”
این جمله یکی از دستاوردهای کلیدی مطالعهی ۷۵ سالهی دانشگاه هاروارد است که به بخش “Grant Study” معروف است.
“رابرت والدینگر”، دکتر روانپزشکی است که از سال ۲۰۰۳ ادامهی سرپرستی تیم مطالعاتی گرانت را به عهده گرفته است. وی میگوید:
نتایج نشان داد که میزان شادی ارتباطی به ثروت و شهرت و سختکوشی ندارد. واضحترین پیامی که این پژوهش ۷۵ ساله به ما داد این بود که یک ارتباط خوب، ما را شادتر و سالمتر نگه میدارد.
در مطالعهی انجام شده، از سال ۱۹۳۸ زندگی دو گروه از افراد بررسی شده است (که از قضا تمامی آنها مرد بودهاند!)؛ یک گروه دانشجویان دانشگاه هاروارد بودند که از جملهی این افراد میتوان به “جان اف کندی” رئیسجمهور سابق ایالات متحده و “بن بردلی” ویراستار روزنامهی واشنگتن پست در دورهی واترگیت اشاره کرد.
گروه دوم پسرانی از ایالت بوستون بودند که در مناطق فقیرنشین و در بین خانوادههای مشکلدار زندگی میکردند. حدود ۶۰ نفر از ۷۲۴ نفری که در این برنامه مطالعاتی شرکت کرده بودند، هنوز در قید حیات هستند و دههی ۹۰ زندگی خود را سپری می کنند. اکثر آنها در جنگ جهانی دوم شرکت کرده بودند. بعضی از آنها مانند کندی و بردلی به موفقیتهای چشمگیری رسیده بودند و بعضی دیگر در رشد زندگی شخصی خود با شکست مواجه شدند.
در این مطالعه جنبههای زیادی از زندگی این مردان بررسی شده است؛ اما آنچه برای ما اهمیت دارد راز شادی و سلامتی این افراد است:
۱. روابط خوب تنهایی را از بین میبرد
بنا به گفتهی والدینگر: “افراد منزوی، شادی کمتری را تجربه میکنند و سلامتی آنها با شروع میانسالی رو به تحلیل میرود. عملکرد مغز آنها زودتر از دیگران کند میشود و طول عمرشان نسبت به بقیه کوتاهتر است. حقیقت تلخ ماجرا اینجا است که بیش از یک پنجم آمریکاییها تنها زندگی میکنند.”
۲. کیفیت روابط مهمتر از کمیت آنها است
والدینگر در ادامه میگوید: “یکی از مواردی که سلامتی ما را تهدید میکند زندگی در شرایط جر و بحث و دعوا است. برای مثال، ازدواجهای پر تنش و بیاحساس آثاری بدتر از طلاق و جدایی بر روی سلامتی ما خواهند داشت. این در حالی است که روابط گرم و صمیمانه، حامی ما در برابر این تهدیدها است.”
۳. روابط خوب، از مغز حمایت میکنند
افرادی که در روابط خود این احساس را دارند که میتوانند به شریک عاطفی خود تکیه کنند، حافظهی قویتر و بلندمدتتری خواهند داشت و در مقابل افرادی که نسبت به شریک عاطفی خود این احساس را ندارند، زودتر با افت حافظه مواجه خواهند شد.
بنابراین والدینگر پیشنهاد میکند که روابط خود با افراد را دست کم نگیریم:
راه حل، واقعا ساده است. زمانی را که صرف دنیای دیجیتال میکنید با افراد بگذرانید. به رابطهی ساکن و کسلکنندهی خود با کارهای جدید مانند پیادهرویهای طولانی و قدم زدنهای شبانه تازگی بدهید. ارتباطتان را با اعضای خانواده از سر بگیرید و اگر با فردی از فامیل مدتها است که صحبت نکردهاید به سراغش بروید.
منبع: زومیت